De Spider was met gekleurd tissue bekleed, omdat het dus indertijd een haastklus was. Normaal beschilderde Louis zijn kisten met Butyrate kleurendope, die hij tijdens WK's van bevriende Amerikaanse ploegleden betrok. Wat dat betreft zijn de tijden wel veranderd, probeer tegenwoordig maar eens blikken lak aan boord van een vliegtuig mee te nemen!
Ik wil de Spider in originele staat herstellen, dus daarom moest er rood tissue komen. Nou, daar bleek niet meer gemakkelijk aan te komen. Ik heb daarom samen met mijn vrouw zelf maar een aantal vellen wit tissue rood gekleurd. Ik heb daarvoor een cupje Dylon textielverf gekocht, en voor het verven een oude rechthoekige plastic bak, bedoeld om voorgelijmd behang in te bevochtigen, gebruikt. Volgens de instructies moet je de Dylon in een halve liter kokend water oplossen, vervolgens in een grote pan zoveel water erbij doen als je nodig hebt, dat weer aan de kook brengen en vervolgens de te verven textiel in het kleurmengsel stoppen, en het een half uur tegen de kook aanhouden.... Nou, dat ging dus mooi niet met een plastic bak. We hebben daarom wel de dylon (een half cupje leek plenty) in kokend water opgelost, dat in de plastic bak gedaan en bijgevuld met heet water uit de kraan. De vellen tissue losjes opgerold en één voor één in het verfmengsel gelegd. Gelukkig werd het tissue geheel en egaal rood zodra het in de verf kwam. Het lastigste was om de natte rol tissue weer te ontrollen, om ze plat op een oud laken te kunnen leggen om te drogen. Met het dikke tissue ging het nog wel, maar met de vellen dun tissue, bedoeld voor op de romp en de flaps was het heel voorzichtig werken om te voorkomen dat ze inscheurden. Nat dun tissue scheurt immers al van zijn eigen gewicht. Uiteindelijk is er maar één vel ingescheurd, dankzij het uitstekende teamwork! Nadat de vellen tissue uitgedropen waren is het hele spul aan het droogrek op zolder gehangen, en een uurtje later had ik plenty mooie vellen rood tissue en een stel rooie vingers!
Bij het bekleden was het de vraag of ik het tissue nat op zou brengen. Normaal doe ik dat het liefst (het tissue wordt op een opengevouwen krant gelegd en met de plantenspuit bevochtigd) omdat het dan al mooi strak opdroogt nog voor de spanlak er aan te pas komt. Maar, omdat dit tissue al nat was geweest, wist ik niet of het weer zou spannen als het weer nat werd gemaakt. Ik heb uiteindelijk één helft van de vleugel nat bekleed en één helft droog. Uiteindelijk bleek dat nat bekleden ook met dit geverfde tissue het beste werkte. Gelukkig gaf het rode tissue ook niet meer af toen het weer nat werd. Tijdens het bekleden zag de kist er zo uit:
Het tissue is met spanlak op het hout vastgezet. Bij nat tissue ontstaat er bij het drogen een witte waas; dit geeft niet omdat het met de volgende laag spanlak weer wegtrekt.
