lijnbesturingshandvat met rc throttle control

De Ontvanger

De ontvanger is ook klaar voor z'n maiden vlucht en meet 68mm (incl. antenne) x 18mm x 15mm. Het gewicht is 8 gram

P1110200.jpg



De aansluitingen zijn als volgt (zie foto hieronder):

Electro Model
Links naast het IC het bovenste rijtje van 3 pinnen. Hier sluit je de ESC op aan met de "-" pool links en dan kun je vliegen. De BEC van je ESC voorziet de ontvanger van stroom.

Brandstof Model
Links naast het IC het bovenste rijtje van 3 pinnen. Hier sluit je de gasservo op aan met de "-" pool links
Het onderste rijtje van 3 pinnen daar sluit je een 5 volt BEC of 4,8 volt NIMH pakketje op aan. De "-" pool links en de "+" pool op het middelste pinnetje. Het rechter pinnetje wordt niet gebruikt in dat rijtje (het is ook de "+" pool)

Servo reverse
Op de 2 pinnen rechts op de foto naast het IC kan een jumper worden geplaatst. Het servo signaal voor het gas is dan gereversed.

Optioneel voor zowel Electro of Brandstof
Het één na bovenste rijtje van 3 pinnen is voor een servo voor een inklapbaar landingsgestel, flaps o.i.d. Het is apart schakelbaar met de extra tuimelschakelaar op de zender.

Het één na onderste rijtje van 2 pinnen is een led kanaal wat mee aan/uit schakelt met de servo van het landingsgestel. Via een serieweerstand kun je er een led op laten branden.
P1110202.jpg
 
Laatst bewerkt:
Hee, dat is interessant!

Vorig jaar was ik ook met zo'n projectje begonnen, maar was blijven steken bij de idle-trim / throttle range instellingen.
Ik kreeg het analoog met passieve componenten niet meteen voor elkaar en toen stond het volgende onderwerp al aan de deur te dringen.
Bij gelegenheid maak ik het natuurlijk wel af.

Het werkte prima over 30 m, dus ruim voldoende voor de langste lijnen (21m50).

De Webra Record is alleen als afmetingen referentie, heeft niets met het project van doen.

Uiteraard gaat men nu niet meer prutsen met een mechanisch meerlijns systeem of met geisoleerde lijnen. Achterhaalde zooi.

full

full
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Bruno van Hoek zei:
Uiteraard gaat men nu niet meer prutsen met een mechanisch meerlijns systeem of met geisoleerde lijnen. Achterhaalde zooi.
Klik om te vergroten...

:D :D :D Voor de nietsvermoedende leek een heel vreemde opmerking in het licht van dat het hier over lijnbesturing gaat.... ;)

Groet, Bert
 
Tja, voor F2B vind ik een verbrandingsmotor ook een achterhaald principe.
Electro kan veel preciezer de power op de goede plaats in de figuren leveren (als je alles in de hand hebt, tenminste...;))

Voor BCD (Basic Carrier Deck) ben ik niet zo overtuigd van de superioriteit van electro, alhoewel een multiengine wel voor een extra aangeblazen vleugel kan zorgen, waardoor je nog langzamer kunt vliegen en dat is waar de meeste winst is te behalen.

Eerst maar eens met een glow + pico servootje proberen.

In dit geval ben ik juist niet de testpiloot maar de groundcrew.

Overigens gaat bij LB een groot deel van je vermogen op aan het overwinnen van de luchtweerstand van de lijnen, vandaar dat ik iedere extra lijn vermijd.

Ik heb gekozen voor 2,4GHz, omdat ik meende dat dit de enig toegestane frequentieband is voor andere bedieningen dan de flight controls.
 
Op welke frequentie modelbesturing is toegestaan is langzamerhand een beetje grijs gebied geworden. Natuurlijk zijn daar nog steeds de traditionele frequenties voor beschikbaar hoewel die steeds minder gebruikt worden. De 2,4GHz is feitelijk nu de standaard. Toch is die band daar niet voor bedoeld. Door een soort van "gat" in de regelgeving kan de modelbesturing toch gebruik maken van deze band. Ondanks dat er pogingen zijn gedaan om het tegen te houden wordt de 2,4GHz nu overal in de wereld (ook) gebruikt voor de modelbesturing. Zoals de zaken er nu voor staan zijn er eigenlijk geen problemen en gaat het allemaal prima zo.

Het bovenstaande geldt ook voor andere frequenties, de 433MHz is daar een voorbeeld van. Die band is bedoeld voor data transport over (hele) korte afstanden en gedurende korte tijden. Denk bijvoorbeeld aan de "afstandsbediening" van je auto. Niemand denkt er bij na dat als hij/zij op het knopje op de sleutel drukt en de deuren op slot hoort gaan dat dit via die frequentie gaat.

Maar wat als je zoals een klein computertje bouwt dat een datastroom op de 433MHz uitzend om het gas te bedienen van een klein modelvliegtuigje? Het is computer data, het gaat over hele korte afstand en het gebruikte zendvermogen is zeer gering. Het enige verschil is dat de zender constant uitzend en niet slechts af en toe een heel korte puls. Dat constant uitzenden zou storing kunnen veroorzaken maar zolang er van hele zwakke signalen gebruik wordt gemaakt zal dat geen merkbaar iets zijn. Daar komt natuurlijk bij dat we meestal toch wat verder verwijderd zullen zijn van de bewoonde gebieden. Maar het zou dus kunnen gebeuren dat je de auto niet op slot kan zetten als je bij zo'n vliegterrein je auto parkeert. Maar als je daar parkeert zal je waarschijnlijk zelf ook vlieger zijn, dus of je dan een probleem hebt????

Dit alles laat onverlet dat de modelbesturing op de 433MHz en de 2,4GHz band wordt gedoogd. Het zijn geen frequentiebanden waar modelbesturing specifiek is toegestaan. Je zal het dus ook niet in het frequentieregister tegen komen. Daar staat alleen dat deze banden voor data overdracht over korte afstand zijn bedoeld. Voor specifiek de modelbesturing zijn een aantal frequenties op de 27MHz, de 30MHz, de 35MHz en de 40MHz banden aangewezen.
We moeten er dus goed rekening mee houden dat we niet bepaald alleen zijn op de andere banden zoals de 433MHz en de 2,4GHz. Wij kunnen anderen storen en zijn kunnen ons storen! Vooral dat laatste wordt wel eens vergeten. Helaas zijn er zelfs verkopers die durven te adverteren dat storingen tot het verleden behoren als je hun apparatuur gebruikt. Dat is dus zeer zeker niet juist!

Zolang we goed opletten op wat we doen en we passen ons aan aan de regels die voor het toepassen van die banden gelden denk ik zelf dat we met dit soort innovatieve oplossingen geen wetten overtreden. Misschien zitten we op de rand maar dat komt door een tekortkoming in de regels. Dus gewoon gebruiken en geen "gekke" dingen doen. Geen zenders van 1W of zo gebruiken en meer van dat soort zaken. Om een motor te bedienen van een LB vliegtuigje heb je dat ook niet nodig. Trouwens, wie wil en zo'n groot handvat? Hoe kleiner hoe beter toch? ;)
 
Ernst Grundmann zei:
en zijn kunnen ons storen! Vooral dat laatste wordt wel eens vergeten.
Klik om te vergroten...
Hallo Ernst, wat jij daar noemt is inderdaad waarom ik in de ontvanger een routine heb gestopt die het gas afsluit als er gedurende 0,5 seconde geen geldig signaal meer wordt ontvangen. Je kunt op dat moment immers niet meer vanaf de zender het commando gas-uit geven, want "iets" blokkeert de verbinding.

Ik zou ook nog de duty cycle van het handvat kunnen verlagen naar bijvoorbeeld 5 procent, zodat meerdere handvatten tegelijk gebruikt kunnen worden. elk handvat krijgt dan een uinieke sleutel, die moet matchen met de ontvanger. Nadeel daarvan is dat de besturing dan tot ruim een seconde na-ijlt en je dus even moet wachten voor je gas aan of uit gaat.

De linbesturing mannen moeten maar zeggen of dat in de praktijk een probleem is of een non-issue.
 
Hans, ik denk dat de vertraging in de praktijk niet zo'n groot probleem hoeft te zijn. Ik denk dat het enkel bij het "carrier vliegen" niet zou werken omdat je daar constant zit te "spelen" met het gas om zo langzaam mogelijk te kunnen vliegen.
Ik kijk er al naar uit om het setje in mijn handen te hebben en er een handvat rond te bouwen.
 
Ik ben nog even goed aan het testen voordat ik het setje verstuur. Ik heb het nu zo dat het OF goed werkt met een ESC OF goed met een gasservo, maar nog niet goed voor allebei tegelijk met dezelfde software instellingen.
 
Let op Hans, de ene ESC is de andere niet. Sommige (de meeste?) zijn zelflerend. Ik heb het meegemaakt dat ik de ontvanger aanzette met de gastrim niet helemaal dicht, waarbij de ESC dan dat signaal leest als nulpunt. Vervolgens deed ik tijdens de vlucht de zender uit om de failsafe te testen. Op dat moment kreeg de ESC nog steeds signaal, maar dat was nu het failsafe gassignaal wat verder dicht was als dat van de zender. De ESC reset nu het nulpunt op die waarde, met als gevolg dat bij het opnieuw aanzetten van de zender de motor niet meer wilde stoppen! Door de gasknuppel een paar keer heen en weer te halen is het toch wel weer gelukt, maar je staat wel even raar te kijken.

Groeten,
Max.
 
Hallo Max,
Je zou mijn bureau eens moeten zien. Ik heb hier 5 verschillende esc's liggen en wel 10 verschillende servo's. Maar ik kan niet met alle bestaande ESC's testen, want die heb ik natuurlijk niet.

Mijn failsafe signaal is gelukkig exact hetzelfde als het nulpunt signaal, omdat dat door dezelfde routine wordt gegenereerd.

En ook de ene servo is de andere servo niet heb ik gemerkt. Ik had het eerste ontwerp gedaan met die grote Multiplex Royal servo die hierboven ergens te zien is. Laat dat nu net de enige servo zijn die niet bromde. Inmiddels de hele puls routine veranderd, waardoor het nu zowel met ESC's als servo's goed lijkt te gaan.
 
Nog even over die frequentie:

De CIAM heeft sinds vorig jaar voor de bediening van NIET-flightcontrols bij F2 (= alle lijnbesturingscategorien) uitsluitend 2,4 GHz toegewezen.
Dit beinvloed dus alle wedstrijden.
Ik heb hierover vorig jaar met Robert Schulze gesproken en hij was van mening dat ook Carrier zich hieraan zou moeten houden.

Kortom, het lijkt me dus niet handig om iets voor LB op een andere frequentie te laten werken.

Omdat we in 2006 zelf nog niets hadden om het signaal naar de regelaar goed te kunnen analyseren, heeft de eerste vlucht met het eerste electrische F2B model in Nederland plaatsgevonden met een 35MHz verbinding, die het motortoerental instelde. We wilden namelijk ook de vlucht kunnen afbreken.
Door de stand van de stick konden we bepalen hoeveel gas er moest worden gegeven om goed door het programma te komen.
Deze instelling gekopieerd naar de timer/controller en dat bleek meteen te werken.
Overigens was dat afbreken niet nodig.
Doordat het zwaartepunt wat te ver naar voren lag kwam het model een beetje moeizaam de bocht om.
Onder in de zandloper resulteerde dat in een onvervalste 'pancake'.
Motor krom, deuk in de accu, romp verkreukeld.
Maar we hadden gevlogen.
Het tweede testmodel, de Blue Pearl heeft 2 seizoenen succesvol gevlogen, hoewel we aan het eind vaststelden dat er, anders dan bij perfect weer, net iets te weinig vermogen uit de AXI 2826-10 met 4 cellen combinatie kwam.
Boven de 45graden werd de lijntrek wat laag en vooral bij het dan tegen de wind in vliegen liep de snelheid er te veel uit.
Maar desondanks: met de maximum bruikbare prop, een Graupner CAM 12,5 x 6 en de governor op de TMM regelaar liepen de loopings zo ontzettend makkelijk rond, waar verbrandingsmotoren meestal een elliptische vervorming laten zien.
Omdat er in de BP niet meer ruimte was voor een grotere motor is dit model na de NEDnats 2008 met pensioen gegaan.
 
Bruno van Hoek zei:
De CIAM heeft sinds vorig jaar voor de bediening van NIET-flightcontrols bij F2 (= alle lijnbesturingscategorien) uitsluitend 2,4 GHz toegewezen.
Klik om te vergroten...

Hallo Bruno,
Dan zou ik dus het uitklapbare landingsgestel er uit moeten halen, omdat dat een NIET-flightcontrol is. Gas geven is een flightcontrol, dus daar is de 2,4 GHz beperking dan niet op van toepassing begrijp ik uit jouw informatie.

Inmiddels is het setje onderweg naar Classicracer, dus met een week of wat hoop ik op de eerste praktijk feedback van hem als testpiloot.

vr gr
Hans
 
Antenne

Beste hmeijdam,

Heb je nog een idee om de helix antenne van de ontvanger stabiel vast te zetten. Bij een harde landing zit de helix alleen met die ene soldeerverbinding in de ontvanger printplaat vast, en kan de doormetalizering en het soldeeroogje losscheuren. Hier merk je in eerste instantie weinig van, omdat het printspoortje ook als korte antenne zal werken. De verbinding wordt echter onbetrouwbaar.
Misschien is het slim om de helix te vervangen door een 1/4 lambda draad die je langs de romp van het model leid. Bij 433 MHz is dat zo'n 23 cm.

Met vriendelijke groet,

Volhout
 
Bruno van Hoek zei:
Nog even over die frequentie:

De CIAM heeft sinds vorig jaar voor de bediening van NIET-flightcontrols bij F2 (= alle lijnbesturingscategorien) uitsluitend 2,4 GHz toegewezen.
Dit beinvloed dus alle wedstrijden.
Ik heb hierover vorig jaar met Robert Schulze gesproken en hij was van mening dat ook Carrier zich hieraan zou moeten houden.

Kortom, het lijkt me dus niet handig om iets voor LB op een andere frequentie te laten werken.
Klik om te vergroten...


Bruno, ik begrijp je opmerkingen i.v.m. de gebruikte frequentie niet heel goed aangezien ik enkel op zoek was naar een goed en simpel systeem om mijn dochtertjes op een veilige manier kennis te laten maken met lijnbesturing. Ik had voor mezelf een set up in gedachten waarbij het voor hun toegankelijker zou zijn. Ze zijn te jong en te "meisjesachtig :rolleyes:" om te laten starten met een trainer ("mini slow", DE instapper IMHO) met daar op een 2.5cc diesel. Dat is te veel geweld voor hun. Ik zie dat ze al snel afgeschrikt worden door het lawaai en de geur. Af en toe komen ze eens kijken als ik aan het trainen ben met de combatmodellen en dan zie je wel dat ze er niet helemaal gerust op zijn. :confused:

Het systeem dat hmeijdam heeft geassembleerd en geprogrammeerd voldoet volgens mij voor het gebruik dat ik in gedachten heb perfect aan mijn verwachtingen en noden. Ik zal het tijdens de loop van de volgende weken proberen in te zetten voor de gestelde doelstellingen.

Bruno, ik heb nooit gesproken dat ik van plan ben om dit systeem tijdens wedstrijden in te zetten. Ik zou ook niet waarom... Het is niet toegelaten en in klasses die ik in wedstrijdverband nog zou willen gaan vliegen zie ik geen enkel voordeel. De enige toepassing die ik zie om er voordeel tijdens een wedstrijd uit te halen is het in te zetten tijdens trainingen.
 
Hallo Volhout,

Wat ik bij mijn vario eens heb gedaan is een klein stukje Sullivan (of andere kunststof) buitenstuurkabel in de helix schuiven, waarbij de ook nog een klein stukje over de print steekt. Vervolgens een klodder smeltlijm op de basis en meteen een stukje krimpkous om de helix krimpen. Maar merk op dat deze printjes van epoxy zijn en alle soldeereilanden zijn door en door. Ook de binnenkant van het gat is verkoperd, waardoor de soldeer helemaal door het gat naar de andere kant vloeit.

Mocht dat nog niet goed genoeg zijn, vervang dan de helix door een 17,3 cm lang draadje en leg dat rechtuit in je vliegtuig.

Persoonlijk denk ik dat het IC voetje storinggevoeliger is dan de antenne. Bij een uiteindelijk definitieve versie kan de processor direct op de print worden gesoldeerd.
 
Laatst bewerkt:
classicracer zei:
De enige toepassing die ik zie om er voordeel tijdens een wedstrijd uit te halen is het in te zetten tijdens trainingen.
Klik om te vergroten...
Zo had ik het ook bedoeld. Ik hoop dat mijn handvat kan helpen de instapdrempel voor nieuwelingen naar lijnbesturing te verlagen. Zonder nieuwelingen sterft het immers uit.
 
Volhout zei:
inderdaad 17 cm, niet 23...(hoe ik dat uit de rekenmachine heb gekregen weet ik nog niet).
Klik om te vergroten...
Ik wel. ongeveer 23 cm hoort bij 315MHz en dat is de frequentie die ze in Amerika gebruiken voor deze moduletjes. In Europa gebruiken we 433MHz en dat heeft 173mm nodig. (kwart golflengte)
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top