Wat een zeeman zegt...

De beste stuurlui staan aan wal

 

Jan pak de leuning.

Als in vroeger tijden de baggeraars in de kombuis te lang van hun pauze genoten dan spoorde de schipper hen aan met deze spreuk. Hij bedoelde dan dat zij de leuning van de trap omhoog moesten gaan vast pakken. Of in gewoon Nederlands: Ga aan het werk!

Het is ook de naam van heel gezellige Sliedrechtse band.

 

Werken dat je het koud krijgt en eten dat je zweet.

Schoonpa bedoelde dan dat je lekker lang buiten moest werken tot je kou had. En als dan eindelijk mocht eten, dan moest je opschieten, want de tweede ploeg stond klaar om ook te komen eten. Ze aten in twee ploegen, omdat er een klein kombuisje aan boord was.

 

Eerst de wind en dan de regen, daar kunnen de zeilen nog wel tegen.
Maar eerst de regen en dan de wind, berg dan de zeilen maar gezwind.

Regen op de luiken, doet de haring duiken.

 

Leuk allemaal!

 

Ach, gooi het maar overboord

 

May good luck be your captain
And sunshine be your mate
May laughter be your pilot
And happiness your freight
May all ports you enter
Bring pleasures ever new
May good health be your steward
And good friends be your crew

 

Red sky in the night is a sailor's delight.
Red sky in the morning is a sailor's big warning.

 

Komt eerst de regen dan de wind, zorgt dat ge uw zeilen bindt.
Komt eerst de wind en dan de regen dan kunnen uw zeilen er wel tegen.

Oh, die was er al, zie ik nu )

 

Wanneer het stormt in de maand van mei, dan is april zeker voorbij.

 

There are good ships and wood ships that sail the sea,
But the best ships are friendships, may they always be....

 

Nou... in het recente verleden werd die uitspraak toch anders gebruikt... In de laatste jaren van de Nederlandse matrozen betekende het gewoon dat iedereen flink gezopen had... (dan stond de hele ploeg niet zo heel vast ter been).
"Het was gisteravond weer jan-pak-de-leuning, zeker?"

 

Of: "Hij liep zwaar boegschroevend door de gang naar zijn hut".

(Bepalen waar het schip heen gaat puur op de boegschroef valt soms niet mee.
Óf teveel naar SB óf teveel naar BB. En heel langzaam varen.
Oftewel: het gedrag van een dronken man.)

 

En in de tegenwoordige 24-uurs economie, waar alles dag en nacht door gaat, en je soms het gevoel krijgt dat de heren planners in hun warme, comfortabele kantoortjes er een duivels genoegen in scheppen om alles zo te plannen dat je uitsluitend bij nacht en ontij je nest uit moet voor anker-op, vertrek of aankomst, word wel eens verzucht "De nacht is voor dieven, hoeren en zeelui..."

 

De (koffie)pauze aan boord word de (of het, kan allebei) pikheet genoemd, volgens overlevering in de tijd van de zeilvaart, toen alles met pek bewerkt werd om het watervast te maken was dat de tijd dat de mannen wachtten tot het pek heet en vloeibaar werd.
Tegenwoordig word dat nog steeds zo genoemd, maar het word ook als onbepaalde tijdsaanduiding gebruikt: "Dat is al een (paar) pikheetje(s) geleden" voor iets waarvan je niet precies meer weet wanneer het gebeurde, of "nou, dat duurt nog wel een pikheetje" in de geest van "daar kun je lang op wachten", of "dat komt nooit", of "geen idee of dat ooit nog gaat gebeuren".

 

En mijn persoonlijke favoriet: "Zeemeeuwen zijn de geesten van overleden machinisten: Ze maken een hoop kabaal en schijten aan dek"

 

Ik was een planner.
Heerlijk om de monteurtjes te pesten op onmogelijke tijden.
Je mag me kielhalen als dit niet klopt

 

Klopt ook niet altijd. Op de Utrecht is ons uitgelegd dat de heren heel vaak het kleine kamertje achterin het statenjacht voor niet zakelijke activiteiten gebruikten. Dus pas ik m'n bootje daar ook maar op aan.

 

Hopper Utrecht?

 

Toen de schepen van hout waren en de mannen van staal