Wat een zeeman zegt...

Jan pak de leuning.

Als in vroeger tijden de baggeraars in de kombuis te lang van hun pauze genoten dan spoorde de schipper hen aan met deze spreuk. Hij bedoelde dan dat zij de leuning van de trap omhoog moesten gaan vast pakken. Of in gewoon Nederlands: Ga aan het werk!

Het is ook de naam van heel gezellige Sliedrechtse band.
 
Werken dat je het koud krijgt en eten dat je zweet.

Schoonpa bedoelde dan dat je lekker lang buiten moest werken tot je kou had. En als dan eindelijk mocht eten, dan moest je opschieten, want de tweede ploeg stond klaar om ook te komen eten. Ze aten in twee ploegen, omdat er een klein kombuisje aan boord was.
 
Jan pak de leuning.

Als in vroeger tijden de baggeraars in de kombuis te lang van hun pauze genoten dan spoorde de schipper hen aan met deze spreuk. Hij bedoelde dan dat zij de leuning van de trap omhoog moesten gaan vast pakken. Of in gewoon Nederlands: Ga aan het werk!

Het is ook de naam van heel gezellige Sliedrechtse band.

Nou... in het recente verleden werd die uitspraak toch anders gebruikt... In de laatste jaren van de Nederlandse matrozen betekende het gewoon dat iedereen flink gezopen had... (dan stond de hele ploeg niet zo heel vast ter been).
"Het was gisteravond weer jan-pak-de-leuning, zeker?"
 
Laatst bewerkt:
Of: "Hij liep zwaar boegschroevend door de gang naar zijn hut".

(Bepalen waar het schip heen gaat puur op de boegschroef valt soms niet mee.
Óf teveel naar SB óf teveel naar BB. En heel langzaam varen.
Oftewel: het gedrag van een dronken man.)
 
En in de tegenwoordige 24-uurs economie, waar alles dag en nacht door gaat, en je soms het gevoel krijgt dat de heren planners in hun warme, comfortabele kantoortjes er een duivels genoegen in scheppen om alles zo te plannen dat je uitsluitend bij nacht en ontij je nest uit moet voor anker-op, vertrek of aankomst, word wel eens verzucht "De nacht is voor dieven, hoeren en zeelui..."
 
De (koffie)pauze aan boord word de (of het, kan allebei) pikheet genoemd, volgens overlevering in de tijd van de zeilvaart, toen alles met pek bewerkt werd om het watervast te maken was dat de tijd dat de mannen wachtten tot het pek heet en vloeibaar werd.
Tegenwoordig word dat nog steeds zo genoemd, maar het word ook als onbepaalde tijdsaanduiding gebruikt: "Dat is al een (paar) pikheetje(s) geleden" voor iets waarvan je niet precies meer weet wanneer het gebeurde, of "nou, dat duurt nog wel een pikheetje" in de geest van "daar kun je lang op wachten", of "dat komt nooit", of "geen idee of dat ooit nog gaat gebeuren".
 
En in de tegenwoordige 24-uurs economie, waar alles dag en nacht door gaat, en je soms het gevoel krijgt dat de heren planners in hun warme, comfortabele kantoortjes er een duivels genoegen in scheppen om alles zo te plannen dat je uitsluitend bij nacht en ontij je nest uit moet voor anker-op, vertrek of aankomst, word wel eens verzucht "De nacht is voor dieven, hoeren en zeelui..."
Ik was een planner. :)
Heerlijk om de monteurtjes te pesten op onmogelijke tijden.:p:p:p
Je mag me kielhalen als dit niet klopt :koud:
 
Gedonder in het vooronder
Klopt ook niet altijd. Op de Utrecht is ons uitgelegd dat de heren heel vaak het kleine kamertje achterin het statenjacht voor niet zakelijke activiteiten gebruikten. Dus pas ik m'n bootje daar ook maar op aan.[emoji854]
20200818_155138.jpeg
 
Back
Top