Bouw van een micro-DLG

Nu ik de diverse aerodynamisch actieve onderdelen vrijwel gereed heb wordt het tijd om het samen te voegen tot iets dat op een vliegtuig gaat lijken.
Als basis voor de romp heb ik een lengte carbon buis gekocht bij R&G (D=6, d=5, gewikkeld). De freesmachine is behulpzaam geweest bij het bewerken van deze buis. Een sleuf aan één zijde voor het kielvlak, iets daar voor een sleufje waar de aansturing van het hoogteroer door komt te lopen. Verder naar voren twee gaatjes door en door waar carbon pennetjes doorheen komen waar de vleugel op bevestigd wordt en als laatste helemaal vooraan een sleufje waar de servoplaat in bevestigd gaat worden.
Door de buis goed uit te lijnen op de freesmachine kon ik alle gaten goed vertikaal en in lijn boren/frezen.




De rompbuis is nog niet op lengte gezaagd.
Verder moet het zadel voor vleugel en stabilo nog gemaakt worden.
Daarna volgt de aansturing.

 

Vandaag heb ik weer wat onderdeeltjes vervaardigd. Om het rompje compleet te maken is iets nodig om de elektronica aan te bevestigen.
Hiervoor heb ik een plaat getekend en gefreesd:

Toen ik toch ging frezen heb ik meteen de roerhoorntjes in het proces meegenomen.

De plaat schuift in een sleuf die al eerder in de rompbuis was gefreesd:

Misschien zaag ik het voorste strutje er nog uit om de accu in het frame te leggen, dit is nog afhankelijk van welke accu gaat helpen het C.G. op z'n plek te krijgen.

Nog iets verder in elkaar geschoven ziet het er zo uit:

Langzaamaan begint het op een vliegtuig te lijken.

Ik heb zoveel mogelijk onderdelen bij elkaar gelegd op de weegschaal en kom nu op 29 gram uit. Uiteraard ontbreekt er nog wat.

• Zadeltjes voor vleugel en stabilo,
• Schroefje voor vleugelbevestiging,
• Roerhoorntjes,
• Stuurkabeltjes met geleiding,
• Drupje lijm hier en daar,
• ??

Daar tegenover kan er nog gewicht bespaard worden:

• Servosnoertjes flink inkorten,
• Accusnoertje van de ontvanger af,
• Stekkertje van de accu,
• ??

Al met al kom ik rond de 30 gram uit, een mooi gewicht denk ik. Met 3,55 dm^2 vleugeloppervlak komt de vleugelbelasting dan uit op 8,5 g/dm^2.

 

Het echte friemelwerk is begonnen.

Voorbereidingen in de romp voor de aansturing:

Uitgang voor stuurdraadje van het rudder.


Aan de voorzijde twee buisjes. Rudder-aansturing is geheel geleid, elevator-aansturing wordt middels het buisje in iedergeval voorbij de vleugelbevestiging geleid.

Uitlijnen van het kielvlak:

Hier komt de bouwramp weer goed van pas. Het geeft een stabiel platvorm voor de vleugel.
De rest wordt daar op utgelijnd.


Een M20 moer is een prachtig hulpmiddel bij dergelijk kleine bouw (bij de bouw van ribbenvleugels gebruik ik ze in combinatie met magneetjes om ribben mooi rechtop te zetten).

Ik heb ooit eens een plaat multiplex laten verzagen voor mijn werkbank. De kleine reststukjes komen steeds goed van pas (ik gebruik ze ook wel eens om CG-scales te kalibreren, vandaar dat ik het gewicht er op heb geschreven....).

Ik ben nu bezig om de heel dunne trektouwtjes (0,15mm) door het rompje te voeren.

Een vraag die nu door mijn hoofd speelt is of de torsieveertjes in een U gebogen niet te veel weerstand leveren voor de kleine servootjes. Waarschijnlijk zet ik de korte pootjes haaks op elkaar, geeft voldoende torsie voor de kleine roertjes en minder weerstand bij grotere uitslag.

Nu eerst even ontspannen en straks weer verder.

 

Ik ben weer een paar stapjes verder gekomen. De apparatuur is ingebouwd (voor zover je over inbouwen kunt spreken...).
Bij het inbouwen bleek het lastig de servo's rug aan rug mooi strak tegen de servoplaat te monteren, er zitten wat componentjes achter op de print waardoor er 3mm ruimte tussen de printplaatjes zit als ik ze rug tegen rug leg. Daarnaast had ik mijn twijfels over de stijfheid van de servoplaat.
Deze twee issues heb ik gecombineerd opgelost door doublers te maken voor de servoplaat vanaf de rompbuis tot iets voor de servootjes:

Deze schuiven een klein stukje in de rompbuis waardoor deze verbinding sterker wordt en verjongen aan de voorzijde. Hiermee heb ik (3x1mm) 3mm dikte en kan ik de servo's aan weerzijde monteren en ruim voldoende stijfheid om buigen bij sturen of discus launch te voorkomen.

De doublers heb ik op de plaat uitgelijnd door het geheel op de snijmat te leggen en spelden rondom strak tegen de outline aan te prikken. Daarna spaarzaam dikke CA aangebracht en de doubler op z'n plek gedrukt.
In de doubler heb ik, zoals te zien is, meteen gaatjes gefreesd waar de servo's op uitgelijnd kunnen worden. Ik heb ze uiteindelijk niet alle vier gebruikt, alleen twee (diagonaal tov de servo) waar voldoende vlees in de servoplaat zat (ik wilde de dunne outline van de drager niet weer verzwakken nadat ik).

Vervolgens heb ik de servo's gemonteerd, een paar lusjes ijzergaren door de twee door geboorde gaatjes wat ik later met CA kan fixeren (ik wil het in deze bouwfase nog demontabel houden).
Vervolgens priegel soldeerwerk. De ontvanger heeft maar 1 VCC en 1 GND en verder een puls poortje per kanaal. + en - van twee servo's en de accu moesten dus strak op elkaar worden gesoldeerd.



De "schakelaar" heb ik afgekeken van het briljante idee van Merijn bij V1: het heeft een dubbele functie, zowel activeren van de apparatuur als laadaansluiting voor het accuutje (handig als er uiteindelijk een mooi stroomlijntje omheen zit).

Een, nogal, close up. 3-pins connector: midden is -, buitenste 1x + accu en 1x + ontvanger. Door de buitenste twee door te lussen met het connectortje dat er nu bovenop staat gaat de boel aan (nu dus in de uit stand). Door een laadsnoertje op - en + accu te zetten wordt de accu geladen. Het enige nadeel van deze schakelaar is dat ik waarschijnlijk wel een paar brugjes op voorraad moet hebben, in het gras vind je ze niet meer terug.
En ja, ik moet nog wat nagellak lenen... De kale pinnetjes en draadjes isoleren (ik moet sowieso goed uitkijken met monteren van de elektronica tegen de carbon drager....).

Het één en ander moet nog uitgelijnd worden maar het werkt:


Het geeft voldoening om te zien hoe het werkt. Ik merk wel dat ik de roerhoorntjes wat kort heb gehouden. Ik had de servo-slag opgemeten (dit is een vaste waarde bij deze lineaire servootjes) en een wens uitslag voor de roeren bepaald. Daarmee ben ik in onshape.com gaan tekenen om de lengte van de hoorntjes te bepalen. Als ik nu naar de uitslagen kijk denk ik mijn wens wat te groot was, vooral het hoogteroer heeft lang niet nodig wat ik in gedachten had (daarnaast had ik met tekenen alleen gekeken naar de lengte van het hoorntje en niet naar de afstand tussen stabilo en tailboom...).

Ik houd al een paar dagen de weersvooruitzichten in de gaten maar als ik de verwachtingen voor onze polderomgeving bekijk hoef ik nog geen haast te maken met het afbouwen.

 

Een vraag tussendoor: Wie kan me advies geven hoe deze twee-kanaals DLG te programmeren in een Spektrum DX7s?
Het gaat dan om de specifieke DLG set up mbt de launch.

De basis instellingen zijn uiteraard geen pobleem.
Ter info, ik vlieg het kistje in mode 3, rudder op rechter stick, elevator op de linker stick. Middels AIL-RUD mix kan ik rudder ook vanaf de linker stick sturen in bepaalde vlucht fasen.

 

Ik kan je helaas niet adviseren voor spectrum, voor frsky heb ik wel een compleet programma voor je liggen.
Heb je het draadje gezien over het programmeren van een DLG? Mogelijk kun je daar wel de methodiek van bietsen voor jouw setup.

Omdat je geen flaps/aillerons hebt, is denk ik eigenlijk alleen de launch switch van belang. Je moet (wilt) een verende schakelaar
toewijzen die je inhoudt met je linkerwijsvinger (bij rechtshandig lanceren). Die schakelaar moet een klein beetje up trim realiseren.
Vervolgens moet je model (na loslaten van die schakelaar) zo neutraal getrimd staan dat hji in 1 rechte lijn naar boven vliegt.

Alles daarna is optioneel - thermiek mode (bij jou alleen up-trim) en speed mode (onzinnig?) kun je net zo goed weglaten.
Omdat je geen landings-flaps hebt, hoef je je ook geen zorgen te maken dat die nog naar beneden staan bij de launch.

https://www.modelbouwforum.nl/threads/beveiliging-op-je-stick-tijdens-launch.258133/page-2
https://www.modelbouwforum.nl/attachments/taranisfordlg-pdf.369632/

 

Dank je voor de reactie.
De frsky instellingen was ik al tegengekomen, een draadje waar Merijn vroeg om info.
Ik begreep daar uit dat de frsky beter geschikt is voor DLG’s. Ik doe het met de Spektrum omdat ik die heb liggen (en er een ontzettend klein ontvangertje bij heb, 10x10mm).
Het gaat me om de trimmingen en schakelmomenten in de launch.
Ik zal een schakelaar in de Spektrum vervangen door een geveerde of push button.

Verdere instellingen zijn niet spannend, hooguit een beetje spelen met de elevator trim

 

Ik denk dat dat met spectrum prima moet lukken (zei hij optimistisch). Als je weet hoe je een trim kunt beinvloeden
met een schakelaar ben je er al. Ondersteunt ie ook flight modes?

 

Flight modes kent deze zender niet voor fixed wing modellen.
Ik kan wel de flaps mixer gebruiken, hier is de elevator neutraal mee te beïnvloeden. Nu nog een push button op een handige positie inbouwen en dan ben ik een heel eind.

 

De bouw nadert z'n einde. Vandaag heb ik een vleugelzadeltje gemaakt uit balsa, met wat hulpmiddelen in vorm gebracht en aangebracht.

Een 3D geprint hulpmiddeltje om de drie gaatjes voor de vleugelbevestiging in het zadeltje te boren:


Het profiel neem ik over van de snijmal:


Het zadeltje in ruwe vorm:


Uiteindelijk heb ik het zadeltje nog een beetje stroomlijn meegegeven en met een stift zwart gemaakt om et niet te veel af te laten steken tegen de rest.

Wat overblijft is een mooi stroomlijn neusje maken en het CG op z'n plek leggen.
Aangezien de stroomlijn nog wel even op zich laat wachten ga ik nu eerst in huidige staat het CG balanceren om er in ieder geval mee te kunnen vliegen (wie weet komt er nog een moment voorbij met rustig weer).
Voor de stroomlijn heb ik meerdere opties:
- Merijn heeft nog een setje diep getrokken liggen, nadeel is dat deze wat ruim zal zijn voor mijn neusje (heb het wat slanker gemaakt omdat de apparatuur die ik heb gebruik compacter is)
- Nieuwe malletjes frezen en een nieuw setje (laten diep trekken). Ook dit heeft een nadeel, eerste setjes heeft Merijn laten vervaardigen uit heel dun materiaal (0,2mm??). Niet iedereen heeft dit en kan hiermee succesvol een product maken.
- Zelf een neusje maken uit kevlar. Ik heb een idee om eens een 3D geprinte mal te proberen. 3D printwerk is met wat zorg behoorlijk glad te maken en zou voor enkele stuks een prima methode kunnen zijn om producten te vervaardigen uit negatieve mallen.

Dan nog het balanceren. Ik heb recent wat CG-scales gemaakt van diverse formaten, echter geen enkele zo klein dat dit kleine speelgoedje er zomaar op te balanceren zou zijn. Het probleem is niet het gewicht, mijn kleinste scale heeft geen moeite dit nauwkeurig genoeg weer te geven. Het probleem is de kleine koorde en de gewenste ligging van het CG, de pads staan te ver uit elkaar en te ver van de referentie-pennen.
toch probeer ik wat met, wederom, 3D geprinte hulpmiddelen:

De voorste steun/aanslag moet ik wel nauwkeurig positioneren. Hiermee bepaal ik de shift in de weergave van het CG, als deze op exact 30mm van de referentie-pennen ligt moet ik 30mm aftrekken van de weergegeven waarde.

Ik heb ook nog een ouderwets hulpmiddeltje gemaakt:


Nu het geheel toch mooi stabiel op de scale ligt meteen maar even een foto van de avionics bay:


Tot zover ben ik tevreden. Alleen het gewicht is hoger uitgekomen dan ik hoopte, de grootste boosdoener hier blijft de andere layup van de vleugel. Het verschil in gewicht tussen complete V1 en V2 is vrijwel gelijk aan het verschil in gewicht van de vleugeltjes van beide versies.
Mijn servodrager is zwaarder uitgevallen dan V1 maar dit wordt grotendeels gecompenseerd door de lichtere apparatuur.
Mijn hoop is dat de betere stroomlijn van vleugel en staartvlakken, door het niet aftekenen van ligger en scharnierband, compenseren in vlieggedrag.

 

Tijd voor een indoor DLG wedstrijd? En dan in de schouwburg graag, moet wel een beetje de hoogte in kunnen...

 

Wat een prachtig toestelletje.

En erg knap hoe je hem gebouwd het.

De lineaire servo's lijken die van een umx model te zijn. In umx modellen worden 0.4 of 0.5 carbonnen staafjes gebruikt voor de aansturing. Kan het wel voor je nameten evt. Dit is lichter dan de stalen variant die je gebruikt(meende ik te lezen dat je 0.4mm staaldraad gebruikt)

 

Dank je. Nu nog tunen om de vliegeigenschappen te verbeteren.
Als de afstelling enigszins voor elkaar is zal ik eens een filmpje maken.

Voor de aansturing heb ik van 0,3mm verenstaal torsieveren gemaakt die de roertjes de ene kant op dwingen. De servo‘s trekken aan 0,15mm “Beadalon Wildfire” draad.
Dus niet 2x (ongeveer) 400mmx0,3mm staaldraad van servo naar roer maar 2x ongeveer 50mm in de staartjes als torsieveer en verder 2x 0,15x400mm kunststof draad (waarschijnlijk geeft de weegschaal het gewicht hiervan niet eens weer).
Bij het roerhoorntje van het rudder heb ik een knoopje in het draadje gelegd dat niet door het 0,6mm gaatje kan. De andere bevestigingen, elevator roerhoorntje en bij beide servo’s, heb ik uitgevoerd met een sleeve met 0,6mm binnen diameter. De sleeves heb ik in lengte gehalveerd, dicht geknepen geeft dat nog steeds genoeg klemkracht bij de geringe krachten op dit formaat.
Bij het hoogteroer heb ik geen knoopje toegepast omdat roerhoorntje en knoopje samen niet meer door het 1,5mm brede sleufje in de tailboom zouden passen.

Voordelen van deze aansturing:
- Laag overall gewicht, 2 torsieveertjes samen 0,05gr
- Draadjes voeren flexibel door de buisjes/romp, in combi met de ptfe buisjes zeer weinig weerstand.
- Speling, waar bij deze servootjes altijd sprake van is, wordt teniet gedaan omdat het veertje altijd één kant op trekt.

 

Ah duidelijk. Innovatief hoor ik heb niks gezegd.

Ben benieuwd hoe de servo's bevallen en het volhouden.

 

Het idee is niet nieuw en zeker niet door mij bedacht.
Alleen de uitvoering in dit formaat vraagt wat extra aandacht. De torsieveren afstemmen op de roerkrachten bijvoorbeeld, onder alle omstandigheden moeten ze in staat zijn de luchtkrachten te overwinnen. Waarschijnlijk overschat ik de luchtkrachten enorm.
De servo moet tegen veer-/luchtkrachten in kunnen sturen. In de loop van de bouw heb ik de uitvoering van de torsieveren veranderd van U-vormig naar 90gr verdraaid, de torsieveer kan het roer nu max 90gr laten uitslaan, de servo heeft daarmee minder kracht van de veer te overwinnen.

Ik heb bij de bouw van mijn Slite V2 RES-kistje een dergelijke aansturing overwogen. Echter zijn de roertjes van dat kistje niet heel torsiestijf (vooral het rudder), ik was er bang voor dat de torsieveer alleen het roer al zou torderen. Met de ervaringen van de micro-DLG kan ik altijd nog een modificatie uitvoeren op de Slite. Afhankelijk van het verdere verloop mbt werk enz misschien nog dit bouwseizoen, voor we in 2021 misschien toch weer onze clubcompetitie kunnen vliegen.

 

Ik ben heel benieuwd hoe het vliegt, Dries. Foto's en filmpjes!!!

 

Vandaag was het redelijk vliegweer. Wind 3-4m/s uit het zuiden.
Tijd om verder te gaan met afstellen van de micro.
2 gram lood op de neus om een goed uitgangs CG te hebben, wat gereedschap en een klein weegschaaltje mee naar het veld.
En..... een Runcam op de pet.

Één van de vele handstartjes die ik gemaakt heb vandaag:


Hetzelfde vluchtje vanuit een andere hoek gefilmd:


Ik heb diverse handstartjes gemaakt vandaag, gespeeld met het CG (0,2gr lood minder aan de neus is heel goed merkbaar...). Tot nog is het gebleven bij recht toe - recht aan handstartjes. Nog geen slingers, eerst de basis in orde maken. Tevens moet de zender nog gemodificeerd worden, een drukknop is inmiddels bezorgd door de post nu nog inbouwen en koppelen aan de juiste mixer.

Uiteindelijk vielen de flight controls uit, lege accu of toch last van wat vocht van de vele landingen in het gras. Na één van de landing blokkeerde een grassprietje de tandwieltjes van de rudder servo, de kwetsbaarheid van het kleine spul.
Tijd om aan een mooie neus te gaan werken.

 

Ik heb de gehele video van mijn pet-cam wat bewerkt, hierop zijn diverse handstarts te zien:

 

Vandaag is er eindelijk weer wat te melden. Het was prachtig weer vanochtend in Alkmaar en omstreken en daarmee ideale omstandigheden om weer eens met de micro te vliegen. De vrijwel windstille omstandigheden gaven de gelegenheid om goed naar de glijvlucht te kijken. Ik was niet geheel tevreden over de stabiliteit, daarom nog eens een paar tienden grammen lood op de neus geplakt. Dat resulteerde in een veel rustiger glijvlucht. Het afronden vanuit de start (nog steeds rechtuit handstart) bracht het kistje al in een rustiger glijvlucht ipv meteen weer veel hoogte te verliezen door wegduiken. Ook de glijvlucht daarna was rustiger. Dit resulteerde in langere vluchten, vaak met gemak een aantal rustige rondje om me heen.

Ik wilde graag nog wat opnamen maken met de petcam maar ben in de haast vergeten de lensdop van de Runcam te halen...

Het begin van het nieuwe jaar en een bouwproject dat een prima vliegend kistje heeft opgeleverd is een mooi punt om dit bouwdraadje op af te ronden.
Verdere ervaringen met de micro zal ik bij gelegenheid posten in https://www.modelbouwforum.nl/threads/mijn-vlieg-ervaring-van-vandaag.86366/

De ervaringen opgedaan met deze bouw stimuleren wel om aan een grotere (E-) zwever te gaan werken. Tijd om de bouwdraadjes van de Adamas en de Skyfall weer eens uit te pluizen.

Voor een ieder de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar dat voor ons ligt!!!

 

De servo's zijn HEEL gevoelig voor vuil en en steentjes. Ook de sleepcontacten. Dan krijg je trillende zenuwachtige servo's. Schoonmaken met alchol (demonteren) of deoxit d5 contactcleaner

De umx toestellen hebben er kleine kapjes op. Dat helpt enigzins tegen steentjes.


Maar wat een gaaf toestelletje is het geworden. Heel leuk. Kleine modellen blijven toch iets extra speciaals hebben.