De Johan van Oldenbarnevelt (1930)

Vandaag start ik met de Johan van Oldenbarnevelt, een oceaanstomer uit de glorietijd van de passagiersvaart van emigranten op Nederlandsch-Indië, zoals het toen geschreven werd, en dat later nog vele andere doelen zou dienen, tot haar trieste einde. Maar vergaat het zo niet alle reuzen?

Wie mij volgt weet dat ik de laatste jaren veel in karton (papier) werk, een modelbouw vorm die weer enorm in opkomst is. Daar zijn veel goede redenen voor: het aanbod is enorm en vaak van zeer hoge kwaliteit, het bouwt relatief snel, het is schoon (geen huis vol zaagsel), je neemt het makkelijk mee als je een weekendje naar je schoonmoeder “mag” (sorry, ik heb een hele leuke) of op vakantie, en het is ook nog eens relatief goedkoop.

Met name door de lasercut en, in mijn geval door ook met 3d printen te “modden”, kun je er nog iets mooiers van maken.

Enige nadeel: het is niet makkelijk! Maar met elk model word ik beter, nou ja, dat vind ik zelf.

Verder is er een blad en een actieve community. Er zijn zelfs diverse Nederlandse uitgevers, alhoewel de in mijn ogen meest perfecte bouwers in het (voormalige) oostblok zitten. Polen kunnen er wat van. Ook in Duitsland is het zeer populair. Waarschijnlijk ook omdat daar geen goede “plastic” modellen te krijgen waren, en/of vanwege de koopkracht.

Maar afijn, door met het model!

 

In tegenstelling tot mijn eerdere modellen, die van HMV waren, is deze van Scaldis (Nederlands), uitgegeven in samenwerking met het Poolse JSC.

Het is een oudere plaat, wat zich duidelijk toont in het ontbreken van een duidelijke 3d stap voor stap tekening en ook de print is minder gedetailleerd dan die van HMV, waar het met een groter schip snel in de duizenden onderdelen loopt.

Ook de LC sets zijn vergeleken met HMV wat simpeler. Maar laat ik niet teveel zeuren: het is al verwennerij dat er een LC set is! En laat is maar gewoon mijn vakmanschap in de strijd gooien. Een beetje Pool maakt hier een prachtig model van en het is sowieso uniek dat Scaldis deze mooie en historische schepen heeft laten maken. En dat gaat maar door, want volgens mij zit de Amsterdam er nog aan te komen (de beroemde Rotterdam zit al in het assortiment)

Verder is de bouwplaat mooi verzorgd. Een stuk geschiedenis, wat foto’s en zelfs .... gedichten! Dat heb ik nog nooit meegemaakt met een bouwdoos!

Uit interesse en voor mogelijk extra detail kocht ik het boek over dit schip.

Kortom: aan de slag!

 

O ja, de schaal is 1:250, net als mijn andere papieren schepen

 

Ik maak eerst kopieën voor eigen gebruik. Normaal koop ik twee sets, deze maal vergat ik dat. Zo heb ik reserve bij een foutje. Sowieso ben ik wel wat experimenten van plan. Zoals het uitsnijden van ramen en ook een wat andere bodembouw.

JSC maakt ook veel gebruik van het uitsnijden van binnendekken, tot de bodem toe, om karton te sparen. Dat houdt het pakket betaalbaar (minder karton en verzendkosten), maar ik vrees wel wat voor de stevigheid.

Met mijn printer is de kwaliteit wel minder. Dan zou ik eigenlijk een betere moeten kopen (met meer kleuren inktpatronen en resolutie), maar dat is ook weer zoiets.

 

Een voorbeeld van het uitsnijden. Een beetje vreemd



Het meest vreemd is dat hier, waar de bodem vrijwel volledig wordt weggesneden. We zullen er vast op terugkomen, want JSC bouwt zijn romp op een niet standaard manier.

 

Gaan we weer volgen!

Mvg,

Pascal.

 

Leuk Pascal. Ik hoop dat het een mooie bouw wordt.

 

Ik besluit maar gewoon de handleiding te volgen en start met de driehoeksruggegraat waar straks de spanten op geschoven worden.

Dit is al meteen subtiel anders dan hun (jsc) filmpjes op internet van hun laatste model (zie jsc.pl), van de titanic: daar maakt men een driehoek door er van buiten met karton de kier te overbruggen, hier gaat dat nog met een erbinnen vallende extra plakkant. Die moderne manier lijkt me beter, omdat je dan wat makkelijker kan corrigeren, maar ik doe het maar klassiek.
De vierde zijde aan de driekhoek, die een mm korter is en aan de binnenkant komt

 

Zo, het eerste stukje en meteen ook de eerste blunder: ik lijm de verbinder naar de volgende driehoek aan de verkeerde kant. Afsnijden maar (hij zit almoervast).

Mag ik meteen mijn reserveset aanspreken

 

past keurig

 

Op zich glijden de stukken perfect op elkaar. Maar dan merk ik dat het eerste deel enorm getordeerd is. Dat gaat scheve spanten en een kromme romp opleveren

Ik kan gelukkig nog zonder schade deel 1 lostrekken. Dat wordt een nieuwe poging met de kopie

 

Ik probeer nog deel 1 open te vouwen/snijden maar dat is natuurlijk hopeloos: de lijm is al veelte droog

Dan maar weer reserve!

 

Zo, dat zal ze keren, niet te torderen!

Liever had ik mooie gewichten hiervoor, maar die vind ik nergens. Vislood is volgens mij te licht. Dan maar met glazen

 

Ik gebruik de tand van de mat als lineaal

 

Na drogen is het aan 1 kant perfect, maar de andere kanten wijken toch iets. Dit sterkt me in mijn voornemen de bodem massiever te maken dan JSC voorschrijft

 

De eerste spant proefgeplaatst. Uit de video van JSC haal ik dat flapjes altijd naar achteren buigen , wat logisch is want dan zie je de vouwlijnen. Bij de titanic zie je dat ze de driehoek naar boven hebben verplaatst, nu valt de bodem samen met de driehoek. De onderkant moet dan wel andersom



De twee bovenste flapjes kloppen wel



Natuurlijk kan ik het ook mis hebben.

Ik durf dit niet vast te plakken zonder grondplaat, veel te veel kans dat ze dan scheef komen. Ook is er niks in deze constructie dat haaks omhoog garandeert (dus verticaal)

 

Eerst maar eens lekker wat spanten snijden

 

Dit is mijn idee: ik snij de onderkant niet uit maar gebruik de hele onderkant massief en lijm daar de buis straks op. Wel een dingetje, want dat kan pas als alle spanten op de goede plek zitten geschoven of geplakt.



Ik teken de lijnen uit van de balk. Zo zou het kunnen

 

Drie stukken maken de bodem. Vooral het middenstuk was veel meten, want de bouwplaat levert slechts twee stroken

 

Extra opletten is dat JSC geen onderscheid maakt tussen rilranden (vouwen) en plakken. Hier een duidelijk voorbeeld. Ik ben gewend dat rilranden met stippellijnen worden aangegeven, en plakranden hebben meestal ook een eigen soort markering.

Nou ja, de spanten liggen nogal voor de hand