Gisteren kwam het middendeel uit de vacuumzak. Na een ongezonde portie stress gedurende het epoxyen kan ik een geslaagd middendeel vasthouden van circa 528 gram zo uit de zak. Omdat niet alles vanzelf ging toch maar eens een bouwverslagje. Tenslotte leren we het meest van fouten.
De layup is als volgt voor het middendeel.
50 grams toplaag glas onder 45°
93 grams carbon onder 45°
80 grams glasband van 4cm breed bij de wortelribben onder 90°
vleugeloplegging een druppelvorm 160gram carbon onder 45°. Dit onder en bovenop de vleugel (om zo de eerder getoonde "vleugelboutplaatsen" stevig vast te zetten)
abreiss gewebe voor de flapsscharniering onderzijde van de vleugel.
Voordat ik de epoxy aanmaak is alles weer klaar gelegd.
De weefsels (je mist de 40mm brede glasband...)
En de gespoten mylars
Even wat over het voorbereiden. Het snijden van glas onder 45° is geen probleem. Zo ook niet het snijden van carbon onder 45°. Helemaal makkelijk word het als je een strook plakband onder 45° op de juiste plaats plakt. Knip je daar doorheen dan blijven de weefsels lekker zitten. De ellende begint pas, als tijdens het epoxien het plakband er nog op zit. Wat gebeurd er dan. Je heb het carbon weefsel, 1.4mtr lang en 23cm breed, vast (met in je achterhoofd het idee dat het 58,- per vierkante meter kost) en het hangt door. Dan nader je het natte kleverige glaslaagje wat je al op de mylar gesopt hebt. Als eerste zal het midden van het doorzakkende weefsel de klevende mylar raken. natuurlijk is dit weefsel nog net niet op de juiste plaats gehouden. Je trekt het terug voor een nieuwe "approach". En met het terugtrekken trek je het weefsel zo dat het niet meer vlak ligt, tenzij je het plakband losknipt, dan kan je lekker verder. Maar het klokje tikt door... Vervolgens kwam ik er achter dat ik nog een glasbandje moest knippen. Niet veel werk natuurlijk, maar goed. Rol opzoeken, afrollen (met vinyl handschoentjes die onder de kleverige epoxy zitten. Andere keus is handschoenen uit, glasknippen, en weer handschoentjes aan doen. Maar wie wel eens met natte handen geprobeert heeft zijn vingers in de toppen van een vinylhandschoentje te proppen weet hoe een geklooi dat is, en het klokje tikt door..)
Ik vond het bij carbon lastiger om te zien of je genoeg epoxy gebruikt dan als bij glas. Glas wordt van wit, glazig als het verzadigt raakt. Carbon glimt eerst, en na een paar minuten is het weer doffig. Dan raak je een beetje onzeker of het carbon gaat plakken aan de kern.
Maar die zorg bleek ongegrond. Er kwam een goed middendeel uit de zak!
Helaas bleek de kleur niet zo mooi. Daar ik licht spuit, is het resultaat wat vlekkerig, met het zwarte carbon als ondergrond. Het heeft met functionaliteit van dit paneel natuurlijk geen bal te maken. Op 10 meter hoogte is het al niet meer te zien. Nu overspuiten doe ik niet, want de vleugel is nu snotglad!
En sterk! En torsiebelasting leverde Dennis en mij een verbaasde grijns op!
Ik kan nu dit paneel af gaan werken en de vleugelverbindingen gaan maken. Dan zijn alle "grote" werkzaamheden voorbij.
Dat komt mooi uit. We verwachten ons derde kindje! Dat betekend dat ik de helft van mijn hobbyzolder in mag leveren.(wat ik er graag voor over heb!)