[FONT=Verdana, sans-serif]Dit ws het antwoord dat ik ooit heb geschreven voor iemand:[/FONT]
[FONT=Verdana, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Verdana, sans-serif]Papier is altijd (veel) lichter. Maar realiseer je wel, dat het heel kwetsbaar is.
Bovendien is bij een niet-ingedekte vleugel het risico van kromtrekken niet denkbeeldig.
Maar er zijn ook voordelen:
Het is goedkoper. Het heeft niet die afschuwelijke 'plastic-look'.
Papierbespanning geeft een torsiestijfheid, die (in dezelfde gewichts- of prijsklasse) niet te evenaren is door wat voor plastic spul dan ook. En dat is heel gunstig voor het type vleugel dat je hier beschrijft.
Het werken met papier of plasticfolie is ongeveer even moeilijk ( makkelijk), maar de techniek verschilt en je moet in beide de nodige handigheid krijgen.
Tegen spanlak pleit misschien de brandbaarheid en het ronduit ongezond zijn van de dampen (amylacetaat). Je moet beslist een spuitmasker dragen, niet zo'n opgewaardeerd koffiefilterzakje voor je snuit, maar een echte met zo'n afschroefbaar filterbusje, geschikt voor koolwaterstoffen.
Maar doe je dat, dan kun je hele mooie, constructief goede bespanning maken.
Mijn verhaal over gecombineerde zijde/papierbespanning (overtreft iedere folie, maar is wel even werken...):
Gebruik de zijde voor de open gedeelten van de structuur.
Zorg dat je een stuk zijde knipt, overal zo'n 10 mm groter dan het te bekleden gedeelte.
Heb van te voren de gehele houtstructuur aan de buitenkant geschuurd en voorzien van 4- 5 lagen (verdunde) spanlak.
Maak met een plantenspuit het stuk zijde vochtig.
Leg dit op het te bekleden gedeelte en werk vanuit het midden naar de tips, met een zacht kwastje verdunde spanlak DOOR de zijde heen deze op het hout vast lakken. Doordat de oude spanlak op het hout enigszins opgelost wordt, plakt de zijde aan het hout. Nog nergens anders lak op de zijde brengen! Zorg dat het redelijk strak staat, zonder rimpels.
Heb je op het gehele model deze actie met de zijde tot een goed einde weten te brengen, dan komt de toplaag: Het dunste tissue (bekledingspapier) dat je maar kunt vinden ( zou zo'n 8 a 10 gram per m2 moeten zijn).
Ook dit heel licht bevochtigen met de plantenspuit.
Wederom DOOR het materiaal heen met weinig verdunde spanlak vast zetten.
Als alles volgens plan verloopt staat je model je de volgende ochtend mooi strakgetrokken toe te stralen...
Nu de overlappingen mooi schuren met 400 of fijner. Niet door het papier heen, uiteraard.
Afwerken met 8 lagen verdunde spanlak, na iedere 2 lagen even schuren.
Voor motormodellen, die een complex kleurenschema nodig hebben:
Als toplaag een (net dekkend gespoten) laag 2-componenten acrylautolak gebruiken. Het systeem met een laatste (transparante) toplaag werkt hier het mooist.
Dit systeem wordt al jaren toegepast op onze F2B-wedstrijdmodellen, want het heeft een betere gewicht/sterkte verhouding dan het gebruikelijke plasticfolie:
De zijde levert de treksterkte (hier:de weerstand tegen buiging van de vleugel), het papier legt de draden in het weefsel vast en levert zo de torsiestijfheid, die zijde alleen niet heeft.
Het verdere houtwerk (romp, staartvlakken) wordt met alleen tissue afgewerkt en dat gaat zo:
Afwerken met papier ( het dunste: 9 gr/m2) en verdunde celluloselak.
Houtwerk eerst 3 tot 5 lagen lak geven, om de 2 lagen even schuren.
Papier eerst met een plantenspuit licht vochtig maken, op het hout leggen. luchtbellen -voorzichtig- wegstrijken, dan met verdunde lak door het papier heen vastlakken.
Alle randjes voorzichtig glad schuren. dan nog zo'n 5 a 7 lagen verdunde lak. Steeds tussendoor schuren. Op de diepe plekken zit de volle papierdikte er nog op, op de hoge ben je er bijna doorheen. Op deze manier vermijd je het gebruik van plamuur ( ik bedoel hier niet Model Magic en verwante preparaten, die zijn heel handig), een vergissing die nog steeds vele modelvliegers maken, getuige het ruime aanbod van te zware modellen die je op de nederlandse modelvliegvelden aantreft.
Maak van de laatste -kleur-laag (2 componenten auto-acryllak) geen superfinish, alleen maar net dekkend spuiten. De transparante toplaag werkt hier enigszins als 'filler'.
Het enige, dat met zijde/papier te vergelijken valt is (niet-zelfklevende) mylarfolie, die met verdunde bisonkit wordt vastgezet. Frame insmeren en het folie erop strijken... Nadeel is echter, dat de enige te gebruiken lak hiervoor polyurethaan is en het gaat ook nog eens slechter om samengestelde krommingen (compound-curves).[/FONT]
Hallo nitrosnuivers.....Spanlak kun je eenvoudig zelf maken door een tube UHU Hart leeg te knijpen en vervolgens verdunnen met aceton naar de gewenste dikte...en wil je er porieën vuller van maken dan meng je d'r wat talcpoeder of microballoons door.... werkt perfekt