a, daar begint het meestal mee...
Neeeeee, nee nee nee neeeeeee....
Het begon er overduidelijk mee, dat ik WIST dat er iets met het geheugen was, en eigenlijk wist ik ook wel WAT: het deed het niet....
Dus heb ik het hele zootje naar Jan opgestuurd, die het keurig netjes, en voor een alleszins redelijk bedrag (had ik dat al verteld? Ja he? Zie je wel dat het geheugen nog best wel acceptabel is?) gerepareerd heeft.
Maar nu, toch alweer gauw een aantal jaar later, zegt Jan opeens dat er wat mis is met het geheugen.... Ik bedoel maar.... Hoe kan Jan, van een afstand en vanachter zijn toetsenbord, nu weten dat er wat mis is met het geheugen, terwijl hij het zelf gerepareerd heeft.
Dat maakt mij wantrouwend.... heeft hij destijds gezien dat het geheugen mis is en er niks van gezegd? Heeft hij een virus in het geheugen geplaatst (vast wel teneinde zich in de toekomst ook van werk te verzekeren mischien?) waardoor hij nu opeens weet dat er iets mis is met het geheugen?
En wat doedelzakken betreft: mischien dat Doedelzak zelf denkt dat ie de hele wereld is, maar IK denk dat niet.... Dat kan helemaal niet want de wereld is plat.... Een Doedelzak is niet plat: opgeblazen is hij bol, en leeggelopen is het een vormeloze zak met stukken hout er aan geknoopt. Ik zie dus duidelijk het verschil tussen een doedelzak en de wereld....
