Onze Donald?
Wij delen geen Donald, nooit gedaan, gaan we ook niet doen.
Ik heb op 13-14 jarige leeftijd wel een gewonde, behoorlijk witte, Donald mee naar huis genomen en jaren verzorgt.
Vijvertje in de tuin aangelegd met mijn vader. Mijn vader vond het leuk om waterplanten in de vijver te plaatsen en dat vond Donald ook leuk. Alle andere plantjes in de tuin ook trouwens.
Verwennen met wormpjes uit de tuin, die we uit de grond kregen door een pen in de grond te steken en daarop de fasedraad uit het stopcontact aan te sluiten (aardlekschakelaars hadden we toen nog niet).
Donald was ook verzot op gekookte aardappelen, liefst met een bakje water er naast om lekker te kunnen slobberen.
Het hoogtepunt was altijd als ik de schop uit het schuurtje pakte. Dan kwam Donald gelijk aanrennen/fladderen.
Samen staken we dan een drukke weg over om in een plantsoen niet geëlektrocuteerde wormpjes te verzamelen. Dat was absoluut verantwoord want Donald ging geen halve meter bij mij vandaan.
Dus het enige wat we delen is een genegenheid voor een witte Donald.
Maar die van mij legde eieren!