De bouw van een Supra

Ik had zin om weer eens schuimkernen te snijden met de zwaartekrachtsnijder (of feathercut). Het kielvlak is als eerste aan de beurt. Iemand gaf mij de tip dat triplex snijmallen prima zijn. Dat heb ik eens getest en, inderdaad, dat gaat vooralsnog perfect. Alles staat of valt natuurlijk met een goede voorbereiding. Ik heb de snijmalletjes dan ook zeikerig gemaakt, en dat pakte goed uit.

Er was wel een klein nadeeltje, maar dat heeft niets met de houten snijmallen te maken. De tipkoorde is slechts 43% van de wortelkoorde. Dat betekend dat er in de tip, door de snijdraad, ruim 2X zoveel warmte wordt gestopt dan aan de wortel. Hierdoor smolt er meer aan de tip af dan eigenlijk zou moeten.Misschien dat er DLg bouwers meelezen en er ervaring mee hebben, maar de enige eventuele oplossing (of vermindering van het probleem) is een zwaarder gewicht aan mijn zwaartekracht snijder zodat het snijden sneller gaat. Heeft iemand hier wel eens mee te maken gehad?

In dit geval geeft het geen probleem omdat de tip toch een afronding mee krijgt:



Ik begin met het kielvlak omdat het de mogelijkheid biedt iets te proberen. Om een maximale torsiestijfheid van "ledematen" te krijgen is het wenselijk dat elk roer of vleugelstuk 100% omringt is met vezels zodat er een gesloten constructie is. Daarnaast heft dit het probleem op dat het scharnier alleen maar het schuim vast geplakt zit. Het richtingsroer is een mooi klein trainingsobject om het volgende onder de knie te krijgen:

http://www.rcgroups.com/forums/showthread.php?p=7609237&highlight=simplified+hinge#post7609237

De bedoeling is om het roer los te snijden en van te voren een Kevlar lapje (onder 45°) tegen de scharnierzijde te plakken. Dit moet dan ook aan het kielvlak zelf gebeuren. Het lossnijden moet dan zo gebeuren dat er een klein schuimdriehoekje overblijft wat tussen het roer en het kielvlak komt.

Het is een vereenvoudigde versie van deze methode:

http://www.charlesriverrc.org/articles/supra/all PDFs/hinges.pdf

Het vervangen van glas door kevlar geeft minimaal de zelfde stijfheid.

Eerst maar eens een goed snijblok maken waarmee ik het roer onder een hoek af kan snijden.
 
Laatst bewerkt:
over het ongelijkmatig snijden bij sterke taper: hier kom je niet onderuit. Zelfs de CNC machines vertonen dit fenomeen. Je moet op zoek gaan naar een compromis tussen snijsnelheid en warmte, zodat het aan de root nog warm genoeg is om met de hogere snelheid te snijden en aan de tip niet te heet voor de tragere passage. Experimenteren met het materiaal dat je gebruikt dus...

Ofwel een draad zoeken/maken die even taps toeloopt als je vleugel, maar dat wordt te moeilijk lijkt me. :-)

Super tailboom trouwens!!
 
gewoon in profilli opgeven dat de afbrand bij de tips groter is dan bij de wortel, dan wordt de mal daarop aangepast. Wel effe zelf experimenteren met de opgaves, je zal dus enkele kernen moeten snijden om de goede gegevens te verkrijgen.
 
Tja, ik zal inderdaad iets moeten veranderen in de maatvoering van de snijmallen. Al moet je niet zomaar alleen de huiddikte veranderen van slechts 1 rib. Dat levert wel een goed profiel op, maar je moet er wel op letten dat het onderste schuimblok als schaal gebruikt wordt om de vleugel in op te bouwen. Als je het, extreem, bekijkt gaat dan in het geval van het stabilo de tips hangen. Een beetje zo als hier :wink: :
d4c-36661.jpg


Voor het stabilo wordt het belangrijk overmatige afbrand te voorkomen. Kijk maar eens naar het tipprofiel!



Als daar teveel wegbrand heb je hier vrijwel niets meer over!! (als je dit ziet geloof je toch bijna niet dat er een zwever met een spanwijdte van 3.4mtr gebouwd wordt..) Een combinatie van sneller snijden en snijmalletjes een beetje uitvullen zal verbetering moeten brengen bij. Bij mijn vorige project had ik niet van die sterkte tapering, maar toen sneed ik ook met een behoorlijk zwaarder gewicht en ietsie hogere stroom. Blijkbaar is rustiger snijden niet gelijk beter. Ik hoopte hiermee de snijdraad zo recht mogelijk te houden, geen nasleep, of hoe je dat ook alweer noemt. Dat is wel gelukt, maar het levert blijkbaar andere ellende op.

Effe over Profili, bij mijn kunststofelectroduurvluchtzwever (heerlijk woord :) ) gebruikte ik ook Profili om de snijribben te maken. Ik kan me herinneren dat ik vanalles in kon voeren. Zoals, dikte snijdraad, eerst onderzijde snijden, dan bovenzijde, de manier waarop de draad het schuimblok in kan glijden etc. Maar dat kan ik niet meer terug vinden. Snap er geen reet van. (Misschien herinner ik het me wel verkeerd.)Nu kan ik alleen nog maar via: Profielenbeheer, ribben-mallen, afdrukken van rib of mal, mallenbeheer (schuimsnijden) 1 mal uit het programma krijgen zoals te zien is in bovenstaande foto.
En dit is het menu wat ik nu nog kan vinden:



Wat goed geluk is:



Het snijvlak staat onder een hoek van 15 graden (of 75°). het is gemaakt van een 30*30mm beukenhouten balkje. Het mes ligt zo vlak mogelijk op het schuim. Daarmee voorkom je dat het schuim opstroopt tijdens het snijden. Er passen van die kleine Stanleymesjes in. Je moet alleen nieuwe mesjes gebruiken en ook nog eens de volle lengte. Ook weer om het mes zo vlak mogelijk op het schuim te zetten. het mesje kan op elk van de 4 hoekpunten vastgezet worden met een 4mm schroef en een 2mm aluminium strip. Deze strip is een beetje bol gemaakt. Op zo'n manier dat de bolle kant tegen het midden van het stanleymesje drukt. Dan zit het overal perfect vast. Doordat je het mesje op 4 punten kan vastzetten, kan je ook kiezen of je de aluminium strip danwel het hout langs de aanslag laat glijden. Zo kan je elke denkbare positie van een snijkant van 15° aan. Ik heb dit van te voren niet allemaal bedacht. Het komt toevallig zo mooi uit. Een V-naad van 30° volstaat voor alle roeruitslagen.
 
Laatst bewerkt:
Scharnier van het richtingsroer is vrij gesneden.
Snij aan de scharnierzijde. Een randje van 2mm breed is de vaste maat welke constant moet zijn. Daarom is het NIET handig om aan de NIET scharnierzijde te gaan snijden. Het kielvlak heeft immers geen constante dikte, waardoor ook de breedte aan de scharnierzijde zal varieren.





Het strookje schuim moet tijdens het vacuumbaggen gewoon op zijn oude plek zitten. Om hem naderhand makkelijk te verwijderen kan je hem intapen. Het is maar een rottig dun schuimstrookje. Als je het plakband met plakzijde naar boven vast zet, is het een makkie om dit strookje in te tapen.

 
Laatst bewerkt:
Voor de leading edges heb ik, zoals ik van iemand anders geleerd heb, stroken gemaakt van 58grams glas en 60grams kevlar. Uiteraard onder 45°. Het kevlar/glas wordt straks om de neus van de vleugel geplakt met het glas naar buiten. Dit moet een perfecte leadingedge op kunnen leveren.

Ik had wel een voorbeeld strookje liggen, maar hoe dat nu precies gemaakt is was me onduidelijk. et was me wel verteld, maar da's nog iets anders dan zelf doen.. Ik heb het zo gedaan. Eerst een strook kevlar van 12cm breed. Daar komen 4 stroken van 3cm breed uit. (Voor de vleugels goed, voor het stabilo misschien erg breed. Maar dat is later aan te passen.) Ook een stuk glas werd uitgesneden. Ruim breder dat het kevlar. Van het kevlar maakte ik een rol, het glas werd uit gelegt.
Dan spuitlijm erop. Niet teveel, niet te weinig. Het kevlar wordt op dit ingespoten glas gerold en aangedrukt. Hoe rechter het glas en het kevlar op elkaar komen, hoe beter. Mij lukte dat niet perfect, toch is de uiteindelijke strook erg flexibel. De bredere glasstrook zorgt voor uitwijk mogelijkheid, want er is geen weg terug als je gaat plaken....Dan het overtollige glas eraf knippen. Vervolgens de strook netjes recht leggen en de smalle strookjes afknippen. En klaar is het. Was wel even spannend, maar het resultaat is goed!













Hans, nog bedankt voor deze tip!
 
Laatst bewerkt:
Speciaal voor Dennis nog een plaatje voor het slapen gaan....

Vandaag met het 38grams kevlar gestoeid. Da's duidelijk losser spul danhet 61grams kevlar wat ik gisteren gebruikte. Het stukje kevlar voor het vaste deel van het kielvlak moet groot uitgeknipt worden en dan uitgerekt worden.

Het witte vel is het te knippen kevlar. Na het uitrekken krijg je dan dat smalle stukje kevlar. Zo liggen de vezels in de gewenste richting om zo optimaal mogelijk tegen de belastingen ingezet te worden.

 
Laatst bewerkt:
Voordat er weer bouwstapjes gemeld worden, eerst het volgende.

ik geef ook curssen "vacuumbaggen voor beginners". Behandelt worden elementaire zaken die vooral begripsbevorderend zijn. Het blijkt een interessante curcus zoals aan de belangstelling van een van de cursisten af te lezen is. U kunt inschrijven via PB.



Dan de bouwvorderingen. Er was nog iets wat ik nog uit moest proberen. Het werken met bakpapier. Dat papier helpt om het losse weefsel nauwkeurig te knippen en te positioneren.

Eerst een stukje pakpapier knippen. Dan licht, maar wel overal raken met de lijm, inspuiten met spuitlijm. Vervolgens het stuk op het kelvar plakken en uitknippen. Dan exact aftekenen en uitknippen. Dit stukje weer inspuiten. Iets dikker deze keer. Nu hebben we een soort kevlar sticker. Dat plak dan waar je het hebben wilt. Het enige nadeel vindt ik dat de randjes uiteindelijk weer omhoog gaan staan. (Misschien weer iemand hoe dit te voorkomen.)Uiteindelijk is er maar ongeveer 0.5 gram kevlar aangebracht.



Hoe het er op foto uitziet:









 
Laatst bewerkt:
Berrie,

Waarom gebruik je kevlar op de randen van het stabilo en richtingroer?
Ik dacht dat kevlar vooral uitblonk in slagvastheid met als nadeel de hoge prijs en lastige verwerkbaarheid.

Wat ga je straks als scharnier gebruiken? Ik hoor we eens de term 'scheurweefsel' . maar wat is dat eigenlijk? Is dat gewoon kevlar of iets anders? En hoe krijg je het scharnier beweeglijk na het lamineren, zonder het stuk te snijden/slijpen?

Verder bedankt voor het zo nauwkeurig vastleggen van je bouwstappen, ik leer er vele van en met mij waarschijnlijk velen.

Groeten,

Ron
 
Ron Gijzen zei:
Berrie, waarom gebruik je kevlar op de randen van het stabilo en richtingroer?

Allereerst omdat M.Drela dit voorschrijft. Maar, ….


Ron Gijzen zei:
Ik dacht dat kevlar vooral uitblonk in slagvastheid met als nadeel de hoge prijs en lastige verwerkbaarheid.

Er zijn daar natuurlijk zo wat redenen voor te verzinnen. Ik zal proberen e.a. te verwoorden. Kevlar heeft inderdaad een goede slagvastheid. Maar ook een “goede” elastisiteitsmodulus. Dat is de grootheid waarin de mate van vervorming tengevolge van spanning wordt uitgedrukt. De elastischiteitsmodulus zit zo’n beetje tussen carbon en glas in. Composiet gebouwde onderdelen worden vaker op stijfheid geconstrueerd dan op sterkte. Een nadeel van Kelvar is dat het slecht bestand is tegen drukbelastingen. Praktisch gezien zal een onderdeel welke op druk belast wordt, echter vaak eerst vervormen voordat bezwijken onder druk plaats vindt. In welke mate dat het onderdeel vervormt wordt o.a. bepaald door de E-modulus. Kevlar heeft tenopzichte van zijn gewicht een hoge specifieke sterkte. Neem een glas, carbon en een kevlar draad met alle dezelde doorsnede. Wikkel deze draden af tot ze bezwijken. Dan kom je met glas ongeveer tussen de 80 en 100km ver. Carbon komt ergens tussen de 130 en 140km uit. Kevlar tussen de 140 en 150km! (waarden onder voorbehoud. Het gaat hier om een vergelijk tussen de verschillende materialen. Naar gelang het fabricageproces van een van de soorten krijg je andere waarden) (e.a. overgenomen uit: GFK-Techniek im modellbau von Neckar Verlag, ISBN 3-7883-2107-5)

Als je alleen op stijfheid zou willen construeren zou je ook voor carbon kunnen gaan. Maar da’s wat minder slagvast en flink duurder…

Neem glas van 54gr/m^2, carbon van 65 gr/m^2 en kevlar van 62gr/m^2. Kost resp. E4.95, E53.5 en E28.71. Dan heb je een idee van de prijs. Overigens, voor een complete Supra ben ik straks circa E300,- aan materiaalkosten kwijt. Valt mee toch? En dan heb ik niet bezuinigd! En dan nog de voldoening van zo’n project erbij!

Nog wat. Het glas is 0.08mm dik, carbon 0.11mm en kevlar 0.13mm dik. Het kevlar is dikker en neemt dien gevolge ietsie meer hars op. Theoretisch dan. Het volume/gewichtsvoordeel valt minder gunstig uit. Maar nog altijd gunstiger dan glas.


Onderstaand plaatje geeft aan hoe de verschillende vezels aan stijfheid verhouden op een vleugel. (bron:aerodesign.de)



Wil je met glas dezelde stijfheid bereiken zal je twee keer zoveel glas op de vleugel moeten stoppen…….. (dat relatieveert alweer de hogere kosten van Kevlar)

Kevlar is slecht tot niet mechanisch te bewerken. Knippen met speciaal gereedschap gaat wel goed. Door de afmetingen van het kevlardoek goed te nemen heb je niets na te schuren als je het goed uitkiend. E.a. is straks, hoop ik, goed te zien als het richtingsroer gereed is.


Ron Gijzen zei:
Wat ga je straks als scharnier gebruiken? En hoe krijg je het scharnier beweeglijk na het lamineren, zonder het stuk te snijden/slijpen?

Kevlar is slecht tot niet mechanisch te bewerken. Het scheurt dus ook niet kapot en is daarom als scharnier goed te gebruiken. Knippen met speciaal gereedschap gaat wel goed. Door de afmetingen van het kevlardoek goed te nemen heb je niets na te schuren als je het goed uitkiend. E.a. is straks, hoop ik, goed te zien als het richtingsroer gereed is. Of de scharnierlijn aangevijld moet worden weet ik nog niet. De matrix kevlar/epoxy laat zich wel aardig snijden heb ik begrepen. Mits het gedaan word met een scherp afbreekmesje. Deze fase van bouwen moet ik nog ervaren.


Ron Gijzen zei:
Ik hoor we eens de term 'scheurweefsel' . maar wat is dat eigenlijk? Is dat gewoon kevlar of iets anders?

Onderstaande afbeelding geeft een stukje scheurweefsel (abreissgewebe of peelply) weer. Het is in verschillende uitvoeringen te verkrijgen. Als breed doek of als lint. Meestal worden er twee grofheden aangeboden. Weet niet eens wat ik heb eigenlijk. Volgens mij de fijnste variant. Dit heb ik gebruikt als scharnierband in een glasvleugel.



Ron Gijzen zei:
Verder bedankt voor het zo nauwkeurig vastleggen van je bouwstappen, ik leer er vele van en met mij waarschijnlijk velen.

Ik doe het met plezier. In dit tijdperk vol ARF geweld is er echt wel nog iets hoogwaardigs te maken met relatief weinig hulpmiddelen. Maar het is niet altijd makkelijk om aan de info te komen. Factor “tijd” moet je uitschakelen. Ik hoop dat ik zo een bijdrage kan leveren.

Dan nog wat bouwfoto’s.

Mylars zijn gepoets met PA trenmittel. Drie keer en tussentijds uitgevreven met een zachte doek. (bij een vorig project deed ik het nog 5x voor een Mylar die ik voor het eerst gebruikte. Maar ik wordt gaandeweg luier)

De randen van de mylars tpv de leadingedge heb ik dunner gemaakt door met een mes erover te schrapen. Zo hoop ik dat de leadingedge beter en verder gevolgt wordt.

De schuimkern is voorzien van leadingedge kevlar/glas. Het glas aan de buitenzijde om nog wat te kunnen schuren…. Het weegt met alle aangelijmde delen nu 11.4gram.

Het kevlar is geknipt middels de bakpapiermethode.Met papier weegt het 8.7 gram. Ben benieuwd hoe zwaar (licht) het gaat worden uiteindelijk!

Ik wil nog een expirement uitvoeren met het oog op het middenpaneel. Deze heeft een spanwijdte van 1.6mtr. En er zijn verschillende losse carbonreinforcements te plaatsen. Ik zie dat niet zitten om dit in hele ding binnen een uur gesopt te hebben. Ik wil eerst de onderkant “baggen”. En dan de bovenzijde. Dat probeer ik met dit kielvlak uit. Maar dat wordt wel einde van de week ofzo.






 
Laatst bewerkt:
De schuimkern van het kielvlak heb ik nog even "nagestoomd" om de deuken eruit te halen. Echt lache! Ik had het nog nooit zo gedaan. Tot nu toe ging ik met lichte plamuur aan de gang. En dan maar weer schuren. ooit las ik eens ergens dat je deukjes uit hardschuim weg kan stomen. Dat is nu dus gebeurd.

Een zijde van het kielvlak zit nu in de zak.



Over die zak moet ik iets kwijt. Toen ik bij Hans op visitie was, liet hij me de werking van deze zakken zien in vergelijk met een zelfgemaakte zak van dik schildersfolie. Ik stond verbaasd. Dat was blijkbaar van mijn gezicht af te lezen en Hans gaf me een zak mee. Ik kan nu makkelijk 150mbar meer zuigen!!!!!!!!! Hans bedankt! (hij leest dit vast mee daar in Zuid-Afrika)

Die zakken komen hier vandaan: CST - The Composites Store

Onderstaande foto geeft aan hoe de exact geknipte kevlar stukken op de mylar geplaatst worden. Eerst is deze mylar dun ingerold met hars. Dan het kevlar erop. Vervolgens met een harde roller aanrollen. Niet te woest doen...... Dan gaat het papier er erg makkelijk af. Even opletten dat je het kevlar niet van de mylar aftrekt.



Je ziet dat de leadingedge een millimeter of 5 vrij is van kevlar. Daar is de mylar verdunt en zal goed om het glas/kevlar stookje (welke al op de schuimkern zit geplakt en ingerold is met hars + nagedroogt met een tisseu) aansluiten. Met een beetje mazzel hoef ik NIET te schuren!!

Het kleurenschema voor deze Supra is weinig origineel maar ik blijf het mooi vinden:



Dit rood/witte schema wordt het weer.
 
Laatst bewerkt:
Berrie 3 vraagjes.

1 ik snap niet waarom je nu meer kan zuigen, is dat omdat ze dikker zijn, of lekten die je eerst gebruikte?
2 Trek je de verf niet snel los mylar als je het bakpapier van je matten trekt?
Voor mijn gevoel zit de verf los op de mylar, of valt dat wel weer mee?
3 spuit je nu wel iets dikker dan bij je vorige zwever vanwege het doorschijnen toen?

Verder weer veel succes, ik blijf het een prachtige manier van bouwen vinden.
 
Bertus zei:
Berrie 3 vraagjes.
8O
Bertus zei:
1 ik snap niet waarom je nu meer kan zuigen, is dat omdat ze dikker zijn, of lekten die je eerst gebruikte?

Goed dat je het vraagt. Ik vergat het te vertellen. De zakken van schildersfolie blijken poreus te zijn. Daardoor lekten ze. Deze. voor mij nieuwe, zakken zijn echt Dicht.

Bertus zei:
2 Trek je de verf niet snel los mylar als je het bakpapier van je matten trekt?Voor mijn gevoel zit de verf los op de mylar, of valt dat wel weer mee??

De verf zit redelijk vast. Ik kan geen vergelijk vinden om te omschrijven hoe vast dat dan is.

Bertus zei:
3 spuit je nu wel iets dikker dan bij je vorige zwever vanwege het doorschijnen toen?

Ja, ik spuit wel iets dikker. Het doorschijnen vindt ik geen probleem. Wat ik wel een probleem vindt (optisch) is het vlekkerige uiterlijk wat op het middenpaneel zit van de andere zwever. Met een spuitbus vindt ik het lastig om dun (zodat de verflaag nog doorschijnend is) en egaal te spuiten. Dus spuit ik maar wat dikker. Het oog wil ook wat. Hoewel ik ook een keer gespeelt heb met het idee helemaal geen verf te gebruiken en de Supra "naturel" uit te voeren. Had weer enkele 10-tallen grammen gescheelt.
 
Zo, het kielvlak is gereed! Nou ja, alleen de facings (dat kevlar in de scharnierlijn) nog een keertje harsen.

Het gewicht is super. Ook de stevigheid voelt erg goed. Alleen de verf is weer minder. Nu omdat het 36grams weefsel een niet gesloten structuur heeft. De hars is tussen de draden van het weefsel vrijwel verwijderd. Geeft natuurliijk een goede gewichstbalans, maar het uiterlijk knapt er niet van op.

Het vacuumbaggen in twee stappen kan ook. Nu kan ik op mijn gemakje het middenpaneel doen. Daar zag ik namelijk erg tegenop. (aard van dit beestje......)

de leadingedge behoefde idd nauwelijks nabewerking. Even met een mesje de verflijn ietwat recht krappen en dan een korrel 800 nat schuurpapiertje erover. En klaar. :)

Plaatjes:







Er valt nog wat te melden. Hier een LINK naar de blog van Gert Nieuwoudt uit Zuid Afrika. Hij is al wat verder dan ik met de bouw van zijn Supra.
 
Laatst bewerkt:
Zeer mooie manier van bouwen Berrie!! Daar kan ik nog wat van leren.

Vraagje: accepteer je dit kleine schoonheids foutje?? of ga je nog proberen de afwerking te verbeteren?

Ik denk als je het kielvlak een goede voorbehandeling geeft en daarna een paar goeie dunne spuit laagjes, dat het gewicht haast niet toeneemt (hoogstens 2 a 3 gram)
Dan ziet het er helemaal profi uit.

Verders veel succes en ik ben benieuwd naar het eind resultaat

Eric
 
Eric R zei:
Vraagje: accepteer je dit kleine schoonheids foutje?? of ga je nog proberen de afwerking te verbeteren? Ik denk als je het kielvlak een goede voorbehandeling geeft en daarna een paar goeie dunne spuit laagjes, dat het gewicht haast niet toeneemt (hoogstens 2 a 3 gram)
Dan ziet het er helemaal profi uit.

Ik accepteer de schoonheidsfoutjes. Het gewicht van dit kielvlak ligt nu onder het opgegeven gewicht van Drela. En dat vindt ik best wel cool. 8) Daarnaast is drie gram in de staart 10-15 gram in de neus. En da's samen dan 13-18 gram. Wat weer ongeveer driekwart servo is :wink:

We bouwen hightech-lichtgewicht of niet...... De bouw is maar net begonnen. En nu al gewicht weggeven aan cosmetica, mwa, dat doe ik niet zo makkelijk. Ik vindt het belangrijker dat'ie profi vliegt dan datie er "bling-bling" uitziet met je neus erboven op. Deze Supra wordt gebouwt om mee te vliegen.
 
Ik ben het er mee eens dat elk grammetje aan het kielvlak een zeer zwaar grammetje is, ook omdat tie zover achterop zit. :)

Maar als ik nu naar de oppervlakte gladheid kijk dan lijkt het mij dat de luchtweerstand toch ook aardig toeneemt.
Ik neem aan dat je de totale weerstand toch ook zo laag mogelijk wil houden?
Ook omdat het "ruwe gedeelte" aan 1 kant zit (en ook nog eens aan de kant van de schanierzijde), lijkt het mij dat de meeste weerstand
aan 1 zijde van het kielvlak is waardoor je uiteindelijk (als tie af is en vliegt) met een stuurcorrectie blijft zitten?

Tevens ben ik met je eens dat je in het begin zeker niet teveel grammen moet toegeven aan uiterlijk. (het zou voor mij een moeilijke "wel/niet"keuze zijn)
Maar als mocht blijken dat de elevator ook lichter uitvalt als opgegeven (super cool trouwens) zou ik het toch zeker overwegen.

Eric
 
Tja, die luchtweerstand. Daar noem je wat. Ik kan niet echt met je meekomen dat een paar afwezige verfsplinters een kist de andere kant op laten vliegen. Ik moest wel even wennen aan het feit dat dit ontwerp helemaal geen dichtlippen voorziet bij de roeren. Dichte roerspleten vindt ik erg mooi, maar het kevlarhuidje is hier te dun. Het kost ook gewicht, en dat is waar dit ontwerp op "drijft". Bij mijn vorige zwever heb ik wel aandacht aan besteed aan dichte roerspleten. Maar de Supra heeft niets van dat al. Wel de romp met pylon, RDS(inwendige aansturing van ailerons en flaps) en kielvlak en stabilo los van elkaar zodat er geen interferente weerstand tussen die twee optreed.

[edit]

Het blijft idd wel een beetje een lastige keuze. Maar er zijn meer lastige keuzes. Zoals welk doekje te kiezen voor de uiterste tips. Daar schrijft Drela 36grams voor. Maar ik heb al vernomen dat dit wel kwetsbaar is en niet veel grammen oplevert. Maar daarmee zaai je bij mij gelijk al weer de twijfel. "niet veel grammen" zijn dus wel grammen. En dat heeft zeker wel invloed op, zowel het eindgewicht, als op de massatraagheid. Ik zal even het elevatortje afwachten, hoe dat voelt, maar ik neig aan de hand van het kielvlak en aan wat Drela zelf prefereert, toch weer naar het lichtere kevlardoek. (En dat levert natuurlijk loslatende verf op........)

Maar toch, stel je voor, een vliegklare 3.4mtr zwever van nog geen 1.5kg. :roll: met profielen die daar geschikt voor zijn!! :lol:

Dit filmpje blijft maar door mijn hoofd spoken....
 
Back
Top