Bij elkaar opgeteld:
Hij is met veel te slechte weerscondities gaan vliegen, na de start krijgt de kist al flinke optaters, het toestel rolt en giert alle kanten op. Ik weet niet hoeveel hun ervaring was met dat model. Mja, een show, iedereen verwachtingsvol kijken, druk is hoog. Het was en is nog steeds een grote bak, en dat toen aan het begin van de model jets...). Grote druk om "door te duwen" met de beloofde vlucht, het heeft al aan duizenden vliegers het leven gekost....en nog véél meer modelvliegtuigen! Nee kunnen zeggen is moeilijker dan "we gaan het eerst ff proberen".
Op downwind vliegt hij recht, snelheid is goed (denk er aan, het was een grote kist en hij vloog betrekkelijk ver weg, snelheid inschatten is lastig, het lijkt al gauw te langzaam. Kijk maar bij Schiphol, komt zo'n A380 binnen, statig langzaam, (afhankelijk van het gewicht). Daarna een Falcon privé jet, woow gaat die hard denk je. Misschien wel met dezelfde snelheid!
De romp ligt enige tijd mooi vlak, geen vleugel te zien, alleen de sigaar van een romp! Dan komt er een tipje omhoog, door een turbulentie stoot. Vanaf dat moment is de vlieger de draad kwijt en begint mogelijk al tegen te sturen. Mja, de verkeerde kant op. De hellingshoek wordt steeds groter, hij geeft steeds meer aileron... de verkeerde kant op dus. Hij trekt niet aan de neus, dus die gaat zakken en het toestel komt in een spiraalduik terecht (is dus NIET gestalled!). Uiteindelijk denk ik, dat hij realiseert wat er gaande is en start te corrigeren, maar daar had hij nog zeker 100m hoogte voor nodig gehad...
Grijze lucht met weinig licht, silhouet, pijlvleugel, complexe en peperdure kist, publiek, spanning/stress.
Ik heb nog geen goede verklaring gelezen waarom pijlvleugels dat effect verslechteren. Maar het IS gewoon zo. Misschien bij een mooie lange rechte vleugel als bijvoorbeeld een Beaver zie je verschil in breedte van de koorde bij de tip, dus de dichtbij vleugel lijkt groter. Geen idee.