Een zinnetje ergens op dit forum triggerde me tot deze reactie.
Brons is een metaal dus een metalen vliegwiel is voorzien van een metalen ring. Het lijkt me duidelijk dat die ring niet van plastic of hout is, dat zou weinig effectief zijn.
Afgaande op de kleur denk ik dat het een stalen ring is wat overigens ook een metaal is. Maar als hij van lood (ook een metaal) zou zijn zou dat de werking van het vliegwiel sterk verbeteren. Maar goed een te zwaar vliegwiel heeft ook weer z'n nadelen.
Nogmaals het is niet om te zeuren alleen om te wijzen op heel veel voorkomende manieren van spreken of schrijven die, als je er eens op let, eigenlijk onzin of niets zeggend zijn. Wij zijn daar zo aan gewend dat het ons niet meer opvalt maar vooral voor mensen die Nederlands moeten/willen leren zijn dit soort dingen moeilijk te begrijpen.
Honderden jaren geleden waren er nog geen spelling en grammatica regels voor de Nederlandse taal. Iedereen schreef zoals hij/zij dacht dat het goed was.
Twee verschillende schrijvers die dezelfde gebeurtenis omschreven konden daar zodanig verschillende "woorden" en zinnen voor gebruiken dat die beschrijvingen voor de lezers van nu over verschillende gebeurtenissen lijken te gaan.
Maar het gebeurde ook dat een schrijver meerdere verschillende woorden gebruikte voor hetzelfde onderwerp. Dit gebeurde vooral als hij/zij lange tijd werkte aan een schrijfsel. Vooral de wetenschappers waren daar sterk in. Ze onderzochten iets en schreven hun bevindingen op. Zo'n onderzoek kon heel lang duren dus werd er ook heel lang van alles opgeschreven. Als zo'n onderzoeksrapport nu wordt gelezen is het heel vaak ontzettend lastig om uit te vinden waar het eigenlijk over gaat.
Toen was dat natuurlijk ook al zo en mede daardoor zijn er veel mythes ontstaan over de chemie, alchemie zoals dat toen werd genoemd. Maar zo zijn bijvoorbeeld ook zeemonsters of vreemde dieren in "donker Africa" ontstaan.
Dit maakt de boeken uit die tijd nu heel erg moeilijk leesbaar. Ik heb ooit voor een scriptie eens wat archief onderzoek gedaan. Daar had ik echt hulp van de archiefmedewerkers bij nodig want die boeken waren nagenoeg onleesbaar. Er werden heel vreemde woorden en manieren van zinsopbouw gebruikt.
De trend lijkt nu te zijn dat we weer terug gaan naar een manier van schrijven die eenieder persoonlijk goed lijkt. "Je snapt toch wat ik bedoel" is dan het antwoord als ik er eens op reageer. Maar dat is het nu juist, jij en/of de mensen in je directe omgeving begrijpen je nu waarschijnlijk wel maar hoe zit het met andere mensen? Veel van die schrijfsels zijn van weinig of geen waarde voor de "buitenwereld". Na een paar dagen is iedereen dat al weer vergeten.
Maar kijk eens naar het internet, daar wordt enorm veel geschreven en dat ligt feitelijk voor altijd vast. Ik kan nu nog stukjes terugvinden die ik 10 jaar geleden heb geschreven.
Wat dacht je van de "sociale media"? Wat je daar ziet geven mij soms angstige gevoelens. Natuurlijk is het meestal goed bedoeld maar wat er daar geschreven wordt is vaak haast onleesbaar. En hoe zal het over 50 jaar zijn? Die schrijfsels zullen dan nog steeds te vinden zijn en dus ook te lezen. Hoe zal het dan worden gezien en begrepen? Kunnen de lezers van dan het nog wel begrijpen?
Om terug te komen op dit forum. Zelfs van de begin periode is nog heel veel terug te vinden en dingen die toen werden geschreven kunnen door de bezoekers van nu nog steeds gelezen worden. Heel af en toe krijg ik wel eens een vraag van iemand die een oud stukje van mij heeft gelezen en daar vragen over heeft. Sommige info is ondertussen achterhaald door de veranderingen in de techniek dus zijn die schrijfsels ook achterhaald meer maar ze zijn er nog wel!
Dit stukje schreef ik in een opwelling, ik wilde "het" even kwijt. Toen het af was besloot ik om het toch maar niet te plaatsen maar ik liet het wel iemand lezen. Hij vond dat ik het toch moest plaatsen, niet om te zeuren of iemand te kwetsen maar gewoon om er eens de aandacht op te vestigen. Dus schrijver van deze zin, voel je alsjeblieft niet persoonlijk aangesproken want dat is echt niet de bedoeling. Jouw zinnetje was alleen de trigger en als ik ga zoeken zal ik zeker weten veel meer voorbeelden kunnen vinden. Het zou me niet verbazen als er ook voorbeelden van mij zelf bij zijn.
Dit stukje is niet om te zeuren maar ik moet vaak lachen om dit soort uitspraken.
Brons is een metaal dus een metalen vliegwiel is voorzien van een metalen ring. Het lijkt me duidelijk dat die ring niet van plastic of hout is, dat zou weinig effectief zijn.
Afgaande op de kleur denk ik dat het een stalen ring is wat overigens ook een metaal is. Maar als hij van lood (ook een metaal) zou zijn zou dat de werking van het vliegwiel sterk verbeteren. Maar goed een te zwaar vliegwiel heeft ook weer z'n nadelen.
Nogmaals het is niet om te zeuren alleen om te wijzen op heel veel voorkomende manieren van spreken of schrijven die, als je er eens op let, eigenlijk onzin of niets zeggend zijn. Wij zijn daar zo aan gewend dat het ons niet meer opvalt maar vooral voor mensen die Nederlands moeten/willen leren zijn dit soort dingen moeilijk te begrijpen.
Honderden jaren geleden waren er nog geen spelling en grammatica regels voor de Nederlandse taal. Iedereen schreef zoals hij/zij dacht dat het goed was.
Twee verschillende schrijvers die dezelfde gebeurtenis omschreven konden daar zodanig verschillende "woorden" en zinnen voor gebruiken dat die beschrijvingen voor de lezers van nu over verschillende gebeurtenissen lijken te gaan.
Maar het gebeurde ook dat een schrijver meerdere verschillende woorden gebruikte voor hetzelfde onderwerp. Dit gebeurde vooral als hij/zij lange tijd werkte aan een schrijfsel. Vooral de wetenschappers waren daar sterk in. Ze onderzochten iets en schreven hun bevindingen op. Zo'n onderzoek kon heel lang duren dus werd er ook heel lang van alles opgeschreven. Als zo'n onderzoeksrapport nu wordt gelezen is het heel vaak ontzettend lastig om uit te vinden waar het eigenlijk over gaat.
Toen was dat natuurlijk ook al zo en mede daardoor zijn er veel mythes ontstaan over de chemie, alchemie zoals dat toen werd genoemd. Maar zo zijn bijvoorbeeld ook zeemonsters of vreemde dieren in "donker Africa" ontstaan.
Dit maakt de boeken uit die tijd nu heel erg moeilijk leesbaar. Ik heb ooit voor een scriptie eens wat archief onderzoek gedaan. Daar had ik echt hulp van de archiefmedewerkers bij nodig want die boeken waren nagenoeg onleesbaar. Er werden heel vreemde woorden en manieren van zinsopbouw gebruikt.
De trend lijkt nu te zijn dat we weer terug gaan naar een manier van schrijven die eenieder persoonlijk goed lijkt. "Je snapt toch wat ik bedoel" is dan het antwoord als ik er eens op reageer. Maar dat is het nu juist, jij en/of de mensen in je directe omgeving begrijpen je nu waarschijnlijk wel maar hoe zit het met andere mensen? Veel van die schrijfsels zijn van weinig of geen waarde voor de "buitenwereld". Na een paar dagen is iedereen dat al weer vergeten.
Maar kijk eens naar het internet, daar wordt enorm veel geschreven en dat ligt feitelijk voor altijd vast. Ik kan nu nog stukjes terugvinden die ik 10 jaar geleden heb geschreven.
Wat dacht je van de "sociale media"? Wat je daar ziet geven mij soms angstige gevoelens. Natuurlijk is het meestal goed bedoeld maar wat er daar geschreven wordt is vaak haast onleesbaar. En hoe zal het over 50 jaar zijn? Die schrijfsels zullen dan nog steeds te vinden zijn en dus ook te lezen. Hoe zal het dan worden gezien en begrepen? Kunnen de lezers van dan het nog wel begrijpen?
Om terug te komen op dit forum. Zelfs van de begin periode is nog heel veel terug te vinden en dingen die toen werden geschreven kunnen door de bezoekers van nu nog steeds gelezen worden. Heel af en toe krijg ik wel eens een vraag van iemand die een oud stukje van mij heeft gelezen en daar vragen over heeft. Sommige info is ondertussen achterhaald door de veranderingen in de techniek dus zijn die schrijfsels ook achterhaald meer maar ze zijn er nog wel!
Dit stukje schreef ik in een opwelling, ik wilde "het" even kwijt. Toen het af was besloot ik om het toch maar niet te plaatsen maar ik liet het wel iemand lezen. Hij vond dat ik het toch moest plaatsen, niet om te zeuren of iemand te kwetsen maar gewoon om er eens de aandacht op te vestigen. Dus schrijver van deze zin, voel je alsjeblieft niet persoonlijk aangesproken want dat is echt niet de bedoeling. Jouw zinnetje was alleen de trigger en als ik ga zoeken zal ik zeker weten veel meer voorbeelden kunnen vinden. Het zou me niet verbazen als er ook voorbeelden van mij zelf bij zijn.
Laatst bewerkt:
