7. Chaos Modelling Cup HLG/F3K - Cup
Brockhagen
een kort verslag.
Mijn bedoeling was het om wat indrukken op te doen over F3K vliegen in Duitsland simpelweg
omdat daar een aantal wel héél erg goede vliegers wonen. En ik moet inderdaad zeggen; Oef,
er valt nog een heleboel te leren...........
Op vrijdagavond was ik samen met mijn zoontje, Timo, vertrokken richting Brockhagen. Na een rit
van ca. 230 km troffen we een leuk maar relatief klein veldje aan. Wel lekker kort gemaaid gras,
maar aan 2 zijden omringd door bomen. Kamperen konden we op het vliegveldje en naar goed duits
gebruik liet ook de verzorging van de innerlijke mens geen wensen open. Gekoelde drank en een barbecue
zorgden hier wel voor. Verse broodjes en koffie bij het ontbijt en ga zo maar door; prima geregeld.
Een paar proefstartjes diezelfde vrijdagavond maakten echter meteen duidelijk dat vliegen op dit veld
niet gemakkelijk was. De bomen rondom het veld zorgden voor behoorlijk wat turbulentie
Het veld van 11 juni, het Roosendaalse Veld, was in vergelijk hiermee laminair.........
Over de wedstrijd zelf kan ik kort zijn. 3 buitenlandingen zorgden bij mij voor evenzovele nul scores;
Mijn kistje is met 280 gram gewoonweg te licht om bij wat wind grotere afstanden af te leggen;
kan natuurlijk ook aan mijn vliegkunsten liggen wat ik zeker niet uitsluit
maar dat was de wedstrijd dus.
Maar wat heb ik hier nu geleerd en gezien; het meest in het oog springende was wel dat de betere vliegers
eigenlijk hun modellen relatief vlak weggooien. Een ruwe schatting is dat ze hun kist weggooien onder een hoek
van maximaal 30 - 40 graden en die zeker niet verder laten oplopen als 60 graden. Wat ze hiermee bereiken is
dat hun modellen met een behoorlijk snelheid doorgaan van het stijggedeelte naar het zweefgedeelte.
Bij een meer vertikale worp moet je immers op het hoogste punt
"drukken" om de kist vlak te leggen en meestal is de snelheid er dan ook uit.
De weersomstandigheden waren in zekere zin wel te vergelijken met die van 11 juni trouwens. (wind en thermiek)
Wat dan nodig is om een bel te vinden, is het afzoeken van een zo groot mogelijk gebied. Deze starttechniek
maakt dat mogelijk....
Onder deze condities is het ook minder belangrijk een (super) lichte kist te hebben. Mittelbach die derde werd vloog met
een kist van maar liefst 400 gram en de nummers één en twee (Vogler en Kleinert) vlogen met kisten van
respectievelijk 320 en 360 gram..... Dynamisch vliegen is het sleutelwoord.
De hoogte die gegooid werd viel mij over het algemeen reuze mee (of tegen); Het gross van de lanceringen zal
zo rond de 40 meter gezeten hebben. Eigenlijk viel mijn ik met mijn Longshot niet eens zo uit de toon wat dat betreft.
Een mooi voorbeeld dat het dan op het vliegen aankomt is wel Eric Christensen (ontwerper en bouwer van BartBird)
Samen met hem heb ik de wedstrijd gevlogen. Eric's kist kwam zeker niet hoger als de mijne maar hij vloog net wat
safer zijn belletjes uit en eindigde verdienstelijk als zevende)
Het was aardig te zien dat er nogal wat eigenbouw rondvloog. Veelal gebouwd in clubverband maar er waren
ook enige "individuen"............ (in de goede zin des woords)
De eigenbouw toestellen waren over het algemeen schuim/glas of schuim/kool in vele varianten....
Natuurlijk waren er ook een boel "fabriekstoestellen". (nog één vlieger was er met een Longshot trouwens)
De Aspirientjes hadden de overhand maar er waren ook nog een aantal Fireworks en Kisal's aanwezig......
Geen enkele Turbo gezien trouwens; of dat te maken heeft met de duits-oostenrijkse rivaliteit weet ik niet!
Van al deze toestellen heeft op mij de Kisal de beste indruk gemaakt. Ergens een beetje een eigenaardige
kist met maar bitter weinig V-stelling en een wat groot uitgevallen romp. Maar bij elke piloot die met
dit toesel vloog was goed te zien dat met de Kisal flinke afstanden afgelegd kunnen worden bij een
heel goede glijhoek. Dit was zonder meer beter als bij de Fireworks en bij de Aspirientjes.
Al met al een zeer aangenaam en leerzaam weekeinde
Arno
