FORUMLEDEN met TECHNICITEIT in de aderen....."instrumenten"
- Topicstarter steffe
- Startdatum
Ad Bakker
In Memoriam
Wel dus!!!!!! Je verbaast me toch weer, Steffe. Maar daarmee is het antwoord nog niet daar, want het is een hele specifieke toepassing en opstelling.
Naar de Belgische wetenschapper die hierover publiceerde is een laboratorium vernoemd.
Laatst bewerkt:
Ad Bakker
In Memoriam
niet mooi he van mij....
Dat is je vergeven, Steffe. Het feit dat je gelijk al met rekstrookjes kwam vond ik al knap.
Nu op zoek naar de toepassing, dat laboratorium in dat hele mooie Vlaamse stadje zal je wellicht wel kunnen vinden, maar het is de vraag of je dat ook naar de oplossing brengt. Het is overigens een hele mooie elegante meettechniek die in de loop der jaren steeds verder geperfectioneerd is.
Groet,
Ad
Laatst bewerkt:
Ad Bakker
In Memoriam
Nee Steffe, het zijn niet de rekstrookjes die hier getest worden. Die moeten gewoon in topconditie zijn en door een vakman geplakt en aangesloten.
Er zijn alternatieven voor deze meetmethode. Wij hebben ook wel röntgediffractie toegepast, en ook neutronendiffractie kan (zelf nooit gebruikt).
Maar deze methode heeft een zekere elegantie, en je hebt ook geen röntgen apparatuur nodig. Hoewel daar ook ambulante apparaten voor zijn ontwikkeld. Maar wel een tikje duurder denk ik.
Laatste aanwijzing hou ik nog even voor me.
Succes,
Ad
Ad Bakker
In Memoriam
Nog niet, Steffe. Hoewel die Belgische wetenschapper ontzettend veel dingen gebroken heeft, en ze dat in het naar hem vernoemde laboratorium nog steeds doen.
Deze methode is zeker niet contactloos. Sterker nog het valt in de categorie "semi-destructief".
Groet,
Ad
Ad Bakker
In Memoriam
Nou, ik ben 2 weken met vakantie geweest, en het lijkt erop dat dit draadje meegeweest is....
Nog maar een tip dan. Ik had al gezegd dat het een semi-destructieve methode is, hoewel anderen het nog steeds onder niet-destructief vinden vallen. Hangt gewoon af waar(voor) je het gebruikt. Feit is wel dat er een boortje aan te pas komt, en er dus wel degelijk materiaal verwijderd wordt.
Groet,
Ad
Nog maar een tip dan. Ik had al gezegd dat het een semi-destructieve methode is, hoewel anderen het nog steeds onder niet-destructief vinden vallen. Hangt gewoon af waar(voor) je het gebruikt. Feit is wel dat er een boortje aan te pas komt, en er dus wel degelijk materiaal verwijderd wordt.
Groet,
Ad
ron van sommeren
Forum veteraan
Even dit draadje met de defibrilator tot leven wekken.
Instrumenten loskoppelen, handen van het bed en de patient:
wing levelling - Page 3 - RC Groups
Instrumenten loskoppelen, handen van het bed en de patient:
wing levelling - Page 3 - RC Groups
Laatst bewerkt:
Ad Bakker
In Memoriam
Bedankt Ron, zal vandaag de uitleg maar eens plaatsen, dan neemt Steffe de draad misschien weer op.
Eerst even een espresso kuur en op ontbijt safari.
Ad Bakker
In Memoriam
Ik had dit al veel eerder moeten doen, maar op de één of andere manier is het erbij ingeschoten. Ik had al eerder gezegd dat dit mijn laatste "raadsel" in deze discussie zou zijn, omdat mijn inbreng zich wel erg op het randje van de uiteindelijke doelstelling ervan bevindt.
Even om te memoreren, het ging om dit apparaat:
Steffe kwam al redelijk in de buurt door "rekstrookjes" te noemen. En bij dit apparaat draait het ook daarom. Vroeger werden losse rekstrookjes gebouwd, maar bij verdere ontwikkeling van de methodiek kwamen speciale geïntegreerde rekstrookjes configuraties in de handel, zoals hieronder bijvoorbeeld van Micro Measurement.
Dit zijn 3 rekstrookjes die rond een punt zijn aangebracht. In het centrum hiervan wordt een klein gaatje geboord (aanvankelijk met een gewone boor, later met een freesje om het materiaal zo min mogelijk lokaal te vervormen). Het eerder getoonde apparaat is dus de voorziening om uiterst nauwkeurig en gecontroleerd dit gaatje te boren.
Met de rekstrookjes worden de verandering van de oppervlakte rekken (relaxatie) ten gevolge van het boren van het gaatje geregistreerd. Met behulp van de oplossing voor de spanningen rond een gat uit de elasticiteitstheorie kan dan de spanningsverdeling (2 normaalspanningen en een schuifspanning) ter plaatse van het geboorde gaatje van vóór het boren berekend worden.
De meest voorkomende toepassing van dit apparaat is het bepalen van restspanningen in een materiaal, zoals deze ontstaan door met name lassen. Bij lassen wordt het materiaal lokaal verhit, en tijdens het stollen van het lasmateriaal en de verdere afkoeling ontstaan door lokale krimp inwendige spanningen zonder dat er een uitwendige belasting is. Deze restspanningen kunnen een belangrijke rol spelen bij de beoordeling van nieuwe lasprocedures, of bij bestaande constructies een onderdeel zijn van de (breuk)veiligheidsbeoordeling daarvan. Ook wordt het gebruikt om de effectiviteit van bepaalde oppervlaktebehandelingen te bepalen, die erop gericht zijn om aan het oppervlak residuele drukspanningen te genereren, die ertoe bijdragen dat het betreffende onderdeel een hogere weerstand krijgt tegen vermoeiing (optreden van wisselende spanningen). Dit kunnen warmtebehandelingen zijn, maar ook bikvoorbeeld het "beschieten" van het oppervlak met kleine kogeltjes ("shot-peening").
Ik had al gezegd dat ik dit gekozen had vanwege de Belgische oorsprong van deze methode. Dit gaat terug naar 1949, met een internationale publicatie van Walter Soete, als één van zijn eerdere waardevolle bijdragen aan methoden om de veiligheid van constructies te beoordelen. Later heeft hij internationale faam verworven met zijn methodiek om de invloed van defecten in met name lasverbindingen op de veiligheid van constructies te beoordelen. Na zijn pensioenering is "zijn" laboratorium van de Universiteit Gent dan ook naar hem vernoemd: Het labo Soete, waar nog steeds zijn aanvankelijke pionierswerk wordt voortgezet, onder meer door een medewerker van het eerste uur, prof. Rudi Denys. Het laboratorium bevat onder meer een hele grote 800 tons beproevingsmachine voor het beproeven van grote gelaste platen waarin defecten zijn aangebracht ("wide plate tests")
Ik herinner mij Walter Soete als een zeer aimabel man, die stond voor wat hij deed, maar ook open stond voor andere ontwikkelingen en gezichtspunten. Zo heeft hij mij wel eens uitgenodigd om "in het hol van de leeuw" mijn visie op het vakgebied uiteen te zetten in een middaglange lezing, terwijl hij uit eerdere discussies wist dat ik een andere "school" aanhing.
Nogmaals, ik hoop dat Steffe dit draadje weer opneemt met een bijdrage die meer binnen het kader van de oorspronkelijke doelstelling ligt.
Groet,
Ad
Even om te memoreren, het ging om dit apparaat:
Steffe kwam al redelijk in de buurt door "rekstrookjes" te noemen. En bij dit apparaat draait het ook daarom. Vroeger werden losse rekstrookjes gebouwd, maar bij verdere ontwikkeling van de methodiek kwamen speciale geïntegreerde rekstrookjes configuraties in de handel, zoals hieronder bijvoorbeeld van Micro Measurement.
Dit zijn 3 rekstrookjes die rond een punt zijn aangebracht. In het centrum hiervan wordt een klein gaatje geboord (aanvankelijk met een gewone boor, later met een freesje om het materiaal zo min mogelijk lokaal te vervormen). Het eerder getoonde apparaat is dus de voorziening om uiterst nauwkeurig en gecontroleerd dit gaatje te boren.
Met de rekstrookjes worden de verandering van de oppervlakte rekken (relaxatie) ten gevolge van het boren van het gaatje geregistreerd. Met behulp van de oplossing voor de spanningen rond een gat uit de elasticiteitstheorie kan dan de spanningsverdeling (2 normaalspanningen en een schuifspanning) ter plaatse van het geboorde gaatje van vóór het boren berekend worden.
De meest voorkomende toepassing van dit apparaat is het bepalen van restspanningen in een materiaal, zoals deze ontstaan door met name lassen. Bij lassen wordt het materiaal lokaal verhit, en tijdens het stollen van het lasmateriaal en de verdere afkoeling ontstaan door lokale krimp inwendige spanningen zonder dat er een uitwendige belasting is. Deze restspanningen kunnen een belangrijke rol spelen bij de beoordeling van nieuwe lasprocedures, of bij bestaande constructies een onderdeel zijn van de (breuk)veiligheidsbeoordeling daarvan. Ook wordt het gebruikt om de effectiviteit van bepaalde oppervlaktebehandelingen te bepalen, die erop gericht zijn om aan het oppervlak residuele drukspanningen te genereren, die ertoe bijdragen dat het betreffende onderdeel een hogere weerstand krijgt tegen vermoeiing (optreden van wisselende spanningen). Dit kunnen warmtebehandelingen zijn, maar ook bikvoorbeeld het "beschieten" van het oppervlak met kleine kogeltjes ("shot-peening").
Ik had al gezegd dat ik dit gekozen had vanwege de Belgische oorsprong van deze methode. Dit gaat terug naar 1949, met een internationale publicatie van Walter Soete, als één van zijn eerdere waardevolle bijdragen aan methoden om de veiligheid van constructies te beoordelen. Later heeft hij internationale faam verworven met zijn methodiek om de invloed van defecten in met name lasverbindingen op de veiligheid van constructies te beoordelen. Na zijn pensioenering is "zijn" laboratorium van de Universiteit Gent dan ook naar hem vernoemd: Het labo Soete, waar nog steeds zijn aanvankelijke pionierswerk wordt voortgezet, onder meer door een medewerker van het eerste uur, prof. Rudi Denys. Het laboratorium bevat onder meer een hele grote 800 tons beproevingsmachine voor het beproeven van grote gelaste platen waarin defecten zijn aangebracht ("wide plate tests")
Ik herinner mij Walter Soete als een zeer aimabel man, die stond voor wat hij deed, maar ook open stond voor andere ontwikkelingen en gezichtspunten. Zo heeft hij mij wel eens uitgenodigd om "in het hol van de leeuw" mijn visie op het vakgebied uiteen te zetten in een middaglange lezing, terwijl hij uit eerdere discussies wist dat ik een andere "school" aanhing.
Nogmaals, ik hoop dat Steffe dit draadje weer opneemt met een bijdrage die meer binnen het kader van de oorspronkelijke doelstelling ligt.
Groet,
Ad
Laatst bewerkt:
hallo Ad en Ron,
mijn beste wensen voor julie en een goede gezondheid voor 2012
tja...
ik was dit draadje geheel uit het oog verloren .....
AD ....dat is een interessante uitleg dat je hebt gegeven....
maar
we gaan het weer opstarten !
even een mooi instrument zoeken....
( of Ron....? )
groeten
stef
mijn beste wensen voor julie en een goede gezondheid voor 2012
tja...
ik was dit draadje geheel uit het oog verloren .....
AD ....dat is een interessante uitleg dat je hebt gegeven....
maar
we gaan het weer opstarten !
even een mooi instrument zoeken....
( of Ron....? )
groeten
stef
Laatst bewerkt:
ron van sommeren
Forum veteraan
Instrument waarmee je kunt bepalen hoeveel graden ooster- of westerlengte je je bevindt, e.e.a. in combinatie met GMT/klok?
Roel van Essen
Forum veteraan
Het zou een moderne vorm van een sextant kunnen zijn.
Dirk
Forum veteraan
Het is een "Howard SunCompass Mk. III" .... hier Howard Sun Compass Mk III en hier http://cadrans-solaires.pagesperso-orange.fr/navigation/howard/howard_uk.html de uitleg van de werking ....
Ad Bakker
In Memoriam
Inderdaad, dat is 'm.
Ik denk dat ik gisteravond niet helemaal helder meer was. Ik had gezocht (meen ik me te herinneren.......) op "suncompass", "sun compass" en "zonnekompas". Als ik dat nu doe vind ik 'm gelijk!!!!
Mooi ding, en Steffe heeft inderdaad weer de goede richting aan dit draadje gegeven!!!!
Groet,
Ad