Help Nieuport 17 wil niet rechtuit

Voor de diehards: bestudeer pag. 156 en 157 in 'Scale Fibel' van Dick van Mourik. :teacher:

Daar wordt het bescheven gedrag van het model beschreven en verklaard. :P

(Ik kan het niet navertellen. :nooo: )

Ik zou zeggen: start hem van een betonbaan, en het probleem is opgelost. :wink:


jan.
 
ik zou toch eens ze verder naar achter zetten en niet naar voor. Waarom weet ik niet, maar mijn ervaring leert toch dat hoe korter de wielen bij het zwtp staan, hoe beter het toestel recht te houden is. Maar hoe vlugger hij ook op de neus gaat staan, helaas.
Steven D. heeft het mooi uitgelegd.
Ooit heb ik met een Pitts (niet mijn toestel) gevlogen die alle hoeken van het veld zag eer hij de lucht in was. Door de wielen naar achter te plaatsen was dit al veel beter (maar moest je uitkijken of hij stond op de neus). Net zoals een spit van me, die ging constant op de neus staan. Door het landingsgestel naar voor te plooien as dit opgelost maar was het een hele klus om recht te sporen.
Met de spit was alsof het toestel bv naar links trok, je corrigeerde zonder resultaat; nog wat meer sturen en plots keerde het toestel met een forse zwaai te ver door. En dan was je aan het slalommen. Een koord / lint aan de staart knopen wou ook wel helpen.
 
jan brilman zei:
Voor de diehards: bestudeer pag. 156 en 157 in 'Scale Fibel' van Dick van Mourik. :teacher:

Daar wordt het bescheven gedrag van het model beschreven en verklaard. :P

(Ik kan het niet navertellen. :nooo: )

Ik zou zeggen: start hem van een betonbaan, en het probleem is opgelost. :wink:


jan.
Helaas hebben wij geen beton of een andere `harde`baan tot onze beschikking
 
Is dit probleem inmiddels opgelost?? nieuwschierigheid..
en ik ga eerdaags het landinggestel voor de puppeteer bouwen. zelfde soort kit.... :roll:

mvg'
Rico
 
Op de site van MVA is een leuk filmpje over de start van twee fokker D VI kisten. Gek dat we daar over nooit vragen of opmerkingen op het forum te zien kregen.
 
noseover van de eerste zal een kwestie van landingsgestel plaatsing zijn,

2e lijkt me gewoon een overtrokken takeoff. iets te snel los? of het zwaartepunt te ver naar achter..

maar het zijn wel 2 personen die best kunnen vliegen en bouwen.. :P
voor zover ik weet vliegen die nu ook gewoon..
 
Wat ik zie (in het filmpje van Gert-Jan): een zwenking naar links wordt meteen gevolgd door het laten zakken van de rechtervleugel. Het lijkt mij dat er twee oorzaken (mogelijk een combinatie van beiden) kunnen zijn:

Het landingsgestel veert teveel.

Het zwaartepunt ligt erg hoog.

Het ziet eruit als de kantelende vrachtwagen (inmiddels een vertrouwd fenomeen in ons verkeer), de handel kiept om naar de buitenzijde van de bocht.

Mogelijke oplossing: minder vering en meer spoorbreedte van het onderstel. En uiteraard de wielen verder naar achteren om de instabiliteit om de top-as te verminderen.
 
Het Vliegtuig is inmiddels de deur uit. Na teveel gesodemieter met ladings gestel naar dan naar achter, zwaarte punt is ook als eens veplaast. lukte het niet om hem van de grond te krijgen . En de kist heeft onze Hangar verlaten. :-(
Pa is nu bezig met een andere dubbeldekker. De Svenson Wayfarer van Shamrock.
svenson%20wayfarer.jpg


http://www.shamrock-maastricht.nl/pages/3Vliegtuigen/brandstof/wayfarer.html

Het word nartuurlijk wel 1 met een oldtimer look
 
kan dit niet gewoon temaken hebben met het wielspoor?

vaak zie ik ook bij dubbeldekkertjes dat de wielen overdreven naar buiten staan (als een door zijn as gezakt.. eh.. ding op wielen zegmaar)

misschien dat een flinke hoeveelheid toespoor en de wielen haaks op de grond het probleem (deels) oplossen?

mvg
Rico
 
Beste Tweedekker-mensen!

Ik lees hier over de start- en taxiproblemen met tweedekkers en ik lees heel wat zinvolle, maar ook volstrekte 'onzin' suggesties.
Omdat ik heel wat uurtjes op echte tweedekkers (Tiger Moth en Stampe) heb gevlogen en daarna met tweedekker modellen in de weer ben gegaan ( en dezelfde problemen tegen kwam), denk ik dat ik de kern van de problematiek wel aardig weet.
In ieder geval krijg ik m'n tweedekkers meestal redelijk strak van het gras.
De kern zit hem in het feit dat we meestal veel te zware motoren in onze modellen zetten en dat we dan met volgas zo snel mogelijk 'van dek' willen zijn, omdat we bang zijn van het startgedrag.
De kist wil door de torsiewerking van de relatief veel te zware motor en prop gelijk linksaf achter z'n propeller aan en het voorlijke smalle landingsgestel en kleine kielvlak van de schaalmodellen (WO1-kistjes), maken het dan zeer moeilijk de kist recht te houden, zeker met een beetje crosswind.
Ook het giro-effect van de prop speelt een grote rol omdat de standhoek relatief groot is: zodra de staart omhoog komt, krijgt de kist een reactiekracht naar rechts.
Dus eerst een slinger naar links en dan naar rechts, heel lastig!
Het is wat minder fraai voor een schaalmodel, maar het verhogen van je staartwiel, zodat de standhoek (een flink stuk) kleiner wordt scheelt al heel veel (en je landing wordt ook aanzienlijk makkelijker).
Verder is het 'toespoor' van het landingsgestel (al eerder voorgesteld) een goede verbetering (snijpunt zo'n twee spanwijdte lengtes voor de neus).
Maar het allerbelangrijkste is de dosering van het gas: durf de kist rustig vaart te laten maken en niet schoef gasgeven, zoals bijna alle modelvliegers doen. corrigeer rustig met het richtingsroer en hou de staart op de grond met het hoogteroer, BLIJF van de aelerons AF!
Doe gewoon een serie taxiproeven om de reacties van de kist te leren kennen en het overcorrigeren af te leren. Geef niet meer gas dan dat de kist rustig blijft rollen, geef vol 'up' om de staart te drukken.
Voel je je happy, draai de kist recht in de wind, geef langzaam gas, corrigeer met je richtingroer, laat langzaam het hoogteroer naar neutraal lopen en trek hem vanuit de standhoek van dek.
Het lijkt hartstikke leuk om eerst het staartwiel te laten lossen, maar je introduceert met dit soort kistjes gelijk weer een paar lastige problemen, die snelle reacties vragen; niet doen dus!
Dit soort (WO1) kistjes moet je echt 'vliegen' en kun je niet als een overpowerde 3D-kist of stuntkist in het rond gooien. En geloof me, ze vliegen beter met een te zwakke motor, dan met een te sterke.
Succes!
 
jakkyvanw zei:
Ook het giro-effect van de prop speelt een grote rol omdat de standhoek relatief groot is: zodra de staart omhoog komt, krijgt de kist een reactiekracht naar rechts.
Dus eerst een slinger naar links en dan naar rechts, heel lastig!

Je gevoel is correct maar de verklaring is niet helemaal goed.

Het gyroscopische precessie moment geeft bij het omhoog komen van de staart juist een gier moment naar links!

De grootste kracht die bij een model als dit een rol speelt is dat door de sterk achterover gekantelde propelleras in stand bij voorwaartse beweging de lucht niet haaks op de propeller schijf treft maar onder een hoek. Het gevolg hier van is dat de invals hoek van de propeller bladen t.o.v. de aanstromende lucht niet op elke plaats van de omtrek gelijk is. Hierdoor ontstaat een groot moment naar links. (Het zogenaamde P-effekt) Dit moment neemt sterk af zodra het model met de staart omhoog komt. Door de piloot, die dan nog steeds een flinke hoeveelheid rechts rudder schopt, wordt dit ervaren als een plotselinge ruk naar rechts. (Die door het niet goed anticiperen van de piloot op dit effekt dus door de piloot zelf veroorzaakt wordt!)
 
Je hebt helemaal gelijk Bert,
Dank voor je correctie!

In een echt vliegtuig zijn de effecten wat geleidelijker en direct in hun proporties voelbaar en waarneembaar, maar bij een model is dat andere koek!
Daarom zijn dit soort schaalmodellen bepaald lastig.
Maar daarom ook juist een uitdaging!

Maar als gezegd: Het model wordt een stuk hanteerbaarder (op de grond tijdens de start), wanneer je het staartwiel hoger maakt, waarmee de standhoek kleiner wordt (pak 'm beet, een graad of 5, max.).
(Als displayversie, kun je altijd het wiel vervangen door een skid).
Ook je landing wordt een stuk makkelijker, omdat je driepunter een stuk vlakker wordt en je niet helemaal tegen de overtrek aan hoeft te landen en de boel een stuk stabieler blijft.
Dit staartwiel hoeft naar mijn mening niet bestuurbaar te zijn (is alleen maar kwetsbaar en geeft flinke opdonders aan je servo).
En laat het landingsgestel op z'n plaats zitten, ruim voor het ZP., maar monteer voor het vliegen wat grotere wielen.

Maar druk de staart tijdens de aanloop voor de start aan de grond; het helpt als een soort 'sleepanker' je model op koers te houden en wees zuinig met het gas...
 
Ik heb nog eens even naar het filpje gekeken van Gert-Jan, maar ik heb het idee dat dit vliegveldje nu ook bepaald niet ideaal is voor een dergelijk kistje. Jullie hadden erg weinig kans om hier fatsoenlijk van te starten....
 
persoonlijk denk ik dat het toch meer met het kistje te maken heeft.

maar het blijft moeilijk oordelen zonder de volgende gegevens:

- gestart recht tegen de wind in?
- vleugels de juiste instelhoek links rechts boven onder?
- nog is geprobeerd met rustig los vliegen ipv volgas knallen?
- enz..
 
Ik heb wel eens een model van een Fokker DR1 voor iemand ingevlogen die het ding door de typische zwalk neiging niet van de grond kreeg.

De grootste verbetering bleek te behalen door het wisselen van een mooie, lichte, houten schaal prop naar een loeizware kunstof prop.

Het effekt hiervan is dat het plotselinge afnemen van het P-effekt (In mijn vorige post beschreven), wat een sterke afname van de neiging om naar links te gieren teweeg brengt op het moment dat de staart omhoog komt, voor een groot deel gecompenseerd wordt door het grotere gyroscopische precessie moment van de zware prop.

Het model trok nu tijdens de take off run natuurlijk wel sterk naar links, maar wel helemaal constant en onafhankelijk van het omhoogkomen van de staart.

Hmm....als je bedenkt dat in de mandragende voorbeelden van deze modellen een rotatie motor met enorm gyroscopisch moment zat, is het feit dat een zware prop van voordeel is eigenlijk niet meer zo merkwaardig.... :D
 
Dag Bert, om diezelfde precessie krachten ben ik wel eens benieuwd hoe die krachten zich ontwikkelen in onze model turbines....... Hoewel de diameter, wat bepalend is voor de mate van precessie, relatief klein is wordt dat ruimschoots gecompenseert door de hoge toerentallen. Een gyro in een kunstmatige horizon is daarbij vergeleken niets bij.
==> in praktijk, hoe groot zouden de zijdelingse P krachten op lagers en motor ophanging zijn bij een snelle loop/g-turn of bij een abrubte/mislukte nose-up start bij volle pot......... :nosmile: .......enig idee?

Groet,
Gerald
 
best interessant om eens te meten iets van drukmeters ofzo.. :) is dit niet met een of ander briljant sommetje uit te rekenen?
(massa van de "tol", toeren en draaimoment)...
 
Heren,

Pak een gyro op de ricting van ACT (met heading mode) en alle problemen zijn opgelost! Handig hulpmiddel vooral als je sleept.
Gr.
Alex Sontgerath
 
De wielen moeten net iets voor het zwaarte punt liggen dus die kun je niet zomaar naar achteren plaatsen, dan zal bij gas geven het model direct voorovor slaan.
 
Gert-Jan, ik weet dat dit draadje al een paar jaar oud is, maar ik ben mijn Legionaire aan het restaureren, en nu moet ik een nieuwe ondervleugel bouwen. ik ben echter de tekening kwijt, en ik heb ook de kapotte ondervleugel jaren geleden al weggegooid (zeker 15 jaar). Ik vroeg me af of je de tekening nog hebt, en mij misschien wat details kunt opsturen. Het bovenaanzicht heb ik (ooit al op een bouwplankje overgenomen), maar ik zoek een doorsnede, en details van de strutbevestiging en het middenstuk. En de vorm van de tip.

Ik herinner mij dat mijn Legionaire precies hetzelfde gedrag als die van je vader vertoonde. Je moest flink naar rechts sturen tijdens de aanloop, en als de staart omhoog kwam iets naar links. Als je dat goed doseerde ging hij rechtuit, maar vaak eindigde het in een grondzwaai. Daarom is ook de ondervleugel overleden, terwijl de rest nog goed is (op een gekraakte vleugeltip na).

Als je wat scannetjes zou willen maken, graag. Stuur maar een pb, dan geef ik mijn emailadres.

Groeten,
Max.
 
Back
Top