HMS Victory - Caldercraft - 1:72

Je maakt er een nauwkeurig touwwerk van.
Mooie methode om de juffers te plaatsen, komt me bekend voor. Wel zoals je op je eerste foto van de juffer laat zien 2 staafjes per juffer gebruiken. Het risico dat je juffer schuin komt is groot en dat blijf je zien na het invoeren van de talie.
Op de Victory in Portsmouth hebben ze veel touwen vernieuwd met wat ze op voorraad hadden of waar ze goedkoop aan konden komen. Zoiets was de rede meen ik mij te herinneren dus linksgeslagen kabel ipv rechts. Officieel is het dus rechtsgeslagen en heb je het dus goed gedaan.
Het korte stuk touw wat overblijft na het aanbrengen van de juffer moet dan naar achter zitten (richting spiegel).
Ik zou ze wel gelijk met de talie vastzetten als je een paar klaar hebt. Zo krijg je aan 2 kanten mooi gelijk lopende wanttouwen. Maar dat is geen moetje.
Heb je ook gezien hoe de weeflijnen bij deze schepen erop zitten? Niet zoals bij de Hollanders geheel geknoopt. Maar het begin en het einde van 1 weeflijn zit met een lus aan het wandtouw gewikkeld. Nogal een werk, maar ook weer mooi om te zien. Tot nu toe heb ik het pas bij 2 modellen gezien.

 

Even een korte update van vrij veel werk, en een lange tijd van bouw-inactiviteit.

Het want aan stuurboord zijde van de fokkemast is klaar.

De talrepen worden op een vaste manier gelegd: omdat ik rechtsgeslagen touw heb gebruikt voor het want, begin je met de talreep in het voorste bovenste gat van het jufferblok, daarna op en neer, en tot slot zet je de talreep met enkele slagen vast op het hoofdtouw.

Op de MS Victory zijn de talrepen samengebonden op twee plekken; zie de foto. Dat heb ik ook gedaan, want het voorkomt het slippen van de talreep.

Daarna 5 mm wantklampen, die ik apart gekocht heb, omdat ik de geleverde klampen te groot vond.

Het resultaat:







Detail van de talrepen



Vergeleken met het origineel:


Vervolgens: bakboord zijde.

 

Heel deftig Paul, een prachtig gezicht zo.

 

Na een nogal lange zomer break is het werk weer begonnen.

Allereerst het want van de grote en bezaan mast. Dus jufferblokken en talrepen.

Dat leverde wel wat collateral damage op van de kanonpoortkleppen. Niet lastig om te herstellen.









Dan de spreeworsten: ik heb een 0.8mm messing staaf gebruikt en deze omwikkeld (bekleed) met 0.1mm zwart draad.
Het putting want: dit dient om de puttingijzers (en daarboven de jufferblokken van het stengewant) op z'n plek te houden bij spanning op het stengewant.

De touwen van het puttingwant hebben een oogsplits voor de bevestiging van het oog van een haak, die in een gat in het puttingijzer haakt. De gehele lengte wordt bekleed (0,1mm zwart draad).






Het benedeneind wordt aan de spreeworst zoals in het volgende plaatje. Er zijn 6 touwen in het puttingwant, en die worden bevestigd aan de spreeworst waar deze de wanttouwen 2, 3, 4, 5, 7 en 8 kruisen. (McKay).








Zo kan die weer verder!

 

Mooi werk Paul

 

Puttingwant bevestigd.

Ik doe de bevestiging aan de spreeworst toch zoals McKay het tekent, in plaats van hoe zu Mondfeld dat doet,

Dat is nog steeds correct, maar zo wordt het minder een dikke klont van touwen, zeker omdat de zwichting ook nog aan de spreeworst bevestigd moet worden.

 

Mooi werk Paul! Ik lees dat je Want-klampen hebt bevestigd. Is dit dan ook typisch Engels of kwam dit ook bij de Hollandse schepen voor?

 

Ik kan ze bij de Prins Willem en Zeven Provinciën niet vinden, maar het feit dat er een Nederlandse naam voor is (wantklamp of naaiklamp) betekent waarschijnlijk dat ze ook op Nederlandse schepen gebruikt werden.

 

Er is wat archeologisch bewijs dat ze voorkwamen in Nederland. Of continentaal. Maar ook beschreven in Nederlandse zeevaartboeken. Nederland was nou eenmaal spaarzaam met zaken beschrijven. Cornelis van Yk maakt een beetje onduidelijk een vermelding bij een opsomming van zaken rondom een mars, juffers en klampen, maar zegt niet hoe en wat. Maar dat doet hij ook niet over de juffer.
Ze worden nogal eens gevonden of opgevist in de Nederlandse wateren.


En hier in dit boek staan ze wel duidelijk beschreven.




We mogen er wel van uitgaan dat dit een veelgebruikt onderdeel was bij het tuigen. Op tekeningen van v.d. Velde of andere vind je ze niet terug. Te klein om te tekenen vermoed ik. De klamp die opgevist is op de foto was maar 8,5 cm lang en maar 1 cm dik. We maken ze ook te groot voor ons model, ook dat is een keuze welke details wel en welke niet.

 

Zwichting: korte touwen, met een oogsplits aan beiden einden. Touwen en oogsplitsen zijn bekleed (omwikkeld) met 0,1mm touw. De grootste uitdaging was nog om ze op goede lengte te krijgen. Hoewel ze in werkelijkheid van voor naar achter iets in lengte toenemen door de vorm van de romp, is dat in het model niet te merken.




Het want ingezwicht, vastgezet aan het 4e, 5e, 7e en 9e wanttouw.

 

Netjes hoor!

 

Hoi Paul,
Dit ziet er allemaal weer zeer strak uit, complimenten