pompebled
Forum veteraan
Vorige week was ik mijn Voyager aan het uitlaten in de gracht, toen een oudere dame met hond naar me toe kwam en zei dat ze nét zo'n rompje thuis had staan en of ik belangstelling had.
De dame in kwestie werkt in de lokale hobby/speelgoedwinkel, dus ik had goede hoop.
Die avond langs geweest en daar stond een behoorlijk vergeelde Seawind in de gang.
Toen ik aangaf de romp wel te willen hebben kwam de verrassing; "Dan haal ik de zeiltjes ook nog even van boven."
Een paar minuten later was ik onderweg naar huis met een complete Seawind.
De boot was destijds opgebouwd door haar dochter en toenmalige vriend; nu kun je weinig fout doen bij het opbouwen van een Seawind, maar ze hebben flink hun best gedaan, meer wil ik er niet van zeggen...
De boot is waarschijnlijk uit de eerste serie, afgaand op de blauwe fok, wit grootzeil en de stickers.
De romp is niet geverfd en de jaren in het licht hebben hun tol geëist; het ABS is enorm vergeeld en bros geworden.
Het deksel boven de roerkoning was al ingescheurd en kon ik slechts met enige extra schade in de vorm van afgebroken stukjes ABS openkrijgen.
De scheuren benat met MEK en de boel voorzichtig weer in vorm gedrukt (het deksel had jaren scheef dicht gedrukt gezeten), eens kijken hoe lang dat goed gaat.
Alles inclusief de tuigage zat dik onder het stof, dus ik heb de boel onder de douche gezet en voorzichtig schoon gespoeld.
Eenmaal gedroogd bleek er een gaatje in het grootzeil te zitten, geplakt met aan elke kant een stukje zelfklevend spinakerdoek, niet het mooiste, maar wel effectief...
Onder het luik zat nog een verrassing; in plaats van de servo met arm was er een lier gebruikt:
De rondlopende snaar is met een avontuurlijke messing buizenconstructie in de neus gebracht, hoe dit precies zit kan ik niet zien zonder de montageplaat inclusief de elektronica er uit te schroeven, daar ik de boot eerst wilde proberen zoals ik haar had gekregen, heb ik hiermee nog even gewacht.
Daar de instructies en de filmpjes vijf zeillatten voor het grootzeil en drie voor de fok laten zien, heb ik die afgelopen zaterdag eerst er op geplakt, want de zeilen hadden danig in de verdrukking gezeten en het achterlijk krulde fraai op.
Ook stonde beide onderlijken als een snaar, daar een paar extra lijntjes aan gezet, zodat de bolling instelbaar werd.
Zaterdagmiddag kort kunnen testen; ietwat loefgierig, maar de boot zeilt goed.
Minder goed is de algemeen bekende lekkage van het luik, de met de kit meegeleverde schuimrand is waterdoorlatend...
Daar de boot weinig vrijboord heeft en niet een al te zware ballast bulb, spoel je al bij matige wind het dek en komt er water binnen.
Vandaag de oude meuk er uit gehaald en een nieuwe laag gesloten celrubber in de rand geplakt, dat dicht beter af, maar het luik is nogal flexibel en bolt onder de druk van de sluiting, dus lekken de zijden nog enigzins.
Daar kwam ik vanmiddag achter toen ik een paar uurtjes aan de waterkant heb doorgebracht met het beter afstellen van mastval en tuigage.
De boot loopt inmiddels bijna zelfstandig rechtuit, met nog een lichte neiging tot oploeven in een vlaag, redelijk normaal dus.
De fok stond bijna 5 cm boven het dek, die afstand heb ik gereduceerd tot 10-12 mm.
Verder ben ik bezig om alle knopen (onnoemelijke aantallen halve steken op elke verbinding) los te halen en fatsoenlijk vast te zetten.
Helaas zijn de onderste bevestigingspunten van de fok door de ondeskundige knoperij in elkaar gefrommeld, zodat het onderlijk er niet geweldig meer uit ziet.
Ondanks dat ik er nog wel wat tijd in moet steken, zeilt de boot geweldig.
Mijn TT Voyager heeft er competitie bij.
Groeten, Jan.
De dame in kwestie werkt in de lokale hobby/speelgoedwinkel, dus ik had goede hoop.
Die avond langs geweest en daar stond een behoorlijk vergeelde Seawind in de gang.
Toen ik aangaf de romp wel te willen hebben kwam de verrassing; "Dan haal ik de zeiltjes ook nog even van boven."
Een paar minuten later was ik onderweg naar huis met een complete Seawind.
De boot was destijds opgebouwd door haar dochter en toenmalige vriend; nu kun je weinig fout doen bij het opbouwen van een Seawind, maar ze hebben flink hun best gedaan, meer wil ik er niet van zeggen...
De boot is waarschijnlijk uit de eerste serie, afgaand op de blauwe fok, wit grootzeil en de stickers.
De romp is niet geverfd en de jaren in het licht hebben hun tol geëist; het ABS is enorm vergeeld en bros geworden.
Het deksel boven de roerkoning was al ingescheurd en kon ik slechts met enige extra schade in de vorm van afgebroken stukjes ABS openkrijgen.
De scheuren benat met MEK en de boel voorzichtig weer in vorm gedrukt (het deksel had jaren scheef dicht gedrukt gezeten), eens kijken hoe lang dat goed gaat.
Alles inclusief de tuigage zat dik onder het stof, dus ik heb de boel onder de douche gezet en voorzichtig schoon gespoeld.
Eenmaal gedroogd bleek er een gaatje in het grootzeil te zitten, geplakt met aan elke kant een stukje zelfklevend spinakerdoek, niet het mooiste, maar wel effectief...
Onder het luik zat nog een verrassing; in plaats van de servo met arm was er een lier gebruikt:
De rondlopende snaar is met een avontuurlijke messing buizenconstructie in de neus gebracht, hoe dit precies zit kan ik niet zien zonder de montageplaat inclusief de elektronica er uit te schroeven, daar ik de boot eerst wilde proberen zoals ik haar had gekregen, heb ik hiermee nog even gewacht.
Daar de instructies en de filmpjes vijf zeillatten voor het grootzeil en drie voor de fok laten zien, heb ik die afgelopen zaterdag eerst er op geplakt, want de zeilen hadden danig in de verdrukking gezeten en het achterlijk krulde fraai op.
Ook stonde beide onderlijken als een snaar, daar een paar extra lijntjes aan gezet, zodat de bolling instelbaar werd.
Zaterdagmiddag kort kunnen testen; ietwat loefgierig, maar de boot zeilt goed.
Minder goed is de algemeen bekende lekkage van het luik, de met de kit meegeleverde schuimrand is waterdoorlatend...
Daar de boot weinig vrijboord heeft en niet een al te zware ballast bulb, spoel je al bij matige wind het dek en komt er water binnen.
Vandaag de oude meuk er uit gehaald en een nieuwe laag gesloten celrubber in de rand geplakt, dat dicht beter af, maar het luik is nogal flexibel en bolt onder de druk van de sluiting, dus lekken de zijden nog enigzins.
Daar kwam ik vanmiddag achter toen ik een paar uurtjes aan de waterkant heb doorgebracht met het beter afstellen van mastval en tuigage.
De boot loopt inmiddels bijna zelfstandig rechtuit, met nog een lichte neiging tot oploeven in een vlaag, redelijk normaal dus.
De fok stond bijna 5 cm boven het dek, die afstand heb ik gereduceerd tot 10-12 mm.
Verder ben ik bezig om alle knopen (onnoemelijke aantallen halve steken op elke verbinding) los te halen en fatsoenlijk vast te zetten.
Helaas zijn de onderste bevestigingspunten van de fok door de ondeskundige knoperij in elkaar gefrommeld, zodat het onderlijk er niet geweldig meer uit ziet.
Ondanks dat ik er nog wel wat tijd in moet steken, zeilt de boot geweldig.
Mijn TT Voyager heeft er competitie bij.
Groeten, Jan.
