De 3e wedstrijd van de Tamiya Cup bij RC Hotwheels in Deventer
Ik heb 2 weken gelden samen met Harry al aan de afstelling gewerkt en kennis gemaakt met de baan in Deventer dus het materiaal en het niet bekend zijn van de baan kon ik de schuld niet meer geven. Ik kon de zaterdag voor de wedstrijd niet trainen maar ik was vol vertrouwen dat ik deze wedstrijd een stap voorwaarts zou gaan maken.
Mijn dag begon om 07.00u in de auto richting Deventer en na een goede 35min sturen kwam ik aan in Deventer. Voor mij een soort thuiswedstrijd omdat deze baan het dichtst bij is. Snel een plekje gezocht en naar de inschrijfbalie waar Hampy al snel een vinkje achter mijn naam zette nadat ik had betaald. Op naar Michael om de motor op te halen en inbouwen die hap. De juiste tandwiel vehouding had ik al bepaald (28/64 in een TT-02) dus dat koste me geen extra tijd. Ik heb ruim de tijd om nog wat ronden te rijden dus zet mijn auto op de baan en begin te sturen.
Na de briefing begonnen de kwalificaties waarbij ik in de 3e heat ingedeeld was. Ik had dus mooi nog even tijd om naar de Fighter Buggy klasse te kijken naar het talent van de toekomst. Wat mij betreft de leukste klasse en ik baal dat ik hier niet aan mee mag doen
De eerste kwalificatie ging goed, ik crash niet zo heel veel meer en rij constante ronden van 20/21 sec. Ik rij uiteindelijk 14 ronden en eindig als 3e in de kwalificatie. Niet heel spannend dus maar voor mij goed genoeg en ik ben tevreden.
De tweede kwalificatie ging iets beter, ik rij weer constante ronde tijden en rij nu 15 ronden. Ook hier nauwelijks crashes en eindig weer als 3e in de kwalificatie.
De derde kwalificatie weer het zelfde verhaal als de twee daarvoor, weer 3e en geen crashes en mooie constante ronde tijden. Ok, de toppers rijden 2.5sec sneller per rondje maar ik ben tevreden. Ik kom van niets en merk dat ik elke wedstrijd beter ga, de snelheid komt dus vanzelf.
Ik mag uiteindelijk als 3e starten in de C-finale en ik ben hier redelijk tevreden mee. Ik had gehoopt op een B-finale maar met 33 auto's en mijn onervarenheid was dat helaas niet haalbaar. Bij de start ging het goed, ik knal de eerste bocht naar een gedeelde eerste plaats en een bocht later word ik door 2 man klem gereden en mijn auto vliegt een aantal keer flink over de kop. Ik vloek in mijzelf en baal dat er niet even wat ruimte wordt gegeven. Mijn auto wordt weer op de baan gezet maar lig inmiddels al een halve ronde achter en mijn auto rijdt ook niet echt geweldig meer. In de 3e ronde begint mijn auto ineens alle kanten op te zwabberen en er blijk een aandrijfas los te zitten omdat de pin er uit is geschoten. De auto is niet meer mee te rijden en ik parkeer hem in de pits en kijk de rest van de wedstrijd uit met een hoop gevloek in mijn hoofd en als de wedstrijd af is gelopen ook hardop. Ik baal, er had meer in gezeten maar helaas.
Door wat hulp van Andre (ik zat vol adrenaline en sleutelen aan mijn auto lukte niet echt) was mijn auto redelijk snel weer gefixed voor de volgende finale. Nieuwe ronde, nieuwe kansen dus hop de schouders er onder en gaan. Ik moest als 10e starten dus ik moest een flinke inhaalslag maken. Na de start pakte ik direct de 6e plaats en kon rustig opklimmen naar een 4e plaats dus het zag er goed uit. Helaas kreeg ik weer een paar tikken en daar ging mijn auto weer. Natuurlijk is dit niet allemaal de schuld van een ander en steek ik ook hand in eigen boezem. Nou ja, pech dan maar en ik kwam uiteindelijk 6e te liggen op bijna een ronde achterstand. Ik zag Bram (uiteindelijke winnaar C-finale) al in mijn spiegels verschijnen maar hij kwam me niet voorbij. Ik was in de finales over gestapt naar een 29/64 tandwiel verhouding dus had de snelheid en Bram moest dus echt moeite doen om me op een ronde te zetten. Uiteindelijk hebben we een paar ronden mooi gevochten en moest ik het fair and square afleggen tegen hem. Terecht natuurlijk want hij was beter maar dit gevecht was voor mij het meest positieve gevoel van de dag. Uiteindelijk kwam ik nog met Erik in gevecht voor de 5e plaatst maar ik kwam helaas een paar tienden te kort om hem definitief te pakken.
Al met al was ik niet tevreden, ik had meer verwacht en misschien wel door alle pech niet gekregen wat ik had verwacht. Natuurlijk wel weer 120+ ronden meer ervaring en dat is wat telt. Ik crash ook niet meer zo vaak door eigen schuld en rij steeds constanter, mijn snelste ronde en gemiddelde rondetijden liggen niet zo heel ver meer uit elkaar en dat geeft veel vertrouwen voor wat er nog komen gaat. Op naar Lelystad, ook deze baan ken ik een beetje (vorig jaar met de F1 gereden) en hoop dat de pech mij wat meer bespaard blijft. Ik heb er alle vertrouwen in
