Modellstudio Ka8b 1:4

Nog geen stap verder

Maar in mijn verdediging (en dit is geen klaagzang want ik kom echt niets te kort) ben ik de afgelopen 8 weken welgeteld 5 dagen echt thuis geweest: óf ik was weg voor mijn werk óf ik was op vakantie met mijn gezin en nu zit ik Oostenrijk om met wat gelijkgestemden de zin van het leven te bespreken terwijl we allerhande zweefvliegtuigen van een berg gooien. Volgende week dan weer weg voor werk.......nounounou wat een zwaar leven

Na volgende week hoop ik snel weer verder te kunnen met de ka8!

 

Wat een gaaf ding. Ooit.... (fervent ka8, ka7 en ask13 vlieger geweest maar dan 1:1).

Uit interesse: bestaan er modellen die de ligger verbinding realiseren zoals bij het origineel? (twee conische stalen pennen die de onderste en bovenste capstrips verbinden). Het lijkt me gaaf om dat na te bouwen, maar wordt waarschijnlijk niet sterk genoeg of te zwaar. Ik heb tot nu toe alleen modellen met een "standaard vleugel pen" gezien.

Verstuurd vanaf mijn SM-T580 met Tapatalk

 

Misschien lukt dat als je hem écht groot maakt maar voor dit formaat krijg je dat niet makkelijk voor elkaar denk ik.

Nu ben ik ook totaal geen schaalbouwer, ik bouw om te vliegen, dus moet hij er in de lucht mooi uit zien en of de constructie dan in detail wel of niet op de echte lijkt vind ik niet belangrijk.

Ik heb mij wel voorgenomen om dit mijn beste schaalproject tot nu toe te maken.....maar met slechts 1 schaalmodel in mijn Hangar is dat niet heel erg bijzonder natuurlijk.

 

Schaalbouwen is leuk. Je kunt zo ver gaan als je zelf wilt.

 

Volgens mij - maar helemaal zeker weet k het niet meer - neemt de kracht die zo'n constructie op kan nemen kwadratisch toe met de afstand tussen de twee pennen.
Dat zie je ook bij de hoogte van een ligger: de kracht die een ligger op kan nemen wordt veel groter als je hem hoger maakt.
Dat zie je ook bij de dikte van vleugelpennen; 2x zo dik kan 4x zoveel kracht opnemen.
Dus andersom wordt het kwadratisch minder sterk als je de boel verschaalt. En dat zowel voor de afstand tussen bovenste- en onderste oog als voor de dikte van de pennen die je er doorheen steekt.
Ten tweede zijn de G-krachten op een model al snel veel groter dan bij een 1:1 vliegtuig. 10G is voor de veel modellen geen probleem, bij 1:1 vliegtuigen is dat heel erg uitzonderlijk.
,

 

Het kan wel op een andere manier. Twee tongen die uit vlak verenstaal zijn opgebouwd tussende hoofdliggers. Welke vertikaal overlappend in de romp in een koker komen. Hierdoor steek je in een overeenkomend gat een pen. En presto een schaal uitziende oplossing.

 

Of......ik bouw hem gewoon met de vleugelbuis waar deze kit mee ontworpen is en hoef ik niets aan de vleugelconstructie aan te passen.

Dit bedoel ik met dat ik dat schaalbouwen niet zo heel belangrijk vind. Het voegt voor mij helemaal niets toe aan het eindresultaat (want in elkaar en in de lucht zie je niet of het er nu wel of niet uit ziet als de echte) dus houd ik hey lekker bij hoe de kit-ontwerper het verzonnen heeft.

 

Groot gelijk Justus. Dit was ook puur uit interesse - ik zou zelf denk ik ook voor de vleugelbuis oplossing kiezen.

 

Ik bedoelde ook niet dat je dat moet doen, was op de reactie of het mogelijk was . Zoals jij bouwt moet je lekker zelf weten, doe wat je goeddunkt. Dat werkt het beste. En mocht je een sleepje nodig hebben, geef maar een brul.

 

Ik heb langzaam aan weer een beetje naar de Ka8 kunnen kijken

De sleepkoppeling heeft een plekje gekregen waardoor de neuskap geplaatst kon gaan worden (heb ik voor de zomer nog gedaan en geen foto van....die komt nog)

Die kap van glasweefsel was wat aan de ruime kant. De kap aan bonken slijpen om pas te maken krijg ik zeker niet netjes dus heb ik de romp op de rand van de kap een paar millimeter op gedikt en met balsa de overgangen weer netjes gemaakt.
Nu past de kap bijna perfect. Ik ga later besluiten of ik de kap met tape fixeer of dat ik hem met schroefjes vast ga zetten. Hij moet enigszins demontabel blijven voor het geval ik iets met de sleepkoppeling en/of servo moet doen.

De kit voorziet voor de cockpit een gesloten spant en aangezien ik hier tzt wat schaaldetails wil gaan aanbrengen heb ik zelf wat dunnere spanten gemaakt. Dit ga ik met wat hulpspantjes goed verstevigen zodat ik dus later de cockpit open kan maken.

 

Ziet er goed uit.

 

Zo heb ik de sleepkoppeling geplaatst. Met de servo zo in zijn uiterste stand is de haak net helemaal dicht en tegen de tijd dat de servohoorn haaks op de trekstang staat is de sleepdraad al los. (Voor zover ik dat nu heb kunnen testen)
Ik heb het neusspant met driehoekjes wat verstevigd omdat er best wel eens een zijdelings kracht op kan komen in de lucht.

Met de kap er over ziet het er best gaaf uit al zeg ik het zelf! (Als de lijm droog is maak ik vast wel weer een fototje)

 

Hier ben ik tevreden mee!

 

Zoals eerder gemeld wilde ik de romp iets verbreden waar de kap aan de romp sluit en dat had ik vanmorgen zover af dat de kap er mooi strak op past en geen mm meer van de romp wijkt. (Die foto's staan hier boven)

Na een uurtje visualiseren met goed foute muziek op de achtergrond kreeg ik inspiratie voor de cockpitkap.......en aangezien het lekker weer was om op zolder te blijven zitten heb ik meteen de koe bij de horens gevat.

Met schaaldetails in mijn achterhoofd ben ik afgeweken van de bouwdoos en heb de meegeleverde spanten voor het frame over genomen op kwaliteits-multiplex en daar dunnere/smallere versies van gemaakt en met 6x6 vuren (of grenen...weet ik veel) het frame verder pas gemaakt.








Het spant in de romp, waar de piloot zijn knieen ongeveer komen, heb ik weggezaagd en daarvoor in de plaats iets dieper in de neus een nieuw spant gelijmd dat later ook fungeert als instrumentenpaneel.




En als finishing touch de cockpitkap zelf op maat geknipt.


Hoe dat moest wist ik niet dus heb ik de kap zo goed mogelijk op de juiste plek gehouden en met een markeerstift een lijn getrokken op ruime afstand van waar ik dacht dat ik op uit moest komen.
Centimeter voor centimeter kwam het steeds meer in de buurt en na een half uur van stukjes afknippen en passen en lijnen trekken en afknippen en passen en lijnen trekken en knippen past de kap 90% goed. Daar ga ik voorlopig niet mee verder want ik moet natuurlijk veel meer doen voordat hij vast geplakt kan worden.

Met wat klemmen vast gezet begint hij wel echt vorm te krijgen en ik heb hem nu op de salontafel staan om verder te dromen en ik ben echt trots op mijn eigen werk zeg!!!

 

(Ik heb gevonden hoe ik foto's normaal in mijn berichten kan zetten)

 

Ik zou zeggen: je moet als de haak dicht is de servohevel haaks op de trekstang zetten.

Meeste kracht beschikbaar om de zaak (onder spanning!) te openen.

Toch?


jan.

 

Nee, als nu de hevel gaat draaien is de afstand van werklijn (de richting waarin de trekkracht werkt) het kortst op het draaipunt.
Het eerste stukje van de rotatie van de hevel is de beweging in de richting van de trekstang wel klein maar de kracht in die richting is het grootst. Op 1mm van het draaipunt 10x groter dan op 1 cm.

De daadwerkelijke kracht die de servo op de trekstang kan uitoefenen is op 90graden zelfs het kleinst want de afstand tot het draaipunt is daar het grootst.

 

Dus als er echt veel kracht op de koppeling staat zal hij eerst langzaam gaan openen, maar hij gaat wél open, en zal de snelheid van openen op zijn hoogst zijn als de arm op 90 graden zit. De haak is helemaal open als de servohoorn ongeveer 45° naar achteren wijst.

Met het testen met de hand was de sleepdraad al los voordat de hoorn op 90graden was

 

Zo wil het vast ook, maar ik zou het anders doen.

Maar dat kan ook door onkunde komen; zie ik iets over het hoofd . . .

De visies zullen aanstonds wel binnensijpelen.


jan.

 

Het koppel van de servo is overal tijdens de rotatie gelijk. Hoe hard hij dan daadwerkelijk trekt of duwt aan het stangetje, dát is uiteindelijk wat je wilt, is afhankelijk van de afstand van de werklijn (de vector) van de kracht op de stuurstang tot het draaipunt van de servo. Die begint nu precies over het draaipunt maar dat verplaatst snel en is het 1ste stuk van die slag het sterkst.

Daarnaast heb ik de arm zo kort gemaakt dat ik nog nét genoeg slaglengte hebt voor het openen. Als ik op 90graden begin gaat de haak niet ver genoeg open