NK F5J 2014 Ronde 4: Oosterland, 31 augustus 2014
- Topicstarter PH_AJH
- Startdatum
F5J in Nederland is wezenlijk anders dan in Duitsland etc. Dat bleek gister maar weer.....anders, en in bepaalde opzchten misschien ook een stukje lastiger.
Op mooie dagen is 10 minuten vliegen vaak geen probleem, goed landen ook niet, de starthoogte is dan vaak bepalend. Gister was echt "a different cup of tea".
De dag begon met redelijk wat thermiek en niet alteveel wind. Lyckele en Herman wisten in de eerste rondes allebei hun groepen steeds te winnen en gingen tijdens de middagpauze nek aan nek om de koppositie.
Er was tot dan zeker thermiek te vinden maar pas boven de 150m bruikbaar en uit te draaien.
In de middag nam de wind nog wat toe en werd ook vlageriger. Er was thermiek, maar er waren ook grote daalgebieden en in die condities is er van alles mogelijk. Ik heb rondes gezien waarin mensen 3x gestart zijn en 3x binnen 3 minuten weer op het dek lagen. Dit ondanks de starthoogtes van 200 meter.
Zowel Jacob Bos met zijn Climaxx als Martijn Visser (Reichard Mandarin) wisten onder die omstandigheden hun 1000-ers te scoren, wat natuurlijk een enorme opsteker voor ze was. Ook Justus Moree met zijn Diva kwam heel dicht bij een een gewonnen ronde.
Herman en Lyckele bleven zeer constant goed gaan, maar ook Har Sanders met zijn Scout liet zien het vliegen niet verleerd te zijn. Hij scoorde over de hele dag één 1000-er maar zat er verder wel steeds heel goed bij.
Adrie en Henk legden tijdens het wokken uit hoe het kwam dat hun resultaten zo wisselend waren; de wind zat net in een andere hoek dan dat hij altijd zit en dat maakte dat hun "locale voordeel" ineens geheel verdwenen was. Maar die wisselende resultaten waren bij de meeste deelnemers terug te vinden, ze waren zeker niet de enigen die hun uiterste best moesten doen.
De landingen werden steeds moeilijker; Lyckele en Jacob wisten hun stippen vrij consequent te benaderen, voor bijna alle anderen verliep dat minder soepel. Variërend van landingen op meer dan 50 meter afstand tot schade aan de modellen in een uiterste poging zo laat mogelijk op final te gaan, wat gister grote risico's met zich mee bracht door de tamelijk extreme windgradiënt vlak boven het veld en turbulentie.
Opvallend, naast de magere landingsscores, zijn de starthoogtes; niemand startte onder de 100 meter en het gros deed dat zelfs niet veel lager dan 200m. Ook het aantal vluchten met volgevlogen werktijd was extreem laag.
Al met al een zeer uitdagende wedstrijddag waarbij opperste concentratie, oplettendheid en wellicht een beetje geluk echt noodzakelijk was.
Heel mooi ook om te zien dat zelfs onder deze omstandigheden vrijwel alle soorten modellen (glas, ribben, oud, nieuw, licht, zwaar) zo af en toe hoog wisten te scoren.
Zoiets?
Mooie samenvatting Arjan,
Tijdens de lunch toch maar even de Omni opgetuigd met het idee: Ik start en als ik hem heel op de grond krijg vlieg ik de middag mee..
(ik stond al aan de grond ivm een los hoogteroer op de Supra)
Survival heeft voor iedereen wel 1 of meer rondes meegedaan in de middag vermoed ik zo. Indraaien windje mee voor de landing was af en toe hard werken en de ene keer ploftje je spontaan naar beneden meters van het doel, soms kon je tegen de verwachting in nog net naar het doel kruipen. Hoog de landing inzetten was de enige juiste keuze... maar da's altijd achteraf
Als het geen NK ronde was had ik niet eens uitgepakt denk ik, en dat is misschien mijn puntje om aan te werken.
Maar een volgende ronde met wat minder rodeo gehalte zal ik me niet tegen verzetten!
Bob
Tijdens de lunch toch maar even de Omni opgetuigd met het idee: Ik start en als ik hem heel op de grond krijg vlieg ik de middag mee..
(ik stond al aan de grond ivm een los hoogteroer op de Supra) Survival heeft voor iedereen wel 1 of meer rondes meegedaan in de middag vermoed ik zo. Indraaien windje mee voor de landing was af en toe hard werken en de ene keer ploftje je spontaan naar beneden meters van het doel, soms kon je tegen de verwachting in nog net naar het doel kruipen. Hoog de landing inzetten was de enige juiste keuze... maar da's altijd achteraf
Als het geen NK ronde was had ik niet eens uitgepakt denk ik, en dat is misschien mijn puntje om aan te werken.
Maar een volgende ronde met wat minder rodeo gehalte zal ik me niet tegen verzetten!
Bob
Dat is een leuk verslag Harmans! Je verwoord het goed. hollandsche omstandigheden! Je wist af en toe echt niet hoe je nu eigenlijk vloog tov de rest.
Terugkijkend: heerlijk weekend (ik was er al een dagje eerder) met een prachtige zonnige vliegdag, afgesloten bij de wok zorgde voor een terugreis met een ingebakken (vermoeide) glimlach op het gezicht. En het resultaat viel me ook niet tegen [emoji14]
Jacob
Terugkijkend: heerlijk weekend (ik was er al een dagje eerder) met een prachtige zonnige vliegdag, afgesloten bij de wok zorgde voor een terugreis met een ingebakken (vermoeide) glimlach op het gezicht. En het resultaat viel me ook niet tegen [emoji14]
Jacob
Ik wil mijn beleving van de dag ook graag delen hoor!
Het was moeilijk…… maar het was leuk!
Klaar........
Nee......zo werkt een verslag niet......
Toen ik om kwart over 7 in de auto stapte was ik mij ernstig bewust van het feit dat ik de laatste weken gewoon veel te weinig heb gevlogen en dus niet met de beste voorbereiding de deur uit ging.
De wedstrijdkriebels, die ik mij voorgenomen had vandaag niet te laten storen, begonnen al lekker omhoog te borrelen en heb mij in de auto dus ook maar laten gaan door Led Zeppelin, ACDC, Black Sabbath, de Stones en Status Quo flink hard aan te zetten.
In de regen ben ik uit het Rijnsburgse vertrokken, voorbij Rotterdam werd het droog en op het veld kwam het zonnetje al door. De voorspelde wind was er nog bijna niet, vlucht-Fluiter Arjan was met enkele vrijwilligers druk in weer om het veld klaar te maken en de eerste liefhebbers waren al met wat trim en testvluchtjes bezig.
Ik heb dus ook snel de oude vertrouwde Diva klaar gemaakt om even de vingers los te knuppelen en af te tasten hoe dit veld is met landen. Waar bij de vorige wedstrijden er wel een paar meter doorgegleden werd is dat hier dus niet het geval: "gras raken is stil liggen" goed om te weten!
Langzaamaan begon de pits vol te lopen en werd het duidelijk dat het weer een gezellige dag ging worden. Handjes schudden met bekenden, toestellen kijken en vergelijken. Er waren meerdere mensen met nieuwe en/of andere vliegtuigen waar graag over verteld werd en dat alleen is al een gezellige boel.
In de tussentijd had Arjan zijn kantoor op orde en werd iedereen bij elkaar gefloten voor de briefing. Ik heb maar weinig mensen zo gelukkig gezien met een scheidsrechterfluitje maar aangezien "wij" vliegers als makke honden netjes aan komen lopen werkt het wel!
De briefing bracht weinig bijzonders (voor mij dan) en ik mocht mij meteen klaar maken voor Ronde 1 Groep 1.
Vorige keren kon ik nog een beetje de aap uit de boom kijken: “waar gaan ze naar toe, Waar vind wie een bel en waarmee?”
Deze keer dus niet. Ik mocht meteen aan de bak en probeerde zo intelligent mogelijk om mij heen te kijken naar waar ik "het" vinden moet. Er stond al een fractie meer wind dan bij aankomst, ik ga geen gokjes doen over windkracht maar het was al bijna meer dan de vorige wedstrijden en aangezien ik geen enkel idee had wat verstandig was ben ik daarna gewoon zover mogelijk bovenwinds gegaan en zie dan wel waar het eindigt.
Ik heb mijn oefening op starthoogte in de praktijk gebracht waardoor ik nu eens niet veel hoger dan alle anderen begon. Ook heb ik eindelijk door hoe ik de overgang van klimmen naar zweven (tijdens de wedstrijd) soepeltjes kan laten verlopen want vorige wedstrijd lukte het mij om dus elke keer als ik de motor uitzette eerst ff een meter of 20 naar beneden te vallen voordat ik ging vliegen.
Maar nu dus met een goed begin aan de 1ste ronde begonnen en met de vingers eindelijk ontspannen aan de knuppels kon ik vervolgens dus niets vinden wat mijn kist in de lucht ging houden.
Na 3 minuten snel aan de herstart om vervolgens al na 5:32 te moeten landen maar wel 30 landingspunten te pakken met ook nog eens minder dan 200 meter starthoogte.
Ik was niet enige met moeite......slechts 2 van de 7 hebben de tijd vol kunnen vliegen en dat bleek gedurende de dag niet echt te veranderen.
Mijn 1ste wedstrijd landing van vandaag was ik redelijk maar niet helemaal tevreden mee want juist het landen voel ik mij zeer zelfverzekerd in. Ik heb voor mijzelf ook dat ik liever een paar seconden inlever en mijn circuit goed vlieg voor zo veel mogelijk punten op de landing dan dat ik lekker economisch lang vlieg en vervolgens veel punten laat liggen omdat ik niet juist uit kom. Maar door de iets toegenomen wind had ik onderschat hoe snel de vaart er uit is op Final en die kreeg ik er op lage hoogte niet meer in. Volgende rond even op letten Moree!!!
Ik was over de 1ste ronde in ieder geval niet ontevreden kijkend naar waar ik vandaan kwam: Wedstrijd 1 was mijn beste score 5 minuut-en-een-beetje en dat was meer per ongeluk. Gemiddeld vloog ik toen 2 a 3 minuten.
Met een redelijk goed gevoel naar de volgende rondes gekeken en de omstandigheden waren dus zodanig dat iedereen moeite had om die ene goede bel te pakken. Hier onderscheidden de Goden zich van de mindere Goden en het is echt mooi om te zien waar sommigen op weten te klimmen en hoe mooi ze weten te draaien.
Ook mooi om te zien is dat, zoals Arjan ook opviel, de toppers stiekem ook maar mensen zijn. Ik weet zeker dat er heel wat bilspieren samen zijn geknepen bij heroïsche pogingen om van erg ver benedenwinds toch terug op de stip te kunnen komen…….rete-spannend en leuk om naar te kijken.
Mijn buurman in de pits en mede-rookie van seizoen 2014 Martijn Visser had bijna alle vliegrondes voor of na mij waardoor wij elkaar mooi konden klokken en bijstaan. Het is erg fijn om tijdens de vlucht info te krijgen over de anderen, waar ze zitten, wie er klimt en wie er daalt. Ik hoop dat ik dezelfde service naar tevredenheid heb uitgevoerd!
Naarmate de wedstrijd vorderde nam mijn zelfvertrouwen beetje bij beetje toe. Ik ben mij namelijk bewust van het feit dat mijn Diva niet bij uitstek de meest geschikte kist is voor F5J maar onder deze omstandigheden zijn de 2,5 kilo’s niet per definitie een nadeel (want ik waai niet zomaar weg) en ook heeft de dag laten zien dat het kennen van je kist ook heel belangrijk is en de vele uren op het duin hebben daar wel vruchten afgeworpen.
Met wisselend succes heb ik verder mijn rondes gevlogen en heb ik mijn piek gehad in ronde 5. Op 163 meter gestart, 45 punten gepakt op de landing en slecht 20 seconden toe gegeven op de Supra van Lyckele. 97,55% score en 2de plaats van de ronde waar ook mannen als Frans Doff en Marc Sanders (winnaar van Deventer) meevlogen en ik krijg nog kippenvel als ik er aan terug denk…..trots als een aap met 9 lullen!!
Hier liep ik overigens dusdanig van naast mijn schoen dat ik ronde 6 maar liefst 3 keer ben gestart, niet verder dan 3:43 vliegtijd kwam en ik tot slot ook nog eens 25 meter verderop een andere piloot bijna voor zijn knijter vlieg bij een volledig mislukte final en buitenlanding tot gevolg……sorry! (voor wie daar mijn Diva om zijn oren zag komen)
Het is wel zaak geconcentreerd te blijven en dat dat moeilijk is is denk ik ook wel te zien in de landingscore’s van met name de laatste 3 rondes. Het was niet makkelijk en als je dan met 40 of 45 punten van het veld loopt heb je een glimlach!!
Aan het eind van de dag konden de score’s worden opgeteld en heb ik hard gejuicht toen mijn naam bij de 12de plek werd omgeroepen. Een 25ste plaats in Dalfsen, een 16de in Deventer en nu dus 12de…..dat voelt erg goed!
Ik heb mij op starthoogte goed verbeterd, mijn landingen gaan redelijk…..nu dus hard werken aan mijn vliegtijd want daar laat ik gewoon nog te veel liggen. Ik moet nog meer met mijn instelling en knuppelgedrag in de weer om veel subtieler te kunnen sturen want zeker bij turbulenties verlies ik heel veel energie en hoogte door veel te wild knuppelen met teveel correcties. Dit had maatje Martijn (die dat met zijn Madarin veel beter deed) ook duidelijk gezien…..zodra ik turbulenties tegen kwam werd mijn vliegen een beetje gezwabber en duurde het niet lang alvorens ik mijn landing moest inzetten.
Dit wil ik zeker niet bij de Diva neerleggen (mijn 5de ronde getuigd dat het kan) maar ik heb wel besloten volgende wedstrijd met een andere kist te willen vliegen.
Ik had tot vorig jaar met mijn onlangs gesneuvelde zweef-Climaxx zeker net zo veel knuppeltijd in de vingers als met de Diva. Daar ben ik pas meer mee gaan vliegen toen daar een motor in kwam.
Ik weet dat ik met de Climaxx veel subtieler kan sturen, in Oostenrijk kon ik er beter thermiek mee vinden en onder lichte omstandigheden denk ik dat die kilo gewichtsverschil ook wel iets uit zal maken. Dus ga ik vol aan de bak om de nieuwe Climaxx af en voldoende ingevlogen te hebben voor Soest! (Ik zal wel moeten want ik wil de motor van de Diva gaan gebruiken in de Climaxx dus ik heb wat te doen!)
Ter afsluiting…..het was moeilijk….maar het was leuk!
Klaar……
Het was moeilijk…… maar het was leuk!
Klaar........
Nee......zo werkt een verslag niet......
Toen ik om kwart over 7 in de auto stapte was ik mij ernstig bewust van het feit dat ik de laatste weken gewoon veel te weinig heb gevlogen en dus niet met de beste voorbereiding de deur uit ging.
De wedstrijdkriebels, die ik mij voorgenomen had vandaag niet te laten storen, begonnen al lekker omhoog te borrelen en heb mij in de auto dus ook maar laten gaan door Led Zeppelin, ACDC, Black Sabbath, de Stones en Status Quo flink hard aan te zetten.
In de regen ben ik uit het Rijnsburgse vertrokken, voorbij Rotterdam werd het droog en op het veld kwam het zonnetje al door. De voorspelde wind was er nog bijna niet, vlucht-Fluiter Arjan was met enkele vrijwilligers druk in weer om het veld klaar te maken en de eerste liefhebbers waren al met wat trim en testvluchtjes bezig.
Ik heb dus ook snel de oude vertrouwde Diva klaar gemaakt om even de vingers los te knuppelen en af te tasten hoe dit veld is met landen. Waar bij de vorige wedstrijden er wel een paar meter doorgegleden werd is dat hier dus niet het geval: "gras raken is stil liggen" goed om te weten!
Langzaamaan begon de pits vol te lopen en werd het duidelijk dat het weer een gezellige dag ging worden. Handjes schudden met bekenden, toestellen kijken en vergelijken. Er waren meerdere mensen met nieuwe en/of andere vliegtuigen waar graag over verteld werd en dat alleen is al een gezellige boel.
In de tussentijd had Arjan zijn kantoor op orde en werd iedereen bij elkaar gefloten voor de briefing. Ik heb maar weinig mensen zo gelukkig gezien met een scheidsrechterfluitje maar aangezien "wij" vliegers als makke honden netjes aan komen lopen werkt het wel!
De briefing bracht weinig bijzonders (voor mij dan) en ik mocht mij meteen klaar maken voor Ronde 1 Groep 1.
Vorige keren kon ik nog een beetje de aap uit de boom kijken: “waar gaan ze naar toe, Waar vind wie een bel en waarmee?”
Deze keer dus niet. Ik mocht meteen aan de bak en probeerde zo intelligent mogelijk om mij heen te kijken naar waar ik "het" vinden moet. Er stond al een fractie meer wind dan bij aankomst, ik ga geen gokjes doen over windkracht maar het was al bijna meer dan de vorige wedstrijden en aangezien ik geen enkel idee had wat verstandig was ben ik daarna gewoon zover mogelijk bovenwinds gegaan en zie dan wel waar het eindigt.
Ik heb mijn oefening op starthoogte in de praktijk gebracht waardoor ik nu eens niet veel hoger dan alle anderen begon. Ook heb ik eindelijk door hoe ik de overgang van klimmen naar zweven (tijdens de wedstrijd) soepeltjes kan laten verlopen want vorige wedstrijd lukte het mij om dus elke keer als ik de motor uitzette eerst ff een meter of 20 naar beneden te vallen voordat ik ging vliegen.
Maar nu dus met een goed begin aan de 1ste ronde begonnen en met de vingers eindelijk ontspannen aan de knuppels kon ik vervolgens dus niets vinden wat mijn kist in de lucht ging houden.
Na 3 minuten snel aan de herstart om vervolgens al na 5:32 te moeten landen maar wel 30 landingspunten te pakken met ook nog eens minder dan 200 meter starthoogte.
Ik was niet enige met moeite......slechts 2 van de 7 hebben de tijd vol kunnen vliegen en dat bleek gedurende de dag niet echt te veranderen.
Mijn 1ste wedstrijd landing van vandaag was ik redelijk maar niet helemaal tevreden mee want juist het landen voel ik mij zeer zelfverzekerd in. Ik heb voor mijzelf ook dat ik liever een paar seconden inlever en mijn circuit goed vlieg voor zo veel mogelijk punten op de landing dan dat ik lekker economisch lang vlieg en vervolgens veel punten laat liggen omdat ik niet juist uit kom. Maar door de iets toegenomen wind had ik onderschat hoe snel de vaart er uit is op Final en die kreeg ik er op lage hoogte niet meer in. Volgende rond even op letten Moree!!!
Ik was over de 1ste ronde in ieder geval niet ontevreden kijkend naar waar ik vandaan kwam: Wedstrijd 1 was mijn beste score 5 minuut-en-een-beetje en dat was meer per ongeluk. Gemiddeld vloog ik toen 2 a 3 minuten.
Met een redelijk goed gevoel naar de volgende rondes gekeken en de omstandigheden waren dus zodanig dat iedereen moeite had om die ene goede bel te pakken. Hier onderscheidden de Goden zich van de mindere Goden en het is echt mooi om te zien waar sommigen op weten te klimmen en hoe mooi ze weten te draaien.
Ook mooi om te zien is dat, zoals Arjan ook opviel, de toppers stiekem ook maar mensen zijn. Ik weet zeker dat er heel wat bilspieren samen zijn geknepen bij heroïsche pogingen om van erg ver benedenwinds toch terug op de stip te kunnen komen…….rete-spannend en leuk om naar te kijken.
Mijn buurman in de pits en mede-rookie van seizoen 2014 Martijn Visser had bijna alle vliegrondes voor of na mij waardoor wij elkaar mooi konden klokken en bijstaan. Het is erg fijn om tijdens de vlucht info te krijgen over de anderen, waar ze zitten, wie er klimt en wie er daalt. Ik hoop dat ik dezelfde service naar tevredenheid heb uitgevoerd!
Naarmate de wedstrijd vorderde nam mijn zelfvertrouwen beetje bij beetje toe. Ik ben mij namelijk bewust van het feit dat mijn Diva niet bij uitstek de meest geschikte kist is voor F5J maar onder deze omstandigheden zijn de 2,5 kilo’s niet per definitie een nadeel (want ik waai niet zomaar weg) en ook heeft de dag laten zien dat het kennen van je kist ook heel belangrijk is en de vele uren op het duin hebben daar wel vruchten afgeworpen.
Met wisselend succes heb ik verder mijn rondes gevlogen en heb ik mijn piek gehad in ronde 5. Op 163 meter gestart, 45 punten gepakt op de landing en slecht 20 seconden toe gegeven op de Supra van Lyckele. 97,55% score en 2de plaats van de ronde waar ook mannen als Frans Doff en Marc Sanders (winnaar van Deventer) meevlogen en ik krijg nog kippenvel als ik er aan terug denk…..trots als een aap met 9 lullen!!
Hier liep ik overigens dusdanig van naast mijn schoen dat ik ronde 6 maar liefst 3 keer ben gestart, niet verder dan 3:43 vliegtijd kwam en ik tot slot ook nog eens 25 meter verderop een andere piloot bijna voor zijn knijter vlieg bij een volledig mislukte final en buitenlanding tot gevolg……sorry! (voor wie daar mijn Diva om zijn oren zag komen)
Het is wel zaak geconcentreerd te blijven en dat dat moeilijk is is denk ik ook wel te zien in de landingscore’s van met name de laatste 3 rondes. Het was niet makkelijk en als je dan met 40 of 45 punten van het veld loopt heb je een glimlach!!
Aan het eind van de dag konden de score’s worden opgeteld en heb ik hard gejuicht toen mijn naam bij de 12de plek werd omgeroepen. Een 25ste plaats in Dalfsen, een 16de in Deventer en nu dus 12de…..dat voelt erg goed!
Ik heb mij op starthoogte goed verbeterd, mijn landingen gaan redelijk…..nu dus hard werken aan mijn vliegtijd want daar laat ik gewoon nog te veel liggen. Ik moet nog meer met mijn instelling en knuppelgedrag in de weer om veel subtieler te kunnen sturen want zeker bij turbulenties verlies ik heel veel energie en hoogte door veel te wild knuppelen met teveel correcties. Dit had maatje Martijn (die dat met zijn Madarin veel beter deed) ook duidelijk gezien…..zodra ik turbulenties tegen kwam werd mijn vliegen een beetje gezwabber en duurde het niet lang alvorens ik mijn landing moest inzetten.
Dit wil ik zeker niet bij de Diva neerleggen (mijn 5de ronde getuigd dat het kan) maar ik heb wel besloten volgende wedstrijd met een andere kist te willen vliegen.
Ik had tot vorig jaar met mijn onlangs gesneuvelde zweef-Climaxx zeker net zo veel knuppeltijd in de vingers als met de Diva. Daar ben ik pas meer mee gaan vliegen toen daar een motor in kwam.
Ik weet dat ik met de Climaxx veel subtieler kan sturen, in Oostenrijk kon ik er beter thermiek mee vinden en onder lichte omstandigheden denk ik dat die kilo gewichtsverschil ook wel iets uit zal maken. Dus ga ik vol aan de bak om de nieuwe Climaxx af en voldoende ingevlogen te hebben voor Soest! (Ik zal wel moeten want ik wil de motor van de Diva gaan gebruiken in de Climaxx dus ik heb wat te doen!)
Ter afsluiting…..het was moeilijk….maar het was leuk!
Klaar……
Kippenvel!!!!
Dat de F5J een mooie klasse is wordt nu weer bewezen, je hoeft geen toptoestellen te hebben om mee te kunnen doen. Het maakt het makkelijker maar het is echt uiteindelijk de man aan de knuppel die het verschil maakt. Geeft mij een Supra en ik vlieg echt niet een paar plaatsen hoger denk ik. Dus niet-F5J-piloten, pak je zwever en ga lekker meedoen, het is de beste leerschool die er is. Kijk maar eens naar Martijn en Justus. Voorheen vlogen ze 'maar wat rond', nu gaan ze met de adrenaline in het lijf weer naar huis omdat ze vooruit zijn gegaan tov de vorige wedstrijden. En kijk ook eens naar mij, tov het eerste seizoen en nu, wat heb ik ontzettend veel meer lol aan het zweven gekregen. (niet mezelf op de borst klopperig bedoeld..)
Maar het allermooiste vind ik nog steeds de sfeer, die is competitief, respectvol én behulpzaam, dat is toch fantastisch. Het allermooiste voorbeeld vond ik gisteren de strijd tussen Lyckele en Herman. Als Lyckele vloog coachte Herman en vice versa, en zij streden allebei met minieme verschillen om de eerste plaats. In welke sport vind je een coach die de tegenstander coacht? Nergens! Ik kan daar echt van genieten.
Zo, genoeg reclame gemaakt, op naar de laatste rondes!
JB
Nou...zijn er nog foto's en filmpjes?
