mijn eerste keer
Na mij langere tijd alleen hier op het MBF met F5J bemoeid te hebben was gisteren het moment aangebroken om dan eindelijk maar eens life te gaan in Nederland
Na een autoritje van 155 km, waarvan de eerste 150 km in de regen stonden wij op de prachtige Ginkelse Hei en ik kreeg meteen herinneringen aan vroeger, aan de ontelbare malen, dat ik op het Roosendaalse Veld stond, (een vergelijkbaar groot Heideveld nabij Velp) om vrije vlucht wedstrijden te vliegen…….
Het was een vliegdag die ik kort kan samenvatten als vies koud en een groepje mensen was het met mij eens om aan de reglementssectie die bepaald wat de windsnelheid mag zijn een regel toe te voegen die 15 graden Celsius als de minimale vereiste temperatuur stelt
De organisatie was bij Arjan duidelijk in goede handen en het geheel verliep dan ook vlotjes en prettig en die display met de verblijvende werktijd is super.
Voor wat betreft de wedstrijd zelf kan ik ook kort zijn; ondanks dat het vliegen zelf lekker liep was ik absoluut niet tevreden met mijn landingen want dat was diep prut. De hoofdoorzaak daarvan is simpelweg dat ik bij de windsnelheden die wij gisteren hadden, ik het hier thuis verkies niet te vliegen
Zoals ik in het begin al zei, heb ik wel vaker op een heideterrein gestaan om met mijn vrijevlucht modellen te vliegen en belletjes te pakken en de Ginkelse Hei was wat dat betreft een typisch heideveld wat voor mij weinig verrassends bood. Safe, hoog startend, rond de 180 meter heb ik in 5 van de 6 starts thermiek gepakt. Één ronde heb ik niet vol weten te vliegen, dat was ronde 5, maar vlgs mijn manager/helper/echtgenote lag de rest van de groep al allemaal onder. Op dat ogenblik zat ik ook nog maar op een 60-70 meter, circa 200 meter achter de startlijn. De lucht begon daar net “te dragen” en had er nog iemand anders gevlogen, had ik zonder meer geprobeerd daarop “weg te komen”. Nu was echter het motto, de duizender is binnen, leg neer die kist
Met het eindresultaat ben ik dus best wel erg blij ondanks mijn kl….. landigen. En om achter onze vijfvoudige, nationale F3J Kampioen, Peter Z. als tweede te eindigen is dan ook zeker geen schande. Maar, met een spreuk van een oud vrije vlucht makker in gedachte, “second place is first loser” is er nog veel werk aan de winkel om ook de landingen, in de condities zoals wij die gisteren hadden, goed te krijgen.
Het was dus al met al een mooie en prettige vliegdag en er zullen er vast en zeker nog wel enige volgen
