stunthenk
PH-SAM
In 2019 wordt de EK lijnbesturing gehouden op Gran Canaria! Daar willen we dus heen, een duidelijk voorbeeld van het aangename met het aangename verenigen! Maar, we zullen door de lucht moeten, en dat betekent net als vorig jaar naar Australië, dat er een model mee moet wat in een standaard maat koffer kan. De toegestane maat is nog steeds ongeveer 155cm; dat is lengte plus breedte plus hoogte.
Mijn Nairana, het eindresultaat van Project Perth, eerder op dit forum beschreven, was een redelijk succesvol vliegtuig, in zo verre dat hij inderdaad in een kleine koffer op en neer naar Perth is geweest! En daar nog redelijk heeft gevlogen ook. De Nairana was echter mijn eerste poging tot het bouwen van een F2B stunter die in 5 stukken uit elkaar wou, en dan was het te verwachten dat de eerste poging niet meteen perfect was. Door de diverse problemen die bij het invliegen ontstonden aan te pakken (lees repareren) was de Nairana eenmaal in Perth anderhalf tot 2 ons te zwaar, en dat merk je met het vliegen.
Dus op naar de volgende! De Nairana had 3 zwakke punten. De eerste en belangrijkste waren de vleugeldragers in de romp. Ik had deze van 8mm beuken latten gemaakt, en die hebben het niet gehouden omdat ik er niet aan gedacht had dat de afschuifbelasting (als dat überhaupt het goede woord is), kortom de krachten op het stukje hout tussen het gat en het eind, groter waren dan het hout aan kon. Het is de vraag of 3 laagjes 3mm multiplex, met epoxy onder druk gelamineerd, het wel gehouden hadden. In dat geval had de helft van de houtnerf in de laagjes dwars op het onderdeel gestaan, in plaats van in de lengte zoal bij een beuken lat.
Het tweede zwakke punt was de verbinding tussen de voorste en achterste romphelften. Ik had aan de onderkant een modificatie van mijn gewone constructie bij modellen met een losneembare vleugel gebruikt, met twee 3mm triplex tongen, met 3mm boutjes aan elkaar geschroefd. Dat heeft het prima gehouden, maar aan de bovenkant had ik een triplex tong onder tegen de huid van de rompbovenkant gelijmd, die tegen een beuken latje werd geschroefd wat tegen het rompschot achteraan het voorste rompdeel was gelijmd en gebout. Hierdoor werden de voornaamste krachten opgevangen door dit rompschot, wat tijdens een vierkant voorover van de romphuid af scheurde en in tweeën brak.
Het derde zwakke punt was de bevestiging van het onderstel in de romp. Het is op zich handig dat de romp zonder vleugeldelen op z'n pootjes kan staan, maar het is mij nog niet gelukt om een lichte en stevige constructie te vinden voor een romponderstel. Gevolg is dat het onderstel bij een te harde landing losbreekt, en, nog erger, dan door de onderkant van de vleugel heen gaat.
Voor de vleugeldragers dacht ik eerst aan carbon, bijvoorbeeld vierkante buis, maar nadat ik Erik had geraadpleegd, werd het aluminium. Volgens hem kunnen twee plaatjes van 2mm hard aluminium, zo ver mogelijk van elkaar gezet, de krachten die op de vleugel van een stunter komen te staan, verdragen. Voorwaarden zijn dat de breedte 4x zo groot is als de diameter van de gaten die je er in boort voor de vleugelophanging, en dat er buiten die gaten ook nog 4x zo veel materiaal over blijft. Ik wil net als bij de Nairana 4mm boutjes gebruiken, dat wordt dus 16mm breed. Verder moeten de dragers zo ver mogelijk naar buiten ondersteund worden door verticale plaatjes van dezelfde afmeting. Voordeel is, weer volgens Erik dat als je 4mm gaten gebruikt, je in de rest van het materiaal ook een aantal 4mm verlichtingsgaten kunt boren, dat maakt voor de sterkte niet uit. De tongen in de vleugel worden dit keer ook van 2mm alu, ipv van 3mm triplex. Weliswaar hebben deze tongen het bij de Nairana gehouden, maar alu lijkt me toch wat zekerder.
Bij de rompverbinding heb ik bedacht dat ik BEIDE verbindingsdelen aan de bovenkant aan de huid van de romp moet lijmen, in plaats van 1 deel aan een rompschot. De huid van een stunter is per slot van rekening dragend! Dus bij de nieuwe ga ik twee 3mm triplex tongen gebruiken.
En het onderstel gaat weer in de vleugel, net als bij vele kisten hiervoor. Dat is nog nooit los gegaan....
Inmiddels is de nieuwe kist op tekening gezet, en ben ik onderdelen aan het maken. Er liggen al een set ribben, liggers, voor- en achterlijsten, rompzijkanten en triplex romponderdelen de bouwtafel, en ook al een motordragerset en divers ijzerwerk.
De motordrager, links, is op de bekende manier gemaakt van beuken dragers, waar voor de motorbevestiging 5mm messing boutjes in zijn gelijmd, die aan de binnenkant M3 getapt hebben gekregen. De schotjes zijn van 3mm multiplex en tussen de dragers, in het tankcompartiment is 10mm balsa gelijmd.
In het midden zie je het hart van het model, een 3mm triplex schot waar de fantastische door Jef gemaakte tuimelaar in is gemonteerd; verder naar rechts zie je de beide rompschotten voor bij de tweedeling van de romp, en de flaphoorn.
Het middelste rompschot verdient een detailfoto. De tuimelaar van Jef heeft op de uiteinden een vork, waarbij in de onderste poot M3 is getapt. Als het model af is, worden in deze vorken de leadouts gestoken, en met een M3 boutje vastgezet. Zo hoef ik geen extra clips of connectors te gebruiken, die ongemerkt dwars kunnen komen te zitten. De stootstang is carbon buis, 8mm uitwendig en 6mm inwendig. Aan de voorkant is er een stuk 2,7mm bromfietsspaak in gelijmd (het omgebogen kopje past precies in de tuimelaar), en aan de achterkant zijn er twee RAMPA moeren in gelijmd, waar later weer een haaks stukje spaak komt wat de verbinding met de flaphoorn wordt, en verstelbaar is door het in of uit de stootstang te draaien. De tuimelaar zit gemonteerd op een M3 bout, zo kan hij zo nodig in de hoogte worden versteld en kan de optimale speling gemakkelijk worden ingesteld, en hij zit op het schot gemonteerd met zelfgemaakt J boutjes (ook weer van bromfietsspaak) zodat de tuimelaar ook nog eens losneembaar is.
Mijn Nairana, het eindresultaat van Project Perth, eerder op dit forum beschreven, was een redelijk succesvol vliegtuig, in zo verre dat hij inderdaad in een kleine koffer op en neer naar Perth is geweest! En daar nog redelijk heeft gevlogen ook. De Nairana was echter mijn eerste poging tot het bouwen van een F2B stunter die in 5 stukken uit elkaar wou, en dan was het te verwachten dat de eerste poging niet meteen perfect was. Door de diverse problemen die bij het invliegen ontstonden aan te pakken (lees repareren) was de Nairana eenmaal in Perth anderhalf tot 2 ons te zwaar, en dat merk je met het vliegen.
Dus op naar de volgende! De Nairana had 3 zwakke punten. De eerste en belangrijkste waren de vleugeldragers in de romp. Ik had deze van 8mm beuken latten gemaakt, en die hebben het niet gehouden omdat ik er niet aan gedacht had dat de afschuifbelasting (als dat überhaupt het goede woord is), kortom de krachten op het stukje hout tussen het gat en het eind, groter waren dan het hout aan kon. Het is de vraag of 3 laagjes 3mm multiplex, met epoxy onder druk gelamineerd, het wel gehouden hadden. In dat geval had de helft van de houtnerf in de laagjes dwars op het onderdeel gestaan, in plaats van in de lengte zoal bij een beuken lat.
Het tweede zwakke punt was de verbinding tussen de voorste en achterste romphelften. Ik had aan de onderkant een modificatie van mijn gewone constructie bij modellen met een losneembare vleugel gebruikt, met twee 3mm triplex tongen, met 3mm boutjes aan elkaar geschroefd. Dat heeft het prima gehouden, maar aan de bovenkant had ik een triplex tong onder tegen de huid van de rompbovenkant gelijmd, die tegen een beuken latje werd geschroefd wat tegen het rompschot achteraan het voorste rompdeel was gelijmd en gebout. Hierdoor werden de voornaamste krachten opgevangen door dit rompschot, wat tijdens een vierkant voorover van de romphuid af scheurde en in tweeën brak.
Het derde zwakke punt was de bevestiging van het onderstel in de romp. Het is op zich handig dat de romp zonder vleugeldelen op z'n pootjes kan staan, maar het is mij nog niet gelukt om een lichte en stevige constructie te vinden voor een romponderstel. Gevolg is dat het onderstel bij een te harde landing losbreekt, en, nog erger, dan door de onderkant van de vleugel heen gaat.
Voor de vleugeldragers dacht ik eerst aan carbon, bijvoorbeeld vierkante buis, maar nadat ik Erik had geraadpleegd, werd het aluminium. Volgens hem kunnen twee plaatjes van 2mm hard aluminium, zo ver mogelijk van elkaar gezet, de krachten die op de vleugel van een stunter komen te staan, verdragen. Voorwaarden zijn dat de breedte 4x zo groot is als de diameter van de gaten die je er in boort voor de vleugelophanging, en dat er buiten die gaten ook nog 4x zo veel materiaal over blijft. Ik wil net als bij de Nairana 4mm boutjes gebruiken, dat wordt dus 16mm breed. Verder moeten de dragers zo ver mogelijk naar buiten ondersteund worden door verticale plaatjes van dezelfde afmeting. Voordeel is, weer volgens Erik dat als je 4mm gaten gebruikt, je in de rest van het materiaal ook een aantal 4mm verlichtingsgaten kunt boren, dat maakt voor de sterkte niet uit. De tongen in de vleugel worden dit keer ook van 2mm alu, ipv van 3mm triplex. Weliswaar hebben deze tongen het bij de Nairana gehouden, maar alu lijkt me toch wat zekerder.
Bij de rompverbinding heb ik bedacht dat ik BEIDE verbindingsdelen aan de bovenkant aan de huid van de romp moet lijmen, in plaats van 1 deel aan een rompschot. De huid van een stunter is per slot van rekening dragend! Dus bij de nieuwe ga ik twee 3mm triplex tongen gebruiken.
En het onderstel gaat weer in de vleugel, net als bij vele kisten hiervoor. Dat is nog nooit los gegaan....
Inmiddels is de nieuwe kist op tekening gezet, en ben ik onderdelen aan het maken. Er liggen al een set ribben, liggers, voor- en achterlijsten, rompzijkanten en triplex romponderdelen de bouwtafel, en ook al een motordragerset en divers ijzerwerk.
De motordrager, links, is op de bekende manier gemaakt van beuken dragers, waar voor de motorbevestiging 5mm messing boutjes in zijn gelijmd, die aan de binnenkant M3 getapt hebben gekregen. De schotjes zijn van 3mm multiplex en tussen de dragers, in het tankcompartiment is 10mm balsa gelijmd.
In het midden zie je het hart van het model, een 3mm triplex schot waar de fantastische door Jef gemaakte tuimelaar in is gemonteerd; verder naar rechts zie je de beide rompschotten voor bij de tweedeling van de romp, en de flaphoorn.
Het middelste rompschot verdient een detailfoto. De tuimelaar van Jef heeft op de uiteinden een vork, waarbij in de onderste poot M3 is getapt. Als het model af is, worden in deze vorken de leadouts gestoken, en met een M3 boutje vastgezet. Zo hoef ik geen extra clips of connectors te gebruiken, die ongemerkt dwars kunnen komen te zitten. De stootstang is carbon buis, 8mm uitwendig en 6mm inwendig. Aan de voorkant is er een stuk 2,7mm bromfietsspaak in gelijmd (het omgebogen kopje past precies in de tuimelaar), en aan de achterkant zijn er twee RAMPA moeren in gelijmd, waar later weer een haaks stukje spaak komt wat de verbinding met de flaphoorn wordt, en verstelbaar is door het in of uit de stootstang te draaien. De tuimelaar zit gemonteerd op een M3 bout, zo kan hij zo nodig in de hoogte worden versteld en kan de optimale speling gemakkelijk worden ingesteld, en hij zit op het schot gemonteerd met zelfgemaakt J boutjes (ook weer van bromfietsspaak) zodat de tuimelaar ook nog eens losneembaar is.
Laatst bewerkt:
Hoe zitten die spaken, die de tuimelaarbout fixeren, vast in dat schot?
) wel langs....
