Project Gran Canaria

Nu alle onderdelen gemaakt zijn, is de volgende, belangrijke stap om de hele boel in elkaar te schroeven, inclusief motor, tank en stootstang. Dan kun je zien of alles klopt, maar meestal moet er het één en ander gangbaar gemaakt worden.
full

In dit geval moest ik aan de vleugelwortels hier en daar wat balsa weghalen om de tuimelaar voldoende ruimte te geven, de openingen voor de hoorn in de flaps uitvijlen en bij het stabilo wat meer ruimte maken voor de hoorn en stootstang. Verder heb ik wat spleten tussen de voor- en achterromp opgevuld met 1 mm balsa strookjes, en die dan weer tot de juiste dikte teruggeschuurd. Ik heb hem ook weer op de weegschaal gelegd, en kwam met leadouts en sloffen uit op 1200 gram! Veelbelovend, als zeg ik het zelf. Hier moet je nog onderstelpoten, tiplood en propeller bij rekenen.
Na een schuurbeurt met korrel 600 werd het tijd om diverse delen te glassen. Ik gebruikt hiervoor 25 grams glasdoek. Dat moet eerst op maat worden gesneden en geknipt.
full

Door de uitstekende onderdelen van de vleugelbevestiging is dat nog best lastig. Naast de voorromp worden ook de motorkap en de sloffen in z'n geheel geglast. De vleugels krijgen een strook aan de wortel, verder worden de uiteinden van de flaps geglast, een stuk van de achterromp onder het stabilo, en het midden van het stabilo. Ik heb in totaal 18 gram epoxy aangemengd. Ik gebruik hiervoor het hulsje en een fotorolletje (helaas niet meer te krijgen met al de digitale camera's) en giet van hieruit een rupsje epoxy op het glasdoek op het model. Dat strijk ik dan uit met een stukje 1,5 balsa van 3 bij 5 centimeter. Zo kun je een mooie dunne laag aanbrengen, en hoef je later nauwelijks te schuren.. Op gebogen delen breng ik de epoxy aan met een kwastje. Dat wordt dan wel wat dikker en dus zwaarder, dus dat moet ik wat zorgvuldiger schuren als de epoxy is uitgehard.
full

Omdat het altijd een probleem is hoe je een onderdeel kunt vasthouden bij het glassen, lakken en spuiten heb ik de onderdelen van tevoren voorzien van handvatten van 6 mm triplex. Omdat ik de afstanden tussen boutgaten van vergelijkbare modellen altijd het zelfde maak, hoef ik niet steeds nieuwe handvatten te maken. Op dit handvat zijn sporen van de kleur turquoise te zien, waar kennen we dat ook alweer van?
Een machineklem is een ideaal ding om het handvat tijdens het drogen in te zetten. Onderdelen als sloffen en motorkap vragen om een andere oplossing.
full

Dit steuntje is gemaakt van restjes balsa waar een M3 boutje in is gelijmd. Dit boutje steekt door het asgat en heeft aan beide kanten van het triplex van de slof een M3 moertje. Door de lastige vorm van de slof is het moeilijk om het ding met 1 stuk glasdoek te bekleden. Aan het steuntje te zien was de kleur van de vorige slof blauw!
 
De kerstviering met alle bijbehorende zaken die van je netto bouwtijd afgaan is voorbij; reden om het bekleden van de kist ter hand te nemen. De open delen van de vleugel bekleed ik altijd met twee lagen voor de crashbestendigheid: eerst een laag zijde en dan een laag tissue. Voor de zijde gebruik ik liefst het lichtste wat ik kan krijgen, de 16 grams zijde van het merk KDH. Helaas bestaat dit merk niet meer, maar gelukkig heb ik nog een pakje van 2 meter op de kop kunnen tikken bij een Duitse modelbouwzaak. Toch wel handig, dan, dat internet. De zijde wordt eerst op maat gesneden op een gladde plank. Mijn grootste snijmat is te klein, maar zo gaat het ook. Om de zijde te snijden gebruik in een Swann Morton scalpel, met een mesje 23. De zijde overlapt het glasdoek op de indekking aan de vleugelwortel. Hiermee wordt de sterkte van de vleugelwortel een stuk groter met weinig extra gewicht. Zijde is natuurlijk een doek, dus is het belangrijk dat het weefsel niet vertrokken raakt. Voor het afmeten zorg ik dat de zijde in de lengterichting op de vleugel ligt, schering en inslag haaks liggen, en de draden precies recht langs de achterlijst lopen. Omdat het te bekleden stuk taps van vorm is, loopt de bovenste snijlijn scheef over het doek.
De zijde moet nat worden opgebracht, dus leg ik een stuk in een bakje met water. De zijde komt daar geheid opgevouwen uit, dus hang ik het kletsnatte stuk over de leuning van een houten stoel om het glad te krijgen.
full

Vervolgens pak ik het in de lengte bij twee hoeken beet. Dit zijn de hoeken die links en rechts vooraan op de vleugel komen, dus op de rand van de indekking. Bij het op de vleugel leggen is het vooral zaaks om de voorste rand goed op de indekking te krijgen. Als je later moet proberen om een los hangend randje op de indekking te krijgen, is dat veel meer gedoe. Soms heb ik een paar maal nodig voordat het stuk zijde goed ligt. Dat ziet er dan bijvoorbeeld zo uit:
full

Omdat de voorste rand dus op de indekking ligt, kan ik aan de achterlijst de boel aan gaan trekken om de rimpels er uit te krijgen. Het is tamelijk gemakkelijk om aan het juiste stel draadjes te trekken om de zijde glad op de vleugel te krijgen, maar zorg dat de schering en inslag haaks blijven; dat voorkomt dat de vleugel krom trekt. Vergeet vooral niet dat de voorste rand geen stevigheid heeft omdat de zijde scheef is afgesneden. Als je dus langs de voorrand rimpels hebt, moet je die glad maken door ze van de wortel naar de tip in de lengte weg te wrijven. Trek vooral niet te hard aan de zijde, het moet net rimpelloos op de vleugel zitten, maar niet strakker dan dat. Zet de zijde vervolgens vast met spanlak; eerst langs de voorrand, daarna aan de vleugelwortel, de achterlijst en de tip indekking. De vleugeltippen worden met kleine stukken zijde bekleed, volgens het zelfde principe.
full

Hier zet ik eerst de rechte rand, op de foto rechts, met spanlak vast en strijk dan de zijde met m'n vingers glad. Daarna zet ik de rest vast met spanlak langs de tip.
De overige delen van het model worden bekleed met dus tissue. Ook dat wordt met een scalpel en een lange snijlat op maat gesneden. Het tissue wordt niet kletsnat gemaakt, maar bevochtigd met een plantenspuit op een krant.
full

Hier ligt één kant van de bekleding van een flap. Je kunt goed zien waarom ik het verdwijnen van de ouderwetse grote kranten betreur, dat moderne kleine spul is aan de krappe kant. Het stuk tissue wordt op de flap gelegd, voorzichtig glad gemaakt (nat tissue scheurt bijzonder gemakkelijk) en dan wordt de spanlak over het natte tissue heen aangebracht. De spanlak moet dus tamelijk dun zijn, en hecht dan aan de spanlak die al eerder op het kale hout is aangebracht. Omdat de boel nat is ontstaat er een wittige aanslag op het tissue en aan je kwast. Dit is normaal, en verdwijnt bij latere spanlaklagen. Deze eerste laag tissue is wat te groot, de uitstekende randen worden om de randen van de flap geslagen en aan de andere kant vastgelakt. Daarna wordt de flap te drogen gehangen.
full

Als je goed kijkt is de flap nu in de lengterichting krom. Dat komt weer goed bij het bekleden van de andere kant. Voor de andere kant gebruik ik een iets kleiner stuk tissue, omdat de randen niet omgeslagen hoeven te worden.
Voor een onderdeel als de achterromp zijn meerdere stukken tissue nodig. Hier wordt één stuk tissue gebruikt voor een zijkant en de onderkant.
full

full

Ik zet eerst het deel op de zijkant van de romp met spanlak vast. Hierdoor gaat het tissue wat aan de onderkant komt geheid wat rimpelen, maar omdat het nat is, laat het zich vervolgens gemakkelijk met de kwast met spanlak glad strijken. Mochten er bij het bekleden met tissue kleine vouwtjes ontstaan, dan is dat niet belangrijk en kunnen die nadat de boel droog is, weggeschuurd worden. Bij het aanbrengen van verdere lagen spanlak hecht het tissue weer aan elkaar.
 
Als het tissue om een gebogen rand moet worden omgeslagen, is het nodig om het randje in te knippen.
full

Later, als de spanlak droog is, is het dan nodig om deze omgeslagen randjes met een schuurklos met korrel 600 watervast, glad te schuren. Anders komen er teveel hobbels onder de laag tissue aan deze kant. Dit geldt ook voor de zijde, die op de vleugels is aangebracht. Maar, omdat zijde makkelijk kan gaan 'haren' moet er op de vaste delen (dus waar de zijde op balsa is vastgeplakt) eerst nog een laagje spanlak worden aangebracht. Als dat dan weer droog is, kun je de boel glad schuren, natuurlijk weer met de nodige voorzichtigheid dat je met je klos niet in de zijde of het balsa haakt. De natte zijde is mooi glad getrokken, behalve op één stukje van de linker vleugeltip van de binnenvleugel......
full

Maar dat komt weer goed nadat de vleugel met tissue is bespannen. Op de foto is te zien dat het voorste randje van de zijde niet helemaal in een rechte lijn is getrokken, maar het resultaat is strak genoeg voor deze bewerking. Als de vleugel eenmaal met tissue is bekleed, en de pakweg 7 lagen spanlak heeft gekregen (die steeds worden glad geschuurd) is het randje nauwelijks meer te zien. Ik bedenk ineens dat ik heb vergeten te noemen dat het belangrijk is om de spanlak te 'plastificeren' dat wil zeggen er een beetje wonderolie aan toe te voegen, om de spankracht te verminderen. Ik giet spanlak altijd over in een jampotje; ik giet het jampotje voor tweederde vol en voeg dan pakweg 10 druppels wonderolie toe, en een scheut thinner totdat de spanlak dun genoeg is naar mijn smaak. Wel goed roeren! Je ziet mijn spanlakpot op de foto naast de theemok staan, met het kwastje er bovenop. Deze keer is het een sandwichspread pot..... Als je de spanlak niet plastificeert bestaat er teveel kans dat onderdelen zoals roeren en flaps kromtrekken, en dat er later barstjes in het gelakte oppervlak ontstaan.
Intussen heb ik ook alle overige delen met tissue bekleed, zie het zooitje ongeregeld wat hier hangt te drogen.
full

De rechter flap is degene die op de foto gister krom was getrokken. Nu de andere kant ook is bekleed, en de spanlak droog is, is te zien dat de flap weer netjes recht is. De 2e flap en de hoogteroeren zijn ook aan twee kanten bekleed, maar daar moeten de restjes tissue nog van worden weggesneden. Het onderdeel links is het stukje van de romp bij het kielvlak, wat losgeschroefd kan worden om ruimte te geven voor het plaatsen van het stabilo. De onderdelen hangen aan een hulpstukje wat gemaakt is van een balkje waar een aantal lengtes fietsspaak in zijn gelijmd. Bij de flaps en roeren steken de fietsspaken in een gat voor de scharnieren. Dit hulpstuk wordt steeds in dit stadium van de bouw van een model tevoorschijn gehaald en op een tafel geklemd.
Nu rest nog het met tissue bekleden van de vleugels.
 
Laatst bewerkt:
Mooi vakmanschap Henk , interessant dat je dit stap voor stap laat zien :koud::thumbsup:
Zijde - tissue en 7 lagen spanlak , redelijk arbeidsintensief :worship: , voorlopig houd ik het zelf maar bij mijn balsaloc-vlies bespanning met 2 lagen verdunde spanlak en een laag verdunde poriënvuller :rolleyes:

Groeten Jef
 
Het model heeft nu 4 lagen spanlak gehad. Na elke laag heb ik met korrel 600 schuurpapier geschuurd. Dit schuren moet vooral serieus gebeuren op plaatsen waar meerdere lagen tissue over elkaar zijn gekomen, zoals bij de tippen van de vleugels, het stabilo, en de flaps en hoogteroeren. En natuurlijk op plaatsen waar 2 stukken tissue elkaar overlappen zoals op de achterromp en de voorlijsten van de vleugels en het stabilo. De geglaste delen worden ook meegenomen met het spanlakken.
Dus is het tijd voor de laatste stap van de daadwerkelijke constructie, dat zijn de vloeistukken tussen romp en vleugels en achterromp en stabilo. Deze vloeistukken verfraaien het model, en maken de bevestiging van de vleugels en het stabilo steviger. Bij de binnenvleugel houdt het vloeistuk straks het meeste van de olie tegen, die uit de uitlaat komt. De vloeistukken vullen ook spleetjes op, die tijdens de bouw zijn ontstaan. Daarom kon ik me veroorloven om iets minder nauwkeurig te werken dan zonder vloeistukken zou moeten, zoals op de foto te zien is.
IMG_7230.JPG


Nu het model toch in elkaar geschroefd is, kan ik ook meteen controleren of er tijdens het bekleden en lakken iets scheef is gegaan. En inderdaad:
IMG_7231.JPG

Het stabilo is iets scheef gegaan ten opzichte van de vleugel. Deels is dit trouwens omdat de opening in de achterromp iets hoger is dan de dikte van het ongeverfde stabilo. Als het stabilo straks na de laatste lagen spanlak en het verven nog wat dikker is, zal de scheefstand wat minder uitpakken en kan ik dat, net als bij vorige modellen, met een papieren shim op de juiste plaats weer rechtzetten.
Om de vloeistukken te kunnen aanbrengen, moeten de vleugeluiteinden en het midden van het stabilo 'ingepakt' worden met plastic. Dit moet stevig plastic zijn, bijvoorbeeld van het doorzichtige voorblad van een mapje, want het moet niet gaan rimpelen als je de vloeistukken aanbrengt. Dus geen keukenfolie.
IMG_7232.JPG

Als de vloeistukken zijn geplaatst, haal ik het plakband weg, schroef de bevestigingsbout los en moet ik het stabilo zo uit de romp kunnen schuiven, waarbij het plastic aan het vloeistuk blijft plakken. Dat plastic kan vervolgens van het vloeistuk af gepeld worden.
IMG_7233.JPG

De vleugel is nu ook netjes ingepakt. Het plastic zit strak tegen de romp, zodat er geen vloeistuk massa aan de binnenkant van de vleugel kan komen. Althans, dat hoop ik.... Voordat ik straks de vleugels ook weer los kan krijgen, zal ik gaten in het plastic moeten maken om de boutjes los te kunnen schroeven.
 
Laatst bewerkt:
Welk kapsel??
Henk;
Even wat anders, in BCD is er sinds 2 jaar een trend naar superlichte constructies, daar ben ik ook mee bezig, het kost erg veel tijd, maar de leercurve is ook indrukwekkend.
Zo mooi als jij je modellen bouwt, hoed af. (Pun intended)
Nu ben ik er aan het achter komen dat je met , pakumbeet, 30 % lichter bouwen, je nog steeds erg stijve constructies krijgt.
Bijvoorbeeld; 2 ribben in de vleugel, behalve de wingtip en met een goede D-box kom je ook een heel eind.
Nu de hamvraag; Is licht altijd beter?
Bruno kwam zeker net van de fiets af?

MVG

Max
 

Bijlagen

  • P1030349.JPG
    P1030349.JPG
    271,5 KB · Weergaven: 350
Algemeen principe voor het bouwen van lichte modellen is dat de sterkte van de dragende huid moet komen. Alleen op punten waar bijzondere krachten op komen, zoals motorbevestiging, onderstel, besturing en de plekken waar je het model beetpakt, moeten onderhuidse verstevigingen komen. Bij plaatsen waar hoge aerodynamische krachten optreden, zoals het midden van vleugel en stabilo, moet voldoende interne sterkte zijn dat de onder- en bovenhuid op hun plaats blijven, want anders zou de vleugel breken. In praktische termen: een doosromp is altijd lichter en sterker dan een plank; een dikke vleugel is lichter te bouwen dan een dunne, en plastic bekleding vereist een zwaardere constructie omdat het rekbaar is en daarom niet als een dragende huid kan functioneren. En ja, lichter is altijd beter, behalve als je crasht!
 
stunthenk zei:
behalve als je crasht!
Klik om te vergroten...
Nu is een dek landing een soort van gecontroleerde crash, de belasting van het onderstel is volgens de wet van Newton F = m*a, kracht is massa maal versnelling. Hoe lichter hoe groter de kans dat de boel heel blijft.

En als we dan toch een stukje theorie behandelen, een dragende huid is kwadratisch sterker met de afmeting, met andere woorden, als een vleugel 5cm dik is en de sterkte is 25, dan is een vleugel van 6cm dik 36. Dat zie je terug in het ontwerp van Henk, de vleugelboutjes zijn 4mm, bij mijn dikkere vleugel zijn de boutjes 3mm.
 
"Nu is een dek landing een soort van gecontroleerde crash"
Dat klopt bij mij, maar niet bij die Belg, altijd het 2de touwtje!
Hij bouwt ontzettend licht.
Hij wel!!
 
De volgende stap is om de vloeistukken aan te leggen. Ik maak ze van de zelfde lamineerepoxy die ik voor het glassen heb gebruikt. Deze is lekker dun, zodat je er extra veel microballoons in kunt mengen. Ik meng de epoxy en de microballoons tot een dikke pasta, laten we zeggen dikker dan tandpasta. Ik breng het spul op het model aan met het roerstokje, en strijk het glad met een in de juiste vorm geschuurd afgebroken propellerblad. Er staat '11x6' op, dus moet ie uit de ST 46 periode stammen! Net toen ik de massa aanbracht, meldde mijn fototoestel dat de batterijen opgeladen moesten worden, dus heb ik hier geen foto's van. Dus de onderstaande foto's zijn van de volgende dag, toen de boel was uitgehard.
IMG_7234.JPG

Aan de voorlijst kun je niet een mooi vloeistuk strijken, dus daar is wat meer massa aangebracht en 'gevormd' met een natte vinger. Ook het stabilo is aangepakt.
IMG_7235.JPG

De overgang tussen kielvlak en romp was niet zo mooi geworden, dus ook daar is een klein vloeistukje aangebracht.
Toen de epoxy was uitgehard, kwam weer een spannend moment: wil de boel los? Ik heb eerst de plastic stroken op de vleugels ingeknipt om de boutjes los te kunnen draaien. Toen was het een kwestie van de romp afsteunen tegen mijn heup, en voorzichtig wrikken aan de vleugeltip. Na enig onheilspellend gekraak kwam de linkervleugel los.
IMG_7236.JPG

De andere vleugel en het stabilo kwamen gelukkig ook gemakkelijk los, dus er is geen reparatiewerk nodig. Het plastic liet zich gemakkelijk wegpellen, en toen kon ik de rafelige randen van de vloeistukken met een grof schuurblok fatsoeneren.
IMG_7237.JPG

Ook hier is weinig reparatiewerk nodig. Bij het schuren was, zoals ik al had verwacht, te merken dat de epoxy nog niet volledig was uitgehard. Dus het glad schuren van de vloeistukken moet nog een tijdje wachten.
 
Nadat ik alweer was afgeleid door andere projecten, met als voordeel dat de epoxy in de vloeistukken goed kon uitharden, heb ik de vloeistukken geschuurd met een schuurblokje, gemaakt van een stukje 10 mm balsa, afgerond en beplakt met grof schuurpapier. Daarna zijn de vleugelhelften en het stabilo weer tijdelijk geplaatst en zijn de vloeistukken glad geschuurd met een stukje korrel 240 schuurpapier, gewoon los om de vinger. Zoals eerder geconstateerd, was er weinig reparatiewerk. Er was op 1 plek een hapje uit een vloeistuk, en vlak daarvoor was het plastic onder het vloeistuk een beetje gaan bobbelen. Dit heb ik gerepareerd met wat 5 minuten epoxy, waar ik ook wat micro balloons doorheen had gemengd.
IMG_7243.JPG


En nu de boel weer laten uitharden, dan weer schuren, dan weer spanlakken..... we zitten voor de volgers van dit project helaas niet in de meest interessante fase.... maar hou vol!
 
Laatst bewerkt:
Schitterend werk Henk!!! En ja hoor, we houden vol! :)
Misschien kan je je topic-titel aanpassen want de kans dat het EK 2019 in Gran Canaria gaat doorgaan is nu wel heel klein geworden... De FAI heeft 2 weken geleden kunnen vaststellen dat de terreinen en de accomodatie helemaal niet toereikend is voor een EK en zij stellen zich ook ernstige vragen bij de structuur van de organisatie. Elke verwijzing naar het EK in 2019 is ook van de FAI-website gehaald. Heel jammer natuurlijk en hopelijk kunnen zij dit snel rechtzetten, zoniet wordt het EK alsnog toegewezen aan de tweede kandidaat.

Mvg,

Jo
 
Na een paar andere projecten en wat klussen in huis ben ik vorige week verder gegaan met mijn 'Project Waardanook'. In middels is de naam Luna voor het model gekozen. Ben altijd benieuwd geweest hoe het is om met 1/6e zwaartekracht stunt te vliegen. En als de EK toch verplaatst wordt, ben ik er klaar voor!
Alle gekheid op een stokje; er was toch nog best veel werk aan het model te doen. Na de vorige laag spanlak is het model grondig met korrel 600 geschuurd, waarna nog een laatste laag spanlak volgde. Toen moest het hele model nog een polijstbeurt met korrel 1200 krijgen, en moest gecontroleerd worden of de roeren en flaps nog wel goed aan het stabilo en de vleugel scharnierden. Ten slotte heb ik nog zulke nuttige details toegevoegd als de tankpijpjes! Ten slotte moesten nog speciale handvatten gemaakt worden om aan deze vleugelhelften geschroefd te kunnen worden, omdat deze vleugelophanging anders is dan bij de Nairana. De overige handvatten kon ik wel hergebruiken. Inmiddels had ik ook nagedacht over het kleurenschema, en besloten om op het vertrouwde blauw met rode en witte trim terug te vallen. Omdat de bouw netjes is verlopen wil ik proberen delen van het model in blank hout te houden. Staat dit niet, dan kunnen deze delen alsnog zilver worden gespoten. Dus heb ik om te beginnen het blauw afgeplakt. Dit komt, heel traditioneel, op de bovenkant van de romp en de voorkanten van vleugel en stabilo. Daarna is alles wat niet blauw moet worden, ingepakt (dat alleen kost meerdere uren) en dat ziet er dan zo uit.
IMG_7245.JPG

Daarna heb ik de bouwkamer leeggeruimd, met als gevolg dat het nu een bende is in huis, en de onderdelen van de spuitkabine klaargemaakt, zodat ik hopelijk morgen kan gaan spuiten.
 
Goedeavond allemaal;

Mooi verslag, Mooi model.
Ik ga een paar dingetjes ook zo maken
Wie zou de tweede kandidaat zijn voor de EK in 2018?
Maar waarom een G51 als je ook een MB77 of een Rozenberg hebt?

MVG

Max
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top