Ik ben nu al even lid van de RMVV, een club waar fervent wordt ge-DLGeed.
Nu had ik sinds vorig seizoen niet meer gevlogen en was Goede Vrijdag de eerste keer dat de Spinnin Birdy weer eens naar buiten ging. Op die dag had ik al het 'geluk' de nodige DLG-ers op het veld te treffen, waaronder Frans Bal en Bart Rotteveel. Prima gezelschap dus.
Nu had ik vorig seizoen al eens aangegeven dat mijn kistje niet lekker wil lopen. Het kritische oog van Bart had het probleem snel te pakken. Tipverdraaiing door het foliën of van de zon, maar in ieder geval verkeerd om.
Dat heb ik mooi kunnen herstellen en 2e Paasdag opnieuw vliegen. Een wereld van verschil. Ondanks de merkwaardige weersomstandigheden, met veel turbulentie en verwaaide termiek, eindelijk een lekker vliegend kistje. Bart kwam ook nog met een pietsie lood aan omdat hij het idee had dat dit kistje dat met dit weer wel nodig zou hebben.
En toen jawel dit:
Direct in een bel en ik draai hem als een speer omhoog, aangemoedigd door mijn medevliegers. Door de toch wel stevige wind wordt de Birdy alleen ook wel flink weg gezet en ik moet de bel verlaten (later blijkt op 100m) om terug te kunnen naar het veld. Ik kom redelijk rustig aanvliegen op net geen drie minuten weet ik de Birdy zo in mijn hand te vliegen
Al met al geweldig. Weer als dit had ik nog niet meegemaakt. De wind van alle kanten. Kleine scherpe termiek stootjes en turbulentie die de kist gewoon op zijn kant kan gooien, vluchten waarbij de kist als een baksteen naar beneden komt en heel veel kleine bellen:
In bovenstaande vlucht kan je leuk zien hoe vallen en stijgen elkaar afwisselen.
En het uiteindelijke resultaat:
Een goed advies met betrekking tot de tipverdraaiing.
Een hoop ervaring extra met termieken
Goed kunnen zien dat ook de PRO's worstelen met dit weer
een gemiddelde gooihoogte die van 25-30m is gestegen naar 30-35m
Voor een Bonsai van 160 gram toch niet slecht
Nee samen vliegen loont echt. Mensen bedankt.
Ruud
Nu had ik sinds vorig seizoen niet meer gevlogen en was Goede Vrijdag de eerste keer dat de Spinnin Birdy weer eens naar buiten ging. Op die dag had ik al het 'geluk' de nodige DLG-ers op het veld te treffen, waaronder Frans Bal en Bart Rotteveel. Prima gezelschap dus.
Nu had ik vorig seizoen al eens aangegeven dat mijn kistje niet lekker wil lopen. Het kritische oog van Bart had het probleem snel te pakken. Tipverdraaiing door het foliën of van de zon, maar in ieder geval verkeerd om.
Dat heb ik mooi kunnen herstellen en 2e Paasdag opnieuw vliegen. Een wereld van verschil. Ondanks de merkwaardige weersomstandigheden, met veel turbulentie en verwaaide termiek, eindelijk een lekker vliegend kistje. Bart kwam ook nog met een pietsie lood aan omdat hij het idee had dat dit kistje dat met dit weer wel nodig zou hebben.
En toen jawel dit:

Direct in een bel en ik draai hem als een speer omhoog, aangemoedigd door mijn medevliegers. Door de toch wel stevige wind wordt de Birdy alleen ook wel flink weg gezet en ik moet de bel verlaten (later blijkt op 100m) om terug te kunnen naar het veld. Ik kom redelijk rustig aanvliegen op net geen drie minuten weet ik de Birdy zo in mijn hand te vliegen

Al met al geweldig. Weer als dit had ik nog niet meegemaakt. De wind van alle kanten. Kleine scherpe termiek stootjes en turbulentie die de kist gewoon op zijn kant kan gooien, vluchten waarbij de kist als een baksteen naar beneden komt en heel veel kleine bellen:

In bovenstaande vlucht kan je leuk zien hoe vallen en stijgen elkaar afwisselen.
En het uiteindelijke resultaat:
Een goed advies met betrekking tot de tipverdraaiing.
Een hoop ervaring extra met termieken
Goed kunnen zien dat ook de PRO's worstelen met dit weer
een gemiddelde gooihoogte die van 25-30m is gestegen naar 30-35m
Voor een Bonsai van 160 gram toch niet slecht
Nee samen vliegen loont echt. Mensen bedankt.
Ruud
Laatst bewerkt door een moderator: