Vandaag schoot me te binnen dat je een servo eigenlijk ook al met 2 draden kunt aansturen ipv drie draden. Aan de servotester koppel ik een H-brug schakeling, die de voedingspanning ompoolt met de frequentie van het servosignaal. Een draadje van de servotester gaat direct naar de IN1 ingang van de H-brug en via een puls inverter ook naar de IN2 ingang. Je krijgt dan aan de uitgang van de H-brug module een blokgolf wisselspanning met het servosignaal er in. Dat gaat door de twee draadjes. Dan aan de ontvangerkant een diodebrug, die van de wisselspanning weer gelijkspanning maakt, waarmee de servo van stroom wordt voorzien. De signaaldraad van de servo gaat direct aan de wisselspanning en klaar. Niet dat ik er direct een nuttige toepassing voor heb, behalve voor die situatie dat er echt maar twee draadjes beschikbaar zijn en niet meer. Benodigdheden Een fet transistor en een weerstand om een puls-inverter te maken tussen een draadje van de servotester naar de H-brug module Een H-brug module 4 diodes optioneel nog een condensator om evt spanningsdipjes op te vangen bij de servo. Ik merkte geen verschil met of zonder condensator. Dit zal gezien de simpelheid ongetwijfeld al eens verzonnen zijn, maar ik kon op het internet geen voorbeeld vinden.
Op zich een leuk idee wat zeker zal werken maar het is een beetje zinloos. Voor elke servo heb je aan de ontvanger kant zo'n H brug nodig en bij elke servo een gelijkrichter en een schakelingetje welke de puls beschikbaar maakt voor de servo. Een hoop extra elektronica, dus gewicht en het vergroot ook de kans op fouten/defecten in die elektronica. Daarnaast zal dat schakelende signaal over de servo draden ook een bron van stoorsignalen kunnen zijn. Met de moderne 2,4GHz apparatuur is die kans uiterst gering maar toch. Al met al is één extra adertje in het servo snoertje wel een stuk eenvoudiger en veel meer fool-proof.
Ik kan me ook alleen maar voorstellen dat iemand dit in een noodgeval doet, waarbij er echt te weinig draadjes zijn getrokken en dat niet kan worden veranderd. Heb je bijvoorbeeld maar een enkele servodraad ergens naartoe en je moet er perse 2 servo's mee aansturen dan zou dat met deze omweg dus kunnen. Om het van begin af zo te ontwerpen lijkt me niet verstandig. Voor mij ging het om de lol dat het kan.
Is al een heel oud systeem, werd in Marklin treinen gebruikt, of Fleischmann, maar er werd een puls over een gelijkspanning gezet. Werd trouwens ook in echte treinen bij de NS gebruikt om signalen door te sturen. GJ
Over servo's zijn veel leuke en misschien ook wel praktische dingen te vinden op YouTube. Vooral die electronica. Beetje prutsen en je hebt een eenvoudige esc voor kleine motoren of een lichtschakelaar. Het enige waar ik als leek raar tegenaan zat te kijken was dat met ledlampjes. Normaal heeft een led een plus en een min. Als je hem verkeerd aansluit dan doet ie niets of hij gaat roken ( vaak in tegengestelde volgende, eerst roken en dan niets ). Maar met zo'n servobordje kan je gewoon twee leds aansluiten ongeacht hoe de poling is. Schakel je één kant op dan brand led 1 en blijft led 2 uit, schakel je de andere kant op dan gaat led 1 uit en gaat led 2 branden. Normaal gesproken zou bij led 1 dan de stroom tegenovergesteld gaan lopen en gaan doorbranden. Toch? Maar toch werkt het.
Eerst iets over een servo. In de servo zit een elektronische schakelaar (regelaar?) die de motor van spanning voorziet waardoor die kan gaan draaien. Draai je de spanning om dan zal de motor de andere kant op gaan draaien en dat is precies wat die elektronische schakelaar kan doen en zo de motor twee kanten op laten draaien. Die schakelaar kan dus de + en de - omdraaien, zou je kunnen zeggen. Een led is een diode, een diode is een elektronische eenrichting ventiel. De stroom kan er maar in één richting door. Daarom hebben led's een + en een - kant. Sluit je de + op de + poot en de - op de - poot dat zal er stroom door de led lopen en geeft hij licht. Keer je de + en de - om dan zal de diode geen stroom doorlaten en gebeurt er dus niets. Het probleem is echter dat een led een vrij slechte diode is die in de tegenovergestelde richting niet zo veel spanning kan verdragen. De meeste led's kunnen niet meer dan zo'n 5V in de omgekeerde richting verdragen. Komt er meer spanning op te staan dan gaan ze "lekken" waar ze kapot van kunnen gaan. Het probleem is namelijk dat die "lekstroom" de led warm maakt en als de led warm wordt gaat er meer lekstroom lopen en wordt de led warmer en ..... je snapt het wel, ..... poef!!!! ..... Als je twee led's omgekeerd aan elkaar maakt, dus de + van de ene aan de - van de andere kan je bereiken wat je omschrijft. Stel je hebt een rode en een groene led met elkaar verbonden. Als je dan spanning op de led's zet zal b.v. de rode led licht gaan geven. Keer je dan de + en de - om zal je rode led uit gaan en de groene gaan branden. Omdat de spanning over de led's ruim beneden de 5V blijft zal de andere led geen problemen hebben en gewoon heel blijven. Zie het onderstaande schema.
Hè, geweldig. Zo zijn we weer wat wijzer geworden. Bedankt voor de uitleg. Ben eigenlijk benieuwd tot hoe zo'n zware motor je eraan kan hangen. Uiteraard de originele motor, maar ik had nog een oud 180er motortje ( van een oude esky lama van een van de kids ) en ik mag graag een beetje experimenteren. Maar dat ging probleemloos.
Misschien is dit wat voor de modelvliegers die aan lijnbesturing doen en kun je er het gas mee aansturen van een gloeiplug motor.
Moet je nog eventjes geduld hebben. Niet eerder dan het derde kwartaal van 2029, alleen helaas op bleutooth. Tegen die tijd eventjes de folders van de Action in de gaten houden.
Draadloos???? Lijkt me lastig want dan zal elke servo een eigen accu / batterij moeten hebben. En dan vergeet je één van die accu's te laden en daar komt je achter als je b.v. het gas niet meer kan regelen. Draadloos energie oversturen kan wel maar heeft heel wat voeten in de aarde en heeft een heel laag rendement.
Nee hoor Gewoon zo'n spoel aan de rand van de hele vleugel en daar binnen je hebt een draadloze lader voor de servo accu's
Hooguit voor Schaal en Carrier, al zijn glows daar inmiddels bijna een gepasseerd station, de andere klassen gebruiken zelfs geen handgeregelde motor. Bij genoemde klassen gaat het tegenwoordig meestal draadloos (2,4), maar de aandrijving wordt meer en meer electrisch, dus dat gaat met een ESC. Er zijn die hards die vinden dat alles over de lijnen moet (FAI stelt alleen die eis voor 'primary controls, dus hoogteroer & flaps), daarvoor hebben we dan geisoleerde lijnen en een pulsgevertje, compleet met exponentiele aansturing, in/op het handvat. Been there, done that, werkt probleemloos. Anderen staan te schutteren met een complete zender in hun vrije hand, moeten ze natuurlijk helemaal zelf weten. Zolang er nog 2,4 module prints te koop zijn is dat prima in het handvat te bouwen, maar ook die toevoer droogt op...
Heel lang geleden hadden we ook kleine electro toestel. Het was een vorm van lijnbesturing maar dan met een transformator er tussen. Was wel indoor ( sporthal ). Je toestel was verbonden met 2 kabels van 2 a 3 meter aan een paal en vanaf die paal liep dan de voeding middels een kabel naar je trafo. Snelheid en hoogte regelde je dan middels zo'n handregelaar die men ook voor slotraces gebruikte. Hoe sneller je ging hoe hoger hij klom. Ik weet bij god niet hoe die vorm van vliegen hete maar was wel leuk om te zien. Ik heb het nadien nooit weer gezien.
In het engels heet dit RTP of wel Round The Pole K&P, Knight and Pridham was de leverancier in Europa voor dit soort vliegen. http://www.kpaero.com/Default.aspx Ik sprak Derek Knight een paar maanden geleden nog in Nijmegen op de IIFI.
Op diverse beurzen heb ik de leden van de modelbouwclub van het Kottenpark College bezig gezien met deze tak van sport. Heel leuk om te zien. Sommige vliegtuigjes waren met een hoogteroertje bestuurbaar via een derde draad. Dit werkte net als bij control line dus niet met een servo. Ooit wel eens het idee gehad ook ook zoiets te maken maar ja, plannen zijn er altijd in overvloed.
Waar ik het over heb is wat men vroeger de snijschool noemde. Was in de walstraat in Groningen. Een bonte verzameling van straatschoffies die 1x per week bijelkaar kwamen om te hobbieen. Elke zaterdagochtend trouw met mijn brommertje daarheen. Rc was voor ons toendertijd eigenlijk niet te betalen, dus waren dit de leukere alternatieven. Alleen mijn pa was minder enthousiast, hij vond het wel mooi totdat hij zijn slotcar vond met gedemonteerde motor Die slotcarbaan heb ik overigens nog steeds Later kreeg ik een 0.8 cc cox motortje, daar waren de buren weer niet blij van. En zelfs die heb ik nog..... niet de buren maar dat motortje.
