Breekbouten hebben bij mij altijd keurig gewerkt.
Servo's in de vleugels geplaatst. Zodat bij afschuiven een middenservo de zijwand er niet meer uit zou slaan.
1x een fraaie digitale en prijzige MPX servo op stukgeslagen. Calmato romp weer gefixt.
En een oplossing bedacht, dat ook werkelijk de M4 boutjes zouden afbreken. Nog een maal buiteling gemaakt.
Nieuwe boutjes op het veld, en gewoon weer door met lessen. De buiteling door falende NiMH cellen.
Met 5 minuten al doof. Daarna brevet, en toen dat kon omgebouwd naar lipo en BEC.
17,5 jaar later een midair met een lessende Calmato. Einde kist.
Vleugel aan flarden, romp 95%... in de neus een scheur 1%, de rest 4% was vette romp door wax van de folie.
Zelfklevend geworden. Geer resto... gewoon andere projecten.
In jou geval is elastiek prima.
Dus zou ik het epoxy manchet, wat de vleugel veel sterkte geeft wat breder houden,
wegens het getakel en gesjor van de elastieken zo betere verdeling van krachten.
Maar de houten pennen moeten ook goed verankerd zijn in de romp.
Schuim houd niet zoveel...
Ondersteuning bij afschuiven...
Boutjes kunnen keen kant uit, dus moeten wel breken...
Plaatstuk op de vleugen, bouten goed ingesloten.
Bewegen is niet buigen maar 'snappen'...
Vergelijkbare constructies waar mogelijk... maar gelukkig blijft alles redelijk heel...
Wel fraaie landingsdansjes met een Robbe Progo, veel te zwaar en volledig windstil...
zeikkist maar blijft toch leut... 45 jaar oude plastic-bomber...
Vergelijkbare constructies op andere modellen waar mogelijk...
Servo stangen uit carbon. Volledig in in lijn, frictieloos.
Martelsleufjes in carbon slijpen voor oppervlakte vergroting en grip
bij het krimpen van de huls... zwakste schakel in het geheel is het messing vernikkeld draadeind M2
Werken met messing hulzen...
Eerst solderen, dan waar het carbon staf in steekt, carbon weer beetje bewerken, CA rumhartig, en krimpen met de krimptag…
Om nooit meer los te laten…
Tot zovers Jan
Gr Bas
Servo's in de vleugels geplaatst. Zodat bij afschuiven een middenservo de zijwand er niet meer uit zou slaan.
1x een fraaie digitale en prijzige MPX servo op stukgeslagen. Calmato romp weer gefixt.
En een oplossing bedacht, dat ook werkelijk de M4 boutjes zouden afbreken. Nog een maal buiteling gemaakt.
Nieuwe boutjes op het veld, en gewoon weer door met lessen. De buiteling door falende NiMH cellen.
Met 5 minuten al doof. Daarna brevet, en toen dat kon omgebouwd naar lipo en BEC.
17,5 jaar later een midair met een lessende Calmato. Einde kist.
Vleugel aan flarden, romp 95%... in de neus een scheur 1%, de rest 4% was vette romp door wax van de folie.
Zelfklevend geworden. Geer resto... gewoon andere projecten.
In jou geval is elastiek prima.
Dus zou ik het epoxy manchet, wat de vleugel veel sterkte geeft wat breder houden,
wegens het getakel en gesjor van de elastieken zo betere verdeling van krachten.
Maar de houten pennen moeten ook goed verankerd zijn in de romp.
Schuim houd niet zoveel...
Ondersteuning bij afschuiven...
Boutjes kunnen keen kant uit, dus moeten wel breken...
Plaatstuk op de vleugen, bouten goed ingesloten.
Bewegen is niet buigen maar 'snappen'...
Vergelijkbare constructies waar mogelijk... maar gelukkig blijft alles redelijk heel...
Wel fraaie landingsdansjes met een Robbe Progo, veel te zwaar en volledig windstil...
zeikkist maar blijft toch leut... 45 jaar oude plastic-bomber...
Vergelijkbare constructies op andere modellen waar mogelijk...
Servo stangen uit carbon. Volledig in in lijn, frictieloos.
Martelsleufjes in carbon slijpen voor oppervlakte vergroting en grip
bij het krimpen van de huls... zwakste schakel in het geheel is het messing vernikkeld draadeind M2
Werken met messing hulzen...
Eerst solderen, dan waar het carbon staf in steekt, carbon weer beetje bewerken, CA rumhartig, en krimpen met de krimptag…
Om nooit meer los te laten…
Tot zovers Jan

Gr Bas
Laatst bewerkt: