Toch blijf ik als leek met de voorstelling zitten dat je een frequentie heel makkelijk kan veranderen net zoals je op een radio doet. Wellicht onderschat ik de techniek erachter.
Is ook zo, sterker nog, de PLL (phase locked loop) die je terugvindt in al deze ontvangers kan ik principe op een willekeurige frequentie ingesteld worden (binnen de frequentieband die hij kan invangen). Zo hadden de eerste versies van de Duo5800 een stap per kanaal van 1MHz, daarmee hadden we zo'n 160 kanalen op de 5.8GHz band. Dit is feitelijk puur software, analoog gezien is er geen fysieke grens anders dan de afwijking en drift van de PLL en de mate waarin je een 'lock' kunt houden op de gekozen frequentie.
Maar zoals ik al aangaf zit er in de regel een preemhasis en deemphasis filter op zo'n ontvanger om de signaal/ruis verhouding en/of de gevoeligheid te vergroten. Deze circuits zijn in feite filters die elkaar tegenpolen zijn en zorgen voor een andere dan een rechtlijnige overdrachtsfunctie. Om een voorbeeld te geven; je kan je wellicht herinneren dat in het tijdperk van de LP (langspeelplaat voor de iPod generatie, zo'n groot zwart rond ding met groeven waar je opa naar luisterde) er in de plaat een RIAA correctie was ingeperst die in de voorversterker met een tegenovergestelde RIAA correctie weer recht werd getrokken.
De reden waarom is simpelweg omdat door de molecuulstructuur van het vinyl de hoge frequenties volkomen verdrinken in de plaatruis en er dus aan de amplitude van de hoge frequenties gesleuteld moest worden. Deze worden door het RIAA filter tijdens de persing van de LP versterkt en in de RIAA voorversterker weer verzwakt, het netto resultaat is een (bij benadering) rechte frequentiecurve.
Hetzelfde gebeurt bij audio/video zender/ontvanger, maar daar om een iets andere reden, het exacte waarom voert even te ver voor deze discussie. Je kunt je echter voorstellen dat een RIAA curve voor elke LP gelijk moet zijn, en voor iedere RIAA voorversterker idem, anders gaat je LP wel heel anders klinken omdat de balans tussen lage en hoge tonen dan compleet om zeep wordt geholpen. Da's dan ook allemaal netjes afgesproken in de RIAA norm.
Op gelijke wijze vind je dit terug bij de audio/video zender/ontvanger. Ga je daar zender van merk A koppelen met ontvanger merk B dan kan het heel goed dat de filtercurves niet overeenstemmen, dan is de som curve dus ook niet recht en heb je dus een audio/video signaal dat (sterk) afwijkt van hetgeen er uit de camera vandaan komt. Je begrijpt inmiddels dat daar de schoen wringt, want dan krijg je een video signaal dat soms zo afwijkt van de norm (ja, voor het video signaal bestaat wél een norm = CVBS, composiet video) dat het aangesloten apparaat (videobril, monitor, etc.) er niet iets goeds van kan maken.
Het resultaat kan dan een verkeerde kleurbalans zijn, vertikaal lopend beeld, inzakken van het beeld langs de vertikale as (tearing) en allerhande andere problemen. Je begrijpt inmiddels dat de materie iets complexer is dan alleen zender en ontvanger afstemmen op frequentie X. Ik hoop dat bovenstaande en vorige reacties je iets meer inzicht hebben gegeven in de materie.
Met vriendelijke groet,
Sander Sassen
ImmersionRC - Real Virtuality
