Vleugelbalans

[DHG500]

Samen met mijn jongste zoon Job (9 jaar) de Graupner Pilot (#4247) geassembleerd en inmiddels gereed voor bespannen.
komen we tot de conclusie dat de rechter vleugelhelft zwaarder blijkt dan de linker. Kijkend naar het gewicht dat op de vleugeltip zou moeten om een neutraal moment te krijgen hebben we het over 1 à 1,5 gram.
Kijkend naar de oorzaak lijkt het vooral te zitten in de houtdichtheid van de neuslijst. Aan de rechterzijde heeft deze een zichtbaar dichtere structuur. De met de hand op maat te schuren vleugeltips zijn nagenoeg gespiegeld identiek qua afmetingen en qua herkenbare dichtheid van de houtstructuur.

Wat is nu wijsheid (behalve voortaan vooraf te kiezen voor twee gelijke neuslijsten)? Nu eerst de vleugel balanceren en dan lakken/bespannen of eerst lakken/bespannen om dan vervolgens met het belanceren ook gelijk de ongelijkmatigheden die daarvan het gevolg zijn mede vereffenen?

Om het gewicht te balanceren denk ik aan een tweetal mogelijkheden:

• massa aan de (lichte) linkervleugeltip toevoegen (schroef o.i.d.)
• massa verwijderen van de (zware) rechtervleugeltip (gaten boren)

Zien jullie nog andere opties, welke heeft de voorkeur en welke werkvolgorde zal ik aanhouden?

Alvast bedankt!

 

[plotterwelt]

Eerst af maken en dan als het merkbaar bij het vliegen is uitbalanceren.

De 1-1,5 gram is bij het vliegen vaak geen probleem.

Mvg Johan

 

[DHG500]

Da's de mooiste reactie (lees minste werk! ) waar ik op kon hopen.
1,5 Gram op 55 cm hoeft dus geen probleem te zijn bij een vlieggewicht (ex bespanning/lak) van 89gr (romp/stabilo/kielvlak) + 65gr (vleugel) + 22gr (schakelklokje en elastieken) = 176 gr? (fabriekopgave vliegklaar is 210 gr. excl. klokje dus we hebben mooi licht gebouwd!).)

 

[plotterwelt]

Als je met papier en spanlak gaat werken oppassen dat je de vleugel recht opspant volgens de handleiding en altijd eerst goed laat drogen voor je de vleugel weer van de helling haalt .

Een kromme vleugel merk je direkt , dat verschil van 1-2 gram in vleugel gewicht bij 1100 mm span niet.

Ik heb met de jeugd wel een paar honderd van de SE-1 (simprop/DMFV) gebouwd en aan wedstrijden mee gedaan .

Was een model van gelijke opbouw en vorm.

Mvg Johan

 

[DHG500]

Bedankt voor de waarschuwing; ik was inderdaad van plan de vleugel bij het drogen goed op de plank vast te zetten zoals in de bouwbeschrijving staat. Hierdoor kan een vleugelhelft per keer aangepakt worden.

Zou het nog nodig (lees verstandig) zijn de vleugel t.p.v. de elastieken volledig in te dekken (en evt. te glassen)? Nu is de bovenzijde alleen bespannen.

En de SE-1 lijkt er inderdaad best op (hoewel meer op de kleine UHU lijkt). Wat minder V-stelling in de hoofdvleugel en opgetrokken wingtips:

Vergelijk met de Graupner Pilot:

en de kleine UHU:

 

[plotterwelt]

Ik plakte er wel een een plaatje ABS (0,5) over als de kits er weer te strak het elastiek op trokken.

Normaal is het niet nodig .

Mvg Johan

 

[arno888]

Heeft die Pilot een massief houten vleugel,of is de vleugel opgebouw ??
Bebruik in geen van beide gevallen overigens de spanlak "puur" maar verdun deze minimaal 50% ....
Dat verminderd al enigzins het "spannende" effect.

 

[DHG500]

Hij is opgebouwd, zie onderstaand plaatje dat ik elders 'geleend' heb:

Als je goed kijkt zie je dat boven de vleugeloplegging de constructie aan de bovenzijde open is.
Licht mij even voor en leg me s.v.p. uit waarom het beter is daar minder spanning op het papier te hebben? Loopt het dan niet juist risico sneller te beschadigen?

 

[bdoets]

Lijkt trouwens wél erg veel op de "oer"-Kleine Uhu die ik zo'n 55 jaar geleden met mijn vader maakte! Ze zijn bij Graupner beter in het bedenken van nieuwe modellen dan van nieuwe namen.

 

[DHG500]

De oer-Uhu is het niet maar modelversie 3 van de Kleine Uhu (vanaf 1964) is inderdaad de voorloper van de Pilot die onze Job onder handen heeft..
Zie onderstaande foto:

Versie 1 had een veel traditionelere cabinevorm en kleinere spanwijdte (70cm), zie deze foto:

 

[plotterwelt]

Licht mij even voor en leg me s.v.p. uit waarom het beter is daar minder spanning op het papier te hebben? Loopt het dan niet juist risico sneller te beschadigen?

De meeste spanning van japanpapier komt door het strak op brengen van het materiaal met cellulose en het na het drogen noch eens nat te maken en weer laten drogen.

De spanlak heeft het gelijke effekt en trekt verdunt beter in het papier.

Onverdunt ligt het op het papier omdat het de tijd niet heeft in te trekken , het is vrij snel droog.
Door het verdunnen verleng je ook iets de droog tijd.

Ik heb met mijn jeugd projekten de lak bijna nooit verdunt , de Clou spanlak is al vrij dun en de kits vinden 4 avonden lakken snel te veel , het werd dus 2-3 keer unverdunt gebruikt .

Mvg Johan

 

[arno888]

Licht mij even voor en leg me s.v.p. uit waarom het beter is daar minder spanning op het papier te hebben? Loopt het dan niet juist risico sneller te beschadigen?

Het papier moet gewoon strak staan. Verder spannen van het papier zorgt alleen maar voor extra "spanning' waardoor het risico op kromtrekken alleen maar toeneemt.
Wat betreft het opbrengen van het papier was het altijd mijn tactiek om het papier rondom (voorlijst, achterlijst en eindribben) vast te zetten met behulp van spanlak (spanlak met een beetje UHU hart erin ging nog beter)
Dus in deze fase abdoluut geen spanlak op de open vlakken. Wanneer het papier dan netjes vast zat op het kader, zo goed mogelijk glad getrokken en plooivrij was het zaak het papier te bevochtigen (benevelen). Dit was dan altijd voldoende voor een mooi glad en strak oppervlak wat vervolgens met enkele verdunde lagen spanlak gesealed werd.
Om het spannende effekt te vermijden deden we vroeger zelfs aan de spanlak een paar drupjes wonderolie toevoegen ..........

Dit vind ik een leuke trouwens

Het eerste (met hulp van pa) zelf gebouwde vliegtuigje. Moet ergens in 3-of 64 geweest zijn :wink:

 

[DHG500]

Zo, en nou eerst een paar plaatjes voordat jullie denken dat het om een imaginair vliegtuig gaat ?
Job aan het werk met het bouwen van de vleugel:

En met de vleugels die drogen gaat'ie als een speer door met de romp:

Het resultaat na 2 lak- en schuurbeurten met Hydro-aerofix klarlack van Graupner en korrel 600 schuurpapier.

 

[DHG500]

De eerste stappen in het bespannen zijn inmiddels ook gezet.
Als lijm is ide bijgeleverde Graupner Glutofix gebruikt en het dito spanpapier.

Naar aanleiding van een aantal tips en trucs op een andere website hebben we de meest gladde kant van het papier aan de onderzijde van de vleugel naar onderen gericht. Aan de bovenzijde van de vleugel is juist de (marginaal) ruwere zijde naar boven gericht. In theorie zou dat iets meer lift moeten geven.
Om opstuwende vuile lucht over de voorrand te voorkomen zou de eerste 2 cm van de bovenzijde eveneens glad gehouden moeten worden. Dit doe je door de onderzijde 2 cm te laten overlappen. We hebben dat gerealiseerd door in eerste instantie schilderstape op de eerste 2 cm te plakken zodat we rustig de onderzijde konden afwerken, dan de bovenzijde en tot slot de voorrand.
Na droging van de lijm hebben we de bespanning bevochtigd om een verder spaneffect te bereiken. Nu nog het lakken met spanlak.
Job heeft ervoor gekozen de vleugeltippen zilverkleurig te maken en de rest transparant. Een potje spannfix immun in de juiste kleur zal hier uitkomst bieden. Is dit spul met de airbrush aan te brengen (met gebruikmaking van de bijbehorende verdunner)?

Onderstaand nog wat foto's:

<Mijn fotopagina-provider lijkt tijdelijk offline; de foto's volgen nog>

 

[DHG500]

We zijn heel wat verder.

De bespanning is er in zijn totaal heel netjes op gekomen, helemaal als je bedenkt dat dit de allereerste keer is dat we dit doen! We zijn er erg trots op.

Vanwege het zeer sneldrogende karakter van de Spannfix Immun toch maar besloten niet te spuiten maar te kwasten.
Job had besloten dat de vleugeltippen en de achterlijst (bovenzijde) zilver moesten worden. Hiertoe de blank te houden vleugeldelen afgeplakt.
Daar bleken we een denkfout gemaakt te hebben. Het spanpapier is behoorlijk hygroscopisch dus trekt de spannfix onder de papertape door.
De geleerde truc is dus eerst een blanke spanlaaklaag aan te brengen vóór een kleurlaag wordt aangebracht. Nu ja door in de derde laag het zilver iets breder aan te brengen is het doortrekken goed gecorrigeerd.

Na droging werd het tijd voor balanceren. Graupner heeft netjes voorzien in een ballastruimte met een kunststofstopje dus dat is makkelijk met de bijgeleverde loodkorreltjes.
Van Lego (met Lego kun je alles maken) een balanssteuntje gemaakt en het toestel op 55mm van de vleugelvoorrand opgelegd.
Voor een perfecte balans moest er nog 13 gram lood in, waarmee het totaal vliegklaar gewicht op 217 gram komt.

En toen naar buiten voor de eerste glijvluchten....
We hebben een nabije speelweide opgezocht en met een marginaal licht zetje de Pilot in een kleine neerwaartse glijhoek tegen de wind in losgelaten.
De speeltuin bleek haast te klein want het ding vliegt fantastisch. Een zuchtje wind erbij en hij pikt gelijk in hoogte op. De rechtuit stabiliteit et roer in neutraal is prima, glijdt niet af.
Omdat de speelweide te klein bleek en teveel obstakels had zullen we op korte termijn verder experimenteren op de heide.
Ik ben blij met het schakelklokje erin want ik vrees dat als we hem met de hoogstart (100 nylon, 30m elastiek) loslaten hij anders niet meer terugkomt......
Job blij, pa blij en op naar het volgende project (klein zwevertje van Guy (Gurodewa op dit forum))

 

[plotterwelt]

Ik ben blij met het schakelklokje erin want ik vrees dat als we hem met de hoogstart (100 nylon, 30m elastiek) loslaten hij anders niet meer terugkomt.....

Neem in het begin 10 snoer en trek hem als een vlieger omhoog.
Je zal zien dat het wel elke keer een eind lopen is .
Ook er voor zorgen dat het zijroer scheef staat en de vlieger grote rondjes draait.

Max. zou ik 50 m snoer met omkeerrol nemen.

Bij 100 m met 30 m elastiek kan hij kilometers vliegen met een beetje termiek .
ook in een paar minuten .

Op de wedstrijden van de DMVF word ook maar 10 m genomen en we hadden een resque team met brommers.

Mvg Johan

 

[DHG500]

Johan,

dank voor dit goede advies. Nou ben ik toch altijd wat voorzichtig en zou nooit direct de volle lengte lijn ingezet hebben maar jouw advies is nóg wat behoudender. Ik zal het opvolgen.

Overigens prachtig weer om vanmiddag de heide op te zoeken en het luchtruim te kiezen.
Een kijken wat we kiezen, Rozendaalse Veld bij Velp of Ginkelse Heide bij Ede...........

 

[DHG500]

...het is de Ginkel geworden. Lekker ruim en je kunt er met je vrije vlucht zwever goed uit de voeten zonder de vliegclub in de weg te zitten met zo'n onbestuurd projectiel.
Aan de westkant (weg van de schaapskooi) is het zelfs vandaag nog rustig zodat je niemand tegen het hoofd vliegt.

De eerste vluchten uit de hand gaan lekker dus maar eens met een lijn van 15 m geprobeerd. Gezien de zwakke wind moet ik stevig door het mulle zand of over de heidepollen rennen dus da's geen succes.
Dan toch maar een deel van de hoogstart uitgerolt, 80m lijn, 7 m elastiek.
Klein beetje spanning erop en los!
Mooie vlucht vanaf de bereikte ca. 20 m hoogte en een mooie glijlanding.
Een paar heidetakjes prikken door de bekleding maar dat is onderdeel van het spel.
Dan maar de stoute schoenen aan, schakelklokje op 1 minuut en elastiek serieus uitgerekt; los!
Prachtige rit omhoog totdat de lijn een hoek tussen de 45 en 60 t.o.v. de horizontaal maakt. De Pilot haakt op een meter 50 af en begint aan een reuze vlucht. Mooie trage bochten vormen cirkels van 50 tot 80 m en de pilot wiebelt op de incidentele stijgende luchtstromen. Hij wint eerder hoogte dan dat´ie verliest en in gedachten ben ik blij dat ik het klokje heb ingeschakeld. Maar de minuut duurt lang en pas tegen de 2 minuten flipt het hoogteroer op. We zijn dan al 400m meegelopen en zien de Pilot 2 maal stevig omhoog pompen totdat hij nogmaals opkomt en zelfs achterover tuimelt. Dan lijkt hij in een snelle vlakke spin omlaag te komen en landt. We hebben dan nog 400 m te lopen voordat we hem schadevrij gevonden hebben in de heide.
Eenmaal terug bij de hoogstart een laatste start gemaakt. Papa (ik dus) let onvoldoende op de wind die toch op deze afstand van de bosrand de neiging heeft te draaien en start iets te weinig met de op in de wind. Die neemt juist aan sterkte toe en blaast de Pilot in een halve cirkelboog aan de lijn, terug naar de heide. De schade is minimaal, één vak tussen de ribben heeft een goeie scheur in het spanpapier en is zonder problemen zo te repareren. Verder een gebroken vleugelelastiek (tel uw zegeningen!), anders niets!

Job, ondanks deze misser helemaal happy want zijn toestel heeft toch maar fantastisch gevlogen en die schade repareert hij wel even (zijn eigen woorden en ik geloof hem in al zijn 9 jaar!).
Hierna lekker bij de vliegclub gekeken en de dag afgesloten met frietjes om het succes te vieren! Hoe kan je beter een start maken met de vlieghobby?!

 

[DHG500]

Na reparaties op bovengenoemde defecten is er alweer gevlogen en natuurlijk alweer gerepareerd. Gewoon een leuk ding dat ook goed te herstellen valt.
Morgen mooi weer dus maar weer eens op de Ginkel de lucht in schieten!

 

[DHG500]

het was weer plezant. Lekker gevlogen maar doordat het kritisch blijft het ding recht op de wind te lanceren ook een aantal misstarts gehad waardoor het toestel aangelijnd bleef en een mooie halve cirkel maakte om vervolgens de neus tegen de grond te smijten. Wederom lang lever de elastieken! Alleen het stabilo is enkele malen gebroken en op een gegeven moment hielp ook daar geen secondenlijm aan.

Inmiddels is thuis een nieuw stabilo gesneden.

Ook de Piper bleef niet vrij van schade. Het blijft een windgevoelig gevalletje. Met enkele veldreparaties konden we daar ook mee verder en enkele aardige korte vluchtjes mee maken.

Tot slot hadden we een collectie Revell balsa Tuff birds bij ons voor het betere gooi en smijtwerk. Letterlijk dingen van enkele centen maar een geweldige manier om meer gevoel te krijgen voor de balans van een vliegtuigje. Omdat de onderdelen slechts 2D zijn zijn bij schade zo reparatiestukken gesneden (en hele kopieën gemaakt).

Voor wie ze niet kent, kijk hier.