Zelfbouw retracts voor een Mosquito; Maiden 28 juni

[Huib]

Om het project weer op te pakken snel dikkere buis 8/6 gekocht bij een doe het zelf zaak. De kwaliteit is werkelijk erbarmelijk; tenminste voor retracts. Poepzacht.

Zelfs met een snij-ijzer kom je er niet doorheen en met deze groef was het nog steeds niet af te breken.

Zo ziet het er uit met wat harder materiaal.

Inmiddels goede buis besteld en dus even wachten voor ik de poten weer kan maken.

Aan het opklapmechaniek moet ook nog het nodige gebeuren. Door de 7 graden schuinstelling naar voren waren de onderste delen van het opklapmechaniek te kort. Dus eerst maar langere gemaakt en de vorkjes weer bevestigd.

Volgende probleem is het scharnier in het midden. De buis is 6 mm en het scharnierlipje is 8 x 12 x 2 mm met een gat van 3. Aardig priegelwerk dus.

Dus eerst de lipjes gemaakt

Het ging ook niet helemaal (of zeg maar helemaal niet) zoals ik gedacht had. Met het gereedschap dat ik heb is het gewoon ontzettend lastig om een en ander stabiel genoeg vast te zetten voor het hardsolderen.

Ook met een derdehandje bleef het prutsen.

Een alternatief is om een gleuf in de buis te frezen en daar de lip in te laten vallen.

Deze gleuf moet dan wel opzij van het midden zitten.

Dit was wel makkelijker, maar nog steeds geen handzame oplossing. Met een freesmachine goed te realiseren, maar uit de hand geeft het toch te weinig nauwkeurigheid. Dus maar weer achter het tekenbord.

Een scharnier met eindblokkering kan ook uitgevoerd worden in een vork met een scharnierlip met een aanslag, al dan niet met een nok.

De nok in de tekening is niet noodzakelijk, maar geeft wel meer stabiliteit.
Dus even een paar lipjes omgevormd en een proef gemaakt waarbij een alu vorkje gebruikt wordt en een waarbij de buis verdikt wordt.

Het alu vorkje heeft voordelen, maar het heeft ook een groot nadeel. De assen van de scharnieren mogen t.o.v. elkaar niet verdraaid zijn (levert nogal komische effecten op denk ik) en het is bijna ondoenlijk om de twee tapeinden aan dezelfde stang zo te monteren dat de (opgeschroefde) vorkjes precies in de juiste stand fixeren. Het zou op te lossen zijn met fixatiemoeren, maar verdraaiing geeft ook verschil in lengte en dat is ook niet handig.

Kortom ik ga eens kijken of de 2e optie goed uit te voeren is.

 

[Huib]

Ja dus, met onderstaand resultaat.

Dus even aan de nog resterende poot een lipje gesoldeerd en kijken of alles werkt zoals gedacht.

Misschien dat het bevestigingspunt van het intrekmechanisme nog een fractie verschoven moeten worden, maar al met al ben ik tot nog toe niet ontevreden.

Hieronder nog even een detail van de korte stang en de bevestiging aan de poot.

Nu de volgende drie nog.

 

[Berto]

Schitterend stukje huisvlijt Huib

 

[jetpropdlx]

Ja, dat ziet er inderdaad heeeel goed uit ; prachtig :lol:

 

[Metroid]

Wordt mooi Huib. Vooral doorgaan waar je mee bezig bent. Pas ook de hele poot gaan testen als deze klaar is. Maar ziet er al veel belovend uit.
Keep up the good work.

Groetjes Rob

 

[Huib]

Dank voor de complimenten jongens. Stimuleert om door te gaan.

Groet Huib

 

[Han]

Als iedeetje.

Mijn zelfgebouwde landingsgestel dakota.
Geplakt met staallijm.
Nu is die wel sterk genoeg.
Het orgineel was duur en niet sterk genoeg.
Vooral als je land in een oude molhoop.

http://www.vmvc.nl/gallery/landingsgestel-dakota-han

Groeten Han en succes verder.

 

[Muxje]

Leuk ding Han!

Staallijm (of UHU endfest of zo) is ook een idee. Ik heb eens een staartwieltje van messing gemaakt. Dat heb ik toen geplakt, omdat het met soldeer nogal rommelig werd. Heh, maar huib werkt wel wat netter dan ik!

 

[Huib]

Hoi Han,

Was dat soms een Robart voor een Dakota van een meter of 2? Zo te zien issie toch wel erg hard tegen die molshoop gevlogen. Miste een foto van de kist na deze crash. De nieuwe retract ziet er heel goed uit. Welke metaallijm heb je daarvoor gebuikt en is het blank of geanodiseerd aluminium?

Groet Huib

 

[Han]

Het was inderdaad een Robart voor een Dakota van top flite 2100mm.
Dit landingsgestel kost een vermogen, heb er 2 versleten, dan ben je blut.
Dus zelf wat gefabriekt.
Deze is een stuk steviger.
Geen foto's van de crasch is nog van voor het digitale tijdperk.
Heeft een jaartje of 2 niet gevlogen.
Het aluminium komt uit een doe het zelf zaak.
Is wel van het harde soort.
Het glimpt ook een beetje, niet van dat doffe.
De staallijm is die van bizon, die grijze dubbele spuit.
Wel het aluminium goed schuren en stofvrij maken.
En 24uur laten ddrogen.
Succes verder, ik blijf het volgen.

Ps onderschat de krachten niet die er opkomen.
Vooral als je met een beetje croswind land.

Groeten Han.

 

[Huib]

Heb je niks vroleijkers Han? Het andere project waar ik mee bezig ben is namenlijk de Dakota van Topflite

Sprak gister nog iemand van de Amsterdamse club die heel lakoniek zei dat retracts gemaakt waren om stuk te gaan. Goed voor de handel.

Groeten Huib

 

[Han]

Mooi je doos of niet dan die dc3.
Echt super, een van de beter bouwdozen.
Dus nu weet je dat je zelf een retract kunt bouwen voor de dakota.

Op de robart site staat ook een tekening van de retracs voor de dc3.

Anders heb ik nog wel maten.

Groeten Han de ontwerper.

 

[jan brilman]

Met heeeeeeel fijne staalwol over dat aluminium?


jan.

 

[Huib]

Ps onderschat de krachten niet die er opkomen.
Vooral als je met een beetje croswind land.

Zal ik zeker niet. Heb daar onlangs op vlb Twente bij PH Blue spectaculaire voorbeelden van gezien.

Door dit Mosquito project staat de Dakota even stil. Helaas.

Vlieg je die dakota nog en kun je iets zeggen over het vlieggedrag? (misschien hiervoor even overgaan naar het andere draadje)

 

[Huib]

Het idee dat er achter zit, is dat de as van het tweede vorkje bij de montage in lijn gedraaid kan worden met die van de opgeschroefde alu vork (die overigens eerst heel goed vastgeschroefd moet worden ander krijg je later alsnog verdraaiing).

Het vorkgedeelte heb ik daarom gemaakt van twee in elkaar passende bussen (dubbelwandig om voldoende materiaal bij de as te hebben) die in elkaar gesoldeerd worden. Hieronder de onderdelen. Een binnen- en buitenbus en de lip. Indicatie voor de maat; de maatstrepen zijn centimeters.

De twee bussen worden in elkaar geschoven en gesoldeerd.
Voor zover niet eerder vermeld, alle verbindingen zijn en worden met zilver gesoldeerd.

Aan de voorzijde het dubbelwandige deel en aan de achterzijde krijg ik zo een bus die over de stang geschoven kan worden.

Daarna wordt het gat voor de as geboord. Om eventueel nog wat te kunnen corrigeren boor ik eerst voor met 1,5 mm.

Bijna goed

Daarna de boor van 3 er door gejaagd.

De bus wordt nu over het eind van de stang geschoven en de stang wordt in de bankschroef gezet. Door in deze en de alu vork een stang van 3 mm te steken kan gecontroleerd worden of de assen in lijn staan en kunnen ze gelijk op maat gezet worden.

Nadat de bus op de stang is vast gesoldeerd, wordt er de sleuf voor het andere scharnierdeel in gevijld en

worden twee stangen aan elkaar bevestigd met een koppelstang. De alu vorkjes worden met aftandbus op zijn plaats gehouden.

Bij het andere scharnierdeel wordt, net als hiervoor, een sleuf in de stang gevijld. Na het solderen wordt het plaatje verder bijgewerkt.

Inmiddels was het nieuwe materiaal binnengekomen, heb ik weer een paar nieuwe (vaste) poten gemaakt en kan het bouwen hieraan weer verder gaan. De borgpen voor de veerpoten en de ooglippen voor het optrekmechanisme moeten onder een hoek van 90 graden t.o.v. de as op de starre poten bevestigd worden. Dit aftekenen kan op een moeilijke (werktuigbouwkundige) manier gedaan worden, maar als je de poten over een wetsteen licht heen en weer schuift

krijg je een fantastische hartlijn.

 

[Huib]

Op de asbussen van de veerpoten worden stukjes buis met een lengte van 5 mm gesoldeerd, die over de buis van de veerpoot past.

Een kritisch oog zal zien dat deze asbussen op een draaibank afgestoken zijn. Tjah… ik mocht even van iemand een draaibankje gebruiken en wat doe je dan…? Nu zijn ze in ieder geval echt even lang en recht.

De lipjes zijn voor de bevestigingspunten van het intrekmechaniek op de starre poten

Om de wel heel kleine stukjes buis op zijn te plaats houden heb ik er een wat langere buis klem ingestoken

en door wat heen en weer schuiven van het “derde handje” kon het zo precies haaks ingesteld worden.

Met het volgende resultaat.

Deze opbouw geeft straks bij de eindmontage, de mogelijkheid om ze precies in te stellen. De asbussen worden als laatste aan de veerpoten gesoldeerd, nadat deze in het starre deel gemonteerd zijn. Op deze manier wordt voorkomen dat er een verdraaiing ontstaat tussen de geleidegleuven van het veermechaniek en de asbussen. Deze kunnen dan bij de montage altijd nog in hoogte en hoek uitgelijnd worden.

De lipjes worden op de vaste poten op zijn plaats gezet en op eenzelfde manier aangedrukt en vastgesoldeerd.

Voor de borging van de veerpoten had Metroid op pagina 3 een mooi systeem aangegeven wat ik ook toe wil gaan passen. Ten opzichte van wat ik eerst bedacht had, heeft het het grote voordeel dat er geen vuil naar binnen kan komen.

Moet ik alleen nog even het probleem van het precies door het hart boren van de borgstift en het uitfrezen van de geleidegleuven oplossen. Het blijft toch elke keer weer een uitdaging.

=====

Zo langzamerhand wordt het ook tijd om over de aandrijving na te gaan denken en ook over de lock-up en lock-down.

Gekozen is voor een servo aansturing met twee Graupner retract-servo’s. Gezien de beschikbare ruimte, worden deze voor het voorschot geplaatst en met een pull-pull systeem d.m.v. staaldraadjes verbonden met het achterste scharnierpunt.

De hoekverdraaiing van de lange arm is ongeveer 75 graden. Bijna op het eind van de opgaande beweging passeert de wielas de staaldraadjes wat, gezien de naar achter smaller wordende wielkast, net wel .... of net niet goed gaat.

Om wat meer ruimte te krijgen is de poot bij de 2e uitvoering 5 mm smaller gemaakt.

 

[Huib]

Om voor het locken in de beide eindposities de servo te gebruiken…. Mmmmjah, is een oplossing maar niet de mijne. Belast de servo overmatig en trekt ook nog een keer je accu snel leeg.

De kunst is het zo te maken dat de servo's in de eindposities helemaal geen kracht meer hoeven op te vangen of uit te oefenen. Hiervoor worden in het mechaniek vaak ondersteunende veren aangebracht die sterk genoeg zijn om het wiel naar boven of naar beneden te fixeren.

Meestal worden hiervoor trekveren en een enkele keer duwveren gebruikt. Gezien de beperkte ruimte heb ik voorlopig voor de onderstaande oplossing met een torsieveer gekozen.

A – D = 110
A – B = 33
A – C = 42
Veerbeen = 26

Deze wordt aan de zijkant van de lange arm bevestigd met één poot aan de arm (B) en de andere aan een vast deel van de wielkast (C). Door een verschillende lengte te kiezen tussen A – B en A – C keert de veer halverwege om en oefent dan een kracht uit in tegengestelde richting.

Om het moment in A te bepalen, heb ik eerst de trekkracht aan het eind van de arm gemeten.
Met een beetje duwen en trekken kwam dat uit op 200 gr.,

wat in een evenwichttoestand op punt A een moment geeft van 22 Ncm. In werkelijkheid zal dit nog wat meer zijn omdat ik scheve hoeken e.d. niet meegerekend heb. Met een servo van 62 Ncm houd ik nog kracht genoeg over voor een dikke veer.

In evenwicht zal de veer dan een kracht van 2*11/3,3 = 6,7 N moeten hebben. Gekozen is voor een veer met een kracht van 12 tot 15 N of, het is tenslotte een torsieveer, ongeveer 37 Ncm. Door de staaldraadjes van het pull – pull systeem zo af te stellen dat daar voldoende speling in zit, kunnen de servo’s in de eindpositie “krachtloos” afgesteld worden.

Dat is het idee; nu nog maken :help:

 

[WV]

Lijkt me, gezien al het bovenstaande, geen probleem voor jou. 8)

 

[solex]

Is het messing na het solderen nog net zo stijf als voor het
solderen ?

Gerwin

 

[Huib]

@WV. De verenfabriek waar ik dit spul haal heeft wel een assortiment standaard trek- en drukveren op voorraad, maar geen torsieveren. Laten maken kost dus een vermogen.

Op zich is het zelf maken van een veertje geen probleem, maar een veertje met een gewenste spanning in een bepaald werkingsgebied is toch even iets anders. Gelukkig zit er een vrij grote tolerantie in het systeem dus zo somber is het inderdaad niet.

@ Erwin. Ik heb de indruk dat het wat zachter wordt. Dat ik ook wel verklaarbaar, want door het koud vervormen, bij het trekken van de buis, krijg je wat verharding en door het solderen gloei je het weer uit. Daarnaast heb ik moeten constateren dat er ook heel zachte buis in de handel is. Die was voor dit doel niet te gebruiken.

Groeten Huib