Ehawk 1500 van TT revisited

Haha... wel... ik heb de ARF vleugels half overgebouwd... en dat zonder tekening.
Zoveel wharp... Stomen lukte niet... Vandaar dat mijn vleugeltjes oranje-wit waren...
De servo's voor onderhoud toegankelijk konden blijven.
Maar zo een kitje... ja eens houdt dat ook weer op.

Van mij hadden ze een 150% versie mogen ontwikkelen Super zwever

 

Gisteren was zo 1 van die dagen dat alles dubbel moeilijk gaat . Hebben jullie dat ook soms ? De bedoeling was om de vleugel op de romp te bevestigen . Normaal moet dat met 4 stalen vijsjes die in een borgmoer terecht komen ingekleefd in de romp . Nou ja dat is me dus niet gelukt . Je moet de vleugel op de romp leggen en dan heel precies de gaatjes aftekenen , dan boren en maar hopen dat je mooi loodrecht hebt gewerkt . Vermits gisteren ik gezegend was met 2 linkerhanden is dat dus niet goed gelukt . Gaatjes niet recht en de borgmoeren kwamen altijd los . Miserie . Dan begon ik me eigenlijk af te vragen of het anders ook kon ? Die 4 stalen vijzen zijn eigenlijk ook niet ideaal . Ik heb dan eens naar een vleugel van mijn grotere zwever gekeken en dat systeem nagebootst . Dus vleugelhelften samen gelijmd ( 1 geheel nu ) , carbon stiftje vooraan en 1 "omgekeerde vijs achter , moertje bovenaan dat later een vleugelmoertje zal worden om praktische redenen .

 

Klopt... die actie is hell on earth! Leek eenvoudig.

Maar... ik had toen de pook al aan de romp zitten... gericht en al... om de symetrie.
Voor in de romp de slagmoeren in een houten blokje geperst, zo goed mogelijk op maat.

Alles afgetekend op een malletje, eerst suf gemeten, in veelvoud uit de printer. Een lange stuurstang met oogje er aan, wat spelden... om de tipafstanden tot de staart in een gelijkzijdige driehoek te krijgen. Heen en weer meten, en richten met tikjes. Teepjes aan de stuurstang om goed te middelen.

Ik heb de zaak met 30 minuten epoxy verlijmd, 4 wat ruimere gaatjes in de romp, de boutjes geheel ingevet, geperforeerde tape als masker tegen uitvloeien van de lijm opdat de vleugel niet vast gelijmd zou worden. De blokjes nat er in! (behoorlijk gepiel, lang balsa-latje met secondenlijm aan het bloktje... om te sturen) Was best een operatie.
Maar de hardingstijd van de lijm gaf samengebouwd tijd om de zaak goed te richten.
Leek eenvoudig... maar om exact te werken... maar bleek toch een hoop werk!

 

Motor en esc hebben hun plaats gekregen . Next de tail servo en staart .

 

Even een dry fit van de tail servo , zou nog iets meer naar achter kunnen of niet ? Wat denken jullie ? Ik denk dat het belangrijk is om de lipo zoveel mogelijk naar achter te kunnen schuiven om het Cg op 60 te kunnen krijgen .

 

Het plaatsen van de servo's in lengterichting, (waardoor dus de kracht in de lengterichting van de servo gaat) levert altijd een wat stijvere aansturing op. De stuurkrachten worden dan opgevangen door de 4 boutjes met een langere arm dan bij de hier getoonde dwarse opstelling.
Het hoeft geen probleem te zijn op deze manier, maar 90° draaien is fundamenteel beter.

 

Om het CG goed te bepalen... gewoon al bouwend in te schatten... alle componenten opbouwen. Echt alles in situ, regelaar, motor, ontvanger... stuurstangen en al.
En dan pas accu er in.
Ik verwacht dat de accu lang niet zover naar achteren hoeft.
Je wilt er ook goed bij kunnen zonder te veel gefrut.

Bij mij zat deze gewoon vast op een reepje Velcro, en ook makkelijk weer te lossen.

En een loodje aan de staart is geen schande. Vliegt er geen fluit minder om. Nu doe je een concessie aan de sterkte van de servo zoals Rick al aangeeft.
Die mini's zijn al niet de sterkste met die kleine plastic of metalen tandwieltjes. Ik heb zelfs een Dymond D60 gestript in de eHawk. Dat deet ie gewoon vanzelf. Zat op aileron. Heb ze daarna nooit meer ergens in durven bouwen, en al helemaal niet meer in een F5B zwever... wat wel gebruikelijk was...

Ik had ook het servootje ver naar achter, maar gebruikte de boutgaatjes in de romp om de achterste twee schroefjes van de servo los te kunnen draaien ;-)

 

Terug naar de klassieke inbouw van servo , ondertussen de stuurstang ook aangepast . Vervolg dit weekend .

 

Zo , de romp steekt ineen en de staartroeren zijn afgeregeld . De ontvanger moet nog een plaatje krijgen maar in tegenstelling tot vroegere versies is er nog plaats zat . Ik zat me af te vragen of ik het de V staart nog zou lijmen op de koolstof buis of niet ? Nu zit die juist vast met een imbusje . Het is natuurlijk belangrijk dat deze zich niet meer verplaatst . Tips ?
Morgen regendag hier in Vlaanderen dus effe indoor nog en dan het zwaartepunt maar eens zoeken .

 

Begint een vlieger te worden! Mooi!
Zat bij mij vast dacht ik met twee schroefjes? maar er komen geringe krachten op.
Onderhoudsvriendelijkheid heeft ook wel wat. En nu kan je nog instelhoeken bijwerken...
Die zijn bijna 0 overigens...
Hou er rekening mee dat het kapje in de zon thermisch kan vervormen in de zomer.
Heb destijds er een epoxy afgietsel van gemaakt... en zilvergrijs Oracal beplakt...

 

Juist ja , ik denk dat ik over dat kapje vroeger nog iet gelezen heb en wat overeen komt met wat u zegt . Vervormen bij blootstelling aan fellle zon . Nu ja in warme zomers leg ik mijn toestellen , gelijk welke ( heli of zwevers ) toch altijd in een schaduwplekje . Ik ga de V staart voorlopig zo laten ook weer zoals u aangeeft , onderhoud en / of bijstellen of zelfs breuk ?? Je weet nooit .

 

De ontvanger zit nu definitief op zijn plaats , de lipo heeft ook zijn plaats . Er zijn nog wat details te doen zoals een klein balkje net voor de motor zodat de lipo draden niet tegen de motor komen en dan tenslotte nog het zwaartepunt . Ik ben er vandaag niet aan toe gekomen . Eens dat allemaal ok .... Filmpje ??

 

Vandaag zwaartepunt gemeten op 60 mm van voorzijde vleugel , 2 mooie zwarte bollen op vleugel , is toch onderkant . Raar maar waar met lipo waar hij gisteren op de foto stond , ligt hij in evenwicht . Moet geen lood aan de staart doen . Heb hem eens gewogen ook op keukenweegschaaltje en zoals je ziet net onder de 500 gr .

 

Vandaag alles in de zender goed gezet en ok maarrr .... nu heb ik een vraag en daar is blijkbaar al veel discussie over geweest . Ik heb enkel 2 ailerons en geen flaps op dit toestel . Om af te remmen wat doe ik het beste ? Flaperon of spoileron ? Dus voor kleine zwever met dun profiel ? Ik heb al een en ander gelezen maar hoor het graag van jullie ook eens ?

 

Rolroeren lopen niet over de hele achterlijst dus zou ik ze omhoog doen. Dan overtrekt alleen het middenstuk en blijf je bestuurbaar.

 

Omhoog, kan wel zijn dat je je hoogteroer er een klein beetje moet bijmixen, gewoon is eerst testen met genoeg hoogte.

 

Rolroeren naar beneden kan als ze over de hele spanwijdte lopen. Bij rolroeren die niet doorlopen tot de vleugelwortel is het beter om ze omhoog te zetten. Nadeel: je vliegtuig gaat wel wat harder zakken, maar hij wordt ook sneller (bij roeren omlaag wordt hij langzamer).

 

De Hawk komt met de roeren omhoog en zwaartepunt juist afgesteld zeker niet vlot binnen.
Wel is de glijhoek sterk verminderd, echter goed gecontroleerd of te controleren... Wel moet je marge in de maximale uitslag mixen om te kunnen sturen. Ik had de spoilerons op de schakelaar. Dus met aan-uit... als het ware een ABS effect...
Met een beetje tegenwind heb je ze niet nodig...

Op de F5B Hawk heb ik de spoilerons op de knuppel... de motor op de schakelaar. En doseer je ze met de gasknuppel.

Accu’s? Ja klopt wel, was bij mij ook zoiets...

 

Ik had liever een vertragend effect bekomen maar ja . De spoileron staat nu ook op een switch . De staart wat bij mixen evt dat is dan naar beneden veronderstel ik ? Als ik het goed begrijp ga je met een spoileron snel en kort naar beneden en snelheid neemt toe ?

 

Ja, een beetje drukken. Staat dan op m'n Evo-9 ingemixt. En bij invliegen even bijgesteld.
Proefondervindelijk. Paar procent maar...

Maar maak je geen zorgen... hij komt zeer controleerbaar binnen. Heb het ding op 1600 meter in de bergen gevlogen... doellandingen... zelfs self-destruct-modus op 1 paaltje in een alpinewei :-(
Dat was dan ook de laatste...
Maar ging gewoon mee op vakantie... toen er nog geen noemenswaardige drone plaag heerste... niets hoefde te vrezen...

Zo een model doet het heerlijk straks in je Ardennen! Beter kan eigenlijk niet.


Plaatje van de 'nieuwe' oude vleugel met donorspantje...
Met wat bewerken paste het... geen e-Hawk is gelijk!



Later de gele folie weggenomen. 1 vleugelhelft was uiteraard gebakken-ARF-krom, nabij 1 cm eliptisch op de tip... en vroeg om enige martelkamerpraktijk! Direct onder de hete kraan, gericht amonia op de pijnlijke delen... en doorleunen. 1x herhaald omdat het nog niet 100% was...
Zaakje op de pijnbank... Klets en kletsnat op de spot waar richten nodig was.
Bij de tweede behandeling de tipverdraaiing ingedroogd. Beide vleugels zijn nu in nagenoeg in overeenstemming.




Alles even braaf op de foto... De geperforeerde achterlijst van de vleugel met blauwe tape gaat er ook af. Komt de crash-donor in. Zeer zacht balsa ook krom als een hoepel. Die uit de sloopvleugel is een veel hardere kwaliteit.
De ailerons (be)werk ik ook weer om, zodat het scharniert aan bovenzijde vleugel.
Voor een iets betere flow en afsluiting... en de leut natuurlijk.




Een Dymond D60 die het niet eens houdt op een model van 550 gram... vond ik toch wel stuitend...



Af en toe iets fixen tot het e-Hawkje weer luchtwaardig is Lijkt me goed plan!
Gr Bas