Vlak voor kerst 2009 in Keulen aangelopen tegen een goede jeugdherinnering; de Piper Super Cub van Graupner. Dit doosje had ik als 14-jarige al eens gemaakt maar heeft verhuizingen niet overleefd.OP zich een heel eenvoudig model om te bouwen, maar leuk om het goed en mooi te doen.
De eerste keer heb ik de gezeefdrukte balsa onbehandeld gelaten, nu wil ik dit kistje mooi spuiten zodat het een beetje meer op het voorbeeld op de doos gaat lijken.
Afgelopen maandagavond maar eens begonnen met het schuren van de velugels:
Ook de romp- en staartdelen worden in de loop van dinsdag en woensdag geschuurd zodat na assemblage er zonder grof schuurwerk (op een relatief kwetsbaar ding) met de poriënvuller gestreken kan worden.
Hierna worden de eerste schotjes (bij een doosmodel durf ik niet over spanten te praten
) loodrecht gelijmd.
Het doosje krijgt al aardig vorm (het is inmiddels woensdagnamiddag en er wordt ook nog voor een werkgever gewerkt....):
Jammer is dat bij het zeefdrukken de centreerlijnen op het binnendak (steun voor de vleugelhelften) er kennelijk iets verschoven is. Nu ja, daarvoor werk je toch altijd met de schuifmaat om e.e.a. te controleren.
Zoals je kon zien in bovenstaand plaatje is het staartstuk inmiddels ook al gereed voor afwerking. Om het richtingsroer goed uitgelijnd te krijgen heb ik met de schuifmaat de middellijn over het dak opgezocht en hier een rij spelden van voor naar achter geplaatst. Hierna was het 'uitzichten' van het roer een peuleschilletje.
Het is nu donderdag, lunchtijd. Mijn maag roept. Draadje wordt derhalve vervolgd!
De eerste keer heb ik de gezeefdrukte balsa onbehandeld gelaten, nu wil ik dit kistje mooi spuiten zodat het een beetje meer op het voorbeeld op de doos gaat lijken.
Afgelopen maandagavond maar eens begonnen met het schuren van de velugels:
Ook de romp- en staartdelen worden in de loop van dinsdag en woensdag geschuurd zodat na assemblage er zonder grof schuurwerk (op een relatief kwetsbaar ding) met de poriënvuller gestreken kan worden.
Hierna worden de eerste schotjes (bij een doosmodel durf ik niet over spanten te praten

Het doosje krijgt al aardig vorm (het is inmiddels woensdagnamiddag en er wordt ook nog voor een werkgever gewerkt....):
Jammer is dat bij het zeefdrukken de centreerlijnen op het binnendak (steun voor de vleugelhelften) er kennelijk iets verschoven is. Nu ja, daarvoor werk je toch altijd met de schuifmaat om e.e.a. te controleren.
Zoals je kon zien in bovenstaand plaatje is het staartstuk inmiddels ook al gereed voor afwerking. Om het richtingsroer goed uitgelijnd te krijgen heb ik met de schuifmaat de middellijn over het dak opgezocht en hier een rij spelden van voor naar achter geplaatst. Hierna was het 'uitzichten' van het roer een peuleschilletje.
Het is nu donderdag, lunchtijd. Mijn maag roept. Draadje wordt derhalve vervolgd!