Bas,
ik heb je stukje 'spread tow binnen', hartelijk dank daarvoor. De bandjes zijn ieder afzonderlijk, dus vóór het weefproces, voorzien van een zeer dun plastic bindfilament. Het is in een wirwar patroon aangebracht, en plakt de afzonderlijke bandjes aan elkaar. Dat is overigens ook al in de envelope gebeurd: de stukjes zitten stevig aan elkaar geplakt. Dat is dus oppassen geblazen als het op rol wordt aangeleverd. De kans is dus groot dat je het weefsel niet meer heel van de rol krijgt, tenzij er een schutvel tussen de lagen zit.
De binddraad is zeer effectief om het weefsel netjes te kunnen verwerken. Geen onverwachte verschuivingen en andere ellende. De binddraad is zeer dun en met de vingers niet voelbaar. Het zal dan ook nauwelijk gewicht toevoegen en niet aftekenen in het uiteindelijke oppervlak (dit in tegenstelling tot het R&G UD band, wat een relatief dikke binddraad heeft).
De draad lost zeer snel op in aceton en dan is de koolstof snel verplaatsbaar, alcohol doet niks met de draad. Een optie is dus het weefsel op maat te snijden (met rolmes!), op de Mylar te plaatsen en nat te maken met aceton en dan met de roller aan de slag om eventuele openingen te sluiten. Goed laten drogen en dan met epoxyhars verder. Ik weet niet of de draad in epoxyhars oplost maar ik vrees van niet. Al met al een verbetering op het kale weefsel.
Overigens kan je ook direct met epoxy aan de slag, de binddraad zit aan een zijde en verstoort dus niet de 'looks' van je kist als je het aan de binnenkant houdt. De bandjes laten zich dan niet verschuiven en een opening in het weefverband blijft dus. Eventueel kan lokaal met aceton de verbinding opgelost worden en de bandjes op de plaats geschoven worden.
Weet iemand of het spread tow van de Stobel boys ook deze binddraad heeft, of is dat uitsluitend bij R und G?
. Mhh, krijg net een idee. Glasvleugeltje met belgisch carbon 
hahaha
