7s Lipo XH blanseer stekker vervangen

Google weet alles....
https://www.rchobbyparts.nl/index.p...ar&action=article&aid=2320&lang=nl&device=mob

En met een klein punttangetje en wat geduld krijg je de contactjes er wel netjes aan.

 

Daar is maar één antwoord op mogelijk. Nee dat kan je absoluut niet. Dat zal met vrijwel 100% zekerheid fout gaan.
De kans dat je alles precies met de juiste kracht in elkaar knijpt is zeer klein. Of de draad zit te los en komt er op een gegeven moment uit. Of hij wordt te veel aangeknepen waardoor de draadjes in de kabel te ver worden ingeknepen en breken. Ook dat zal op een bepaald moment los komen. Het laatste komt het meest voor, als er dan meerdere draden los komen en die raken elkaar. .........
Daarnaast worden de contactjes niet zo maar plat geknepen maar een soort "gerold", ik kan het moeilijk anders omschrijven. Kijk maar eens goed naar een contact dat op de juiste manier is aangeknepen.
Als je het dan toch op deze manier doet knijp het dan ver genoeg aan dat het contactje net blijft zitten en soldeer de verbinding na het "aanknijpen" alsnog. Dan heb je de juiste contactjes aan de draadjes waar wel met de nadelen van solderen. Die kan je deels opvangen door om het geheel een stukje kripkous te doen. Dat zal niet voldoende krimpen om alle draden netjes "vast te houden". Toch ontlast het de solderingen voor een groot deel en verminderd het de kans op breken van een draad of draden.
De kans op breuk is best aanzienlijk want vele modellen trillen behoorlijk, ook elektromodellen! De hoofdreden is nagenoeg altijd een slecht of geheel niet gebalanceerde prop.
Door die trillingen kan de draad in de isolatie breken op het punt tot waar het soldeer tussen de adertjes door in de kabel is gekropen. In het model zal je er niet veel last hebben maar als je gaat laden geeft je lader de melding dat de balancer niet is aangesloten of dat er een cel op 0V staat. Gek, alles is toch goed aangesloten!? Zou het adapterbordje kapot zijn? Andere accu proberen en die doet het wel! Wat is er nu aan de hand?

 

@Ernst Grundmann : (uit eigen ervaring) oefening baart kunst.

BTW: ik geef persoonlijk de voorkeur aan de oplossing die ik eerder aangaf. Draden inkorten en een stekker/draadjes assembly eraan solderen. Half uurtje werk en feilloos.

 

Onderschat het niet, krimptangen/-matrijzen zijn niet voor niets zo duur, het komt erg nauw, letterlijk en figuurlijk.
Krimpen_elektrotechniek(wikipedia)

 

Of alleen de relevanter contactjes vervangen. Als er 1 of 2 contactjes defect zijn in een balancerstekker, vervangen ik die meestal. Donor is een balancerstekker van een oude lipo (2-3-4-5S, whatever). Snoertje naar het relevante contact halverwege doorknippen. Donorcontactje met stukje draad aansolderen en in de stekker prikken, klaar.

 

Er dan een multi krimptang te koop voor
- servo stekker in te korten
- balancer stekkers te vernieuwen?

Want het inkorten van servo stekkers zie ik ook wel als een groot voordeel. Dan is het 1 keer inversteren en daarna alle draadje mooi op normale lengte..

 

Beste HeliKoper, uit eigen zeer grote ervaring kan ik je vertellen dat jij gewoon zit te wachten op problemen. Zo lang het bij jouw goed gaat denk je dat er niets aan de hand is en blijf je dit doen. Prima, dat is jouw keuze maar ga dit niet aan anderen adviseren. Zeker niet aan mensen die er weinig van afweten en geen "ervaring" hebben. In zulke gevallen kan je er haast op wachten tot het fout gaat. Toegegeven, een balansstekkertje zal niet zo snel problemen geven maar een servo stekker is een heel ander verhaal. Geloof me, zo heb ik er diverse neer zien komen in de 40 jaar dat ik deze hobby al beoefen. Daarnaast heb ik er met m'n werk heel veel mee te maken gehad en waar ik nu werk af en toe ook nog. Niet om op te scheppen maar als de teamleider zegt "laat dat maar aan Ernst over dan komt het wel goed" geeft me dat best een goed gevoel.

 

Normaalgesproken krimpt een tang in een B. Twee halve buigingen die de draad (om)klemmen. In geval van "nood" (lees: geen krimptang) kun je de 2 lipjes die normaalgesproken samen de B vormen, over elkaar schuiven en als een C krimpen. Dit is kwalitatief minder dan de B, maar nog steeds goed.
@Ernst Grundmann: Je hebt gelijk dat je dit niet moet doen als je niet bekend bent met krimpen, krimpvormen en -tangen.
Oja... en servodraden moet je niet inkorten, maar in plaats daarvan een groter model kopen

 

Op zich een goed idee maar dan moet ik ook verhuizen want ik heb de ruimte niet voor echt grote modellen.

 

Zo,

Gewoon losse nieuwe connectoren besteld en op het werk even met een tang (bijna dezelfde connectoren molex) gebruikt. Goed nagekeken, druppeltje tin en Voila.. doet het weer..

bedankt voor alle informatie!
Roel

 

Dat druppeltje tin had je niet moeten doen! In tegenstelling tot wat sommige mensen denken verbeterd dat de verbinding echt niet, het zal eerder verslechteren. Een juiste krimpverbinding is de beste verbinding die er bestaat!

 

Vertinnen kan op twee manieren: voor en na het krimpen.
Vertinnen voor het krimpen is niet goed, want tin kruipt onder druk.
En in beide gevallen zorgt het vertinnen voor het eerder beschreven breukrisico.

edit: minder dubbelzinnig gemaakt.

 

Ook vertinnen na het krimpen moet je niet doen. Het kan en zal de verbinding eerder verslechteren dan verbeteren. Daar heb ik destijds bij Fokker een zeer uitgebreide cursus over gehad waarbij lab onderzoeken werden aangehaald die dat uitwijzen. Het soldeer is een minder "edel" metaal en corrodeert sneller dan koper. Natuurlijk verhoogt het breukrisico zoals al eerder aangehaald. Er zijn nog meer redenen maar die kan ik nu niet zo één twee drie meer uit m'n geheugen opdiepen. Helaas mocht het cursus materiaal destijds het Fokker terrein niet verlaten. Nu zou ik dat graag hebben gehad.

 

Helemaal eens met Ernst.

 

Iets met een ziltige omgeving wellicht?

 

Dat kan en gebeurt overal Ron. Zout versneld dat proces enorm net als warmte, de combinatie maakt het nog erger. Wanneer ik van de week er eens zin in heb zal ik kijken of ik daar meer over boven water kan krijgen. Nu begin ik daar niet aan want ik voel me niet echt senang.

 

Toch begrijp ik dat koper-tin probleem nog niet. We solderen componenten op printplaten met tin, daar levert die combinatie geen probleem op.

 

Voor zo ver ik weet heeft zijn er drie redenen die een gesoldeerde verbinding met litzedraad zwak maken:

1. De warmte van de soldeerbout zorgt voor veranderingen in de structuur van het koper. Het materiaal wordt harder.

2. De tin zuigt zich in de litze. Daardoor ontstaat een verstoring in de flexibiliteit van de litze en ontstaat een potentieel breekpunt.

3. Idem voor het vloeimiddel.

Componenten die op een print worden gesoldeerd hebben meestal massieve draden. Dan onstaan deze problemen niet. Echter bij
componenten die warm worden en strak tegen de print zijn gemonteerd ontstaan wel een problemen met de soldering. De koperdraad werkt zich dan los.

 

Vooral punt 2 is mijns inziens een showstopper. Ik heb al te vaak gezien dat een (servo)draad breekt op het punt tot waar het soldeer in de draad is gezogen. Indien je een drone bouwt om professioneel te vliegen (ROC) is het bv verboden om servodraden te verlengen door ze aan elkaar te solderen. Bij de verplichte toestelkeuring wordt dit ook gecheckt.
Een keer een kleine investering in een goede krimptang kan een hoop narigheid voorkomen, ook voor een modelvlieger.

 

Het probleem met het oxideren treed vooral op bij connectoren waar veel stroom door loopt. Voor de TS speelt dat niet want het is de balansconnector. De stroom die daar door loopt is (veel?) minder dan 1A. Hier zijn de andere redenen veel belangrijker.

Het is wat lastig voor mij om uit te leggen want ik ben geen chemicus en het is een chemisch verhaal. Het principe is dat er tussen twee verschillende metalen altijd een klein spanningsverschil bestaat. Dat veroorzaakt heel kleine stroompjes waardoor het meest onedele metaal gaat oxideren. Denk hierbij aan de galvanische bescherming van een scheepsschroef door zink anodes op de romp vlak bij de schroef. Het staal van de romp is edeler dan het brons van de schroef. De "vereffeningsstroom" die zal gaan lopen "vreet" het brons van de schroef op. Na verloop van tijd vallen dan de gaten in de schroefbladen. De zinkanodes zijn onedeler dan het brons van de schroef dus zal het zink "opgevreten" worden en blijft de schroef onaangetast.
Die zink anodes moeten dan ook regelmatig vervangen worden. Omdat dit voor vooral die hele grote zeeschepen een behoorlijk probleem is worden bij grote schepen die zink anodes nog maar zelden gebruikt. Meestal wordt er "kathodische bescherming" gebruikt. Op strategische plekken op de romp worden elektrodes geplaats waar een tegenspanning op wordt gezet. Die tegenspanning voorkomen de vereffeningsstromen die de schroef beschermen. Let wel, die spanning moet altijd aan staan zolang het schip in het water ligt. Als die bescherming weg valt moet je dat zo snel mogelijk weer herstellen want de corrosie begint direct bij het uitvallen van de spanning

Die kathodische bescherming wordt ook gebruikt bij de bescherming van pijpleidingen in de grond. Om die pijpleidingen te beschermen wordt er een tegengestelde spanning op de pijpleiding aangesloten om zo de vereffeningsstromen tegen te werken. Hierdoor zal het staal beschermd worden en niet gaan roesten. Langs de routes van die pijpleidingen kan je op regelmatige afstanden paaltjes zien met de tekst "meetpunt kathodische bescherming". Dat zijn meetpunten waar regelmatig wordt gecontroleerd (gemeten) of de bescherming van de pijpleiding die daar ligt nog wel in orde is. Tegenwoordig gaat dat steeds meer op afstand vis de GSM. Een aantal meetpunten zijn op een centraal punt aangesloten waar een GSM verbinding is naar een meetpost van de beheerder. Alleen als er iets mis is komen de meetmensen nog in het veld.

Wanneer je nu soldeer gaat introduceren tussen de verbinding krijg je daar dus die metaal overgang. Omdat er geen gesloten kring is kan er geen stroom lopen dus gebeurt er niets. Ga je er echter stroom door sturen dan zal er wel een (heel) klein spanningsverschil creëren. Hierdoor kan dit effect dus wel gaan optreden. Daarop worden soldeer verbindingen bij DC connectoren waar veel stroom door loopt eigenlijk nooit gebruikt. Op den duur zal bij één van de polen (ik dacht de min) het tin langzaam maar zeker veranderen. Het wordt donkerder van kleur en brosser. Op een bepaald moment, wel na lange tijd, kan de verbinding gewoon losbreken. Zelf heb ik het met m'n startmotor voor m'n modelmotoren gehad. Na jaren gebruik kreeg ik problemen dat hij maar slecht werkte, hij verloor kracht en op een gegeven moment deed hij niets meer. Koolborstels op dacht ik. Na open schroeven bleek de min draad los te zijn. Solderen lukt slecht, het soldeer wilde slecht smelten en vloeide zo goed als helemaal niet. Een stukje van de draad afgeknipt, de aansluiting met S39 "schoongemaakt" en alles weer goed gesoldeerd. De startmotor werkte weer en doet dat vandaag de dag nog steeds.