Het probleem met het oxideren treed vooral op bij connectoren waar veel stroom door loopt. Voor de TS speelt dat niet want het is de balansconnector. De stroom die daar door loopt is (veel?) minder dan 1A. Hier zijn de andere redenen veel belangrijker.
Het is wat lastig voor mij om uit te leggen want ik ben geen chemicus en het is een chemisch verhaal. Het principe is dat er tussen twee verschillende metalen
altijd een klein spanningsverschil bestaat. Dat veroorzaakt heel kleine stroompjes waardoor het meest onedele metaal gaat oxideren. Denk hierbij aan de galvanische bescherming van een scheepsschroef door zink anodes op de romp vlak bij de schroef. Het staal van de romp is edeler dan het brons van de schroef. De "vereffeningsstroom" die zal gaan lopen "vreet" het brons van de schroef op. Na verloop van tijd vallen dan de gaten in de schroefbladen. De zinkanodes zijn onedeler dan het brons van de schroef dus zal het zink "opgevreten" worden en blijft de schroef onaangetast.
Die zink anodes moeten dan ook regelmatig vervangen worden. Omdat dit voor vooral die hele grote zeeschepen een behoorlijk probleem is worden bij grote schepen die zink anodes nog maar zelden gebruikt. Meestal wordt er "kathodische bescherming" gebruikt. Op strategische plekken op de romp worden elektrodes geplaats waar een tegenspanning op wordt gezet. Die tegenspanning voorkomen de vereffeningsstromen die de schroef beschermen. Let wel, die spanning moet altijd aan staan zolang het schip in het water ligt. Als die bescherming weg valt moet je dat zo snel mogelijk weer herstellen want de corrosie begint direct bij het uitvallen van de spanning
Die kathodische bescherming wordt ook gebruikt bij de bescherming van pijpleidingen in de grond. Om die pijpleidingen te beschermen wordt er een
tegengestelde spanning op de pijpleiding aangesloten om zo de vereffeningsstromen tegen te werken. Hierdoor zal het staal beschermd worden en niet gaan roesten. Langs de routes van die pijpleidingen kan je op regelmatige afstanden paaltjes zien met de tekst "meetpunt kathodische bescherming". Dat zijn meetpunten waar regelmatig wordt gecontroleerd (gemeten) of de bescherming van de pijpleiding die daar ligt nog wel in orde is. Tegenwoordig gaat dat steeds meer op afstand vis de GSM. Een aantal meetpunten zijn op een centraal punt aangesloten waar een GSM verbinding is naar een meetpost van de beheerder. Alleen als er iets mis is komen de meetmensen nog in het veld.
Wanneer je nu soldeer gaat introduceren tussen de verbinding krijg je daar dus die metaal overgang. Omdat er geen gesloten kring is kan er geen stroom lopen dus gebeurt er niets. Ga je er echter stroom door sturen dan zal er wel een (heel) klein spanningsverschil creëren. Hierdoor kan dit effect dus wel gaan optreden. Daarop worden soldeer verbindingen bij DC connectoren waar veel stroom door loopt eigenlijk nooit gebruikt. Op den duur zal bij één van de polen (ik dacht de min) het tin langzaam maar zeker veranderen. Het wordt donkerder van kleur en brosser. Op een bepaald moment, wel na lange tijd, kan de verbinding gewoon losbreken. Zelf heb ik het met m'n startmotor voor m'n modelmotoren gehad. Na jaren gebruik kreeg ik problemen dat hij maar slecht werkte, hij verloor kracht en op een gegeven moment deed hij niets meer. Koolborstels op dacht ik. Na open schroeven bleek de min draad los te zijn. Solderen lukt slecht, het soldeer wilde slecht smelten en vloeide zo goed als helemaal niet. Een stukje van de draad afgeknipt, de aansluiting met S39
"schoongemaakt" en alles weer goed gesoldeerd. De startmotor werkte weer en doet dat vandaag de dag nog steeds.
