Aflevering 5: weer aan de gang, de cockpitkap
De chronologie gaat in de war, maar na die vraag over de cockpitkap ga ik daar maar even verder. Het wordt wel een orgie van plaatjes, ik hoop niet dat jullie daar iets tegen hebben.
Zoals jullie boven hebben kunnen zien heb ik de kap netjes op maat gekregen. De vraag is eerst natuurlijk: waar was die nieuwe überhaupt voor nodig? Omdat de oude een lelijk, blauw geschilderd ding was.
Het geval was trouwens ook aan de zware kant door een indrukwekkende laag glas aan de binnenzijde.
Dat heeft me op het bovenvermelde punt gebracht: een kap op maat. Maar die moet nog ergens op vast. Daar heeft Aeronaut iets voor dat wordt meegeleverd met de kap:
Helaas heeft het weinig met het origineel te maken.
Inmiddels heb ik detail foto's gekregen van een echte kap, het reserve-exemplaar van G-OSHK waar nog aan gewerkt wordt.
Rood-wit is de kapvergrendeling, het zwarte bolletje bedient de ventilatieschuif. Dus die richting moet het op.
Ik ben uitgegaan van 3 mm messing buis voor de meeste onderdelen, dat ik uit het handje gebogen heb.
Geduld een een 3 mm vijltje leveren dan mooie onderdeeltjes. Het basisframe bestaat uit twee delen, en wordt op de romp gesoldeerd met zachtsoldeer, vloeimiddel een een soldeerbout.
Kleine deeltjes houdt ik op zijn plaats met magneten aan de binnen- en buitenzijde van de romp. Ik heb een rijtje van die dingen hangen en gebruik ze steeds vaker.
Ik zal niet alle foto's plaatsen die ik gemaakt heb, maar uiteindelijk is het dit geworden:
Met originele kapsluiting en werkende ventilatieschuif. Aan de achterzijde hangt de kap op twee buisjes, precies zoals het origineel.
Mijn dochter heeft het schilderwerk gedaan, op verzoek niet helemaal precies, het origineel is tenslotte 55 jaar oud.
Zo'n originele kapsluiting heeft wel een praktisch nadeel: die wordt door de piloot bediend, en die staat in dit geval buiten. Daarom moet een een gat in de kap, net als bij de echte.
In zo'n geval ga ik met malletjes en schetsen aan de gang totdat het er ongeveer uit niet zoals ik het wil. Ik meet weinig, het moet op het oog goed zijn, niet op de mm.
Een rond gat met een rechthoekig schuifraam. Dat schuifraam is van later, in het begin heeft het prototype een rond luik in de kap gehad dat naar binnen klapte.
Hoewel 1 op 4.25 een behoorlijke schaal is, worden dit soort onderdelen best priegelen. Ik heb transparante Vivak plaat in twee duntes gekocht bij de modelbouwzaak (genoeg voor een hele vloot). Het is vrij zacht en taai en daarom wat lastig te bewerken, het rafelt snel. Zagen en schuren gaat nog het beste. De rails is uit twee lagen, gelijmd met plastic lijm voor bouwpakketten. Het geheel wordt op zijn plaats gehouden met 10 ingekorte M1.4 boutjes die ik zonder tappen (voorboren met 1.2 mm) in het Vivak draai. En dat levert dan dit resultaat:
Voor het bedienen van de kap heb ik een gereedschapje gemaakt dat doet denken aan een verfroller en voortreffelijk werkt. De hendel van de kapsluiting is een buisje waar de verfroller-stang in gaat.
En om te voorkomen dat dat dan weer zoek raakt, kan het magnetisch aan de buitenzijde van de kist worden bevestigd:
Bijkomend voordeel is dat ik met de magneet in het uiteinde straks ook de Zepsus magneetschakelaar kan bedienen waarmee de boel aan en uit gaat.
Dat was het weer voor nu. Verlijmen van de kap moet nog. Schroeven met ruim 30 M1.4 schroefjes durf ik niet, ik heb angst dat het frame vervormd. De rand moet nog wit, en dan plaats ik schroefkopjes of ik zet stipjes metaalverf.
Ik hoop dat ik weer voor wat inspiratie heb gezorgd. Tot de volgende aflevering.
