Bouwverslag ss Rotterdam 1:200 (deel 26)
Ik ben weer een stukje verder gekomen, dus maar weer eens eens verslag geplaatst op mijn weblog. Hieronder een kopie:
Bouwverslag ss Rotterdam 1:200 (deel 26)
Ik had een volgende aflevering beloofd als de buitenwand van de opbouw er op zit, welnu ik ben eindelijk zo ver. Het heeft wel wat geduld en energie gekost, maar dat was het wat mij betreft wel waard.
Het etsprobleem is opgelost, tenminste ik ben weer teruggegaan naar mijn oorspronkelijke werkwijze met positief gevoelig materiaal. Tijdens het wachten daarop had ik veel tijd om al vast wat vooruit te werken, met als resultaat dat toen het nieuwe materiaal kwam ik 9 platen van 250 x 170 mm in ontwerp klaar had. Dit zijn op de schoorstenen en de masten na vrijwel alle delen die nog voor de rest van de opbouw nodig zijn. Eerlijk gezegd ben ik er nog niet uit hoe ik die moet gaan maken, maar ik schuif dat maar voor me uit tot het moment dat ik daaraan toe ben. Ik heb gewoon problemen met "parallelle" aktiviteiten, wat dat betreft ben ik jaloers op vrouwen, want die schijnen daar veel beter in te zijn omdat die nu eenmaal van oudsher gedwongen zijn allerlei zaken naast elkaar te doen.
De vorige keer heb ik al laten zien dat de ontwerpen van de schotten op zich klaar waren. Toen die uitgeëtst waren ben ik begonnen met de frontschotten, omdat de zijschotten dan naar achter toe erop aangesloten kunnen worden. Hieronder de drie onderdelen van het frontschot samengevoegd na het in vorm buigen.
Dat buigen zag ik erg tegenop, maar dat viel achteraf best mee, ik hen het gewoon met de hand gedaan, daarbij de dekken als "mal" gebruikend. Door de terugvering van het materiaal is dat wel eindeloos buigen-passen-corrigeren-passen……, maar op zich best leuk werk (vooral natuurlijk omdat het goed lukte!!). De schotten moesten noodgedwongen opgedeeld worden in drie stukken. Enerzijds omdat ik geen grotere platen dan 250 mm kan etsen, maar vooral omdat de uitslagen van het onderste en bovenste deel elkaar overlappen. Ik heb best wel zitten piekeren over de manier van opdelen, want omdat de ramen op de meeste plaatsen erg dicht bij elkaar zitten kan dat niet zomaar overal. Uiteindelijk ben ik hier op uitgekomen. Ik vind het nog steeds niet ideaal, maar ik zag geen betere oplossing.
Deze samenstelling moest in één keer vastgezet worden. Daar heb je dan wel wat tijd voor nodig, en je wilt ook nog de mogelijkheid hebben om wat te corrigeren. Daarom zag ik geen andere mogelijkheid dan het gebruiken van "trage" twee-componenten lijm. Na het mengen is dat bijna een uur verwerkbaar, terwijl de snelle variant maar 5 minuten verwerkingstijd heeft. Ik heb daar best wel even over geaarzeld, want ik vind het troep om mee te werken. En ik ken mezelf een beetje, en het is wat mij betreft te vergelijken met siliconenkit. Ik heb geloof ik het verhaal wel eens veteld dat ik bij het repareren van een voeg van dubbele beglazing van top tot teen onder dat spul zat, en in de spleet waar het moest komen zat niets….. Ik probeer me echt goed voor te bereiden, en de keukenrollen om steeds maar weer handen en gemorste druppels af te vegen zijn niet aan te slepen. En elke keer als ik een nieuwe rol pak kijkt mijn vrouw me hoopvol aan: "ga je je kamer schoonmaken?". En elke keer weer moet ik haar teleurstellen, ik ben er maar mee gestopt om dan te zeggen: "nee, morgen misschien", want morgen is dan wel erg kort dag. "Volgende week" werkt ook al niet meer, en gisteren maakte ik het echt te bont door te antwoorden: "als deze boot af is". De dag ervoor had ik vrienden zitten vertellen dat ik nog wel een jaar of twee bezig zou zijn……
Maar uiteindelijk de stoute schoenen toch maar aangetrokken, en het viel zowaar mee!.
Aan de voorkant zit nog een opening, maar dat komt omdat daar de schotten worden onderbroken door de laadpalem op het voorschip. De resterende onderdelen liggen hier nog los links onderin, maar hieronder zijn die al gemonteerd. Op de plaats van de laadpalen even los 4 mm messing buis gezet, deze zijn nog wel zo'n 2 cm langer dan de echte laadpalen. De foto vertekent enigszins, maar de palen staan wel degelijk vrijwel vertikaal.
Het "huisje" aan de voorkant was ook nog wel even wat gepriegel, want de voorkant hiervan moet ebvenals de frontschotten een hoek van 4 graden (7 %) met de vertikaal maken. Achteraf was het een hele opluchting dat alles zo goed paste, de tijd en energie om de uitslagen zo nauwkeurig mogelijk op tekening te krijgen was het dus meer dan waard. Op de foto lijkt het alsof bij de horizontale grens tussen de schotten deze niet goed aansluiten. Dat is niet zo, maar de lak is hier wat beschadigd. Ik weet niet waardoor, maar ik wacht nog even met reparatie daarvan want ik weet wat er gebeurt als ik dat te snel en ondoordacht doe. Het begint met een klein plekje, dan denk je "dat randje kan nog wel wat beter", en voor je het weet is het hele schip met de kwast overgeschilderd...... Dus nog even over nadenken, en misschien op wat proefstukjes uitproberen. Het heeft geen haast, want dit blijft tot het einde goed toegankelijk.
De zijwanden sluiten hier direct achter aan, en dat was heel wat eenvoudiger. Ik heb aan de uiteinden van de bouwplank hoeksteunen gemaakt zodat ik hem kan kantelen, en dan kan je volstaan met gewichten, en hoef je geen lijmklemmen meer te gebruiken.
Voor de 2x4 zijwanden was de voorbereiding, met name het beglazen nog het meeste werk.Hieronder is het uiteindelijke resultaat te zien.
Langzamerhand worden de de eindcontouren van de onderste (zichtbare) dekken zichtbaar. De scheidingen tussen deze langsschotten zijn in dit geval "echt", want zij komen overeen met de in de huid opgenomen expansiestuiken. Op de foto hieronder is de voorste (midden boven) ook duidelijk zichtbaar.
Als ik deze foto nog eens goed bekijk kom ik eigenlijk tot de conclusie dat ik met het maken van de "lantaarnpalem" bij de sloepen eigenlijk toch wel wat doorgeschoten ben. Als ik nu nog de beslissing zou moeten nemen zou ik ze niet meer met verlichting uitvoeren, want daardoor zijn ze veel te grof uitgevallen, ondanks het feit dat ze maar 1 mm in diameter zijn. Ik zou ze dan denk ik van 0,5 mm massief messing draad maken. Maar ja, dat is wijsheid achteraf. Maar er is zelfs nog kans dat ik ze uiteindelijk ga vervangen, ik heb daar even m'n gedachte over laten gaan, en in principe zou het moeten kunnen....
Voorlopig kan ik nog vooruit. Er is nu een hoop relingwerk aan het bovenpromenadedek en het sloependek te doen. Met dat voor het zonnedek wacht ik tot de opbouwen daarvan erop staan. En langzamerhand moet ik ook eens over de davits gaan nadenken, daar ben ik nog niet helemaal uit.
Ter afsluiting nog even een (in mijn ogen) spectaculaire foto. Heeft maar zijdelings met de ss Rotterdam te maken, alleen het feit dat het over een soort van "kleindochter" van de Grande Dame gaat. Ik was afgelopen dinsdag op de Wilhelminakade bij de HAL kade om familie uit te zwaaien die een cruise gingen maken met de Westerdam. Qua aantallen passagiers niet zoveel verschillend met de ss Rotterdam, maar wel zo'n 60 meter langer (285 m). Dan is het keren van zo'n schip toch best wel een kunststukje.
Ik weet wel dat dit soort operaties tegenwoordig met allemaal elektronische snufjes (camera's, afstandssensoren etc.) worden uitgevoerd. Maar het blijft een heel speciaal gezicht om de boeg zo over de kade te zien steken.
Ik hen nog geen "mijlpaal" gesteld voor de volgende aflevering, maar al er wat wezenlijks te melden is komt er weer een vervolg.
Groet,
Ad Bakker
oh nee, het is Bakker,
).
