Vandaag de maiden, met helaas desastreus resultaat.
Onder deskundige coaching van Ton van Munsteren met een strakke wind eerst een paar keer geoefend om met rudder rechts strak rechtuit te rijden en geen up te gebruiken bij het versnellen. Eerst een paar korte hupjes die eindigden in nose-overs, maar geen problemen verder.
Toen opnieuw afgetankt, tegen een strakke wind in snelheid gemaakt, de staart kwam mooi omhoog. Beetje rudder rechts, geen up, en daar ging hij omhoog. Mooi langzame stijgvlucht voor een paar tientallen meters, ik begon er vertrouwen in te krijgen. Maar toen... De corsair ging opeens sterk stijgen en steeds steiler omhoog, en ook al gaf ik even later down, dat was OF te laat, OF er zat een storing in.
Het effect was dat de snelheid er uitvloog, en toen hij van enkele tientallen meters hoogte naar beneden terugkeerde was er geen redden meer aan. Geen vaart, weinig effect op de besturing, en praktisch loodrecht de grond in. We moesten de propellorbladen elk apart uitgraven, inclusief de motor.
Het hele voorstuk van de romp aan gort en gebarsten tot onder de cockpit, de vleugel in twee helften. Ik plaats er maar geen foto's van, dat is gewoon aanstootgevend. Het hoort bij de hobby dat zulke dingen wel eens gebeuren, maar wel erg, erg, erg jammer dat het tijdens de maiden van zo'n mooie kist moet gebeuren. Gewoonweg beroerd. Ik heb hem thuis maar netjes schoongemaakt, alle aarde en brandstof netjes weggepoetst, electrische spulleboel eruit gehaald, en achterin de schuur de onderdelen neergezet. Over een tijdje kijk ik nog wel eens of er nog wat van te maken is met een beetje fatsoenlijke inspanning.
Nu eerst een Grolsch.