Ik had wel een uzi, maar ik heb er nooit een schot mee gelost, zelfs geen losse flodder. Tijdens de opleiding lag ik tijdens de schietopleiding voor een oogcorrectie in het militair hospitaal en toen ik eenmaal paraat werd hadden we een csm, die mij uiterst geschikt vond als (assistent-)schietinstructeur. Ik had daar een grondige hekel aan, maar ik moest altijd mee als ze weer herrie gingen maken met die dingen. Wat ik wel heel goed kon was een uzi uit elkaar halen en weer in elkaar zetten. Tenminste, nadat-ie weer in elkaar was gezet leek het bedrieglijk veel op een uzi. Of het ding het deed was de vraag.
Daarnaast werd er beweerd, dat die dingen in de loop der jaren hopeloos onnauwkeurig waren geworden. Ik hield het er echter op, dat je onze manschappen beter geen wapen kon geven als er ooit oorlog zou komen. Dit voor hun eigen veiligheid. In voedsel- en benzinedistributie behoorden we tot de besten, maar de schietschijf raken was voor velen al een hele prestatie.