Weliswaar staan in Belgie een aantal kerncentrales van (volgens de media) nogal bedenkelijk allooi, maar om te concluderen dat ioniserende straling een rechtstreekse invloed heeft op de verstaanbaarheid/leesbaarheid van de inwoners of de mensen die daar in de buurt wonen... ik vind het nogal vergezocht.
Op het moment dat je zwaar blootgesteld wordt aan ioniserende straling ben je nogal snel voor niemand meer te verstaan.
Bovendien: een medicinale borrel (al dan niet een extra dosis) helpt daar niet tegen.
Hooguit en slechts bij kinderen jodiumtabletten. Maar of die nou zo in de smaak vallen als vervanging voor wiskie/whiskie/whiskey/whiskie/wisky/whisky/wiskas (doorhalen wat niet van toepassing is, anders gaat er weer iemand over de jank)
Nee, ik veronderstel dat de oorzaak gelegen is in de van oudsher aanwezige innerlijke verdeeldheid van zowel de Brabander, de Limburger als de Belg.
Kijkend naar de geschiedenis van dit deel van Europa is dat logisch te verklaren.
Tot ergens rond het begin van onze jaartelling liep men in dat deel van Nederland/Belgie elkaar de enkele hersencel met een knots in te slaan, om vervolgens de vrouw van de (ondertussen ernstig dooie) tegenstander mee te nemen naar het eigen hol en daar allerlei dingen met haar te doen die momenteel de hashtag #metoo felrood zouden laten oplichten.
Vervolgens kwamen de Romeinen en trachtten hen enige beschaving bij te brengen. Kansloos natuurlijk; Belgen, limburgers en brabo's keken verlangend naar "het dorpje dat al zo lang weerstand bood tegen de Romeinse Legioenen, en verlangden ernaar om ook zo te worden. Niet dus, want ondertussen hadden ze manier ontdekt om van graan een soort drank te maken die, mits in voldoende mate genuttigd, enige verlichting in hun ellendige toestanden kon brengen. Ze noemden het "Jup*ler". Iets anders dan de beroemde "toverdrank" in voornoemd Gallisch dorpje dus.
Nadat de Romeinen (door anderen!!!) weer naar het zuiden waren geknuppeld, begonnen de Middeleeuwen. Zoals de Engelstaligen terecht zeggen: "The dark ages". In Belgie, Brabant en Limburg kunnen we spreken van "very dark ages" danwel "pitchdark ages". Onderlinge strijd tussen de diverse dorpjes, Hoekse en Kabeljauwse twisten, Bourgondische overheersing, kortom: kommer, kwel en ellende.
Vervolgens komt er een nieuwe macht om de hoek kijken: het Spaanse koningshuis. Ook dat wordt na een jaar of 80 uiteindelijk weer (door anderen!!!) naar het zuiden gestuurd. Enige tijd van rust volgt. Daarna de Fransen. Ook een "fijn volk" (niet dus) wat de invloed naar het Noorden wil uitbreiden. Uiteindelijk stellen de Belgen een stukje grond nabij Waterloo ter beschikking om anderen (!!!) de Fransen klop te laten geven. Die druipen af, hun leider wordt naar St. Helena verbannen en sterft daar een nogal eenzame dood.
Dan volgt er een korte periode van rust voor de Belgen, onder het grootmoedige gezag van Koning Willem I. Toch zijn er lieden die zich daar niet lekker bij voelen, en hup: de vlam slaat weer in de pan: de Belgische opstand. Europa ziet het aan en fluistert koning Willem I in: " Laat die Belgen lekker in hun sop gaarkoken... Geen eer aan te behalen!" Willem is "not amused", maar ziet ook wel in dat Belgie een verloren gewest is.
De Belgen stampen een eigen koningshuis uit de grond. Of ze er blij mee zijn? Ik denk het niet, zeer zeker als je kijkt naar de escapades van de huidige prins Laurent. Voor de Limburgers en de Brabanders: nadat de Fransen klop hadden gekregen hebben ze zich (al dan niet morrend) neergelegd bij het feit dat ze nu echt tot het Koninkrijk der Nederlanden behoren, maar ze laten geen minuut voorbijgaan zonder te laten weten dat ze anders zijn. Dat mag; ook de rest van Nederland vindt dat ze anders zijn.
Kortom: innerlijk verscheurd tot op het bot, ten prooi aan uiterst tegenstrijdige gevoelens. Geen vlees en geen vis. Haring noch kuit. Vind je het gek dat men dan een taaltje heeft ontwikkeld wat door vrijwel geen buitenstaander is te volgen... Da's niks anders dan zelfbescherming.