De Wekelijkse Update!!
Afgelopen weekeinde de vleugelhelften aan elkaar gelijmd en zowel onder(1x163gr & 1x105gr) als bovenzijde(3x163gr) met een glasmatje versterkt,
Hetzelfde kunstje aan de onderzijde,
Na een klein beetje (dankzij het Abreissgewebe) schuurwerk, het spul pasgemaakt en de vleugelbevestigingspennen aan de voorzijde gemonteerd en de vleugel onder de romp geschroefd,
Het mag een keer meezitten, alles is recht en symmetrisch, alleen de instelhoek klopt nog niet helemaal, staat zoals het spul er nu bij staat op 0,5 maar moet nog even naar 1,5 gezet worden. Daar dit een kleine ingreep is (onderligplaatje tussen achterzijde vleugel en romp) stel ik dat uit tot later.
Nu ook meteen maar even de retract er in en kijken hoe dat tie op de poten staat,
Mmmh ziet er goed uit, wielen/struts staan mooi naar voren, dus het koprol/taxi probleem hebben we meteen al getackeld!
Ook de Robart “scale” struts zien er SUPER uit
Gelijk maar even het “profiel” van de complete kist bekijken, ziet er uit als een P-51D, ook de flaps zien er geweldig uit.
Ze draaien/schuiven mooi in en uit de vleugel achterzijde
Als laatste nog een grootte vergelijk tussen de Brian Taylor “Stang” en de Engel “Stang”,
Verschilt niet zo veel, met dien in verstande dat de BT wat meer schaal is, de rug van de romp is wat mooier gevormd, maar de Engel wordt wel een heel erg mooie (semi) schaal P-51D. Wat je ook goed ziet is dat het oppervlak van de Engel stabilo iets groter is dan dat van de BT stabilo. Her resultaat hiervan is dat het Neutraalpunt iets naar achteren schuift en dat dus de afstand tussen CG & NP groter wordt wat weer resulteert in een wat stabieler vliegend model. (deze truc wordt op vrijwel alle (semi) schaal modellen toegepast)
Oke, nu afwerken die hap………………………
Wordt vervolgt,
Appie