De perikelen van WdeW, deel 2

Een lierstart is wel gaaf hoor! (ik heb beide gedaan)

 

Ik heb zweefles gehad, werd gelierd en gesleept. Het heeft niks met modelvliegen van doen, behalve dat je snelheid moet houden om niet te crashen.

 

Ja, een lierstart is gaaf maar ook het gevaarlijkste deel van de vlucht.
Een sleep is relaxter en je kan ergens afgezet worden waar het thermisch is.
Het is net modelvliegen, de sleper sleept je naar de plek waar jij wilt zijn.
En wat Rhelie zegt klopt ook.
Modelvliegen is moeilijker, dat zegt elke 1:1 piloot die ook modelvliegt.
In een echt vliegtuig zit je er zelf in, ook je evenwichtsorgaan.
Je hebt meters voor je om je snelheid te zien en het is ook bekend wat de minimale en maximale snelheid van het toestel mag zijn.
Bij modelvliegen is het allemaal op afstand en kijken hoe het model zich gedraagt.


GJ

 

Zo meteen het andere wiel onder de Curare lijmen.
Morgen weer op het landen oefenen.
In ben erg benieuwd, in welke hoedanigheid hij eind van de middag, weer mee naar huis gaat.
Als dat in kleine stukjes is, zal ik daar niet van opkijken.

 

Morgen N, NNO dus mooi vanuit West binnen komen (jou favoriet ).
Ik zeg het nog een keer, Final lang maken.
En hoogte met je gas bepalen.
En niet vergeten, doorstarten!!!

 

Als jij op 150 meter afstand aan komt vliegen vanaf de laatste bocht en je zit daar op iets van 10 meter hoogte dan moet je makkelijk midden op het veld kunnen stilstaan.
De glijhoek van een motorkist is een graad of 4-5, dat betekent dat als je op 1 meter hoogte vliegt en hem laat zweven hij een meter of 12-15 kan zweven.
En ga er niet vanuit dat ie stuk gaat.
Gewoon ontspannen vliegen, niet bang worden, als het niet lukt, nog een keer.
En als je alleen op het veld bent, desnoods even ergens anders gaan staan zodat je het beter kan zien.

GJ

 

Is het een idee Wil dat je is gaat oefenen laag over te vliegen.

 

Dank je.

 

Dank je.

 

Zeker wel.

 

Ik kreeg het bericht van Wil dat er 1 vluchtje niet zo goed ging, de rest wel.

 

Landen vanuit Cromvoirt (gelegen niet al te ver van Vught);
De 1e landing was er een uit het boekje. Daarmee heb ik mezelf overtroffen. Dit terwijl ik het totaal niet zag zitten. Alle aanwijzingen van onze JVE moeiteloos op kunnen volgen. De eerste echt goede landing met de Curare.
De 2e landing werd een crash. Ik was zo gefixeerd op het zakken, dat ik niet in de gaten had, dat hij dichter naar mij kwam. Hij.vloog ook wat harder. Vervolgens wist ik het even niet meer. Ik heb nog geprobeerd gas te geven.

Dit doet mij denken aan het begin van de vlieg carrière. Gefocusd zijn op 1 aspect en niet tegelijkertijd op andere zaken kunnen letten. Op een gegeven moment beginnen er aangeleerde zaken automatisch te gaan.
In mijn eigen lespraktijk doe ik niet anders. In kleine stapjes alles aanleren.

Het toestel morgen maar eens repareren en zaterdag weer aan de bak. Misschien dan wel 2 goede landingen voor de crash.

 

Troost je: dat is iets vrij menselijks en overkomt mij ook wel eens. Iedereen wel, denk ik.

Het helpt (tenminste, het helpt MIJ), als je de landing als "totaalplaatje" benadert. Om een dom voorbeeld te geven: ik heb op een van de kisten een soort van "overtrek-waarschuwing" ingesteld, die beneden een bepaalde airspeed een waarschuwing geeft. Dat moet ik uit zetten, want zonder die afleiding land ik veel beter vergeleken met MET die waarschuwing. Dan let ik teveel op de snelheid en vergeet ik bijvoorbeeld af te vangen.
Ik ga die waarschuwing dus in het vervolg aan de sleepkoppeling zetten, zodat hij alleen komt tijdens slepen, waar het WEL nuttig is.

Zonder dat waarschuwinkje, bekijk ik de landing als een totale manouvre, waarvan ik weet hoe die er uit hoort te zien. Sturen op instinct, niet nadenken, gewoon de handen laten doen wat de ogen zien, gaat alles prima.
Met waarschuwing denk ik "oh ja, snelheid" en vergeet ik de rest.

 

zonde Wil

als ik in jouw schoenen zou staan dan zou ik 1 klein stapje terug doen naar een model wat ietsje makkelijker land, nu kan het landen een stress worden waar je je teveel op gaat focussen en wellicht tegenop gaat zien.
met een iets makkelijker toestel gaat het net even makkelijker en zal je zien dat het je steeds beter afgaat tot je bij jezelf denkt........ kom nu maar op met die Currie are

just my 2 cents

 

Hou deze vast en probeer m nog eens te visualiseren. Zaterdag weer proberen.

 

Landingsgestel in het midden kuch.

Ps. Zie ik daar nou een wasknijper liggen?

Waren de schroeven op haha

 

Zo te lezen ben jij verder met vliegen dan ik, als je alles al automatisch doet. Bij mij zal dat nog even duren.
Aan hulpmiddeltjes begin ik maar niet. Ik heb al een kunstgebit, steunzolen en inlegkruisjes .

 

Daar heb ik de afgelopen weken veelvuldig aan gedacht. Maar na 1 perfecte landing vandaag, weet ik dat het te leren is.
Dat gaat mij in de toekomst zeker een paar kisten besparen. Tussen de oren zit het nu ook weer goed. Ik was mijn zelfvertrouwen
even kwijt.
Het is dat 5 deskundige vliegers geadviseerd hebben om dit onder de knie te krijgen, anders was ik het vandaag niet gaan doen.
De schitterende Avionik is na vandaag weer een stapje dichterbij gekomen.

Goed verhaal dit, al zeg ik het zelf .

 

Ik ben nu van de angst af, dat hij niet wil zakken. Voor mijn gevoel maakte het niet uit, of ik in de laatste bocht flink zakte of in een geleidelijk pad.
Waarschijnlijk niet helemaal goed opgelet tijdens natuurkunde vroeger. Maar zoals ik elders zojuist aangaf, als 5 ervaren mensen hetzelfde aangeven, dan moet ik daar toch maar op vertrouwen.

Nu ik weet dat de wijde bocht met up, waarna gas dicht, werkt bij het dalen, kan ik me meer op de route zelf concentreren.
Het onderstel zal er vast nog wel een paar keer onderuit vliegen, maar daar lig ik niet wakker van. Het gaat om het
uiteindelijke doel.

 

Ik repareer alles met wasknijpers Niels .

Het lg laat ik zo.