Depron lijmen...

uiteraard, maar mijn ervaring is dat bruislijm beter hecht. Nadeel daarvan is dat het wel langer moet drogen.
wat is er eigenlijk zwaarder, epoxy of bruislijm? Ik gok (hoop ) epoxy, maar weet dit niet zeker.

 

Natuurlijk is epoxy zwaarder.
Bruislijm is heeft meestal de voorkeur bij het lijmen van depron.
Maar het gaat (ging) me erom dat ik nooit een hechtings probleem met epoxy op depron heb ondervonden, zolang je de ondergrond maar opruwt.

Als je bijvoorbeeld een (glad) kunststof plaatje op of in depron moet lijmen heeft epoxy de voorkeur omdat bruislijm slechter op bepaalde soorten kunststof hecht dan epoxy.

Ik ben daar gisteren en vandaag nog mee bezig geweest. Beide soorten lijm op een proefplaatje kunststof aangebracht en laten uitharden.
Conclusie: epoxy hecht beter op massief kunststof dan bruislijm.

 

Ik gebruik voor de relatief kleine klusjes bij depron modellen (zoals ik ze hierboven omschreef, meestal langzame epoxy (UHU-PLUS). Deze laat ik bij een vrij hoge temperatuur uitharden, dus 's zomers in de zongeblakerde auto, 's winters op de centrale verwarming. Hierdoor wordt de epoxy aanvankelijk dunner en trekt goed in de te verlijmen delen. Mijn ervaring is dat de langzamere epoxy een sterkere verbinding geeft dan de snelle soorten, terwijl het toch des te sneller uithardt naarmate je dit bij een redelijk hoge temperatuur doet, en dan bovendien een sterkere verbinding oplevert.En terwijl ik "wacht" totdat de lijmverbinding is uitgehard, gaa ik verder op andere delen van een nieuw te bouwen model. Dat is een kwestie van plannen. Ook een goed idee om dit soort klusjes voor het naar bed gaan te doen, terwijl jij slaapt doen de tijd en temperatuur hun werk op je lijmverbinding.

 

Yep,
doe ik ook heel vaak...
wel oppassen dat dan niks omvalt of het te lijmen deel los laat, want dan heb je er natuurlijk niks aan :!:

 

30 april kocht je je eerste vliegtuigje dus dat heel vaak is misschien wat optimistisch :wink: :lol:

 

Ik gebruik ook het liefst 24-uurs epoxy, en laat het dan uitharden bij een relatief hoge temperatuur. Het dan eerst dunner worden van de epoxy is een groot voordeel.

Voor kleine onderdelen heb ik een klein elektrisch oventje gemaakt: een blikken bus met groot deksel, van binnen geisoleerd met 8mm piepschuim, wat weerstanden als verwarmingselementen, en een regelbare thermostaat.

60°C is een goede temperatuur, na één uur is de epoxy uitgehard.

Het restant aangemaakte epoxy is dan nog steeds verwerkbaar, en je kunt dan eventueel weer iets verlijmen en het weer in de oven plaatsen.

 

Oow jij wil niet weten hoeveel ik heb geknutselt vroeger en nog steeds doe

 

@MaartenR

Maar nu nog leren vliegen, of heb je dat vroeger ook wel eens gedaan? De "Ultimate" is niet supermoeilijk om te bouwen, maar het is zeker geen beginnerstrainer om te vliegen. Zorg in ieder geval voor zeer goede assistentie van een ervaren vlieger bij het invliegen!

 

Het zal nog wel een half jaar duren voordat ik deze kist ga uitproberen en ik zal er zeker een ervaren vlieger bij vragen want ik denk dat ik niet eens alleen zal durven

 

even een paar opmerkingen naar aanleiding van bovenstaande posts:

1) Het gebruik van epoxy is zondermeer mogelijk maar betrekkelijk zinloos. Een lijmnaad die veel sterker en (belangrijker) veel stijver is dan het omliggende materiaal doet dit alleen vlak naast de lijmnaad afscheuren bij belasting of licht buigen. Depron is absoluut niet poreus en in het te verlijmen materiaal trekken doet het al helemaal niet; 24-uurs of 5 minuten epoxy is hier dus om het even.

2) Schuren van Depron is zeer nadelig voor de sterkte. Depron ontleent zijn sterkte aan het feit dat het in feite twee harde laagjes zijn met zacht schuim er tussen. Indien een van de harde lagen beschadigt raakt (tape gebruiken om de boel te fixeren en weer lostrekken is al erg genoeg, schuren verwijdert de laag volkomen) ontstaat ter plaatse een zwakke plek waar het materiaal sterker buigt; nooit bevorderlijk op een lijmnaad

Samengevat: de meest ideale lijm voor gebruik met depron is er een die een felxibiliteit heeft die die van het materiaal benadert. UHU-POR doet dit leuk maar kan door zijn contactlijm eigenschap (tweekanten insmeren, drogen laten, samenvoegen) lastig zijn voor sommige toepassingen. Bovendien is het lastig te krijgen
Bison/Tesa Alleslijm/Hobbylijm is in mijn ogen ideaal: licht flexibel, tast het oppervlak net genoeg aan om een goede hechting te garanderen en is overal te krijgen.
Houtlijm op Depron lijkt leuker dan het is want het blijkt bij belasting (Depron buigt daarbij altijd!!) niet te hechten bovendien kan bij wat dikkere verlijmingen (vlak-vlak) het vocht niet uit het midden weg waardoor de lijm alleen aan de buitenrand hecht.

 

@ Arjen: Vat dit niet persoonlijk op, maar ik kan het hier gedeeltelijk gewoon niet mee eens zijn. :cry:

Het is maar nèt waar, wat en hoe je gaat verlijmen. Stel dat je een T-verbinding wilt maken. Je lijmt een opstaand stuk depron haaks op een plaat depron. Schuur je hier de huid niet kapot, dan hecht het alleen maar op de huid. Het wordt niet één geheel, en zal bij geringe belasting met huid en al losbreken. Net zoals dat je de de huid met tape makkelijk kunt wegscheuren.
Schuur je de huid weg (natuurlijk alleen daar waar je gaat lijmen!) dan krijgt de lijm de kans om zich in het onderliggende "kraterlandschap" goed vast te hechten, er één geheel mee te worden, tot aan de plaats waar de huid weer onbeschadigd verder gaat. Het wordt één geheel met de kern én de huid.
Zie daar, een verbinding met maximaal haalbare sterkte.

Het woord "poreus" heb je ons niet horen noemen.
Waar je depron geschuurd of gesneden hebt, krijg je talloze kratertjes, open blaasjes van de kern. Dààr trekt de lijm in! Welliswaar niet diep, alleen maar in de openliggende kratertjes, maar dat is wat ik bedoel met "erin trekken"! Dunne 24-uurs epoxy doet dat beter dan de 5-minuten variant.

De huid van depron niet zo heel veel sterker dan de kern ervan. Het is alleen maar een aaneengesloten vlies van hetzelfde materiaal, en zal, omdat het vlak is, minder snel scheuren dan zonder dit vlies. Het is niet harder dan de kern.

Wie het hier niet mee eens is, moet maar eens een dwarsdoorsnede van depron onder de microscoop bekijken! erg leerzaam. :idea:

 

Doe ik niet, enige inhoudelijke discussie lijkt mij hier niet verkeerd.

Dat mag.. Niets mis met enige discussie om wat zaken op te klaren

Op zich ben ik het hier met je eens dat een goede hechting verder gaat dan alleen de uiterste toplaag van het Depron. om deze hechting te verkrijgen prik ik de beoogde lijmnaad altijd even in met een speld. schuren raakt ook de omgeving van de naad en verzwakt zo het materiaal onmiddelijk naast de lijmnaad. Niets verveldender dan een goede lijmnaad met een breuk ernaast

Je zult dus met mij eens zijn dat de totale sterkte en stijfheid van de plaat bepaald wordt bepaald door de kern en de twee toplagen (hard heb ik hier alleen gebruikt om de structuur aan te geven, wellicht wat ongelukkig). In mijn ogen is een plaat Depron te vergelijken met een ingedekte schuimvleugel: sterkte door een op zich zwak materiaal (in dit voorbeeld Balsa) met een redelijke treksterkte aan weerszijden te hechten van een ander op zich zwak materiaal (schuim) dat enige onderlinge afstand tussen de treksterke lagen garandeert.
In feite is bij Depron het zelfde aan de hand ware het niet dat de toplaag hier bestaat uit de zelfde kunststof als de schuimkern.
Verwijderen van een toplaag aan een kant (schuren bijvoorbeeld) resulteert in makkelijk scheuren van de kern bij buigen in de richting van de intact gebleven zijde.

 

Schuimlijm houd niet zo best op de gladde laag van zwart depron. ik heb gezien dat de complete lijmlaag los liet zonder schade aan het depron.

Afhankelijk van de gebruikte lijm is schuren noodzakelijk voor een goede lijmverbinding.

 

ik gebruik robbe seconde lijm van hobby in en gebruik innotec activator. dat spul werkt egt super op depron want het vervlucht in twee seconden dus kan niet week worden en het zzit gelijk goed vast dus kan je meteen verder werken.

 

a

 

Depron wordt vaak in combinatie meet koolstof gebruikt (vliegerstokjes). Depron heeft dan alleen een vormende taak.

depron is behoorlijk 'taai'. Niet te vergelijken met basla bekleed peip, want dat is een hele andere toepassing.
Balsa op piep zo voor indoor toepassingen "tering zwaar" zijn.
Een vliegerstokje of rovingkje is al ruim voldoende sterkte.

Wat je zegt over drukkracht is belangrijk. veel mensen denken dat een vleugel stuk gaat door gebrek aan trekkracht, terwijl drukkrachthetzwakke punt is. Een hoop materialen kunnen dubbel zoveel trekkracht als drukkracht opnemen. Drukkracht dus belangrijk.

echter: Als het te sterk is, is het te zwaar.

 

a

 

kloptwel Bertus,
wat ik bedoel is dat bij indoor helemaal niet zoveel wordt vertrouwd op de sterkte van depron alleen.

Als het wel of niet aanwezigzijn van een laagje voor de totale strekte belangrijk is, is er iets ernstig mis met het ontwerp.

Ik beschouw depron als homogeen.
Voor strekte dan koolstof toevoegen of uit deconstructie halen.
Bijv. 2 platen depron (dikkevleugel)en iets er tussen om de afstand te houden. Depron is dan meer vergelijkbaar met alleen het formica uit jouw voorbeeld, dan als de hele sandwich (formica, alu, formica)