Persoonlijk wedstrijdverslag DTC Gouda
Zondag 8 mei de eerste Dutch Tamiya Challenge van dit seizoen. Vorig jaar was het mij in de F1 zo goed bevallen, dat ik al halsreikend uitkeek naar het nieuwe seizoen. Helaas was ik niet in de gelegenheid om zaterdag te trainen, dus met een gevoel van: “als ik maar in de top 3 eindig ben ik heel blij!” zondag ochtend zéér vroeg naar de baan vertrokken. De eerste proefrondjes gingen niet geweldig. Veel stof en bladeren op de baan, waardoor de auto dweilerig aanvoelde. Op een baan als Gouda geen goed vooruitzicht, want de 2 bochten voor het rechte eind moet je volgas door en het rechte eind zelf lijkt smal en ver weg. Maar uiteindelijk kreeg ik de F1 toch beter onder controle (samen met de zenuwen) . Maar toen was er storing... Aan de linker zijde van de baan leek de auto regelmatig niet direct te reageren. Ik heb de inboard ontvangerantenne maar verplaatst naar buiten, waardoor de stoorpulsen direct verdwenen waren en hierdoor het rijden er hoopvol uit ging zien.
De eerste heat ging meteen al goed. Hoorde via de omroepinstallatie regelmatig mijn naam, nee, niet voor waarschuwingen ;-), maar dat ik steeds betere rondetijden plaatste. Het bleek dat ik samen met Paul en Marcel een grote voorsprong had opgebouwd, wat op dat moment voor ons al bepaalde wie de concurrenten waren. Heat 2 ging nog iets sneller. Maar opeens hoorde ik dat Paul de snelste ronde in handen had. Met de gedachten dat ik niets te verliezen had, alles op alles gezet om die tijd te verbeteren. Ik weet wel, gaat nergens over, maar gewoon die psychische druk is leuk! Dus een rondje zeer scherp rijden en veel risico nemend toch weer de snelste tijd terug gepakt!
In heat 3 hoorde ik vlak voor de start Paul roepen: “Dit wordt niets met deze setup. Gefeliciteerd met de pole Marten!” Nou, dat laat je relaxed je rondjes rijden. Tot mijn snelste tijd verbrijzeld werd door Paul en uit die zelfde hoek de opmerking kwam: ‘Oh, ik kan toch wel snelle rondjes draaien met deze setup’. Ik maakte me niet meer druk dat ik de pole zou verliezen en ging lekker relaxed verder rijden. In de laatste ronden spinde op het rechte eind een auto voor mij, waardoor we een neus-neus botsing hadden. Mijn auto was hierna een beetje uit balans, maar gelukkig had dit geen invloed meer op de uitslag.
De eerste finale ging de start prima. We kwamen allen vlot weg en ik de eerste plaats behield. Tot na 1 1/2 ronde opeens de auto van Roy vlak voor mij opdook. Ik verwachte op dat moment nog geen achterblijvers en ging even van het gas af om in te schatten wat er aan de hand was. Maar Paul en Marcel zaten vlak achter mij waardoor een klapper met ons drieën onvermijdelijk was. Gelukkig geen schade en konden al snel de race weer vervolgen. Zelf kwam ik goed langs de achterblijvers en kon de eerste finalewinst op mijn naam zetten.
De tweede finale ging de start fout. Ik stond niet helemaal goed in de startbox en besloot nog even een cirkel te draaien om de auto beter in de box te plaatsen. Maar op het moment dat ik terug naar de box reed hoorden we opeens het woord ‘start!’ Een hoop verwarring! Het bleek dat door een vliegtuig boven de baan wij het aftellen van de omroeper niet hebben gehoord. Paul had de omroeper wel gehoord en profiteerde van de chaos. Ik kon redelijk snel aanhaken en het bleek dat de setup van Paul dit keer verkeerd uitviel. Na een paar bochten had ik de pole al weer overgenomen, maar als rijders hebben we aan blok besloten de race af te blazen voor een herstart. Nu ging alles wel goed en kwam heel snel op dreef. Door een bandenkeuze met meer grip aan de voorzijde, had ik een auto die een beetje tricky aanvoelde. De snelle bochten brak de auto licht uit als ik het gas los liet, dus op zeker heb ik de tweede overwinning tegemoet gereden.
Een heerlijke race, geweldig georganiseerd en eindelijk eens een zonnige dag op Gouda voor mij (Afgelopen jaren hebben we daar de KWC meestal in slecht weer gereden, vandaar) Mijn dank weer naar alle vrijwilligers rond de baan en in de kantine die dit weer mogelijk hebben gemaakt. Op naar de volgende race in den Haag, waar ik minder kans maak op een overwinning, maar dat mag de pret niet drukken!
Marten