Fokker S.14 Machtrainer

P51-man: wat jij beschrijft is HET grote probleem van werp- en catapultzwevers. Als je hem zo afstelt dat hij geen looping maakt dan zweeft hij niet (en kun je net zo goed een speer gooien) en als je wel een looping maakt komt hij weer op een lage hoogte uit, of erger nog, als hij voldoende snelheid heeft om nog aan een tweede looping te beginnen kan het zijn dat hij na een kwart looping, als hij dus weer verticaal omhoog vliegt, zijn snelheid verliest, overtrekt, en recht naar beneden stort.

Er zijn twee manieren bedacht om dit op te lossen, de ene is dat je het model zó afstelt en zó lanceert of gooit, dat hij bovenin de looping, als hij dus zijn grootste hoogte heeft bereikt en in feite op zijn rug vliegt, door het verliezen van snelheid weer recht draait en vanaf die hoogte kan zweven. Dat lukt de meeste mensen alleen als je nul graden instelhoek tussen vleugel en stabilo hebt, en als je een vleugel met profiel, en v-stelling en oortjes in de vleugel om voor stabiliteit te zorgen, die stabiliteit zorgt voor het rechtdraaien bovenin de looping. Dit is echter niet voldoende, het heeft ook met de manier van gooien of lanceren te maken.

Ik ben er zelf niet zo goed in thuis, maar om dit te bereiken gooi of lanceer je het model terwijl de vleugel niet horizontaal is, maar de ene vleugeltip laag en de andere hoog. Met de hoek waaronder je dat moet doen moet je experimenteren.

De andere manier is iets in het model bouwen waardoor het model tijdens het gooien of wegschieten, als de snelheid hoog is, rechtuit gaat, dan kun je hem steil omhoog gooien of schieten, en dat als de snelheid afneemt, een hoogteroertje wat naar boven gaat wijzen, waardoor het model goed zweeft vanaf de hoogte die het heeft kunnen bereiken. Als je een niet te sterk elastiekje aan het roertje maakt dat het omhoog houdt, kan dit door de druk van de wind bij het lanceren plat gehouden worden, waardoor het geen effect heeft zolang de snelheid hoog is. Als de snelheid dan afneemt trekt het elastiekje het roertje weer omhoog waardoor het effectief wordt. Wout, zou jij misschien een plaatje uit het artikel dat ik je heb gestuurd op het forum kunnen zetten? Ik ben daar niet zo goed in.
 
oke.
ik zal wel kijken.
maar wat bedoel je met "oortjes in de vleugel"??

P51d man
 
Hmm, het weer is niet echt lekker om te vliegen met mijn rc modellen, dan maar eens zoiets maken!

Ik ga nu even wat tekeningen zoekken! Kan je ook een paar foto's maken van de tekeningen die jij hebt? Of de afbeelding plaatsen die jij ook hebt gebruikt?

Anders kies ik een ander model uit :)

Igor
 
Ik kon het niet laten, ik heb de yak 23 flora gemaakt!

Hij is met lood ongeveer 15 gram (best zwaar!?) met een span van iets meer als 20 cm

Ik heb de romp uit 5 mm balsa gemaakt en een stuk geschuurd, (iets dikker als 3 mm nu) De vleueks uit 3 mm die ik dunner en een beetje in profiel heb geschuurd en een stabilo uit 1 mm.

ik heb een paar testvluchtjes door de huiskamer gemaakt, alleen ik moet denk wel iets harder gooien.

Tekeningen Yak 23 Flora:
yak%2023%20dibu.jpg


Igor
 
Fox,
Het principe met het elastiekje voor het stabilo dat jij beschrijft kan ook eeneenvoudiger. Dit zie je bij indoor werpmodellen. Deze hebben een een vleugel waarvan de achterkant gewelfd is en van erg zacht balsa is gemaakt. Deze zal bij de start door de snelheid vlak blijven en tijdens het zweven bol gaan staan. Zoiets zou je ook bij de staart kunnen maken.

Kevin
 
als je hem hard gooit maakt ie een looping en als ie dan klaar is met die looping vliegt ie ongeveer op schouderhoogte.
hoe kan ik dit het best oplossen??
Minder hard gooien? Klinkt misschien wat flauw maar als je hiermee het model veel hoger krijgt is dit natuurlijk wel een goede oplossing.


Wout, zou jij misschien een plaatje uit het artikel dat ik je heb gestuurd op het forum kunnen zetten? Ik ben daar niet zo goed in.
Ja, zal ik doen maar ik moet jullie hierop even laten wachten voordat ik de gelegenheid heb.

Kevin, je hebt wel gelijk maar ik denk dat een dergelijk dun staartje voor outdoor niet betrouwbaar zal zijn. Waarschijnlijk is de afstelling al weer veranderd als de start een dauwdruppeltje heeft geraakt. Een elastieksysteem met een stop voor de up en een stop voor de down positie is veel betrouwbaarder.
 
P51d man; maar wat bedoel je met "oortjes in de vleugel"?? P51d man[/QUOTE zei:
Dat is als de buitenste delen van de vleugel (meestal ongeveer een derde van elke vleugelhelft) met een knik omhoogwijzen
 
Hier is een detail van de gescande bouwtekening die ik van Fox kreeg. Dit is een schets van het roertje wat door de luchtstroom tijdens de start vlak wordt geblazen, en tijdens de zweefvlucht omhoog komt:

auto-elevator2.gif


Hier is een stukje van de bouwtekening van de Demon Delta waarbij dit systeem werd gebruikt. De stop om de bovenste stand van het roertje te bepalen is hier op te zien, dit staat niet op de schets maar is wel zeer belangrijk:

auto-elevator.gif


En een plaatje van de Delta Demon. Ik denk dat dit systeem ook met niet-delta modellen is te gebruiken.

auto-elevatorDemonDelta.gif
 
Laatst bewerkt:
Weet je of de Mig 15 van balsa is of van depron, of misschien van beide materialen, maar waar zijn dan de vleugel en het grootste deel van de romp van gemaakt?

Denk je zelf het elastiekjessysteem te kunnen gaan gebruiken?
 
De Mig is volledig uit balsa gebouwd. De zweefvlucht is goed, ik heb van Bernard nog niet gehoord hoe het model zich gedraagt bij een catapult start.

Ik zal zeker eens gaan experimenteren met de elastiekjes. Ik denk over een F.102 Delta Dart met dit systeem. Dan kan ik het met een delta vleugel proberen zoals de ontwerper het bedoeld heeft.
 
Ik kreeg een berichtje van Bernard Guest over zijn catapult modellen. Zijn Mig vliegt nu betrouwbaar 20 seconde vluchten. Hij hoopt de start te kunnen verbeteren om meer hoogte te winnen. Hij heeft ook een Canberra gebouwd en deze omgebouwd met een hoogteroer met elastiekje. Naar zijn zeggen werkt dit goed en de vluchtduur is nu 15 a 20seconde, wat langer is dan voor de modificatie. Naar zijn zeggen was het lastig om de trekkracht van het elastiekje goed te doseren, maar dat het nu een betrouwbare afstelling is. Ik hoop binnenkort een fotootje hiervan te kunnen laten zien.

Hier is de Canberra voor de modificatie, samen met een Hunter:

index.php
 
mijn pfw149 heeft gevlogen op een groter veld.
als je hem hard gooit maakt ie een looping en als ie dan klaar is met die looping vliegt ie ongeveer op schouderhoogte.
hoe kan ik dit het best oplossen??
Een beetje late reactie door m'n vakantie: Wat Fox en Wout al aangaven het model schuinhouden met het lanceren (gooien of catapult). Even experimenteren met hoe schuin je het moet houden want dat is bij ieder model weer anders.
M'n A4's bijvoorbeeld moet ik ongeveer 90 graden schuin houden en m'n F16 30 graden. Maar vluchten van 15 tot 20 seconde haal ik ook nog lang niet.

In m'n vakantie heb ik slechts 1 avond kunnen vliegen dus ben ik niet ver gekomen met m'n experimenten. Wel ben ik erachter dat het richtingsroer gebruiken niet werkt. Na een paar keer rollen stort het model neer.

Vraagje in het algemeen: waarmee beschilderen jullie de modellen: spuiten, verven of met viltstift of wat anders?
 
Ik gelooff dat het al in een eerdere post van mij staat, ik gebruik voor de grote oppevlakken een spuitbus autolak of van Tamiya. Dee kleine lijntjes doe ik met een watervaste tekenpen, andere details met merkstift of gekleurd spanpapier. Roundels print ik met een inktjetprinter op dun papier. Laagje spanlak eop, uitknippen en opplakken.
 
Jij had het inderdaad al eerder beschreven maar van de anderen wist ik het nog niet, en gezien de hoeveelheid reacties zullen de meeste nog op de camping staan;).

Ik zal eens wat experimenteren. Met viltstift is het niet zo mooi als ik het eigenlijk wil hebben. Heb je ook al eens folie gebruikt? Binnenkort koop ik wat voor m'n Charter (in aanbouw) en zal ik vast wel wat over houden om mee te testen.
 
Folie is voor dergelijke kleine modellen véél te zwaar als je er het hele model mee bekleedt. Ik heb het jochies bij ons op de club wel zien doen, dan bekleedden ze een werpzwevertje met restjes folie die over waren van hun vader's laatste toestel. Het werden bakstenen die net zo goed vlogen als zo'n baksteen.
Versieren met dungesneden streepjes folie werkt eigenlijk alleen goed op een ondergrond van folie, anders hecht het niet goed en laat het snel weer los (of het laat gedeeltelijk los en dan werkt het als luchtrem). Óf je moet het balsa eronder zó glad afwerken dat het daardoor weer zwaar wordt.
Cockpitframes kun je het best simuleren met inkt uit een pen of stift, of met dungesneden streepjes zwarte tape (bijv. electrisch isolatietape), of afplakband dat je met een stift zwart gemaakt hebt.
 
Hmm.... met "vliegende bakstenen" heb ik al ervaring :rolleyes: Ik zal eens bij m'n zoontjes kijken wat voor viltstiften ze hebben.
 
Een stap in mijn afwerking heb ik overigens niet genoemd, ik geef alles eerst een laag Pledge Parket Plus. Hierdoor zuigt het balsa de daarop volgende afwerklagen niet op en krijg je een strakkere afwerking.
 
Gisteren heb ik weer met de Fokker gevlogen. Als modificatie heb ik een Gurney Flap onder het stabilo geplakt. Dit is erg simpel, een stripje hout van 1,5 x 1,5 mm balsa onder de achterkant van het stabilo. Niet over de volle lengte maar ongeveer 1/3 van het totale stabilo. Bij de eerste catapult start dook het model met een boog de grond in. Dit was dus teveel van het goede. Ik heb het stripje een beetje ingekort en wat neusgewicht verwijderd. Nu kan ik het model in een rechte lijn lanceren. Recht omhoog of onder een hoek, het is allebij mogelijk. Vrijwel altijd herstelt het model zich goed en zweeft mooi. Soms komt het model echter even hard naar beneden als dat het omhoog ging :-( . Dit komt warschijnlijk doordat de afstelling van het stabilo erg gevoelig is en door het vochtige gras soms wat veranderde. De beste vlucht was 34 seconde! En veel vluchten waren tussen 20 en 30 seconde. Ik ben tevreden!
Ik kan het model overigens nog hoger lanceren, maar dat is voor een volgende keer.
 
Back
Top