FORUMLEDEN met TECHNICITEIT in de aderen....."instrumenten"

Zat ik net te denken, radar, of onbedoeld de eerste magnetron(omdat de meeuwen voor het apparaat telkens gebraden en wel op het dek vielen).
M.vr.grt., Max
 
Die gele buisjes zien er nog een beetje uit voor HF-techniek. De metalen buisjes zouden golfgeleiders kunnen zijn. Maar die kast met R.600 er op, dat lijkt toch geen HF-techniek te zijn.

Maar ja, je weet het nooit.

Op de foto met de gele buisjes ontbreekt iets. Een bolle afdekking. Meen zo iets, een halve bol op een mast, wel eens op schepen te hebben gezien. Maar waarvoor het dient, werkelijk geen idee...
 
Laatst bewerkt:
N.P.S. zei:
Die gele buisjes zien er nog een beetje uit voor HF-techniek. De metalen buisjes zouden golfgeleiders kunnen zijn. Maar die kast met R.600 er op, dat lijkt toch geen HF-techniek te zijn.

Maar ja, je weet het nooit.

Op de foto met de gele buisjes ontbreekt iets. Een bolle afdekking. Meen zo iets, een halve bol op een mast, wel eens op schepen te hebben gezien. Maar waarvoor het dient, werkelijk geen idee...
Klik om te vergroten...




nps

een tip
ge begint het doel te naderen op een paar "cm" !!!!

en met een factor ..."10".....


steffe
 
Werkelijk geen idee wat ik met die tip aan kan.

Zou het na kunnen vragen bij een familielid die 10tallen jaren als kapitein over de wereldzeeen heeft gevaren en een paar keer solo de wereld rond met een zeilboot. Maar dat is een beetje vals spelen, dus doe ik het niet...
 
N.P.S. zei:
Werkelijk geen idee wat ik met die tip aan kan.

Zou het na kunnen vragen bij een familielid die 10tallen jaren als kapitein over de wereldzeeen heeft gevaren en een paar keer solo de wereld rond met een zeilboot. Maar dat is een beetje vals spelen, dus doe ik het niet...
Klik om te vergroten...




een tip....

een golflengte van 10 cm (omrekenen naar Hz....)
en je weet al veel meer.....

ene.....
de 2e wereldoorlog heeft er ook mee te maken.....
het was een zeer technologisch produkt in die tijd......


steffe
 
Op de foto van het apparaat staan Duitse teksten. In de tweede wereldoorlog zijn er Duitse 3 GHz radars ontwikkeld.

Slaat je opmerking over "je hebt bijna het doel bereikt" misschien op doelzoeker?

Het apparaat ziet er niet uit als een 40'er jaren bouwsel en ook niet als militair.

Blijft lastig...
 
Laatst bewerkt:
N.P.S. zei:
Op de foto van het apparaat staan Duitse teksten. In de tweede wereldoorlog zijn er Duitse 3 GHz radars ontwikkeld
juist

Slaat je opmerking over "je hebt bijna het doel bereikt" misschien op doelzoeker?
neen..... het tegen gestelde
de kat en de muis......

Het apparaat ziet er niet uit als een 40'er jaren bouwsel en ook niet als militair.
bouwjaar 1943.....

Blijft lastig...
toch niet .........al die tips..... en dan nog de foto's....zeker van die " antenne"....
Klik om te vergroten...


steffe
 
N.P.S. zei:
Kat en muis....
Tweede wereldoorlog...

Duikboten???
Wolfpack???
Klik om te vergroten...


zoals je ziet staat die antenne op een duikboot......

randinfo
als je zo'n toestel aan boord zou hebben van uw auto.......dan zou je op tijd weten waar ze staan te flitsen......en ervan onder muizen....



steffe
 
Dirk zei:
Zo maak je het weel héél makkelijk .... een "Metox fuMB 1 (R.600A)" ... radar ontvanger (radar waarschuwingssysteem) ... radar detector zouden we het tegenwoordig noemen ..,

Hier het hele verhaal U-Boat Radar Warning Receivers - Metox, Wanze, photos
Klik om te vergroten...



inderdaad dirk
juist....aan radar waarschuwingssysteem

zo wisten de duikboten, als er HF golven werden gedetekteerd, dat er een toestel was die aan het zoeken was.....


de volgende opgave is voor U



Naxos-radardetector<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /><o:p></o:p>

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie<o:p></o:p>
De FuG 350 Naxos-radardetector was een systeem, ontwikkeld door Duitsland, en gebruikt in de Tweede Wereldoorlog om de 10 cm-radargolven van de Britse H2S radar te onderscheppen.<o:p></o:p>
<TABLE style="MARGIN: auto 4.8pt; mso-cellspacing: 1.5pt; mso-table-overlap: never; mso-yfti-tbllook: 1184; mso-table-lspace: 7.05pt; mso-table-rspace: 7.05pt; mso-table-anchor-vertical: paragraph; mso-table-anchor-horizontal: column; mso-table-left: left; mso-table-top: .05pt" class=MsoNormalTable border=0 cellPadding=0 align=left><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #d4d0c8; BORDER-LEFT: #d4d0c8; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 0.75pt; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #d4d0c8; BORDER-RIGHT: #d4d0c8; PADDING-TOP: 0.75pt"></TD></TR></TBODY></TABLE>
achtergrond<o:p></o:p>

Toen nazi-Duitsland het moeilijk begon te krijgen in Rusland, voerde het een rationalisatie in. Een Führerbefehl werd uitgevaardigd dat inhield, dat alle wetenschappelijke projecten binnen een termijn van 6 maanden inzetbaar moesten zijn aan het front; zo niet, dan werden ze onmiddellijk stopgezet. Het hoofd van Telefunken, Dr Runge, zag geen nut meer in de cm-radar, en stopte de ontwikkeling ervan. Tegen einde november 1942 werden zowel de DMW (Dezimeterwellen, UHF) als de CMW (Centimeterwellen, SHF) laboratoria gesloten. Generaal Martini heeft nog getracht om ze te heropenen, maar het Ministerie van Luchtvaart (Reichs Luftfahrt Ministerium - RLM) weigerde. Op 15 januari 1943 werd de beslissing onherroepelijk. Maar toen op 2 februari 1943 een Britse Pathfinder Stirling neerstortte bij Hardinxveld-Giessendam (Rotterdam) in Nederland, vonden de Duitsers een vreemd voorwerp in de wrakstukken. Het waren de overblijfselen van een H2S cm-radar (serienummer 6). Daarna hieven de Duitsers alle maatregelen voor het stopzetten van het cm-radaronderzoek onmiddellijk op. Ze noemden de gevonden H2S-radar het Rotterdam Gerät, en drie weken nadat de Stirling bommenwerper neerstortte, kwam een Duitse werkgroep bijeen: de Arbeitsgemeinschaft Rotterdam - AGR, met Dr. Brandt als voorzitter. De werkgroep kreeg volledige volmachten en begon een wedren tegen de tijd om de Britten bij te benen. Omdat de ontwikkeling van de cm-radar een groot wetenschappelijk terrein besloeg, werd besloten om parallel aan verschillende projecten te werken. Een van die projecten was de ontwikkeling van een H2S-radardetector met automatische doelzoeker. Dit project kreeg de codenaam Naxos.<o:p></o:p>
<TABLE style="MARGIN: auto auto auto 24pt; mso-cellspacing: 1.5pt; mso-yfti-tbllook: 1184; mso-padding-alt: 1.5pt 1.5pt 1.5pt 1.5pt" class=MsoNormalTable border=0 cellPadding=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-BOTTOM: #d4d0c8; BORDER-LEFT: #d4d0c8; PADDING-BOTTOM: 1.5pt; BACKGROUND-COLOR: transparent; PADDING-LEFT: 1.5pt; PADDING-RIGHT: 1.5pt; BORDER-TOP: #d4d0c8; BORDER-RIGHT: #d4d0c8; PADDING-TOP: 1.5pt"></TD></TR></TBODY></TABLE>
[technisch principe van Naxos<o:p></o:p>

De Duitse wetenschappers bij Telefunken stonden bij de tweede start van het onderzoek naar een cm-radar voor de uitdaging dat de ontvangstprincipes van zeer hoge frequenties totaal anders zijn dan wat ze gewend waren. De Duitsers kozen voor hun Naxos ontvangstmodule een breedbandfilter (wegens rationalisatie of wegens pure noodzaak?) waarbij de ontvanger rechtstreeks is aangesloten op de antenne (het ontwerp van de Naxos-antenne was zeer geavanceerd voor z'n tijd). De ontvangstdiodes van de eerste SHF-ontvangers (Engelstalige afkorting voor super high frequency) waren van middelmatige kwaliteit, doch wegens de hoge vermogens die door de zenders werden uitgezonden, was dit meestal geen probleem. Aan het uitgangssignaal van de Naxos-radardetector was duidelijk de pulsfrequentie van de radar (PRF = pulse repetition frequency) te herkennen. Dit uitgangssignaal werd op zijn beurt gemoduleerd op een frequentie van 22 of 33 Hz (door de rotatie van de antenne met 1300 of 2200 omwentelingen per minuut. De antenne moest zo snel draaien om met zekerheid het H2S signaal te kunnen detecteren, daar de H2S antenne ook roteerde. Het antennesignaal ging dan via een coaxkabel en een doorlaatfilter naar de ontvangstmodule. De eerste Naxos-radardetector had een doorlaatfilter tussen de antenne en de ontvanger/detector om alle interferentie en niet gewenste frequenties weg te filteren, doch men ontdekte dat het wegnemen van het doorlaatfilter het uitgangssignaal van de ontvanger/detector verhoogde. Na de ontvanger/detector plaatste men een laagfrequent-versterker (120 dB) waarvan het frequentiegedrag was aangepast aan de H2S radarpuls. De uitgang van de versterker werd rechtstreeks aangesloten op een scherm.<o:p></o:p>
] De eerste testen<o:p></o:p>

De eerste experimentele test van de Naxos-radardetector werd uitgevoerd op 11 september 1943. Sir Bernard Lovell van de Britse inlichtingendienst omschreef in een rapport dat zijn dienst klare bewijzen had gevonden dat de Duitsers hun H2S radar kon detecteren en dat de Duitsers vanaf 28 november 1943 hun jachtvliegtuigen met de ontvanger uitrustte, met als codenaam "Naxos", om de H2S-uitzendingen van de Britse bommenwerpers te detecteren.<o:p></o:p>
] De eerste productie<o:p></o:p>

Toen Naxos werd ontwikkeld was het Duits "vriend-vijand-detectiesysteem" (FuG 25) achterhaald en afgeschreven, maar door de FuG25-module aan te passen aan het Naxos ontwerp, hadden de Duitsers zeer snel een Naxos radardetector voorhanden. Later werden aangepaste versies geproduceerd. Een overzicht (niet alle details zijn hieronder weergegeven en het is mogelijk dat de informatie niet 100% correct is):<o:p></o:p>
<o:p> </o:p>
 
Trouwens "FuMB" staat voor Funkmeß-Beobachtung, passieve herkenning van (vijandelijke) elektromagnetische straling
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top