Het Zwarte Doosje

[Q Brand]

Leuk draadje Bruno. Erg grappige uitdaging om zo te vliegen met een model.

Ik heb niet alles echt goed gelezen dit keer maar zag wat dingen staan over range enzo en ook over frsky.

Met m'n BOT op hoogte wil ik ook nog wel eens een low en critical signal strength krijgen. Ook soms uit het niets. Na wat zoeken bleek dat je na de melding critical nog steeds 50% verder weg kunt vliegen tot je het model echt kwijt bent. Een leuk weetje waarmee ik je draadje hopelijk niet te veel vervuil

 

[Bruno van Hoek]

Nee hoor.
Ik waardeer alle overpeinzingen en bijdragen.
Zoals gezegd, ik heb een breed interesseveld.

 

[Bruno van Hoek]

Leuk draadje Bruno. Erg grappige uitdaging om zo te vliegen met een model.

Hangt er net vanaf van welke kant je komt.
Je kunt het ook omkeren: 'een leuke uitdaging als alle roeren precies en op iedere positie kunnen worden ingesteld en dat ook nog eens real time'.
Als in: 'Een model om alle assen tegelijk in bedwang houden'.
Nu we daar aan gewend zijn, stelt het niets (ahum...) meer voor, toch?

 

[Bruno van Hoek]

Bekijk bijlage 323784 Bekijk bijlage 323785
Dit zijn beide ´superregeneratieve ruis-ontvangers´. Een superreg. detector, hier samengesteld rond een buis, genereert van nature veel ruis. Dit ruissignaal is dusdanig groot dat er een relais mee bekrachtigd kan worden zoals hier bij het tweede voorbeeld, met de gasgevulde triode, in de voedingslijn is opgenomen. De thyratron uit het eerste voorbeeld wordt door een versterkerbuis gevolgd om het relais te schakelen. Als nu een draaggolf ontvangen wordt dan verdwijnt de ruis voor een deel of zelfs geheel bij voldoende veldsterkte.
Daar de werking van de detector is gebaseerd op het telkens in- en (abrupt) uitschakelen, 20 en meer-duizend x per seconde, van een oscillator met vrijwel dezelfde frequentie als de draaggolf en er ook nog eens een leuke antenne aan de tank coil zit heb je gelijk ook nog eens een zender gebouwd die mooi hoog door de lucht vliegt (als de ontvanger in een vliegtuig zit!). Bij dit signaal is óók nog eens geen enkele filtering toegepast, dus ook een wolk aan harmonischen verraad je aanwezigheid.
Werkt dus, maar bij voorkeur in het vrije veld.
Als zender kan elke uitvoering gebruikt worden en het uit- en aanschakelen vormt de informatie overdracht. Om de ´reg´gebruiksvriendelijk te maken moeten we eigenlijk een antenne-voorversterker tussenschakelen, dit maakt tevens de antenne uitvoering minder kritisch.

Perfecte uitleg!
Ik weet wel wat het ongeveer doet, maar mis het diepere inzicht om precies genoeg te weten hoe.
Dat maakt zelfbouw meteen een niet te nemen horde, ook nog eens omdat ik daar essentiele meetapparatuur voor mis.
Doordat het een analoog werkend systeem is, zit er tussen 'niet werken' en 'perfect functioneren' een scala aan mogelijkheden.
Bij mij resulteerde dat meestal in "het werkt, maar 'nowhere near good enough' " om het echt veilig te kunnen gebruiken. Such is life...

Ik heb de hoop opgegeven om dit soort technologie ooit nog echt tot op de bodem te gaan begrijpen.
De enige die me dat zou kunnen uitleggen was een keertje niet zo aardig tegen mij , maar mijn (veel te botte) reactie vervolgens daarop sloeg achteraf gezien al helemáál nergens op, dus ik vrees dat dat nooit meer goed komt.
Beetje onhandig van mij, maar ja: eigen schuld, dikke bult...

 

[Bruno van Hoek]

Ik had nog geen plaatje laten zien van het binnenwerk in de definitieve staat ( zeg maar: 'klaar voor gebruik').
Hierissiedan...
Trimpots v.l.n.r. richtingtrim, kick up ( = alleen up) hoogtetrim, uitslag + reverse richting, uitslag + reverse hoogte.
De vijfde pot is de instelling van het omslagpunt van de accumeter: dan gaat de accu LED op rood.
Accu is een 2S 300mAh, goed voor 1,5 uur werktijd, dan gaat de LED op rood (Vin < 7,4 volt) maar er is dan nog meer dan genoeg tijd voordat de processor en HFmodule er mee ophouden (Vmin =6 volt).
Heb dus altijd twee van deze accu's bij me....

Alle bedrading (ook het antenne plugje op de HF print!) is, waar deze in de print zit gesoldeerd, gezekerd met een miniscuul drupje kontaktlijm.
Dat rubberachtige goedje voorkomt beweging van de aders rond de soepel/star overgang waar uiteindelijk een vermoeidheidsbreuk zou kunnen optreden.
Dat doe ik altijd met modelgerelateerde elektronica.
Aangezien ook hier voor een goede werking geen enkele verbinding, zelfs al is het tijdelijk, gemist kan worden, is dat wel een geruststellende gedachte....

 

[Bruno van Hoek]

Waar alles zit:

 

[Bruno van Hoek]

Ik heb er nog een kleinigheidje aan toegevoegd.
Omdat in het modelletje dat ik als testobject gebruikte, de zijwaartsstelling van de motor niet helemaal correct was en niet zonder flinke breekpartij -wat je zo'n stukje antiek niet aandoet- te veranderen, heb ik een motorafhankelijke ruddertrim bedacht.
Bij vol vermogen zat er een duidelijke linker bocht in, bij motor uit een duidelijke rechter.
Nu is een linkerbocht makkelijk te corrigeren omdat de puls knop indrukken en vasthouden rechts roer geeft.
Maar links sturen tijdens het aanzweven voor de landing is een stuk lastiger te doseren: links is een kort tikje en dan nog eens indrukken en vasthouden.
Met twee instelpotjes kon ik die afwijkingen zover corrigeren dat landingen voor de voeten ook weer mogelijk waren, net als vroeger....
Uiteraard een paar regeltjes software bij geschreven.

Nou, en dan maar schroeven dus... Even later stond alles goed...

 

[Matthew phill]

Nee, dit zijn de schema's uit het boek van Evert Kreulen. Heb toen bouwsetjes gekocht van de heer Markestein die werkte bij Contact, een elektra- en elektronica winkel op de Hoogstraat in Rotterdam. De zender en ontvanger werden opgebouwd op een pertinax plaat met gaatjes. De componenten werden gesoldeerd in holnietjes. De zender- en ontvangen waren behoorlijk groot. Later verkocht de heer Markestein gebouwde ontvangers. Die waren klein en pasten in een plastic doosje waarin spelden werden verkocht Schema's heb ik allang niet meer. Dat is wel jammer. Maar verwacht niet dat er veel verschil zal zijn met bovenstaande schema's. Nog eens nabouwen lijkt me best lastig Hoe kom je aan de benodigde transistoren?

Je bedoelt deze zeker

 

[N.P.S.]

Ja, dat is de ontvanger in een speldendoosje, met een kaco relais. Alleen zo'n relais kostte al vijf harde guldens... De zender heb ik vanuit een bouwpakket gemaakt en in een ander kastje gebouwd.

 

[Matthew phill]

Op de andere topic had ik de schema's geplaatst van M.K.S van mijn opa en vader (Frits markestein)
Wellicht leuk om te hebben om nog eens te maken.

 

[N.P.S.]

Heb je nog afbeeldingen van de printplaat van de zelfbouwsets? Dat was gaatjesprint met holnietjes?

De transformator in de ontvanger kan ik me niet herinneren. In het "speldendoosje" is de trafo te zien. In het mogelijk dat er voor de zelfbouw ontvanger een ander schema, zonder de trafo, is gebruikt?

 

[lecraM]

Bekijk bijlage 323784 Bekijk bijlage 323785
Dit zijn beide ´superregeneratieve ruis-ontvangers´. Een superreg. detector, hier samengesteld rond een buis, genereert van nature veel ruis. Dit ruissignaal is dusdanig groot dat er een relais mee bekrachtigd kan worden zoals hier bij het tweede voorbeeld, met de gasgevulde triode, in de voedingslijn is opgenomen. De thyratron uit het eerste voorbeeld wordt door een versterkerbuis gevolgd om het relais te schakelen. Als nu een draaggolf ontvangen wordt dan verdwijnt de ruis voor een deel of zelfs geheel bij voldoende veldsterkte.
Daar de werking van de detector is gebaseerd op het telkens in- en (abrupt) uitschakelen, 20 en meer-duizend x per seconde, van een oscillator met vrijwel dezelfde frequentie als de draaggolf en er ook nog eens een leuke antenne aan de tank coil zit heb je gelijk ook nog eens een zender gebouwd die mooi hoog door de lucht vliegt (als de ontvanger in een vliegtuig zit!). Bij dit signaal is óók nog eens geen enkele filtering toegepast, dus ook een wolk aan harmonischen verraad je aanwezigheid.
Werkt dus, maar bij voorkeur in het vrije veld.
Als zender kan elke uitvoering gebruikt worden en het uit- en aanschakelen vormt de informatie overdracht. Om de ´reg´gebruiksvriendelijk te maken moeten we eigenlijk een antenne-voorversterker tussenschakelen, dit maakt tevens de antenne uitvoering minder kritisch.

ik wil eens iets proberen, ben nog steeds met huiselijke ruimte dingen aan het organiseren maar komt goed, maar,
ik heb een Variac, en een olie convector, met neon indicator. ik kan in het donker, de variac zo stellen, dat de neon knippert. onregelmatig ontsteekt.
die neon zit in een oranje wip schakel knop. als ik dan, met een zwak lampje van een meter afstand schijn (best weinig licht op de neon ), brandt ie constant. ontsteekt goed.
dit is heel herhaalbaar en detecteert dat zaklampje.
ik zat nu te denken, wat als ik een kleine voeding maak, fractie van mA, die met een frequentie van bijv 100 Hz, zo'n drempel spanning naar de neon stuurt.
en dan in de massa verbinding van de neon, een LC afgestemde kring op te nemen (met antenne koppeling) , en, een manier om de gemiddelde stroom door de neon te meten, detecteren.
ik wil dan proberen, of het ontvangen van een signaal, tot een zekere ontsteking leidt. dan mss iets voor een model maken ooit.
wat denken jullie? men mag kritisch zijn! ik ga er eens iets mee experimenteren in ieder geval.