Een Cirrus dus, en wel, een Cirrus met een verhaal.
Zo'n 5 jaar geleden ben ik met mijn vriendin (tegenwoordig vrouw) gaan samenwonen in een compleet nieuwe straat helemaal aan het randje van Groot Ammers.
Heerlijke plek, als je 's ochtends wakker word en je overdrukventiel tevoorschijn haalt om het vele vocht dat je gedurende de nacht in je onderbuik verzamelt hebt af te voeren kijk je regelrecht uit over de polder, compleet met de paarden, koeien, schapen en eenden die erbij horen.
Na er een jaar gewoond te hebben was ik op een goede dag de zolder een beetje aan het opruimen en daar vond ik in een klein stoffig doosje een stelletje borstelmotoren.
2 speed 280's om precies te zijn.
Ook mijn oude MC10 zender lag daarbij en goede herrineringen van brandstof aangedreven bootjes kwamen langzaam bovendrijven.
Het was op die dag dat ik besloot om weer ens wat aan modelbouw te gaan doen en vertelde mijn vrouw dat ik op zoek zou gaan naar een leuk klein kistje om die 2 speed 280's in te bouwen.
Dit werd uiteindelijk een toestelletje met 1 speed 280 erop namelijk de Devine, een ontwerp van Theo Schoorl.
Na deze (en talloze andere modellen) al vrij snel in de prak te hebben gevlogen besloot ik (maar vooral mijn vrouw) dat er genoeg geld in de prullenbak was verdwenen.
De kort daarna aangeschafte easystar was de spijker op de kop en hier heb ik uiteindelijk daadwerkelijk mee vliegen geleerd.
Na nog wat andere modellen versleten te hebben werd ik op een dag aangesproken door mijn buurman.
Hij had een goede vriend die ook al een poosje aan modelvliegen deed maar wiens helicopter kort daarvoor met een niet al te gunstige vaart naar beneden was gekomen en die wilde van zijn spullen af, of ik er niet eens naar wilde kijken.
Tuurlijk, kijken kan geen kwaad, toch?
-"gelukkig blijft het bij jou ook altijd bij kijken" hoor ik met enige sarcastische ondertoon uit de mondhoek van mijn vrouw ontsnappen.
Wat zeg je schat ?
-"niets hoor lief"
Afijn, een tas vol met servo's, motortjes, en diverse andere onderdelen die ooit aan elkaar vast hadden gezeten en een helicopter vormden werd mij in de handen gedrukt.
-"en hij heeft ook nog een vliegtuigje" wist mijn buurman te vertellen. "maar die wil hij eigenlijk in de prullenbak gooien"
Plots schoten al die arme modellen door mijn hoofd wiens aller levens voortijdig in de prullenbak geëindigd waren doordat ik zo naïef was om te denken dat ik mijzelf wel kon leren vliegen.
Nee! niet de prullenbak, zei ik met enigzins verheven stem.
Laat maar eens zien dat oude beestje.
En daar kwam hij aan, met in zijn handen een hoopje hout dat voor vliegtuig door moest gaan.
Het was een Beta van Graupner dat zag ik meteen (de doos lag ernaast) maar ze was er slecht aan toe.
Vanaf dat moment heb ik het mijn missie gemaakt die dame op te knappen en ervoor te zorgen dat ze ooit weer het luchtruim kan verkiezen.
Tijdens die rigoureuze restauratie (die nu nog aan de gang is) ben ik echt verliefd geworden op de oudjes onder de zwevers, de "Vintage" modellen zoals dat met een mooi woord heet.
En vanaf dat moment wilde ik alleen nog maar vintage zwevers want is het immers niet zo dat "niets vliegt zoals een oldtimer"
Op een goede dag kwam ik het opknapdraadje van PH_AJH tegen, die had een Cirrus kunnen bemachtigen.
Hmm, toch maar eens even lezen, stukje tekst, nog een stukje tekst, hey en foto !!
:shock:.....
Wat een schoonheid, haar kleuren waren om te janken maar dat model, zo zo zo..... gracieus en slank, als een zilverreiger die nog even de slaap uit haar ogen wrijft om vervolgens weg te glijden over de bemistte weilanden van onze o'zo mooie polder.
Je begrijpt het, ik was wederom opslag verliefd.
Vele Cirrus'en heb ik voorbij zien komen maar nooit was het lot mij gunstig gezind.
Totdat er op een dag een berichtje van PH_AJH verscheen hier op het forum dat er een Cirrus te koop stond op marktplaats.
Jaja, het zal wel weer.
Vast weer veel te duur of 1 waar véél te veel werk aan zit en bovendien heb ik nu toch geen geld.
*modelbouwforum dicht* *tv aan*
.
.
.
blijft toch kriebelen...
toch stiekem maar even kijken.
In het zoekbalkje van marktplaats "Cirrus" ingetypt, enter.
"Uw zoekactie heeft geen resultaat opgeleverd"
Nog een keer dan
"zweefvliegtuig", enter
Een lijst nog langer dan mijn sinterklaasverlanglijstje (mooi woord voor galgje) van tien ik nog 8 jaar oud was rolde tevoorschijn.
Na wat gesnuffeld te hebben dacht ik iets te herkennen, een slanke witte vorm, lange dunne vleugels, mooie golvende romp, dat moest ze zijn.
Met vlinders in mijn buik klikte op de kleine foto en tevoorschijn kwam een groter exemplaar.
oooooh wat was ze mooi, ik voelde me een klein kind in een snoepwinkel....
Nu eens even kijken, waar staat dit mooie oude dametje precies te koop, zal wel weer véééél te ver weg zijn en ik bereidde me alvast voor op een flinke teleurstelling, zo ging het immers al een aantal maanden.
Kijkend naar de rechterbovenhoek van het scherm waar de woonplaats aangegeven wordt bekroop me ineens het gevoel dat ik al die tijd iets verkeerds gelooft had.
Namelijk dat toeval bestaat... dat geloof ik nu niet meer, dit was voorbestemd dat kan gewoon niet anders.
Ze werd te koop aangeboden door iemand uit..... Groot Ammers!!! mijn eigen woonplaats.
Ik hield mijn hand voor mijn mond, wachtte even, en sprong een gat in de lucht, deze is voor mij !
Even was ik alle vliegtuigen in de schuur vergeten alsook mijn vrouw waarmee ik de ongeschreven afspraak heb dit soort dingen eerst grondig te bespreken en waar mogelijk eerst ruimte (zowel fysiek als financieel) te maken om dergelijke aankopen te kunnen doen.
Eigenlijk is dat maar goed ook aangezien ik van nature nogal impulsief ben en als ze mij mijn gang liet gaan we waarschijnlijk niet meer normaal konden lopen door de vele vliegtuigen die er door het hele huis verspreid stonden.
Allerlei doomscenario's kwamen in me op maar ik wist mezelf te bedaren te brengen.
"Gewoon je zegje doen en laten blijken dat je er goed over nagedacht hebt, dan gaat ze wel akkoord"
Nog de volgende dag zette ik 2 modellen te koop, ja inderdaad, niet 1 maar 2, zo graag wilde ik die Cirrus.
's avonds op de bank keek ik mijn vrouw eens aan vanuit mijn ooghoeken, zal ik.....of zal ik niet.
"Schat...."
.
.
.
Een goed gesprek volgde en zonder enig onvertogen woord werden we het eens, ik mocht de Cirrus gaan halen.
Ik gaf haar een dikke zoen op de mond en op diverse andere plekken waar jullie verder HELEMAAL NIETS MEE TE MAKEN HEBBEN!!
Vanmiddag om 2 uur was het dan eindelijk zover, ik zou de Cirrus op gaan halen.
Aangebeld, handen geschud, wij naar de zolder.
En daar lag ze, te pronken op de werktafel, gescheiden van vleugels en stabilo maar nog steeds prachtig.
Na een zeer prettig gesprek met de verkoper over belevenissen en tijden van weleer hebben we afgerekend en ben ik, na de man nog eenmaal een stevige handdruk gegeven te hebben, huiswaarts gekeerd met in de auto mijn lang gekoesterde droom,
-MIJN Cirrus-
Pfff wat een lap stof zeg, maar ik hoop dat jullie er van genoten hebben.
Onderstaand een klein fotoverslag van de dame in kwestie, ze heeft nog wel wat minimale plastische chirurgie en wat make-up nodig maar ik ga ervoor zorgen dat ze weer net zo zal stralen als in haar gloriedagen, dat ze die nogmaals mag beleven.
Tussen de rechter stabilo helft en de romp zit wat speling, eens kijken of ik dat eruit kan krijgen.
Aan de rand van het gat in de romp onder het stabilo zit een klein scheurtje, dit moet ik echt even goed aanpakken om verder scheuren te voorkomen.
In de cockpit ligt veel overtollig en veel te dik en te zwaar hout, ditgaat er allemaal uit en wordt vervangen door lichter en netter liteply.
De servo's die erin zitten zijn allemaal voorzien van dit soort stekkertjes, kan ik daar gewoon "normale" stekkertje aan solderen?
Waarschijnlijk gaan er andere servo's in maar dat moet ik nog even bekijken.
De verkoper wist me te vertellen dat ze ongever 15 gram lood in de STAART nodig heb maar dit wil eigenlijk oplossen door flink wat gewicht uit de neus te halen.
Wat er verder nog aan gedaan moet worden:
Nieuwe aansturing tussen servo en stabilo.
De verenstalen pen van de sleepkoppeling netjes wegwerken.
al met al vind ik dat ze er zeer goed aan toe is voor een dame van haar leeftijd, ruim 40 jaar !!!
Ik groet u, tot later.
Zo'n 5 jaar geleden ben ik met mijn vriendin (tegenwoordig vrouw) gaan samenwonen in een compleet nieuwe straat helemaal aan het randje van Groot Ammers.
Heerlijke plek, als je 's ochtends wakker word en je overdrukventiel tevoorschijn haalt om het vele vocht dat je gedurende de nacht in je onderbuik verzamelt hebt af te voeren kijk je regelrecht uit over de polder, compleet met de paarden, koeien, schapen en eenden die erbij horen.
Na er een jaar gewoond te hebben was ik op een goede dag de zolder een beetje aan het opruimen en daar vond ik in een klein stoffig doosje een stelletje borstelmotoren.
2 speed 280's om precies te zijn.
Ook mijn oude MC10 zender lag daarbij en goede herrineringen van brandstof aangedreven bootjes kwamen langzaam bovendrijven.
Het was op die dag dat ik besloot om weer ens wat aan modelbouw te gaan doen en vertelde mijn vrouw dat ik op zoek zou gaan naar een leuk klein kistje om die 2 speed 280's in te bouwen.
Dit werd uiteindelijk een toestelletje met 1 speed 280 erop namelijk de Devine, een ontwerp van Theo Schoorl.
Na deze (en talloze andere modellen) al vrij snel in de prak te hebben gevlogen besloot ik (maar vooral mijn vrouw) dat er genoeg geld in de prullenbak was verdwenen.
De kort daarna aangeschafte easystar was de spijker op de kop en hier heb ik uiteindelijk daadwerkelijk mee vliegen geleerd.
Na nog wat andere modellen versleten te hebben werd ik op een dag aangesproken door mijn buurman.
Hij had een goede vriend die ook al een poosje aan modelvliegen deed maar wiens helicopter kort daarvoor met een niet al te gunstige vaart naar beneden was gekomen en die wilde van zijn spullen af, of ik er niet eens naar wilde kijken.
Tuurlijk, kijken kan geen kwaad, toch?
-"gelukkig blijft het bij jou ook altijd bij kijken" hoor ik met enige sarcastische ondertoon uit de mondhoek van mijn vrouw ontsnappen.
Wat zeg je schat ?
-"niets hoor lief"
Afijn, een tas vol met servo's, motortjes, en diverse andere onderdelen die ooit aan elkaar vast hadden gezeten en een helicopter vormden werd mij in de handen gedrukt.
-"en hij heeft ook nog een vliegtuigje" wist mijn buurman te vertellen. "maar die wil hij eigenlijk in de prullenbak gooien"
Plots schoten al die arme modellen door mijn hoofd wiens aller levens voortijdig in de prullenbak geëindigd waren doordat ik zo naïef was om te denken dat ik mijzelf wel kon leren vliegen.
Nee! niet de prullenbak, zei ik met enigzins verheven stem.
Laat maar eens zien dat oude beestje.
En daar kwam hij aan, met in zijn handen een hoopje hout dat voor vliegtuig door moest gaan.
Het was een Beta van Graupner dat zag ik meteen (de doos lag ernaast) maar ze was er slecht aan toe.
Vanaf dat moment heb ik het mijn missie gemaakt die dame op te knappen en ervoor te zorgen dat ze ooit weer het luchtruim kan verkiezen.
Tijdens die rigoureuze restauratie (die nu nog aan de gang is) ben ik echt verliefd geworden op de oudjes onder de zwevers, de "Vintage" modellen zoals dat met een mooi woord heet.
En vanaf dat moment wilde ik alleen nog maar vintage zwevers want is het immers niet zo dat "niets vliegt zoals een oldtimer"
Op een goede dag kwam ik het opknapdraadje van PH_AJH tegen, die had een Cirrus kunnen bemachtigen.
Hmm, toch maar eens even lezen, stukje tekst, nog een stukje tekst, hey en foto !!
:shock:.....
Wat een schoonheid, haar kleuren waren om te janken maar dat model, zo zo zo..... gracieus en slank, als een zilverreiger die nog even de slaap uit haar ogen wrijft om vervolgens weg te glijden over de bemistte weilanden van onze o'zo mooie polder.
Je begrijpt het, ik was wederom opslag verliefd.
Vele Cirrus'en heb ik voorbij zien komen maar nooit was het lot mij gunstig gezind.
Totdat er op een dag een berichtje van PH_AJH verscheen hier op het forum dat er een Cirrus te koop stond op marktplaats.
Jaja, het zal wel weer.
Vast weer veel te duur of 1 waar véél te veel werk aan zit en bovendien heb ik nu toch geen geld.
*modelbouwforum dicht* *tv aan*
.
.
.
blijft toch kriebelen...
toch stiekem maar even kijken.
In het zoekbalkje van marktplaats "Cirrus" ingetypt, enter.
"Uw zoekactie heeft geen resultaat opgeleverd"
Nog een keer dan
"zweefvliegtuig", enter
Een lijst nog langer dan mijn sinterklaasverlanglijstje (mooi woord voor galgje) van tien ik nog 8 jaar oud was rolde tevoorschijn.
Na wat gesnuffeld te hebben dacht ik iets te herkennen, een slanke witte vorm, lange dunne vleugels, mooie golvende romp, dat moest ze zijn.
Met vlinders in mijn buik klikte op de kleine foto en tevoorschijn kwam een groter exemplaar.
oooooh wat was ze mooi, ik voelde me een klein kind in een snoepwinkel....
Nu eens even kijken, waar staat dit mooie oude dametje precies te koop, zal wel weer véééél te ver weg zijn en ik bereidde me alvast voor op een flinke teleurstelling, zo ging het immers al een aantal maanden.
Kijkend naar de rechterbovenhoek van het scherm waar de woonplaats aangegeven wordt bekroop me ineens het gevoel dat ik al die tijd iets verkeerds gelooft had.
Namelijk dat toeval bestaat... dat geloof ik nu niet meer, dit was voorbestemd dat kan gewoon niet anders.
Ze werd te koop aangeboden door iemand uit..... Groot Ammers!!! mijn eigen woonplaats.
Ik hield mijn hand voor mijn mond, wachtte even, en sprong een gat in de lucht, deze is voor mij !
Even was ik alle vliegtuigen in de schuur vergeten alsook mijn vrouw waarmee ik de ongeschreven afspraak heb dit soort dingen eerst grondig te bespreken en waar mogelijk eerst ruimte (zowel fysiek als financieel) te maken om dergelijke aankopen te kunnen doen.
Eigenlijk is dat maar goed ook aangezien ik van nature nogal impulsief ben en als ze mij mijn gang liet gaan we waarschijnlijk niet meer normaal konden lopen door de vele vliegtuigen die er door het hele huis verspreid stonden.
Allerlei doomscenario's kwamen in me op maar ik wist mezelf te bedaren te brengen.
"Gewoon je zegje doen en laten blijken dat je er goed over nagedacht hebt, dan gaat ze wel akkoord"
Nog de volgende dag zette ik 2 modellen te koop, ja inderdaad, niet 1 maar 2, zo graag wilde ik die Cirrus.
's avonds op de bank keek ik mijn vrouw eens aan vanuit mijn ooghoeken, zal ik.....of zal ik niet.
"Schat...."
.
.
.
Een goed gesprek volgde en zonder enig onvertogen woord werden we het eens, ik mocht de Cirrus gaan halen.
Ik gaf haar een dikke zoen op de mond en op diverse andere plekken waar jullie verder HELEMAAL NIETS MEE TE MAKEN HEBBEN!!
Vanmiddag om 2 uur was het dan eindelijk zover, ik zou de Cirrus op gaan halen.
Aangebeld, handen geschud, wij naar de zolder.
En daar lag ze, te pronken op de werktafel, gescheiden van vleugels en stabilo maar nog steeds prachtig.
Na een zeer prettig gesprek met de verkoper over belevenissen en tijden van weleer hebben we afgerekend en ben ik, na de man nog eenmaal een stevige handdruk gegeven te hebben, huiswaarts gekeerd met in de auto mijn lang gekoesterde droom,
-MIJN Cirrus-
Pfff wat een lap stof zeg, maar ik hoop dat jullie er van genoten hebben.
Onderstaand een klein fotoverslag van de dame in kwestie, ze heeft nog wel wat minimale plastische chirurgie en wat make-up nodig maar ik ga ervoor zorgen dat ze weer net zo zal stralen als in haar gloriedagen, dat ze die nogmaals mag beleven.
Tussen de rechter stabilo helft en de romp zit wat speling, eens kijken of ik dat eruit kan krijgen.
Aan de rand van het gat in de romp onder het stabilo zit een klein scheurtje, dit moet ik echt even goed aanpakken om verder scheuren te voorkomen.
In de cockpit ligt veel overtollig en veel te dik en te zwaar hout, ditgaat er allemaal uit en wordt vervangen door lichter en netter liteply.
De servo's die erin zitten zijn allemaal voorzien van dit soort stekkertjes, kan ik daar gewoon "normale" stekkertje aan solderen?
Waarschijnlijk gaan er andere servo's in maar dat moet ik nog even bekijken.
De verkoper wist me te vertellen dat ze ongever 15 gram lood in de STAART nodig heb maar dit wil eigenlijk oplossen door flink wat gewicht uit de neus te halen.
Wat er verder nog aan gedaan moet worden:
Nieuwe aansturing tussen servo en stabilo.
De verenstalen pen van de sleepkoppeling netjes wegwerken.
al met al vind ik dat ze er zeer goed aan toe is voor een dame van haar leeftijd, ruim 40 jaar !!!
Ik groet u, tot later.
Laatst bewerkt:
