Modelstoomsleepboot Dockyard V

Vooral je laatste zin, "Want condensaat is gewoon water... niet agressiever dan "gewoon water". Het condensaat water is waarschijnlijk de benodigde elektrolyt voor het aantasten van de aluminium kamer. Deze zat vol met wit aluminium oxide.
Overigens, ik had de meetkamer inwendig voorzien van blanke spuitlak op alkyd basis en misschien heeft dit alleen het proces vertraagd.

Hierover heb ik ook nagedacht. Ik heb gewerkt op plants van een raffinaderij, waar deze buffervloeistoffen werden toegepast.
Meest ideaal zou voor een modelstoomketel het gebruik van glycerine zijn. Elke vorm van olie is uitgesloten omdat deze de ketel kan vergiftigen.
Ik heb hiervoor niet gekozen, omdat ik zie geen kans om als ik een keer ga varen toevoerleiding 3x0,5mm, te controleren op voldoende buffervloeistof.

Voor mij rest nog het maken van de beide meetkamers, waarin de stoomdruk komt, uit een ander materiaal, messing of brons.

 

Vandaag de basis behuizing van de nieuw ontworpen keteldruk gestuurde gasregeling voor de drie regelelementen gemaakt.
Op de onderstaande foto zijn de kamers voor de membramen te zien.
De afmetingen wijken af van mijn eerder bericht, omdat ik dit eenvoudiger vond om te maken(wel in Exel uitgerekend).


Vooral belangrijk is, dat het membraam van het gasreduceer zo groot mogelijk is. Zelfs het kleine oppervlak van het bandenventiel aan de onderzijde heeft invloed op de regelkarakteristiek.

 

Hoi Stoompomp.
Twee dingen:
Elektronica in een stoom-omgeving: zeker in een 'afgesloten schip' is het best link om je elektronica op deze wijze aan de elementen bloot te stellen.
Een jaar of 12 geleden bouwde ik de Otto Lauffer, een stoombarkas van Graupner met een 2 cyl oscillerend machientje erin.
Machine stond in de gesloten opbouw; alleen de schoorsteen kwam er bovenuit.
Omdat ik problemen met hitte voorzag, had ik in het voorschip een processor-ventilatortje geplaatst die verse lucht in de romp trok, en boven de machine exact zo'n ding die de warmte/stoom uit de romp naar buiten trok.
Ontvanger en roerservo ver in het achterschip geplaatst... Na een paar maanden toch een haperende ontvanger. Vocht.
Opgelost door de ontvanger in een ballonnetje te doen. RC-rijders doen dat ook om spatwater buiten te houden. Opgelost.

Nu heb ik ook een open stoomsloep, de Victoria van Krick.
De ontvanger zit in een kastje in de stuurstand, ver weg van alle stoom en fysiek gescheiden van de 'stookplaat' en MK door een spant.
Toch controleer ik de ontvanger geregeld op corrosie... Je weet maar nooit.
Tot nu toe, na 6 jaar varen nog geen ellende met die ontvanger gehad.

Ander punt: je schade aan je aluminium deel: In de Victoria heb ik achter de feitelijke condensor van Krick (messing) een condensaat-opvangreservoir gezet. Dat is een omgebouwd zoutpotje van de Hema van jawel, aluminium.
Dit potje vertoont absoluut geen enkele schade zoals jij liet zien.
Niks ingevreten of wat dan ook. En dit is dunwandig aluminium; misschien 1mm dik.
Wat is er wél aan de hand: dit alu potje zit met siliconenslang aan de feitelijke condensor vast. (kan prima, staat geen druk meer op)
Geen messing op alu dus. Dat scheelt wellicht, maar wat ik hiermee zeggen wil:
alleen condensaat heeft niet die werking op aluminium die je liet zien.

 

Daar ben ik mij ook van bewust. Ik frees met grote frezen (geen schrijffout, maar de bestaande uitdrukking aangepast voor een metaalbewerker).
Toen ik met de Dockyard 5 begon, in 2011, had ik nog niet veel eisen op elektronica gebied.
Ondertussen door de terugmelding van scheepsgegevens naar de handzender zijn er vele circuits bijgekomen.
Over de zelfgebouwde elektronica heb ik geen bedenkingen, deze zijn ontworpen en gemaakt zoals voorgeschreven door een van mijn werkgevers voor scheepselektronica. Mijn printen zijn aan de beide zijden voorzien van een dikke laag beschermende lak.

Over de "koop" elektronica, ontvanger en telemetrie modules. Ik ga ervan uit, gelijk de hedendaagse telefoons, dat deze "Tropen" bestendig zijn.
Maar daarnaast op de opmerking van enkele forumleden ben ik toch gaan nadenken over "overkomend buis water", lekkage naar binnen.

Een omgebouwd zoutvaatje. Zout is zeer hygroscopisch en trekt dus vocht aan. Dat dit vocht geen inwerking heeft op het vaatje, is het waarschijnlijk dat het vaatje is gemaakt van geanodiseerd aluminium. Door anodiseren is het oppervlak van aluminium veel chemisch resistenter. Neem bijvoorbeeld de aluminium naamplaten in de buitenlucht. De oppervlakte met de tekst is onaangetast, de niet behandelde zijkanten/zaagsnede heeft witte oxidatie. Naamplaat leveranciers weten dit al jaren, vandaar dat de gravering dik gevuld wordt met verf.
Mijn meetkamer was niet geanodiseerd, ergo vocht gevoelig.

 

Nou, nee hoor.... niet gezegd dat dat zoutvaatje niet geanodiseerd was, maar ik heb genoeg aluminium pannen gehad die dat absoluut NIET waren, en geen last hadden van het zout wat ik bij het eten deed tijdens het koken.

Het is écht de aanwezigheid van twee ongelijkwaardige metalen in een electrolytisch circuit. Ik zie hetzelfde met dieselmotoren en bepaalde koelwaterbehandelingen, waar aluminium delen volledig opgevreten worden in zeer korte tijd.

 

Het vreemde is, dat de pijpaansluiting in het gasdeel van de regelaar geen problemen, oxide geeft. Maar!

Hierop had ik geantwoord:

Dus ik heb minstens twee problemen:
- Aanwezigheid van verschillende materialen.
- Een elektrolyt, voor de aantasting van de Al. kamer.

Volgens mij kan dit alleen verklaard worden door "zwerf" stromen.
Ik kom hierop, omdat de elektronische niveau bewakingselektroden met wisselspanning gestuurd worden, maar de "nul" aansluiting niet is gemonteerd op het meetvat, maar ergens in het schip.

Brutus, bedankt voor je opmerkingen.

 

Als het om elektronica gaat ben ik waarschijnlijk de meest domme MF-er op dit forum .............maar wat ik hier zie heb ik ook gezien bij klassieke motorfietsen (mijn andere hobby ) waar men bv rvs boutjes gebruikt bij het monteren van aluminium carter deksels omdat de rvs boutjes niet oxideren en zo mooi blijven glimmen . Wat er dan vaak vergeten is de rvs boutjes "te isoleren" met b.v. keramisch vet of het inmiddels meer ouderwetse kopervet. Het minst edele metaal zal worden aangetast/opgevreten door het het "meerdere" metaal.

Iets wat eenvoudig is/kan zijn..............moet je dan ook eenvoudig houden is mijn motto Probeer zo veel als nodig de zelfde materialen te gebruiken bij dit soort ontwerpen...........je schip is geheel van messing dus maak dit "apparaat" ook van messing en monteer je het aan je schip met ander materiaal..... gebruik isolatie zoals een beetje keramisch vet.
Niet alles is te meten en te berekenen.................b.v .......de chemische processen tussen de verschillende metalen....................

 

Of zwerfstromen e.e.a. verklaren, of zelfs maar de oorzaak zijn, is glazen bol kijkerij. Maar een paar electroden met wisselspanning er op in het systeem, kunnen absoluut de zaak verergeren....

Maar ik gok op "verschillende materialen" als hoofd-oorzaak.
Verschillende materialen in een electrolyt vormen een batterij, en dus zijn zwerfstromen altijd een geldige verklaring natuurlijk... maar dat is "mierenneukerij"...

De boel "wetenschappelijk" oplossen kan een enorme klus zijn. De boel uit één materiaal maken, is hoogstwaarschijnlijk de allermakkelijkste oplossing, met zeer grote afstand...

 

Juist door het anders kijken naar de problemen van andere bouwers, kan dit leiden tot onthutsende oplossingen.
Als recent voorbeeld opmerking van Jan Walpot:

Door deze opmerking heb ik de gehele gasregeling van de Dockyard herontworpen.

De dockyard is een compositie van materialen, messing romp, koperen ketel, AISI 316 basisplaat van de ketel, machinekamervloer uit aluminium, ketel behuizing uit aluminium, stoommachine: cilinders uit aluminiumbrons, basis frame uit aluminium met lagers eveneens uit het slijtvaste aluminiumbrons.
Dus hoeveel verschillende materialen wil je hebben?
Ik heb in vele gevallen gekozen voor het lichtere aluminium.

 

Vandaag was ik weer bezig met het maken van de basiseenheid voor de nieuw ontworpen keteldruk gestuurde regeling.
Ik heb hiervoor als referentie de oude keteldruk meetkamer gebruikt.
Toen ik dit onderdeel voor de zoveelste keer in mijn handen had, viel mij op, zie onderstaande foto:


De schade zit niet aan de bovenkant, zie de foto genomen aan de onderzijde van de keteldrukmeetkamer.

Ondertussen heb ik toch het materiaal voor de keteldrukregeling(gelet op de vele discussies van Baggerraar over het gebruik van materialen in stoombedrijf) besteld in brons.
Overigens, in mijn leerboek A.D.F.W. LICHTENBELT, deel 1 uitgave 1926 staat, dat alleen bronzen appendages toegelaten zijn op stoominstallaties,

 

Wat ook nog zou kunnen,
misschien is het condensaat erg "schraal" zeg maar net als demi water.
Dan kan dat ook een oorzaak zijn van het interen van het materiaal ?

 

Henk, Hoe zaten de leidingen aan het aluminium blok? Draad getapt en geschroefd? En wat voor materiaal was er in alu blokje geschroefd? Gr. Klaas.

 

Bedankt, hieraan had ik nog niet gedacht. Ik ging uit van de pH waarde.
Demi water lost inderdaad metalen op.
Voor een leuk overzicht van de mate waarop metalen reageren op oxidatie/elektrolyse, lees bijgaand .pdf document "Valentie-spanningsreeks der elementen.
In dit overzicht zie je de elementen van links naar rechts, onedel=gevoelig voor oxidatie/elektrolyse, naar edel metalen.
In deze reeks staat aluminium AL, aan de linker kant. In de reeks staat, weliswaar minder aan de linker kant, ook zink Zn.
Zink is een hoofdaandeel van messing. Het oplossen van zink in messing wordt genoemd "ontzinken". Het messing is niet bruikbaar meer.
Door je opmerking heb je mij geholpen in de ondersteuning van het kiezen voor brons.

 

In mijn verslag op de onderstaande link, staat de gehele gasinstallatie.
https://www.modelbouwforum.nl/threads/modelstoomsleepboot-dockyard-v.253639/page-16#post-3932853
Op de bijbehorende foto is te zien, dat de kopen leidingen met hardgesoldeerde ferrules zijn bevestigd in messing koppelingen.
In het basisdeel, gasdeel heb ik totaal geen oxidatie/elektrolyse.
Voor info over de gasregelaar zie:
https://www.modelbouwforum.nl/threads/modelstoomsleepboot-dockyard-v.253639/page-17#post-3934573
Indien nog vragen, laat van je horen.

 

Graag gedaan hoor.

 

Henk, De toevoer van het cndensaat in het aluminium blok is toch een koperen aansluiting? Of zie ik dat verkeerd? Gr. Klaas.

 

Klaas,
Alle leidingen in de Dockyard zijn van koper.
Stoom- en condensaatleidingen hardgesoldeerd. koud waterleidingen met Resist 2.
Ik heb nergens in het aluminium gasdeel met aangesloten koperen leiding met messing koppelingen enige vorm van corrosie, alleen in de meetkamer van de keteldruk.

 

Maar daar zit condensaat en dat is enigszins geleidend toch? Gr. Klaas.

 

Vandaag weer kunnen werken aan de keteldruk gestuurde gasregeling.
Op de onderstaande foto is te zien, de opstelling met bronzen keteldruk meetkamer en aan weerszijden de veerhouders.
De middelste, maar geen veerhouder, moet ik nog maken.


Op de onderstaande foto staan de onderdelen met de uitleg.


Op de foto zijn maar twee membraan elementen te zien:
- Gas membraan.
- Keteldruk meetmembranen.
Het mooie is, dat je met de verhouding van de oppervlakte van de membranen het regelbereik kan bepalen.
Volgende stappen, maken van membranen en afsluitkap om met drukknop de gastoevoer tot de gewenste keteldruk open te houden.

 

Gisteren werd ik aangenaam verrast.
Ik had eind 2018 bij Banggood een nieuwe 6 kanaals ontvanger met telemetrische terugmelding van o.a. keteldruk en -niveau besteld.
Deze zou in de eerste week van jan. 2019 geleverd worden. Ontvangst, niks noppes nada. Dit, na verstrijken van de ontvangst termijn, doorgegeven.
Gisteren de nieuwe ontvanger ontvangen.
Tot mijn verbazing, kan je deze zonder problemen aansluiten op een 2 LIPO, 7,4V., zie onderstaande foto.



Jammer genoeg vaar ik in de Dockyard met een 3 LIPO.
Ik vraag mij af, hoe het moet met de servo's. Volgens mij kan je deze niet direct op de 7,4V aansluiten.