deel 11
Hallo allemaal !
Ik hoop dat voor iedereen het nieuwe jaar goed begonnen is.
Ik ben in ieder geval erg druk geweest en het heeft te maken met het volgende fotootje:
Uiteraard een DL100, maar waar gaat die nu in komen ? ;-) De degene die heeft opgelet zou een goede gok moet kunnen doen........
Afgelopen lopen november waren mijn ouders hier. Die komen regelmatig eens deze kant op om te zien hoe met me gaat.
Tijdens een van de dagen dat ze in mijn appartement waren zagen ze een mooi staaltje van chinese veiligheid.....Toen ze eens uit het raam keken zagen ze dat twee mannen bezig waren met het installeren van een nieuwe airco installatie. De buitenunit moest natuurlijk ook een plekje hebben en die werd onder het overhangende raam gezet.
In eerste instantie nog niet zoveel aan hand. De persoon in kwestie had een veiligheidsriem om en werd vrolijk uit het raam naar beneden gelaten. Even later was die riem en kabel toch wel vervelend omdat hij onder de overhang kroop, dus die ging ook af. Nu zat hij daar op zijn knieen op dat randje, zonder enige houvast of veiligheid.
Zijn collega was zichtbaar veel banger, hij durfde zich bijna niet te bewegen en deed de riem dan ook niet af
Dit hele gebeurde speelde zich op de 10e verdieping af !
Terug naar het vliegen:
Eindelijk was het zover: de Radar Cup in Guangzhou. Die vond plaats eind november 2007 em wordt georganiseerd door "The World Models". Zoals ik al eerder schreef deden zowel mr. Li als ikzelf mee. Er zouden nog een paar anderen meegaan maar die konden op het laatste moment niet.
Guangzhou ligt 120 km ten noorden van Hong Kong en is meer dan 2000 km rijden van Xi'an !!! Het is samen met buurstad Shenzhen het centrum van de economische ontwikkeling van niet alleen de Guangdong provicie maar heel China.
Dertig jaar geleden was hier nauwelijks wat te vinden en Shenzhen was een klein vissersplaatsje. Maar op een gegeven moment is dit hele gebied aangewezen om de economische ontwikkeling aan te drijven en kreeg het een speciale status: "Special Economical Zone". In feite was het het eerste experiment van Deng Xiaoping's China met het kapitalisme en vrije markt economie. Vanwege de nabije ligging van Hong Kong was het erg interessant voor buitenlandse firma's om hier te investeren.
Dit kapitalistische experiment was natuurlijk een grote verandering. Vergeet niet dat voor die tijd het in principe verboden was om bijvoorbeeld wat eieren aan je buurman te verkopen als je kip er wat meer legde dan je familie kon opeten.
Shenzhen is al meer dan 30 jaar de snelst groeiende stad in China en heeft nu bijna 10 miljoen inwoners, net als Guangzhou. Al die jaren heeft het vooruit gelopen op de economische ontwikkeling en heeft enorme hoeveelheden mensen van andere gebieden aangetrokken. Helaas vallen daar nu ook de grootste klappen als gevolg van de economische crisis. Een groot deel van de bedrijven drijft op de export die behoorlijk ingekakt is.
De trip naar Guangzhou was me nou net iets veel om zelf te doen. Grootste gedeelte van de route bestaat uit goede wegen, maar niet overal. Dus we hadden een chauffeur geregeld die de auto met vliegtuigen naar het zuiden zou rijden en we zouden zelf met het vliegtuig volgen.
Mr. Li kreeg het vervolgens voor elkaar om, de avond voordat de auto moest vertrekken, zijn Apollo flink te beschadigen. Het was de laatste vlucht van die dag en tijdens het terug taxien kwam die in een greppel terecht en lag het landingsgestel er onderuit. Bevestiging eruit gerukt en grote gaten in de vleugel. Dus moesten we nog een nachtje doorhalen om het ding klaar te krijgen voordat de auto vertrok.
De trip naar Guanzhou ging verder goed. Aangekomen bleek het vliegveld in een soort vrijetijdspark te liggen wat een mix was van een normaal natuurlijk park en plekken waar je aktieve sporten kon beoefenen. Ook waren er verschillende grote visvijvers. De hele omgeving was ontzettend mooi en het weer was perfect op de sterke wind na.
De plek om te vliegen was dezelfde die gebruikt werd door ultralights en was voorzien van alle gemakken zoals toiletten en opslag voor de vliegtuigen.
Iedereen werd zo gefotografeerd voor het latere aandenken...
Mijn naam in het chinees, nr. 7
Hoezo geen geld in China ? 14MZ is de standaard....
Gedurende het hele evenement werd door de organisatie het hele gezelschap voorzien van eten en onderdak. Ook was de organisatie van de wedstrijd zelf echt perfect.
Er deden uiteindelijk 27 mensen mee in de vliegtuigklasse en 15 in de helicopterklasse.
Voor de vliegtuigklasse waren er een viertal voorrondes om te kwalificeren voor de finale die op zijn beurt met twee vluchten beslist werd. De regel was dat de beste 5 van het jaar ervoor direct naar de finale gingen waardoor er maar 5 plaatsen over waren om voor te kwalificeren. Uiteindelijk kwamen er maar 4 opdagen, dus werden het 6 plaatsen die beschikbaar waren.
De piloten kwamen behalve uit China uit Hong Kong, Taiwan, de Filipijnen en natuurlijk uit Nederland ;-)
De demo's werden gedaan door een teamlid van het Hirobo team uit Japan en Dragon Li uit Hong Kong die met een dubbeldekker 3D demo's gaf.
De eerste dag deden we niet meer dan de papieren in orde maken en een beetje trainen om te wennen aan de omgeving. Mr. Li kreeg nog wel applaus toen zijn motor afsloeg in het inverted stuk van een 4-punts rol, de 4-punts rol vervolgens afmaakte en hem perfect wist te landen alsof er niets aan de hand was.....
Aangezien er zoveel deelnemers waren en maar 6 plaatsten voor de finale, was de doelstelling voor ons niet meer dan, net zoals in Anyang: niet te crashen en geen laatste worden......
Er deden ook een aantal doorgewinterde F3A vliegers mee, waarvan er een zelfs zijn Oxai Pinnacle gebruikte, maar dan voorzien van een YS120 om aan de regels te voldoen (max 120)
Leuke bijkomstigheid was dat mijn ouders al het plan hadden om weer eens naar China te komen. Dus die kwamen ook langs om te kijken aangezien ze rond die tijd in Hong Kong zaten.
Erg populair in China: Hot Pot, een soort fondue maar dan in een soort soep
Wachten voor een plaatsje in een restaurant
Team Xi'an tijdens een van de avonden. Typische Chinees zijn de ronde eettafels waar op een draaischijf alle gerechten worden gezet.
De wedstrijd zelf ging boven verwachting. Was natuurlijk wel nerveus, het was tenslotte pas de tweede keer. Maar de atmosfeer was erg goed en het is leuk om naar andere vliegers te kijken hoe die het doen.
De eerste vlucht was niet echt geweldig, moest er nog inkomen maar daarna ging het beter en beter. Wat wel raar was, was dat er niet altijd een overeenkomst is tussen het gevoel wat je hebt van een vlucht en de score. Zo had ik een vlucht die voor mijn gevoel zwaar prut was, en die was uiteindelijk beloond met de beste score van al mijn vluchten.
Na drie van de vier kwalificaties bleek ik op de 6e plaats te staan van degenen die zich moesten kwalificeren en had dus uitzicht op de finale. Dat was wel even heel wat beter dan verwacht. Mr. Li had veel moeite met de hoge figuren en stond uiteindelijk 18e.
De nummer 7 stond wel heel dicht achter me, dus de laatste ronde was erg belangrijk. Super nerveus van start en voor mijn gevoel niet echt goed gevlogen. De nummer 7 had een goed uitziende vlucht, dus ik dacht dat het over was. Was al bezig met de Apollo te demonteren om in te pakken toen ik hoorde dat ik niet alleen in de finale zat, maar ook nog een plaatsje was geklommen.......
Erg lachen was het moment dat een hele goede Taiwanese F3A vlieger wel even met een geleende Oxai zou demonstreren hoe het finale programma gevlogen moet worden. Doordat de instellingen van die kist behoorlijk anders waren, bakte die er niet veel van en gaf uiteindelijk ook maar op ;-)
Ik had dus wel een probleem: Ik had het finale programma nog nooit gevlogen....! Dus haastig hebben we toen nog wat geoefend waarbij het slechte engels van mr. Li ook niet echt meehelpt. Dus de eerste finale vlucht was echt lachen. Ik was iedere keer ver voorbij het midden wanneer hij eens had uitgevonden wat ik moest doen. Dus de door mij gebruikte flight box werd wel heel erg groot......;-)
Het laatste studeren.......
Gelukkig was er iemand die dat gestuntel niet kon aanzien en aanbod om voor de laatste ronde als caller te dienen. Hij kende het programma niet alleen, maar was ook degene die met de Pinnacle vloog (en later zou winnen). Zijn engels was perfect, maar hij had ook 5 jaar in Nederland gewoond, dus kende zelfs een beetje nederlands. Toen ging het al een stuk beter.
In China moet je voor en na je vlucht buigen voor de jury, ik weet niet hoe dat in NL is ;-)
Mr. Li en Peng Zhi Wen, die mijn caller was tijdens de finale
Uiteindelijk was er iemand die nog meer moeite met het finale programma had, waardoor ik nog een plaatsje opschoof en als 8e eindigde.
Een triest doch spectaculair moment was de nummer 9 die bij het laatste figuur (inverted 45 graden naar beneden met 1 snap) ipv 1 er 1,5 maakte. Het daarna gegeven "down" commando resulteerde in een behoorlijk spectaculaire duik in de visvijver.
Pech had ook deze helicopter finalist. Kreeg zijn motor niet gestart. Even later was het geen probleem, met dezelfde spullen, maar toen was het te laat.....
Een deel van de helicopter finalisten
De helicopters en vliegtuigen van de prijswinnaars
Uiteraard veel ceremonie voor de officiele gasten. Er waren representanten van OS, Futaba en Hirobo uit Japan.
Prijswinnaars bij de helicopters
Dat jongetje wordt hier trouwens ABC genoemd: American Born Chinese. Zijn ouders zijn naar USA geemigreerd waar hij geboren is en heeft dus de amerikaanse nationaliteit. Voor China geldt hij echter nog gewoon als Chinees
Prijswinnaars bij de vliegtuigen. Leuke prijzen trouwens....
Afscheidsdiner van de organisatie. We zaten aan tafel met het Filipijnse team
Dragon Li die zijn zangkunsten laat zien
De twee beste mensen ter wereld......
Al met al een fantastische ervaring met een veel beter resultaat dan verwacht.
Nog wat fotootjes van Guangzhou city, gemaakt in de buurt van het hotel
Groet
Roald
RWA = regen water afvoer
