Nou, ik geloof dat ik nu alle 'kinderziekten' uit de Neptune heb gehaald.
Moeilijk? Viel mee, maar sommige dingen waren wel vervelend.
Het laatste probleem wat ik had was een ontvangstprobleem. De recensent van een Engels modelbouwmagazine had ontdeknt dat de inkepingen in de spanten van de WTC waarschijnlijk bedoeld waren om de antenne in op te hangen. Stond niet in de instructies van Thunder Tiger.
Dus: gedaan.
Echter de ontvangst bleef beroerd; bij een afstand van meer dan 15 meter (boven water) had ze al ontvangstproblemen, bij meer dan 5 meter uit de kant en onder water ging de failsafe af en werd de ballasttank leeggepompt.
Dus heb ik besloten tot een drastische ingreep en heb er een sprietantenne opgezet. Een bout M3 door het voorste nylon frame, ontvangstantenne er onder aan, en de spriet aan de buitenzijde er op geschroefd.
Alles uiteraard wél zeer degelijk waterdicht gemaakt: Gaatje met een doorsnee van 2,5mm, de bout voorzien van rubber ringen (binnen en buiten) de bout voor het indraaien voorzien van een beetje vet en met redelijk wat spierkracht kon ik 'm in het 1 cm dikke nylon draaien. Als ze daar gaat lekken, dan weet ik het niet meer! Eergisteren voor het eerst met de spriet gevaren en ziedaar: geen ontvangstproblemen meer! Tot de topboei op ons vaarwater gevaren (verderop zie je haar toch niet meer) daar op de bodem gelegd (1,40 m) en lekker tien minuten laten liggen. Daarna leeggepompt en ze kwam keurig boven en voer netjes weer terug.
Het laatste waar ik over zit te denken is om er NiMH-cellen in te leggen.
Met de loodaccu van 2,2 Ah (zit er standaard bij) kan je een uurtje varen, maar op een gegeven moment merk je dat de combinatie vaarmotor en pompmotor samen niet meer kan. Dan slaat de failsafe (onderspanning) weer toe. En tegenwoordig heb je NiMH-cellen van 4 komma-nog-wat Ah...
Het moet alleen wel passen! Qua gewicht is het geen probleem, qua ruimte wellicht wel.
Maar goed, dat is van later zorg; eerst maar gewoon "genieten" van dit model.