SAAB Tunnan

Ik vrees dat je het effect met glassen niet zult kwijtraken. En met overdaad aan glas en plamuur. Gaat het optellen.

Of je moet de stap gaan maken er een mal van te maken voor een epoxy afgietsel.

Bij lattenindekking, helse klus altijd, smal mogelijke latjes. Toch ook in scheepsmodelbouw een geduldsklus, dat toch altijd weer om behoorlijke nabewerking vraagt.

Ik zou hem afwerken, zo licht mogelijk. Goed vlieggedrag is heel wat waard na al die bouwuren.

Mooie tekening aanbrengen, mooi vies weatheren. Dan wordt het ook ook afgeleid van de imperfecties, die eigenlijk niet storen.

Al vliegend is het plaatje, is al een plaatje, compleet.
Enorme uitdaging, prima resultaat.
Gr Bas

 

Ik heb er één laagje 25gr. glas op zitten, met lichtgewicht plamuur en grotendeels weggeschuurde spuitplamuur. Hij is nu mooi glad, met hier en daar nog een klein verbeterpuntje. Dat weatheren is een goede tip: het origineel kon er ook behoorlijk 'gebruikt' uitzien.

 

Ik vond het wel leuk om de antenne achter de cockpit toe te voegen als detail. Het is toch een kenmerkend onderdeel. Een 3D print leek mij de beste optie. Ik heb eerst bedacht hoe hij enigszins stevig bevestigd zou kunnen worden. Dat werd een omgekeerde U die over de rugligger geschoven zou kunnen worden, met dezelfde dikte als de beplanking. Een clublid heeft hem volgens de opgegeven maten getekend en geprint: super!

 

Mooi, hoe heb je de support er tussenuit gehaald (of het clublid)?

Ik ben wat aan het experimenteren met Junkers flap scharnieren en breek steeds de boel uit met het verwijderen van de support uit de U.

 

Dat heeft hij heel simpel opgelost: het is in twee spiegelbeeldige delen geprint. Dus geen U om te printen, maar een soort trappetje. Je ziet het ook wel op de foto hierboven.

 

Zo. Lars-Erik zit in zijn kantoor. Het dak kan erop.

 

Mooi gedaan!

mvg,

Bart

 

Zo, weer een stapje verder. Het hoofdlandingsgestel werkt, nu nog verder puzzelen op de sluiting van de wieldeuren: dat wordt passen en meten.
De servo's maken los niet veel lawaai, maar de romp als klankkast werkt voortreffelijk, zullen we maar zeggen

 

Mooi gedaan Frits, welke retracts heb je gebruikt?

Mvg,

Bart

 

Ik heb ooit een P51D van FMS gehad, en daarvoor heb ik destijds reserve-retracts gekocht die beter/zwaarder waren dan de originele die erin zaten. Dat was een tip op RCgroups. Ik heb een zoekopdracht gegeven op 'retracts' binnen het desbetreffende forum, maar dat levert 24 pagina's met hits op. Ik heb er even doorheen gekeken, maar er worden diverse alternatieven aangegeven en ik weet niet exact welke ik toen gekocht heb. Ze hebben overigens nooit in de Mustang gezeten: die is twee jaar geleden door een brown-out of een haperende servo in een dalende bocht in een wolk schuim veranderd. Geen reactie op de elevator op een cruciaal moment.

 

En nog een stapje: de linker deur is nu functioneel



Edit: rechts nu ook, al was dat iets meer gedoe om hem redelijk sluitend te krijgen. Nu verder met het neuslandingsgestel, wat een lastiger klus is. Foto uit de beschrijving van RBC:

 

Zo, het was een heel gepruts om het voor elkaar te krijgen, maar het is functioneel. Nu nog netjes maken.

 

Gaaf! deurtjes geven toch wel veel ''smoel'' aan het model

Mvg,

Bart

 

Zo, na het onderstel nu verder met de aandrijving: de EDF-versie van de RM2 (De Havilland Ghost DGT3) die nog van een PMA - poor man’s afterburner - wordt voorzien om de RM2B te simuleren.

Edit: de afterburner wordt hem niet: de LED’s schijnen een beetje door de huid heen, wat niet echt fraai is. Het geheel afplakken met zwarte tape o.i.d. is niet goed te doen. Het was ook maar een aardigheidje.

 

Van die puzzeltjes: het neuswielmechanisme werkte prima ondersteboven, maar rechtop ging het geheel niet helemaal naar binnen en bleven de deurtjes half open staan. Na enig (onder)zoekwerk bleek het te liggen aan de stuurarm. Daar zit een metalen asje aan met een schuivende bevestiging voor de servo-arm. Die bevestiging schoof door de zwaartekracht naar beneden, waardoor de stuurarm op de weg naar binnen schuin ging staan en ook het neuswiel in een schuine positie kwam zodat het geheel niet meer sloot. De oplossing was om de bevestiging met de servo-arm op zijn plaats te houden door iets om het asje te klemmen. De kleinste tie-wrap die ik had was te groot en bleef bovendien niet goed zitten. Goede raad was duur, maar de oplossing was goedkoop. Ik had nog een klos ijzergaren, dus ik heb met het garen een aantal halve mastworpen om het asje gemaakt en het garen met CA gefixeerd. De bevestiging kan nu nog wel draaien, maar niet meer schuiven.
Op naar de volgende uitdaging ;-)

 

De eerste kleur zit op de romp. Het bleek achteraf dat de acrylverf uit Tsjechië én veel dunner was dan de Vallejo die ik anders gebruik zodat ik maar net genoeg had voor de romp, én dat ik nagellakremover moest gebruiken om de airbrush weer schoon te krijgen. Maar ik ben wel tevreden met het resultaat tot nu toe.


De tweede kleur wordt donkerblauw. De Zweden hebben die combinatie later ook nog bij de Draken toegepast. Ik vind de camo meer bijzonder dan de all-metal uitvoering en het scheelt hopelijk ook in de zichtbaarheid in de lucht.

 

Tussendoor bezig met de vleugel. Die krijgt ailerons en flaps. Ze waren al uitgesneden. De uitdaging is om ze goed te positioneren. Ik gebruik Kavan scharnieren en een Dubro setje om de opening te maken. Dat setje bestaat uit een tweetand, waarmee je de eerste snee maakt (in drie maten), een mesje met haak om de opening verder te maken en een handig dingetje om bij een rechte kopse kant precies het midden te vinden. Bij de flaps heb ik het scharnier schuin naar binnen laten lopen om voldoende houvast te hebben.

Voor de montage gebruik ik bruislijm die ik eerst in de opening laat lopen. De scharnieren worden nog aan beide kanten gezekerd met een bamboe satehprikker van ca. 2,5mm doorsnee.

 

Even alles in elkaar gepast (onderaan het voorbeeld)

 

Zo, het verfwerk zit er (vrijwel) op. Nog een paar dingetjes te doen.

 

Is een mooie jet geworden !
Als hij net zo vliegt ga je er veel plezier aan beleven.

Grt,

Arnoud.